Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1590/12/MW
z 11 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2012 r., (data wpływu do tut. Biura 11 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokali - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokali.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-1590/12/MW wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 11 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2000 r. nabył w drodze umowy sprzedaży udział wynoszący 15/100 części w nieruchomości gruntowej, na której w późniejszym czasie wraz z pozostałymi współwłaścicielami wybudował budynek mieszkalno-handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej wynoszącej 3.776,90 m². Następnie w październiku 2012 r. dokonał wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieodpłatnego częściowego zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności 29 spośród wszystkich 37 lokali. Udział wnioskodawcy w przedmiotowej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności wynosił 1102983/7553800 części. W wyniku dokonanego zniesienia współwłasności wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem 4 lokali wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej wynoszącym łącznie 18109/377690 części. Z pozostałej części nieruchomości w części zostały wyodrębnione dla pozostałych współwłaścicieli lokale stanowiące odrębną nieruchomość, a w części pozostawiono współwłasność dotychczasowych współwłaścicieli. Umowa zniesienia współwłasności została zawarta bez dopłat. Wartość lokali, które przypadły wnioskodawcy w wyniku zniesienia współwłasności jest równa wartości udziału jaki posiadał w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności. Wnioskodawca planuje w niedalekim czasie sprzedaż ww. lokali wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz takim samym udziałem w prawie własności działki gruntu, która nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał ponadto, iż:

• łączna wartość wszystkich 29 lokali, co do których ustanowiono odrębną własność to 5.000.000 zł,
• wartość 4 lokali otrzymanych przez wnioskodawcę w wyniku częściowego zniesienia współwłasności to 750.000 zł, wartość jego udziału w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności jak wynika z treści aktu notarialnego wynosi również 750.000 zł,
• z 29 wyodrębnionych lokali na wyłączną własność pozostałym współwłaścicielom przyznano 25 lokali (pozostałe 4 lokale otrzymał wnioskodawca), w przedmiotowym budynku jak było to już wcześniej wskazane znajduje się 37 lokali, z których 29 lokali zostało wyodrębnionych i stanowią odrębną własność poszczególnych współwłaścicieli, a zatem we współwłasności pozostaje nadal 8 lokali,
• wszystkie wyodrębnione lokale miały wartość łącznie 5.000.000 zł, natomiast łączna wartość 8 niewyodrębnionych lokali znajdujących się we współwłasności dotychczasowych współwłaścicieli jest proporcjonalna do posiadanych przez nich udziałów,
• wnioskodawca w przedmiotowej nieruchomości posiadał udział wynoszący 1102983/7553800 części,
• udział wnioskodawcy w niewyodrębnionych lokalach, które nie były przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności to 1102983/7553800 części, a jego wartość jest proporcjonalna do posiadanego udziału.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uwzględniając zmianę stanu prawnego nieruchomości, tj. zniesienie współwłasności nieruchomości i ustanowienie odrębnej własności poszczególnych lokali, można przyjąć, dla celu ustalenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym, że wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości od dnia jej nabycia w drodze umowy sprzedaży w 2000 r.?

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny). Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału.

Tym samym, można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z nimi każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Wobec powyższego, ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym zmiana, iż obecnie lokal stanowi własność jednego ze współwłaścicieli a nie wszystkich współwłaścicieli jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, datę nabycia należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, z której następnie zostały wyodrębnione lokale, tj. z datą nabycia udziałów w nieruchomości, a nie dnia ustanowienia prawa odrębnej własności lokali. Stąd, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, nie może być traktowany w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomości), jak też stan jej majątku osobistego. Mając zatem powyższe na uwadze, należy przyjąć, iż zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeśli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez dopłat.

Jak wynika z treści aktu notarialnego (umowy zniesienia współwłasności i ustanowienia odrębnej własności lokali z października 2012 r.), na podstawie którego doszło do wyodrębnienia lokali między innymi na rzecz wnioskodawcy, wartość lokali nabytych przez niego jest równa wartości jego udziału w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności, a zatem nie otrzymał nic ponad swój udział i żadnych korzyści materialnych w wyniku podziału również nie otrzymał. Tym samym nie wystąpiło przysporzenie w majątku wnioskodawcy ponad posiadany przez niego udział w przedmiotowej nieruchomości, co oznacza, iż chwilą nabycia poszczególnych lokali jest moment nabycia udziału w przedmiotowej nieruchomości, co w przypadku wnioskodawcy miało miejsce w 2000 r.

Mając powyższe na uwadze należy przyjąć, iż w dacie zniesienia współwłasności w 2012 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż rokiem nabycia przez wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości jest 2000 r. Tym samym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2005 r.

Stanowisko takie, zdaniem wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 października 2011 r., sygn. ILPB2/415-758/11-2/TR, w której czytamy: „za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej nieruchomości lub prawa przekracza udział we współwłasności, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział we współwłasności, należy przyjąć dzień, w którym dokonano zniesienia współwłasności.”

Podobne stanowisko można przeczytać również w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. IPTPB2/415-751/11-2/TS oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. IBPBII/2/415-982/11/MW.

Reasumując stwierdzić należy, iż ewentualna sprzedaż przez wnioskodawcę przedmiotowych lokali zostanie dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości - nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dokonywanych sprzedaży.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowych nieruchomości będzie ustalenie momentu i formy prawnej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wnioskodawca w 2000 r. nabył w drodze umowy sprzedaży udział w nieruchomości gruntowej, na której w późniejszym czasie wraz z pozostałymi współwłaścicielami wybudował budynek mieszkalno-handlowo-usługowy o powierzchni użytkowej wynoszącej 3.776,90 m². Następnie w październiku 2012 r. dokonał wraz z pozostałymi współwłaścicielami nieodpłatnego częściowego zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności 29 spośród wszystkich 37 lokali, 8 lokali niewyodrębnionych pozostało we współwłasności dotychczasowych współwłaścicieli. Wnioskodawca w przedmiotowej nieruchomości posiadał po wybudowaniu budynku i wyodrębnieniu lokali udział 1102983/7553800. Wyodrębnienie lokali spowodowało, że ten właśnie udział obrazuje udział wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności w nieruchomości zabudowanej. W wyniku dokonanego zniesienia współwłasności wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem 4 lokali. Łączna wartość wszystkich 29 lokali, co do których ustanowiono odrębną własność to 5.000.000 zł, natomiast wartość 4 lokali otrzymanych przez wnioskodawcę w wyniku częściowego zniesienia współwłasności to 750.000 zł, a wartość jego udziału w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności jak wynika z treści aktu notarialnego wynosi również 750.000 zł,

W myśl art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Stąd zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat), to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza, to że dla części udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Wobec powyższego dla celów podatku dochodowego bieg terminu pięcioletniego dla udziału w nieruchomości, nabytego ponad udział we współwłasności należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności.

Aby ustalić jaką część udziału w nieruchomościach (lokalach) wnioskodawca nabył w drodze częściowego zniesienia współwłasności należy w pierwszej kolejności obliczyć jaką wartość miał udział wnioskodawcy (1102983/7553800) w lokalach będących przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności. Kolejnym krokiem jest porównanie wartości lokali otrzymanych przez wnioskodawcę w wyniku częściowego zniesienia współwłasności z wartością udziału jaki przysługiwał mu w lokalach będących przedmiotem tejże czynności prawnej.

Odnosząc się do przedstawionych przez wnioskodawcę kwot, mając na względzie zaprezentowany powyżej sposób obliczeń i zakładając, że wartość lokali będących przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności odpowiadała ich wartości rynkowej na dzień dokonania tejże czynności prawnej, wskazać należy, iż udział wnioskodawcy w lokalach będących przedmiotem częściowego zniesienia współwłasności miał wartość 730.085 zł (1102983/7553800 × 5.000.000 zł), natomiast w wyniku tejże czynności prawnej wnioskodawca otrzymał 4 lokale o wartości 750.000 zł, a więc wartość otrzymanych lokali przekracza wartość przysługującego wnioskodawcy udziału o 19.915 zł. Zatem udział wnioskodawcy w lokalach otrzymanych w wyniku zawarcia umowy częściowego zniesienia współwłasności wzrósł o 2,66% (19.915 zł / 750.000 zł × 100). Innymi słowy o taki procent wzrósł udział wnioskodawcy w każdym lokalu otrzymanym w wyniku częściowego zniesienia współwłasności.

Z powyższego wynika zatem, iż udziały we wszystkich 4 lokalach wnioskodawca nabył w różnym czasie i w różny sposób:

• udział wynoszący 97,34 % wnioskodawca nabył w 2000 r. w drodze umowy sprzedaży,
• udział wynoszący 2,66% wnioskodawca nabył w 2012 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż planowane obecnie odpłatne zbycie 4 przedmiotowych lokali w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2000 r. w drodze umowy sprzedaży (97,34%) nie będzie w ogóle podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowych lokali w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2012 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności (2,66%) należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 01 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ww. ustawy).

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Reasumując, przychód uzyskany z tytułu planowanej obecnie sprzedaży 4 przedmiotowych lokali w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2000 r. w drodze umowy sprzedaży (97,34%) nie będzie w ogóle podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Natomiast przychód odpowiadający udziałowi nabytemu w 2012 r. w wyniku częściowego zniesienia współwłasności (2,66%) podlegał będzie opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2009 r.

Twierdzenia o braku przysporzenia w majątku w momencie dokonania częściowego zniesienia współwłasności wnioskodawca błędnie wywodzi z faktu, iż wartość lokali nabytych przez niego w wyniku tej czynności prawnej jest równa wartości jego udziału w całej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności.

Stanowisko wnioskodawcy uznać należało zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.