Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.122.2017.1.DJ
z 6 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 14 kwietnia 20xx r. zmarł A. Zmarły nie pozostawił testamentu. Z ustawy jego jedynymi spadkobiercami zostali rodzice – B i C. Spadkobiercy przyjęli spadek wprost. W skład masy spadkowej zmarłego wchodziły dwie nieruchomości: spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 54 m² i wartości 343.000 zł, znajdujące się przy ul. D w E oraz nieruchomość lokalowa, stanowiąca lokal mieszkalny o powierzchni 34,81 m2 i wartości 258.000 zł, znajdująca się przy ul. F w E.

Na podstawie Aktu Poświadczenia Dziedziczenia, sporządzonego dnia 1 czerwca 2015 r. B i C przysługiwał odpowiednio udział wynoszący po 1/2 części prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. F w E i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przy ul. D w E.

Na podstawie Aktu Notarialnego – Umowy Darowizny z dnia 12 czerwca 2015 r. B i C darowali prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy F w E oraz spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E wnukom: G i H po 1/2 części. To G i H stali się jedynymi właścicielami wskazanych nieruchomości.

Dnia 29 sierpnia 2016 roku na podstawie Aktu Notarialnego – Umowy o zniesienie współwłasności nieruchomości i wspólności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu rodzeństwo G (stan cywilny: niezamężna) i H dokonali zniesienia współwłasności nieruchomości lokalowej stanowiącej lokal mieszkalny o powierzchni 34,81 m² w budynku przy ulicy F w E i spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowiącego mieszkanie o powierzchni użytkowej 54,00 m² w budynku przy ulicy D w E w ten sposób, że G nabyła do swojego majątku osobistego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 54,00 m² w budynku przy ulicy D w E i wartości 343.000 zł, a H nabył na własność nieruchomość lokalową stanowiącą lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 34,81 m² w budynku przy ulicy F w E i wartości 258.000 zł. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat.

W dniu zniesienia współwłasności G nabyła, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E, które weszło w skład jej majątku osobistego.

Jedynie na marginesie należy zauważyć, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, tj. z dnia 7 grudnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę jej pierwotnego nabycia tylko wówczas, gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Taka sytuacja miała miejsce w okolicznościach niniejszej sprawy.

G w dniu 24 września 2016 roku wyszła za mąż i przyjęła nazwisko: G-J. Z mężem łączy ją ustrój małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E nie zostało włączone do wspólności majątkowej małżeńskiej małżonków J, poprzez podpisanie umowy majątkowej rozszerzającej wspólność majątkową, a pozostało majątkiem osobistym Wnioskodawczyni. To majątek osobisty G-J.

G-J jako osoba fizyczna jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E, które ma być przedmiotem sprzedaży. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przysługuje wyłącznie jej od dnia zniesienia współwłasności, tj. od dnia 29 sierpnia 2016 roku i stanowi jej majątek osobisty. Tego dnia nabyła ona spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, tj. z dnia 7 grudnia 2016 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.). Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Wnioskodawczyni planuje sprzedać spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E i całość sumy uzyskanej ze sprzedaży wydatkować, nie później niż w okresie 2 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe jej i jej męża. Innymi słowy chce wraz z mężem nabyć nieruchomość mieszkalną i w niej razem z nim zamieszkać.

Planowana cena zakupu przyszłej nieruchomości mieszkalnej przekroczy cenę sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E. Ponieważ dnia 24 września 2016 roku Zainteresowana wyszła za mąż, planowana zakupiona nieruchomość mieszkalna wejdzie do majątku wspólnego małżonków. G-J i K jako małżonkowie, których łączy małżeńska ustawowa wspólność majątkowa, będą właścicielami kupionej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. D w E, które wchodzi w skład jej majątku osobistego, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, podlegać będzie podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, jeżeli cały uzyskany ze sprzedaży przychód, jako wyłączny przychód Wnioskodawczyni, wydatkuje ona w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, czyli w okresie wspólności majątkowej małżeńskiej, na własne cele mieszkaniowe jej i jej małżonka? Innymi słowy, czy przeznaczenie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawczyni, na własny cel mieszkaniowy objęty wspólnością ustawową małżeńską, pozwala Wnioskodawczyni skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planowana przez nią sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. D w E, jako jej majątku odrębnego, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi nabycie nieruchomości mieszkalnej do majątku wspólnego małżonków nie będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, jeżeli cały uzyskany ze sprzedaży przychód wydatkuje w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, na własne cele mieszkaniowe jej i jej małżonka.

