Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.27.2017.2.MG
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 14 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów, do jakiego należy zaliczyć przychody z wynajmu leasingowanego samochodu (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów, do jakiego należy zaliczyć przychody z wynajmu leasingowanego samochodu.

Wniosek został uzupełniony pismem z 8 czerwca 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z 30 maja 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4011.27.2017.1.MG.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od dnia 1 maja 2004 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług transportowych. Równolegle od dnia 12 września 2016 r. jest wspólnikiem spółki jawnej. Drugim wspólnikiem sp.j. jest żona Wnioskodawcy.

Indywidualna działalność, jak również spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca z obu firm płaci podatek liniowy 19%, natomiast żony dochody opodatkowane są wg skali podatkowej. Wnioskodawcę i żonę łączy wspólność majątkowa.

W leasingu Wnioskodawca posiada kilka samochodów. Firma leasingowa wyraziła zgodę na podnajęcie samochodów Wnioskodawcy dla innego podmiotu tj. ww. spółki jawnej.

Na chwilę obecną byłby to jeden samochód, gdzie rodzaj i warunki określone zostały w umowie leasingowej. Odpłatność za wynajem (wg zawartej umowy najmu samochodu) wynikałaby z wystawianej przeze Wnioskodawcę dla spółki faktury. Z indywidualnej działalności Wnioskodawca wystawiałby również dla spółki refakturę kosztów leasingowych. Najemca (spółka jawna) ponosiłby na własny rozrachunek koszt zakupu m.in. paliwa, opon, napraw. Wnioskodawca jest zmuszony wynająć samochód, gdyż przesunięcie, przejęcie umowy leasingu na spółkę wiąże się z kosztami i długim czasem oczekiwania na odpowiedź z firmy leasingowej.

Opis sprawy został uzupełniony w ww. piśmie z 8 czerwca 2017 r. o następujące informacje.

Samochód będący przedmiotem wniosku objęty jest umową leasingu operacyjnego.

Umowa leasingu operacyjnego została zawarta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowo działalności gospodarczej. Umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki wynikające z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na zapłatę rat leasingowych ponosi Wnioskodawca w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Wydatki na zapłatę rat leasingowych nie zostaną mu zwrócone przez spółkę jawną. Wydatki związane z wynajmem samochodu zostały wkalkulowane w wysokość czynszu najmu spółce jawnej. „Kosztami leasingowymi” jest rata leasingu operacyjnego, ubezpieczenia, podatki. Dla spółki jawnej „kosztami związanymi z najmem” jest refaktura kosztów z pkt 1.7, paliwo, części, naprawy, itp.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy przychód z najmu dla spółki będzie przychodem w działalności indywidualnej?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu najmu będzie przychodem w działalności indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze. zm. – dalej: „ustawa PDOF”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei w art. 14 ustawy PDOF zostały zdefiniowane przychody z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy PDOF, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług transportowych. Równolegle jest wspólnikiem spółki jawnej. Drugim wspólnikiem tej spółki jest żona Wnioskodawcy. W leasingu Wnioskodawca posiada kilka samochodów. Firma leasingowa wyraziła zgodę na podnajęcie samochodów Wnioskodawcy dla innego podmiotu tj. ww. spółki jawnej. Odpłatność za wynajem wynikałaby z wystawianej przez Wnioskodawcę dla spółki faktury. Z indywidualnej działalności Wnioskodawca wystawiałby również dla spółki refakturę kosztów leasingowych. Samochód będący przedmiotem wniosku objęty jest umową leasingu operacyjnego. Umowa leasingu operacyjnego została zawarta w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowo działalności gospodarczej. Umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki wynikające z art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że przychód, jaki otrzymuje Wnioskodawca z tytułu podnajmu leasingowanego samochodu należy uznać za przychód związany ze składnikami majątkowymi dotyczącymi prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej. Jak bowiem wynika z opisu przedmiotowej sprawy umowa leasingu ww. samochodu została przez Wnioskodawcę zawarta w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej. Taki przychód podlega zatem łączeniu z przychodami uzyskanymi z tej działalności, jako składnik majątku związany z prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobowo pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Ze względu na powyższe, należy stwierdzić, iż odpłatny podnajem na rzecz spółki jawnej przez Wnioskodawcę samochodu, o którym mowa we wniosku, skutkuje osiąganiem przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy PDOF (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.