Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP2.4512.96.2017.1.RS
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniach 16 i 27 marca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w nieruchomościach do nowo powstałej spółki jawnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym w dniach 16 i 27 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci udziałów w nieruchomościach do nowo powstałej spółki jawnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą jako wspólnik nowo powstałej spółki jawnej. Działalnością przeważającą spółki będzie najem i dzierżawa lokali mieszkalnych, użytkowych i gruntów. Przyszły wspólnik tytułem wkładu zamierza wnieść dwie nieruchomości, których jest obecnie współwłaścicielem. Wartością udziału w spółce jawnej będzie 1/3 wartości każdej z dwóch nieruchomości. Nieruchomości, które mają zostać wniesione do spółki jawnej to:

1. nieruchomość zabudowana, dla której Sąd Rejonowy w miejscowości B. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą …, obejmująca zabudowane działki nr 660/3 i 660/5 o łącznej powierzchni 463 m², położona w miejscowości B. przy ul. M.,
2. nieruchomość zabudowana, dla której Sąd Rejonowy w miejscowości Ch. Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgi wieczyste … dla działki nr 106/2 położonej w miejscowości Ch. przy ul. G.XX o powierzchni 0,0083 ha i … dla działki nr 105 o powierzchni 0,1678 ha położonej przy ul. G. XY w miejscowości Ch.

Obie nieruchomości są zabudowane budynkami gospodarczymi. Obecnie lokale znajdujące się w obu nieruchomościach są wynajmowane przez Wnioskodawcę i pozostałych współwłaścicieli. W pierwszej nieruchomości, tj. położonej w miejscowości B. nie wszystkie lokale są wynajmowane, bowiem wynajmowanych jest 8 lokali użytkowych, zaś cała nieruchomość posiada jeszcze inne lokale użytkowe, które stanowią pustostany, tj. nie są wykorzystywane ani na prowadzenie działalności gospodarczej ani na wynajem. W drugiej z ww. nieruchomości, tj. położonej w miejscowości Ch. wynajmowanych jest 6 lokali użytkowych. Wnioskodawca rozlicza się z najmu ww. nieruchomości ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych i jest „płatnikiem” VAT. Nieruchomość położona w miejscowości B. została kupiona w 2007 r., natomiast nieruchomość w miejscowości Ch. została kupiona w 2016 r.

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, jest wspólnikiem spółki jawnej, która prowadzi działalność w zakresie prowadzenia kantorów wymiany walut, oznaczoną według klasyfikacji działalności gospodarczej kodem 66.19.Z - pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych oraz oznaczoną kodem 47.77.Z - sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii w wyspecjalizowanych sklepach. Wnioskodawca nadto jest właścicielem innych nieruchomości, a lokale wchodzące w ich skład wynajmuje. Wnioskodawca nigdy nie wykorzystywał żadnej z ww. nieruchomości, tj. nieruchomości położonej w miejscowości B. i Ch. ani ich części do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w lokalach wchodzących w skład ww. nieruchomości. Zamiarem Wnioskodawcy jest prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, której przeważającym przedmiotem działalności będzie najem lub dzierżawa lokali i gruntów wchodzących w skład tych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesiony wkład w postaci nieruchomości opisanych w stanie faktycznym wniosku, do nowoutworzonej spółki jawnej, będzie podlegał opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, w sytuacji, gdy aportem wnoszone są do spółki jawnej poszczególne składniki majątku, takie jak nieruchomości, nie stanowi to odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę nie ma mowy o „odpłatności". Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar tub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Ponadto czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Podmiot wnoszący aport do spółki osobowej, która dopiero rozpoczyna swoją działalność i nie ma żadnego majątku nie otrzymuje w zamian żadnej wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić wynagrodzenie za wniesione aportem składniki majątkowe, wobec czego nie można w tym wypadku mówić o odpłatnej dostawie towarów lub o odpłatnym świadczeniu usług, podlegającym VAT. Co więcej, Wnioskodawca jako osoba fizyczna, wnosząc wkład niepieniężny do spółki osobowej, nie będzie działać w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca oraz dwóch pozostałych wspólników prowadzą co prawda działalności gospodarcze, ale przedmiotem wkładu do spółki osobowej są składniki ich majątków prywatnych, niewykorzystywanych w ramach prowadzonych działalności.

Nieruchomości, które mają zostać wniesione do spółki jawnej, w ogóle nie były wykorzystywane w celu prowadzenia działalności gospodarczych Wnioskodawcy i dwóch przyszłych wspólników. Nie podjęli oni także żadnych działań wykazujących zamiar wykorzystania tych nieruchomości do prowadzonych przez siebie działalności. Wobec tego w przedmiotowym stanie prawnym można mówić o zwykłym rozporządzeniu majątkiem własnym. Czynności kupna sprzedaży obu ww. nieruchomości zgodnie z zapisami aktów notarialnych zwolniona była z VAT.

Reasumując, wniesienie do nowopowstałej spółki jawnej wkładu w postaci nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy – niepieniężny).

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu ww. podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie ust. 2 ww. artykułu, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowane przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej, zgodnie z którym, „Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Armbrecht (sygn. C-291/92) stwierdził, że w przypadku sprzedaży przez podatnika majątku, który był przeznaczony choćby w części na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością (usługową) i którą to część traktował jako majątek osobisty realizujący cele prywatne, to w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku nie występuje on jako podatnik, a transakcja taka nie podlega opodatkowaniu. TSUE uznał, że brak jest regulacji prawnej uniemożliwiającej podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą wyłączenie z systemu VAT części majątku przeznaczonego do celów prywatnych/osobistych. TSUE wskazał też jednak, że majątek prywatny to taki, który jest przez cały okres jego posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca wynajmuje lokale, znajdujące się w budynkach, których jest współwłaścicielem i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że udziały w ww. nieruchomościach należy traktować jako majątek prywatny, który nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem planowane przez Wnioskodawcę wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci ww. udziałów do spółki jawnej spełniać będzie definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane będzie za sprzedaż, ponieważ dostawa ta będzie odbywa się za wynagrodzeniem (istnieć bowiem będzie bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów w spółce), a jej efektem będzie przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. W konsekwencji dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu ww. podatkiem.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określone odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.