Planowane przez nią zdarzenia przyszłe, tj. zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E, wchodzącego w skład jej majątku osobistego i przeznaczenie kwoty uzyskanej ze zbycia na własne cele mieszkaniowe jej i jej męża, spełnia warunki opisane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W sytuacji, gdy przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawczyni zostanie wydatkowany na nabycie nieruchomości mieszkalnej objętej współwłasnością małżeńską, to przychód ten może w całości korzystać ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro pomiędzy Wnioskodawczynią i jej małżonkiem istnieje wspólność ustawowa małżeńska a Wnioskodawczyni zamierza środki uzyskane ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które stanowi jej majątek osobisty – przeznaczyć na zakup nowego mieszkania stanowiącego majątek wspólny małżonków, to przychód ten może w całości korzystać ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku Wnioskodawczyni zwolnienie to będzie miało zastosowanie do całej kwoty wydatkowanej na cele wskazane w ustawie realizowane wspólnie przez małżonków (tak też np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 marca 2015 r., sygn. IBPBII/2/415-1071/14/MZM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 6 lutego 2015 r., sygn. IPTPB2/415-623/14-4/JR;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 stycznia 2015 r., sygn. IBPBII/2/415-913/14/MZM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 stycznia 2015 r., sygn. IBPBII/2/415-902/14/MZM).
  
  

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy [tj. z dnia 9 marca 2017 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.)], z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zacytowane powyżej przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w majątku wspólnym nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

W okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że bez znaczenia pozostaje fakt, że środki ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawczyni, przeznaczone zostaną na wspólne cele mieszkaniowe Wnioskodawczyni i jej męża realizowane we współwłasności majątkowej małżeńskiej, przy spełnieniu warunków zwolnienia przedmiotowego określonych przepisami art. 21 ust. 25-30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cele mieszkaniowe, o których mowa powyżej zostaną spełnione w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej w wymaganym terminie na cele wskazane w ustawie.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia ww. nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego. w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Rozdział trzeci omawianej ustawy zawiera standaryzację przedmiotowych zwolnień na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Artykuł 21 zawiera w swej treści zamknięty katalog określonych przysporzeń majątkowych podatnika, które wolą ustawodawcy poczytywane są jako wolne od podatku dochodowego.

Z tego też względu dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

Stanowi on, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z kolei, zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wskazać należy, że zawarte w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie wydatków mieszkaniowych ma charakter wyczerpujący, w związku z czym tylko realizacja w wymaganym terminie celów w nim wymienionych pozwala na zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości.

Rozważając o prawie Wnioskodawczyni do zwolnienia z opodatkowania należy mieć na uwadze fakt, że ustawodawca uzależnia prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Tak też planuje uczynić Wnioskodawczyni. Począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, cały przychód uzyskany ze zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, wchodzącego w skład jej majątku osobistego, zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe jej i jej męża (ustawowa wspólność majątkowa małżeńska); udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości praw majątkowych. Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy. Jak stanowi art. 21 ust. 25 pkt la ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość.

Wnioskodawczyni nie można odmówić prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. W okolicznościach niniejszej sprawy zostanie bowiem spełniony zasadniczy cel, dla którego ustawodawca wprowadził przedmiotowe zwolnienie, a mianowicie zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych obywateli.

Jeżeli małżonkowie dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (a z taką sytuacją mamy do czynienia na gruncie niniejszej sprawy) wspólnie podejmują inwestycje określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, finansując je między innymi ze środków, które pochodzą ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, wchodzącego w skład majątku osobistego Wnioskodawczyni, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, z zastrzeżeniem, że cały uzyskany ze sprzedaży przychód, jako wyłączny przychód Wnioskodawczyni, wydatkuje ona w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie, czyli w okresie wspólności majątkowej małżeńskiej, na własne cele mieszkaniowe jej i jej małżonka, nie można jej odmówić prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 12 czerwca 2015 r. dziadkowie darowali prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy F w E oraz spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E wnukom: G i H po 1/2 części. Obdarowani dnia 29 sierpnia 2016 roku dokonali zniesienia współwłasności ww. nieruchomości w ten sposób, że G (Wnioskodawczyni) nabyła do swojego majątku osobistego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 54,00 m2 przy ulicy D w E i wartości 343.000 zł, a H nabył na własność nieruchomość lokalową, stanowiącą lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 34,81 m² przy ulicy F w E i wartości 258.000 zł. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Zainteresowana w dniu 24 września 2016 roku wyszła za mąż. Z mężem łączy ją ustrój małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy ulicy D w E nie zostało włączone do wspólności majątkowej małżeńskiej małżonków – pozostało majątkiem osobistym Wnioskodawczyni. Zainteresowana zamierza sprzedać ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które wchodzi w skład jej majątku osobistego, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Współwłasność to szczególny rodzaj własności, charakteryzujący się tym, że ta sama rzecz, w tym samym czasie, jest własnością kilku osób, których uprawnienia mają tą samą treść. Nie jest to zatem własność podzielona (według treści lub czasu), lecz własność, która niepodzielnie przysługuje kilku osobom. Niepodzielność przejawia się również w tym, że współwłaściciele mają uprawnienia do całej rzeczy, nie zaś do jej wydzielonych części (por. post. SN z 29.6.2010 r., III CSK 300/09, Legalis). Nawet w wypadku podziału rzeczy do korzystania (quoad usum), przedmiotem prawa pozostaje niepodzielnie cała rzecz, jedynie wykonywanie tego prawa zostało określone w taki sposób. – P. Księżak w Kodeks cywilny. Komentarz, red. K. Osajda, SIP Legalis, 2016 r.

