Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.23.2017.1.RM
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług budowlanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym oraz będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”). Spółka posiada nieruchomość, w której mieści się centrum handlowe i powierzchnie biurowe („Nieruchomość”) wykorzystywaną przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wynajmuje lokale znajdujące się w Nieruchomości najemcom, którzy prowadzą w nich własną działalność gospodarczą (np. usługową lub związaną ze sprzedażą towarów) („Najemca”).

Zazwyczaj zawierane umowy najmu przewidują, że Spółka zobowiązuje się do wydania przedmiotu najmu (tj. lokali) w określonym stanie technicznym, co oznacza, że przed rozpoczęciem umowy najmu lub w jej trakcie Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonania prac aranżacyjno - adaptacyjnych (tzw. fit-out), które najczęściej polegają na kompleksowym przygotowaniu powierzchni dla potrzeb Najemcy (aranżacja wnętrza, usługi montażowe, usługi dekoracyjne - malowanie, montaż tapet, instalacje elektryczne, sanitarne, etc.) („Prace Adaptacyjne”).

Działalność gospodarcza Spółki nie obejmuje świadczenia usług budowlanych (Spółka nie jest bowiem firmą budowlaną). Z tego względu, Wnioskodawca zleca w całości wykonanie usługi w postaci Prac Adaptacyjnych zewnętrznej firmie budowlanej („Firma Budowlana”).

Firma Budowlana dokumentuje wykonaną usługę związaną z Pracami Adaptacyjnymi fakturą wystawianą na Wnioskodawcę. Koszt wykonanych Prac Adaptacyjnych (tj. wynagrodzenie wynikające z faktury wystawionej przez Firmę Budowlaną) może zostać „przeniesiony” na Najemcę poprzez wkalkulowanie go w wysokość czynszu najmu lub w formie tzw. refaktury wystawionej przez Wnioskodawcę na Najemcę (lub w inny sposób).

Zdarza się również, że Wnioskodawca we własnym zakresie finansuje koszt Prac Adaptacyjnych (tj. usługę budowlaną wykonywaną przez Firmę Budowlaną) bez przenoszenia tego kosztu na Najemcę.

Z uwagi na zmianę przepisów od 2017 r. Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą prawidłowego rozliczenia VAT z tytułu usług budowlanych związanych z Pracami Adaptacyjnymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Firma Budowlana świadcząca szeroko rozumiane usługi budowlane związane z Pracami Adaptacyjnymi na rzecz Wnioskodawcy jest podwykonawcą Wnioskodawcy w rozumieniu art. 17 ust. 1h Ustawy VAT, a w konsekwencji podatnikiem VAT z tytułu świadczenia tych usług jest Wnioskodawca, jako ich Nabywca?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Firma Budowlana świadcząca szeroko rozumiane usługi budowlane związane z Pracami Adaptacyjnymi na rzecz Wnioskodawcy nie jest podwykonawcą Wnioskodawcy w rozumieniu art. 17 ust. 1h Ustawy VAT, a w konsekwencji podatnikiem VAT z tytułu świadczenia tych usług jest Firma Budowlana jako usługodawca, a nie Wnioskodawca jako ich Nabywca.

Wynika to z następujących okoliczności.

Nowelizacja Ustawy VAT, która weszła w życie dnia 1 stycznia 2017 r., przewiduje rozszerzenie katalogu czynności opodatkowanych VAT podlegających rozliczeniu na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia (tj. gdy podatnikiem jest nabywca).

Do ustawy VAT dodano nowy załącznik - nr 14, który zawiera katalog usług budowlanych rozliczanych w ramach odwrotnego obciążenia po spełnieniu dodatkowych warunków.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli (i) usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 oraz (ii) usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15. zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W myśl zaś art. 17 ust. 1h Ustawy VAT w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W konsekwencji, aby w analizowanym przypadku wykonana usługa budowlana podlegała rozliczeniu na zasadzie odwrotnego obciążenia, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. usługobiorca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym;
   
2. usługodawca jest podatnikiem VAT nie korzystającym z tzw. zwolnienia podmiotowego z VAT;
   
3. usługa stanowi usługę budowlana wymienioną w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do Ustawy VAT;
   
4. usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca.
   
   

Powyższe warunki muszą zostać spełnione łącznie, gdyż w przeciwnym wypadku usługa będzie podlegać rozliczeniu na zasadach ogólnych (podatek rozlicza usługodawca).

W szczególności zatem w sytuacji gdy usługodawca świadczy usługę jako główny wykonawca (a nie jako podwykonawca), to przepisy Ustawy VAT nie przewidują zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia, a w konsekwencji podatnikiem podatku VAT jest usługodawca, choćby świadczył usługi wymienione w poz. 2-48 Załącznika nr 14 do Ustawy VAT.

