Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1077.2016.2.KB
z 25 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 16 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 20 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności własnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty ze sprzedaży wierzytelności własnej. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1077.2016.1.KB, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 20 stycznia 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X.S.A. oraz spółki od niej zależne zawarły Umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (PGK X) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „UPDOP”).

Zgodnie z tą umową:

• rokiem podatkowym PGK X jest rok kalendarzowy,
• X została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK X w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz Ordynacji podatkowej.

Podstawa opodatkowania PGK X jest obliczana zgodnie z art. 7a UPDOP, w związku z art. 7 ust. 1-3 UPDOP.

Spółki wchodzące w skład PGK X dokonują sprzedaży towarów i usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż ta dokumentowana jest fakturami VAT; wartość sprzedaży netto rozpoznawana jest przez PGK jako przychód należny i opodatkowana podatkiem dochodowym.

Z uwagi na trudną sytuację na rynku i konieczność utrzymywania płynności finansowej, Spółki PGK zawierają z wyspecjalizowanymi podmiotami zewnętrznymi umowy sprzedaży/faktoringu/forfaitingu. Na podstawie tych umów wierzytelności przysługujące Spółce PGK od nabywców towarów/usług - wynikające z faktur sprzedaży (w kwocie brutto) cedowane są na rzecz firmy faktoringowej/forfaitingowej. Z tego tytułu Spółka otrzymuje od nabywcy wierzytelności kwotę niższą niż wartość nominalna (brutto) zbywanej wierzytelności, co prowadzi do powstania straty z tytułu sprzedaży tej wierzytelności.

Powyższe obrazuje przykład:

• wartość wierzytelności brutto wynikająca z faktury sprzedaży 123 zł (w tym: 100 zł - wartość netto 23 zł - podatek VAT),
• wartość cedowanej wierzytelności na firmę factoringową/forfaitingową 123 zł,
• kwota otrzymana z tytułu sprzedaży wierzytelności 90 zł,
• strata na sprzedaży wierzytelności 33 zł.
  
  

Wnioskodawca ponadto informuje, że X S.A. - jako odrębny podatnik podatku CIT - otrzymał interpretacje indywidualne znak ILPB3/423-809/09/12-S1/ŁM oraz znak ILPB3/423-809/09/12-S/ŁM z 12 października 2012 r. wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku; w interpretacjach tych Organ uznał za prawidłowe analogiczne stanowisko jak w niniejszym Wniosku, stwierdzając, że strata na sprzedaży wierzytelności, uwzględniającej w jej wartości nominalnej podatek VAT, stanowi koszt uzyskania przychodów.

Jednakże z uwagi na fakt, że od 1 stycznia 2016 r. podatnikiem podatku CIT jest PGK X, ponowne wystąpienie z niniejszym Wnioskiem jest uzasadnione.

W piśmie z 13 stycznia 2017 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że wierzytelności własne (będące przedmiotem wniosku) w momencie ich zbycia nie były i nie będą przedawnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym jest stwierdzenie, że PGK X ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pełnej straty powstałej na sprzedaży wierzytelności własnej (w przykładzie 33 zł), która powstała w związku z działalnością gospodarczą Spółki, polegającą na sprzedaży towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 UPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny.

W ocenie Spółki, przepis powyższy wskazuje, że w przypadku sprzedaży wierzytelności własnych, które rozpoznane zostały jako przychody należne na podstawie art. 12 ust. 3 UPDOP, brak jest podstaw do ustalania straty podlegającej wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 39 UPDOP, w szczególności nie daje podstaw do ustalania wysokości straty przypadającej na sprzedaną wierzytelność w części obejmującej podatek VAT.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 i art. 16 UPDOP (co potwierdzają również wyroki NSA wydane w sprawie Spółki X) ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów stratę uwzględniającą pełną wartość nominalną wierzytelności (brutto), która została sprzedana na rzecz firmy faktoringowej/forfaitingowej, a która to powstała pierwotnie w wyniku opodatkowanej sprzedaży wyrobów/usług (co znajduje potwierdzenie również w przywołanych wyrokach NSA wydanych w latach ubiegłych dla Spółki X).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 10 maja 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.