Odnosząc się do instytucji zniesienia współwłasności należy wskazać, że współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.). Zgodnie z art. 195 ww. Kodeksu, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

W myśl art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 powyższej ustawy.

Zgodnie z art. 210 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.
  
  

Jeżeli więc na skutek dokonanego zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w drodze zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni nabyła udział o wartości przekraczającej wartość posiadanego przez nią udziału przed zniesieniem współwłasności. Z wniosku bowiem wynika, że przed zniesieniem współwłasności Zainteresowanej przysługiwało prawo do ½ części udziału w dwóch nieruchomościach: spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego o wartości 343.000 zł oraz lokalu mieszkalnego o wartości 258.000, natomiast w wyniku zniesienia współwłasności Zainteresowana stała się wyłączną właścicielką spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego o wartości 343.000 zł.

W sytuacji przedstawionej we wniosku spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przy D w E – które Wnioskodawczyni zamierza sprzedać przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie – zostało nabyte przez Wnioskodawczynię zarówno w 2015 r. w części odpowiadającej udziałowi Zainteresowanej we współwłasności, jak też w 2016 r. czyli w dacie zniesienia współwłasności w odniesieniu do tej części nieruchomości, która przekracza dotychczasowy udział we współwłasności.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni zamierza dokonać odpłatnego zbycia ww. prawa przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jego nabycie, taka sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dla oceny skutków podatkowych powyższej czynności zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z powyższą regulacją prawną, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości lub prawa przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości lub prawa, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości lub prawa). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Nadmienić należy, że stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione m.in. na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy przeznaczenie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek osobisty Wnioskodawczyni, na własny cel mieszkaniowy objęty wspólnością ustawową małżeńską, pozwala Wnioskodawczyni skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy wyraźnie wynika, że wydatkiem poniesionym na cele mieszkaniowe może być m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Zatem w analizowanej sprawie, środki przeznaczone na ww. cel mieszkaniowy muszą pochodzić ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. D w E. Innymi słowy, jeśli środki pochodzące ze sprzedaży ww. prawa do lokalu mieszkalnego zostaną przez Wnioskodawczynię przeznaczone w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie na zakup nieruchomości mieszkalnej i jeżeli Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupi przedmiotową nieruchomość po to, aby realizować w niej swoje własne cele mieszkaniowe, to nie ma przeszkód aby Zainteresowana mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii, dotyczącej wysokości zwolnienia należy odnieść się do regulacji ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, zawartej w przepisach Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego należą również – zgodnie z art. 33 pkt 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawczyni zostanie wydatkowany na nabycie nieruchomości, objętej współwłasnością małżeńską, to przychód ten może w całości korzystać ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skoro bowiem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które zostało sprzedane, stanowiło majątek odrębny Wnioskodawczyni, a uzyskany ze sprzedaży tego prawa przychód Zainteresowana przeznaczy na własne cele mieszkaniowe, tj. na zakup nieruchomości mieszkalnej, której Wnioskodawczyni będzie współwłaścicielem na zasadzie małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej i w której będzie zaspokajać swoje potrzeby mieszkaniowe, to w tej sytuacji nie ma przeszkód prawnych, aby przychód ten korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej na cele wskazane w ustawie, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży majątku odrębnego Wnioskodawczyni zostaną wydatkowane na zakup nieruchomości mieszkalnej, jeśli czynność ta będzie mieć miejsce w momencie trwania związku małżeńskiego i istnienia pomiędzy małżonkami ustawowej wspólności majątkowej.

Podsumowując, przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. D w E – w przypadku zbycia przez Wnioskodawczynię ww. prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie – pomniejszony o koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 6d będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Jednakże przychód uzyskany ze sprzedaży przedmiotowego prawa, stanowiącego majątek odrębny Wnioskodawczyni, wydatkowany – począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie – na zakup nieruchomości mieszkalnej, należącej do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża, w której oboje będą realizować własne cele mieszkaniowe, będzie w całości zwolniony od opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, odnosząc się do przywołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że nie są one wiążące dla tutejszego organu. Interpretacja organu podatkowego dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.