Znowelizowane przepisy Ustawy VAT, jak także żadne inne przepisy prawa podatkowego, nie zawierają legalnej definicji podwykonawcy. Minister Finansów ustosunkowując się do uwag Związku Pracodawców Business Centre Club w ramach konsultacji społecznych projektu nowelizacji VAT w piśmie z dnia 15 listopada 2016 r. (nr PT1.8100.4.2016.LJU.200) zajął stanowisko, że „dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczająca jest definicja zawarta w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, zgodnie z którą: „podwykonawca - firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008). Przy dalszych podzleceniach przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest głównym wykonawcą swojego zakresu prac”.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. II FSK 752/12), a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 17 listopada 2011 r. (sygn. akt. I SA/Łd 1159/11) - wskazując, że: „podwykonawca to podmiot, który wykonuje jakąś czynność w miejsce wykonawcy”.

Dokonując wykładni literalnej pod pojęciem „podwykonawca” należy zatem rozumieć osobę, która podwykonuje czynności, które wykonuje wykonawca. Innymi słowy, aby mówić o „podwykonawcy”, powinien on wykonywać usługi budowlane na rzecz podmiotu, który sam świadczy takie usługi, jako główny wykonawca na rzecz inwestora.

Odwołując się zatem do słownikowego znaczenia „podwykonawcy” nie sposób przyjąć, że Firma Budowlana zostałaby uznana za podwykonawcę, w sytuacji, w której w całości wykonuje ona usługę budowlaną na rzecz podmiotu, który nie wykonuje sam żadnej usługi budowlanej, lecz wyłącznie zleca jej wykonanie na swoim majątku, a tym samym działa w charakterze inwestora.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają również przepisy Kodeksu cywilnego („KC”), które posługują się pojęciami „inwestora”, „wykonawcy” oraz „podwykonawcy”. Odwołanie się do pojęć i definicji istniejących w KC dla celów wykładni przepisów prawa podatkowego należy uznać za dopuszczalne, w sytuacji gdy przepisy prawa podatkowego nie zawierają własnej definicji tych pojęć.

Jak wskazał bowiem Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 czerwca 2008 r., sygn. akt. II FSK 626/07: „autonomia prawa podatkowego oznacza, iż ustawodawca tworząc przepisy podatkowe ma zapewnioną samodzielność w kreowaniu instytucji i pojęć na potrzeby tej gałęzi prawa. Przedstawiona zasada traci jednak rację bytu wówczas, gdy prawodawca nie tworzy instytucji i pojęć właściwych prawu podatkowemu. W takiej sytuacji, w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego, odwołać należy się do znaczenia pojęć już funkcjonujących na gruncie innych gałęzi prawa np. prawa cywilnego. Zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej pozwoli na realizację zasady zupełności i spójności systemu prawa”.

Analogicznie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 6 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 275/15. W celu zapewnienia spójności i zupełności systemu prawa, przepisy podatkowe nie powinny abstrahować od regulacji cywilnoprawnych (por. Uchwała NSA z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt. II FPS 3/11).

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, za podwykonawcę w rozumieniu art. 17 ust. 1h Ustawy VAT powinien zostać uznany ten podmiot, który jest podwykonawcą w rozumieniu przepisów KC odnoszących się do umowy o roboty budowlane (tj. umowy na podstawie której są świadczone usługi budowlane w rozumieniu Ustawy VAT).

Zgodnie z art. 647 KC przez umowę o roboty budowlane, wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy, czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

W myśl zaś art. 6471 § 2 zd. 1 KC do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora.

Z kolei art. 6471 § 5 KC stanowi, że zawierający umowę z podwykonawcą oraz inwestor i wykonawca ponoszą solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę.

W przedstawionym powyżej opisie stanu faktycznego, funkcję inwestora pełni Wnioskodawca. To Wnioskodawca bowiem w całości zleca wykonanie robót budowlanych (tj. Prac Adaptacyjnych) w lokalu należącym do niego, a także jest zobowiązany do wykonania czynności wymaganych przez prawo związanych z przygotowaniem robót (w szczególności uzyskanie ewentualnego pozwolenia na budowę obciąża Wnioskodawcę). Czynności podejmowane przez Spółkę mają charakter działań inwestorskich, które umożliwiają Spółce oddanie lokalu w określonym stanie technicznym w najem. To, że żądanie wykonania Prac Adaptacyjnych pochodzi od Najemcy nie powinno zmieniać faktu, że inwestorem jest Wnioskodawca, gdyż to on w całości zleca wykonanie prac budowlanych na własnym majątku, a sam nie świadczy faktycznie usług budowlanych na rzecz Najemcy. Wnioskodawca jako właściciel Nieruchomości zobowiązuje się wydać Najemcom przedmiot najmu w określonym stanie technicznym lub ewentualnie doprowadzić przedmiot najmu do określonego stanu technicznego w czasie trwania stosunku najmu. Wnioskodawca inwestuje zatem w Prace Adaptacyjne w celu uzyskania korzyści ze świadczenia usług najmu, a nie świadczenia usług budowlanych jako główny wykonawca. Ponadto, zlecenie przez Wnioskodawcę wykonania Prac Adaptacyjnych przez Firmę Budowlaną nie wymaga zgody Najemcy (nie stosuje się zatem art. 6471 § 2 zd. 1 KC). Z zawartych umów nie wynika również, aby Najemca ponosił solidarną odpowiedzialność za zapłatę wynagrodzenia przez Wnioskodawcę na rzecz Firmy Budowlanej (nie stosuje się zatem art. 647 § 5 KC).

W konsekwencji, Firma Budowlana, która wykonuje usługi budowlane związane z Pracami Adaptacyjnymi na zlecenie Wnioskodawcy, powinna być traktowana jako główny wykonawca, nie zaś podwykonawca. Powyższego nie zmienia okoliczność, że ekonomiczny koszt Prac Adaptacyjnych może zostać poniesiony przez Najemcę z uwagi na refakturę wystawioną przez Wnioskodawcę lub inną formę przeniesienia tych wydatków na Najemcę (np. poprzez ich wkalkulowanie w czynsz najmu). To zaś oznacza, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT z tytułu Prac Adaptacyjnych wykonanych przez Firmę Budowlaną, a Firma Budowlana powinna udokumentować takie usługi budowlane fakturą VAT wystawioną na rzecz Wnioskodawcy i zawierająca prawidłową stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
   
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca oddaje Najemcom w najem lokale znajdujące się w Nieruchomości, która jest własnością Wnioskodawcy. Zazwyczaj zawierane umowy najmu przewidują, że Spółka zobowiązuje się do wydania przedmiotu najmu (tj. lokali) w określonym stanie technicznym, co oznacza, że przed rozpoczęciem umowy najmu lub w jej trakcie Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonania prac aranżacyjno - adaptacyjnych (tzw. fit-out) polegających na kompleksowym przygotowaniu powierzchni dla potrzeb Najemcy (Prace Adaptacyjne). Wnioskodawca zleca w całości wykonanie Prac Adaptacyjnych zewnętrznej firmie budowlanej (Firma Budowlana). Firma Budowlana dokumentuje wykonaną usługę związaną z Pracami Adaptacyjnymi fakturą wystawioną na Wnioskodawcę. Zdarza się, że Wnioskodawca ponosi koszty związane z Pracami Adaptacyjnymi we własnym zakresie. Koszty Prac Adaptacyjnych mogą być również przenoszone na Najemcę poprzez wkalkulowanie ich w wysokość czynszu lub też w formie refaktury wystawionej przez Wnioskodawcę na Najemcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy Firma Budowlana działa względem Wnioskodawcy jako podwykonawca w rozumieniu art. 17 ust. 1h ustawy i czy w związku z nabyciem opisanych w stanie faktycznym usług od Firmy Budowlanej będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny.

Przenosząc obowiązujące przepisy prawa na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zgodnie z zawartymi umowami, Wnioskodawca zleca Firmie Budowlanej wykonanie Prac Adaptacyjnych i ponosi koszty ich wykonania we własnym zakresie lub traktuje przedmiotowe koszty jako element kalkulacyjny ceny za wynajem lokalu wówczas rozliczenie między Firmą Budowlaną i Wnioskodawcą powinno nastąpić na zasadach ogólnych. W konsekwencji w tym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu wykonanych Prac Adaptacyjnych przez Firmę Budowlaną.

Z kolei w sytuacji gdy, zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca zleci Firmie Budowlanej wykonanie Prac Adaptacyjnych i przeniesie koszty Prac Adaptacyjnych na Najemcę wystawiając na rzecz Najemcy fakturę, wówczas Firma Budowlana będzie działała względem Wnioskodawcy jako podwykonawca bowiem w tej konkretnej sytuacji Wnioskodawca działa na rzecz Najemców jako wykonawca usługi. W konsekwencji skoro Prace Adaptacyjne stanowią usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy w tym przypadku znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy i Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu Prac Adaptacyjnych wykonanych przez Firmę Budowlaną.

W związku z tym, że Wnioskodawca uważa, że nie jest podatnikiem VAT z tytułu Prac Adaptacyjnych wykonanych przez Firmę Budowlaną oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należy uznać je za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.