Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.56.2017.1.PC
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonywania korekty rozliczeń za okres jej funkcjonowania (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku utraty przez podatkową grupę kapitałową statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dokonywania korekty rozliczeń za okres jej funkcjonowania.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Podatkowa Grupa Kapitałowa (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „PGK”) jest podatkową grupą kapitałową w rozumieniu art. la ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W skład PGK wchodzą: „GC” oraz spółki zależne od GC, zwane dalej łącznie: „Spółkami”.

PGK została utworzona na okres 3 lat podatkowych. Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, przy czym pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczął się 1 stycznia 2017 r. GC zostało wyznaczone na spółkę reprezentującą PGK.

Mając na uwadze fakt, że weryfikacja rynkowości transakcji nie jest kwestią w pełni obiektywną, Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, w której w odniesieniu do transakcji lub innej czynności przeprowadzonej/przeprowadzonych w okresie funkcjonowania PGK pomiędzy podmiotem lub podmiotami wchodzącymi w skład PGK, a podatnikiem podatku dochodowego niewchodzącym w skład PGK organ podatkowy uzna, że ustalone lub narzucone zostały warunki odbiegające od rynkowych. W konsekwencji, Wnioskodawca podjął wątpliwość dotyczącą prawidłowego określenia momentu oraz skutków podatkowych ewentualnej utraty statusu podatnika przez PGK.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w przypadku ewentualnej utraty przez PGK statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spowodowanej naruszeniem ustawowych warunków istnienia PGK, o których mowa w art. la ust. 2 ustawy o CIT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty dokonywanych rozliczeń za okres funkcjonowania PGK? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, utrata statusu PGK spowodowana naruszeniem ustawowych warunków istnienia PGK nie odniesie skutku w postaci obowiązku dokonania korekty rozliczeń podatkowych PGK za okres jej funkcjonowania.

Status podatkowej grupy kapitałowej na gruncie ustawy o CIT.

Na wstępie Wnioskodawca wskazał, że podstawę prawną funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej stanowi art. la ustawy o CIT. Zgodnie z brzmieniem art. la ust. 1 ustawy o CIT podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

Należy ponadto zauważyć, że podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie warunki enumeratywnie wymienione w art. la ust. 2 pkt 1-4 ustawy o CIT.

W celu zachowania statusu podatnika podatkowa grupa kapitałowa musi m.in. spełnić warunek, o którym mowa w art. la ust. 2 pkt 3 lit. b. Zgodnie z treścią powołanego przepisu podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem jeżeli po utworzeniu grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Z kolei przepis art. 11 ustawy o CIT, reguluje sytuacje, w których w wyniku określonych tam powiązań zostaną między podmiotami ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały. W takiej sytuacji dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Należy nadmienić, że konsekwencje naruszenia przez podatkową grupę kapitałową lub spółki wchodzące w jej skład warunków, o których mowa w art. la ust. 2 ustawy o CIT zostały określone w art. la ust. 10 ustawy o CIT. Zgodnie z powołanym przepisem, w razie gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków oznacza zasadniczo utratę statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego. Wyjątek od tej zasady został wprowadzony w odniesieniu do naruszenia warunku osiągania przez podatkową grupę kapitałową za każdy rok podatkowy udziału dochodów w przychodach, określonego zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o CIT, w wysokości co najmniej 3%. W przypadku niedochowania wskazanego wymogu, zgodnie z art. la ust. 12 ustawy o CIT, za dzień utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową uznaje się ostatni dzień miesiąca, w którym złożono zeznanie podatkowe, nie później jednak niż dzień, na który zgodnie z art. 27 ust. 1 przypada termin złożenia tego zeznania.

W myśl art. 7a ust 1 ustawy o CIT, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3. Powyższe oznacza, że dokonując rozliczenia dla celów podatkowych, poszczególne spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej muszą uwzględnić wszystkie uzyskane w danym roku podatkowym przychody oraz koszty ich uzyskania, mając na uwadze przepisy art. 12 i art. 15 ustawy o CIT.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, co do zasady, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego.

Rok podatkowy podatkowej grupy kapitałowej

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 8 ust. 7 ustawy o CIT, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatkowych grup kapitałowych. Dla poszczególnych spółek tworzących grupę:

1. dzień poprzedzający początek roku podatkowego przyjętego przez grupę jest dniem kończącym rok podatkowy tych spółek;
2. dzień następujący po dniu, w którym upłynął okres obowiązywania umowy lub w którym grupa utraciła status podatkowej grupy kapitałowej, jest dniem rozpoczynającym rok podatkowy tych spółek.
   
   

Wnioskodawca wskazuje, że aktualne brzmienie przepisów ustawy o CIT, nie przewiduje obowiązku dokonywania wstecznej weryfikacji kosztów i przychodów podatkowych poszczególnych Spółek za okres jej istnienia w przypadku naruszenia warunków określonych w art. la ust. 2 ustawy o CIT. Zasadniczo jedynym skutkiem podatkowym wystąpienia tych okoliczności jest utrata statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową oraz rozpoczęcie roku podatkowego spółek ją tworzących.

Ustawa o CIT w brzmieniu obowiązującym do 1 stycznia 1997 r. przewidywała obowiązek korekty rozliczenia podatku przez wszystkie spółki tworzące grupę, za cały okres obowiązywania umowy z dniem utraty statusu podatnika przez podatkową grupę kapitałową. Niemniej jednak przepis ustanawiający ten obowiązek (art. la ust. 14 ustawy o CIT) przestał obowiązywać z dniem 1 stycznia 1997 r.

Należy zatem podkreślić, że mając na uwadze literalne brzmienie przepisów ustawy o CIT, próba uznania, że w aktualnym stanie prawnym ustawodawca nakłada jakikolwiek obowiązek korekty rozliczeń podatkowej grupy kapitałowej z związku z utratą przez nią statusu podatnika byłby niezgodny z literalną wykładnią brzmienia przepisów obowiązujących w obecnym stanie prawnym

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie we wskazanych powyżej zmianach legislacyjnych - z uwagi bowiem na fakt, że ustawodawca zdecydował się na wyeliminowanie z porządku prawnego przepisu ustanawiającego obowiązek dokonywania korekty rozliczeń podatku za okres obowiązywania podatkowej grupy kapitałowej, należy uznać, że w obecnym stanie prawnym tego typu obowiązek nie będzie ciążył na Spółkach.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 marca 2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-103/16/MS);
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1242/14-2/AM);
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 maja 2014 r. (sygn. IPPB5/423-258/14-4/RS);
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 września 2011 r. (sygn. ILPB3/423-262/11-4/MM);
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 6 września 2011 r. (sygn. ILPB3/423-287/11-4/MM).
  
  

W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy utrata statusu PGK spowodowana naruszeniem ustawowych warunków istnienia PGK, o których mowa w art. la ust. 2 ustawy o CIT, nie odniesie skutku w postaci obowiązku dokonania korekty rozliczeń podatkowych PGK za okres jej funkcjonowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1 i 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.