2016.12.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.863.2016.2.MK
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 listopada 2016 r. (doręczone w dniu 30 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usługi zakwaterowania w domu na wodzie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT dla usługi zakwaterowania w domu na wodzie.

Wniosek uzupełniono w dniu 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 23 listopada 2016 r. (doręczone w dniu 30 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka W. zamierza świadczyć usługi związane z zakwaterowaniem w specjalnie do tego celu zbudowanym domu na wodzie. Usługi świadczone będą dla osób fizycznych. Opis domu na wodzie - jest to 22 tonowa konstrukcja zbudowana na betonowym podeście nie związanym z gruntem, przymocowana stalowymi łańcuchami na stałe do drewnianych pali wbitych w dno jeziora. Podłączona jest na stałe do gminnej sieci wodociągowej, szamba oraz sieci elektrycznej. Dom może unosić się na wodzie ale nie posiada własnego napędu (silnika lub żagli) ani steru - możliwe jest jedynie holowanie przy pomocy holownika w celu transportowym lub serwisowym. Aby sholować dom należy wcześniej wykonać prace budowlane związane z odłączeniem domu od infrastruktury - kanalizacji, sieci energetycznej. Dom na wodzie wyposażony jest w dwie sypialnie, saunę, prysznic, toaletę domową, zabudowę kuchenną (lodówkę, piekarnik, płytę grzewczą, zmywarkę ) oraz w kominek opalany drewnem.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 grudnia 2016 r., Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego wynajmu pokoi bez obsługi. Pokoje znajdują się w specjalnie do tego celu zbudowanym domu na wodzie i będą wynajmowane na okres od 3 do 30 dni przy czym okresem rozliczeniowym jest jedna doba. Pokoje są ogrzewane w okresie zimowym kominkiem opalanym drewnem. Spółka zamierza wynajmować pokoje na krótki okres, klientami będą turyści, osoby prywatne. Usługa będzie oferowana na rynku w portalach turystycznych i noclegowych, które oferują usługi związane z zakwaterowaniem.

Za zrealizowaną usługę spółka zamierza wystawiać faktury z naliczonym 8% podatkiem VAT (usługa wg PKWiU 55.90.19.0 zgodnie z art. 41 ust. 2) nie mając wątpliwości co do zakwalifikowania wyżej opisanej usługi jako usługi związanej z zakwaterowaniem ponieważ taki jest jej charakter.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% do usługi zakwaterowania w domu na wodzie.

Zdaniem Wnioskodawcy, do wykonywania usług zakwaterowania w tego rodzaju domu na wodzie na stałe związanego z brzegiem lądu - można zastosować stawkę VAT 8% ponieważ usługa ta spełnia wszelkie warunki takie jak przy zakwaterowaniu i noclegu w domu i zakwalifikować w/w usługę do grupy PKWiU 55 - pozostałych usług związanych z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowanych 55.90.19.0

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676).

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, art. 41 ust. 2 ustawy określa, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, jak wynika to z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,
charakter mieszkalny nieruchomości,
mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3.

W załączniku nr 3 do ustawy – stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%) – pod pozycją nr 163 wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich usług zawierających się w tym grupowaniu.

Z objaśnienia 1) do ww. załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W związku z powyższym należy zauważyć, że co do zasady w przypadku, gdy podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny świadczy usługę wynajmu nieruchomości:

w charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe przysługuje mu zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT,

mieszczącej się w grupowaniu: PKWiU 55.90 podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi związane z zakwaterowaniem w specjalnie do tego celu zbudowanym domu na wodzie. Usługi świadczone będą dla osób fizycznych. Opis domu na wodzie - jest to 22 tonowa konstrukcja zbudowana na betonowym podeście nie związanym z gruntem, przymocowana stalowymi łańcuchami na stałe do drewnianych pali wbitych w dno jeziora. Podłączona jest na stałe do gminnej sieci wodociągowej, szamba oraz sieci elektrycznej. Dom może unosić się na wodzie ale nie posiada własnego napędu (silnika lub żagli) ani steru - możliwe jest jedynie holowanie przy pomocy holownika w celu transportowym lub serwisowym. Aby sholować dom należy wcześniej wykonać prace budowlane związane z odłączeniem domu od infrastruktury - kanalizacji, sieci energetycznej. Dom na wodzie wyposażony jest w dwie sypialnie, saunę, prysznic, toaletę domową, zabudowę kuchenną (lodówkę, piekarnik, płytę grzewczą, zmywarkę ) oraz w kominek opalany drewnem. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie krótkotrwałego wynajmu pokoi bez obsługi. Pokoje znajdują się w specjalnie do tego celu zbudowanym domu na wodzie i będą wynajmowane na okres od 3 do 30 dni przy czym okresem rozliczeniowym jest jedna doba. Pokoje są ogrzewane w okresie zimowym kominkiem opalanym drewnem. Spółka zamierza wynajmować pokoje na krótki okres, klientami będą turyści, osoby prywatne. Usługa będzie oferowana na rynku w portalach turystycznych i noclegowych, które oferują usługi związane z zakwaterowaniem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% do usługi zakwaterowania w tego rodzaju domu na wodzie.

Odnosząc opisane zdarzenie przyszłe do ww. przepisów należy stwierdzić, że skoro usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę sklasyfikowane zostaną pod symbolem PKWiU 55.90.19.0 - „Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane” to są objęte poz. 163 załącznika Nr 3 do ustawy o VAT i na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy możliwe jest zastosowanie stawki 8% dla usług zawierających się w dziale 55 PKWiU.

Z uwagi na przedstawione okoliczności zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że usługi zakwaterowania w tego rodzaju domu na wodzie sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.90.19.0 - „Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane” będą podlegały opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT, tj. 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 2 tej ustawy oraz poz. 163 załącznika Nr 3 do tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem, Minister Rozwoju i Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usług będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejszą interpretację Organ wydał w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę symbol grupowania PKWiU 55.90.19.0.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin