Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.128.2017.1.JKT
z 5 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 31 marca 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców poza obszarem SSE w celu produkcji komponentów (części) do Wyrobów, powinny być uznane za odpowiednio przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności opodatkowanej, niekorzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców poza obszarem SSE w celu produkcji komponentów (części) do Wyrobów, powinny być uznane za odpowiednio przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności opodatkowanej, niekorzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) pełni rolę producenta kontraktowego (ang. contract manufacturer) produkującego części do pojazdów samochodowych, głównie części urządzeń chłodniczych i wentylacyjnych np. kompresory do klimatyzacji samochodowych, moduły systemu ogrzewania i chłodzenia HVAC (dalej zwanych: „Wyrobami”).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie kilku (obecnie czterech) zezwoleń strefowych. Wyroby są objęte zezwoleniami strefowymi (według pozycji PKWiU wymienionych w zezwoleniach strefowych) i przychody ze sprzedaży produkowanych przez Spółkę Wyrobów korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) z tytułu działalności strefowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Spółka produkuje Wyroby dedykowane różnym modelom samochodów i sprzedaje je za pośrednictwem podmiotu powiązanego - Spółki X (Europe) Ltd. (dalej: „Dystrybutor”) - do firm produkujących samochody (dalej: „Kontrahenci”), będących finalnymi odbiorcami (nabywcami) Wyrobów Spółki. Specyfika prowadzonej działalności wymaga wykorzystywania specjalistycznego, zindywidualizowanego oprzyrządowania (maszyn, urządzeń, narzędzi, wyposażenia) przeznaczonego wyłącznie do produkcji określonego typu Wyrobu lub części produkcyjnej (komponentu) do Wyrobu tj. pod określoną markę i model pojazdu, na potrzeby konkretnego Kontrahenta (dalej: „Środki Produkcji”, ang. tooling). W przypadku rezygnacji Kontrahenta z zamawiania Wyrobów u Spółki (poprzez Dystrybutora), poszczególne Środki Produkcji byłyby bezużyteczne w dalszej produkcji na rzecz innych odbiorców, lub mogłyby wymagać znacznych inwestycji, aby przekonfigurować je pod kątem możliwości wykorzystania ich dla produkcji na rzecz innych odbiorców Wyrobów.

Środki Produkcji są nabywane przez Spółkę od podmiotów trzecich (spoza grupy) mających siedzibę poza terenem SSE i podlegają zbyciu (sprzedaży) przez Spółkę - poprzez Dystrybutora - na rzecz finalnego Kontrahenta, dla którego produkowane są Wyroby. Zbycie (sprzedaż) Środków Produkcji przez Spółkę odbywa się na linii: Spółka - Dystrybutor - Kontrahent (w taki sam sposób dokonywana jest również sprzedaż Wyrobów na rzecz Kontrahentów). Środki Produkcji mogą być udostępnione dostawcom Spółki wytwarzającym części (komponenty), produkcyjne niezbędne dla Spółki do wytwarzania Wyrobów; dalej: Dostawcy (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe doprecyzowane poniżej w punkcie 2.)

Nabywane przez Spółkę Środki Produkcji mogą być grupowane w zespoły, które mogą stanowić nową linię produkcyjną lub mogą zostać wykorzystane do przystosowania (w tym modyfikacji) dotychczasowej linii produkcyjnej (należącej do Kontrahenta lub odpowiednio Dostawcy) do produkcji nowego modelu lub typu Wyrobu. W momencie sprzedaży Środki Produkcji mogą mieć charakter kompletny, bądź też mogą być jeszcze uzupełniane w przyszłości o kolejne Środki produkcji.

Oprócz ceny zakupu Środków Produkcji (w tym ich elementów, części, komponentów), Spółka może ponosić dodatkowe koszty związane z zakupem (np. koszty transportu, ubezpieczenia w trakcie transportu, koszty testów i analiz technicznych, próbek, robocizny, koszty uruchomienia, koszty mediów, koszty podwykonawców) lub koszty związane ze sprzedażą Środków Produkcji (np. koszty usług montażu lub innych usług obcych), dalej łącznie zwanymi wraz z ceną zakupu: Kosztami Środków Produkcji. Koszty Środków Produkcji stanowią podstawę ustalenia wynagrodzenia Spółki z tytułu sprzedaży Środków Produkcji.

Działalność w zakresie wytwarzania i sprzedaży Środków Produkcji nie jest objęta żadnym z uzyskanych przez Spółkę zezwoleń strefowych na prowadzenie działalności w SSE (Środki Produkcji nie są wymienione w pozycjach PKWiU zezwoleń strefowych Spółki).

Wykorzystywanie Środków Produkcji przez Dostawców poza terenem SSE.

Wnioskodawca, przedstawia sytuacje, które również występują lub mogą powtarzać się w przyszłości, w których Środki Produkcji są nabywane przez Spółkę oraz sprzedawane do Kontrahenta (poprzez Dystrybutora), ale które są udostępniane Dostawcom komponentów (części) produkcyjnych do Wyrobów produkowanych przez Spółkę. Działalność Dostawców polega na wytwarzaniu komponentów (części) produkcyjnych, które są nabywane przez Spółkę do produkcji Wyrobów. Dostawcy wykonują działalność na terenie Polski lub innych państw (w tym w Unii Europejskiej oraz poza Unią), poza obszarem SSE. W tych sytuacjach, Środki Produkcji znajdują się fizycznie poza obszarem SSE - w zakładach produkcyjnych Dostawców. Sprzedaż Środków Produkcji przez Spółkę, które są udostępniane Dostawcom może mieć miejsce przed rozpoczęciem lub w trakcie produkcji części produkcyjnych do Wyrobów (np. po zakończeniu danego etapu produkcji), w związku z tym w tych sytuacjach Spółka może dokonać nabycia Środków Produkcji jako towar (z zamiarem odprzedaży) lub dokonać ich nabycia lub wytworzenia jako własnych środków trwałych Spółki (w tym środków trwałych w budowie) w celu ich udostępnienia Dostawcom do produkcji części produkcyjnych niezbędnych do wytwarzania Wyrobów. Zapewnienie przez Spółkę możliwości wykorzystania Środków Produkcji przez Dostawców, ma na celu zabezpieczenie ciągłości produkcji (realizacji zadań produkcyjnych) i jest wymagane przez Kontrahentów (poprzez Dystrybutora). Postępowanie dotyczące okresu przeszłego - przed stanem faktycznym będącym przedmiotem zapytania.

W roku podatkowym Spółki obejmującym okres od 1 kwietnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. Spółka dokonała sprzedaży form - narzędzi niezbędnych do produkcji Wyrobów:

• przyjętych przez Spółkę na stan środków trwałych, oraz
• nieprzyjętych przez Spółkę na stan środków trwałych, a ujętych w ewidencji księgowej inwestycji - „środków trwałych w budowie”.
  
  

Formy te zostały sprzedane na rzecz Dystrybutora, który sprzedał je na rzecz Kontrahentów. Następnie Kontrahenci udostępnili te formy (stanowiące już ich własność) na rzecz Dystrybutora, a Dystrybutor na rzecz Spółki, w celu produkowania Wyrobów (kompresorów) sprzedawanych finalnie Kontrahentom.

Zastosowany przez Spółkę sposób rozliczenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów został zakwestionowany w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we Wrocławiu (dalej: UKS) z 30 września 2016 r. określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku CIT za rok podatkowy od 1 kwietnia 2013 r. do 31 marca 2014 r. Decyzja UKS została w całości uchylona decyzją Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (dalej: „DIS”) z 2 stycznia 2017 r. i przekazana do ponownego rozpatrzenia przez UKS, gdyż rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

W związku z faktem, że w kolejnych latach Spółka dokonywała sprzedaży Środków produkcji, które to transakcje były podobne, acz nie tożsame, do transakcji kwestionowanych przez UKS, Spółka zainteresowana jest uzyskaniem interpretacji indywidualnej w przestawionych w niniejszym wniosku stanach faktycznych oraz zdarzeniach przyszłych. Spółka stoi na stanowisku, że art. 14b § 5 Ordynacji Podatkowej nie stoi na przeszkodzie wydaniu wnioskowanej interpretacji. Zgodnie z tym przepisem: Nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej [przyp. Spółki: do 28 lutego 2017 r. „postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej”] albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego.

Pytanie Spółki dotyczy natomiast innych środków produkcji niż te Środki Produkcji, które stanowią element stanu faktycznego toczącego się postępowania kontrolnego prowadzonego przez UKS (a od 1 marca 2017 r. przejętego przez Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu):

• Środki Produkcji będące przedmiotem niniejszego wniosku zostały/zostaną nabyte i sprzedane w okresie (roku podatkowym) późniejszym niż będący przedmiotem postępowania i są to inne egzemplarze Środków produkcyjnych (pierwsza transakcja sprzedaży miała miejsce w dniu 31 marca 2016 r.);
• Środki Produkcji będące przedmiotem zapytania (punkt 2) zostały/zostaną udostępnione Dostawcom (a nie Spółce) do produkcji części produkcyjnych do Wyrobów, a ta kwestia w ogóle nie była przedmiotem postępowania kontrolnego UKS (obecnie Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego).
  
  

Spółka dodatkowo wskazuje, że zgodnie z tezą wyroku NSA z dnia 16 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 3847/14 nawet, gdyby hipotetycznie przyjąć, że pewne elementy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego są przedmiotem toczącego się postępowania UKS (obecnie Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego), co jak wskazała Spółka - nie ma miejsca w sytuacji Spółki - to: W świetle art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) nie ma przeszkód prawnych do wydania interpretacji indywidualnej w odniesieniu do elementów stanu faktycznego przeszłego lub przyszłego, jeżeli nie są one przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, nawet jeśli owe elementy stanu faktycznego są już (lub były) przedmiotem rozstrzygnięcia co do istoty sprawy za inne okresy podatkowe, które nie są objęte wnioskiem, zaś określone zdarzenia podatkowe występują w działalności podatnika w sposób powtarzalny w kolejnych latach podatkowych.

Zapytanie Spółki dotyczy odmiennych elementów stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych, wobec czego tym bardziej dopuszczalne jest w tym przypadku wydanie interpretacji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców poza obszarem SSE w celu produkcji komponentów (części) do Wyrobów, powinny być uznane za przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności opodatkowanej, niekorzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przychody ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji w sytuacji, gdy Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców poza obszarem SSE w celu produkcji komponentów (części) do Wyrobów, powinny być uznane za odpowiednio przychody oraz koszty (wyłącznie) działalności opodatkowanej, niekorzystającej ze zwolnienia z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Wykorzystywanie Środków Produkcji przez Dostawców poza terytorium SSE.

Stosownie do przytaczanego wyżej przepisu art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, warunkiem koniecznym do korzystania ze zwolnienia z podatku CIT jest prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (dotyczącym pytania nr 2) ma miejsce sytuacja, w której Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców prowadzących działalność poza terenem SSE w celu realizacji części zadań produkcyjnych tj. produkcji komponentów (części) niezbędnych do produkcji Wyrobów przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, w takim przypadku zbycie Środków Produkcji i ich udostępnienie Dostawcom nie wydaje się mieć już tak bezpośredniego i silnego związku z działalnością strefową Spółki, jak ma to miejsce w sytuacji opisanej powyżej w punkcie 1. niniejszego Wniosku. W istocie służy to w pierwszej kolejności oraz bezpośrednio działalności Dostawcy, która jest prowadzona poza terenem SSE. Podstawowym celem takiej transakcji jest więc w pierwszej kolejności zapewnienie Środków Produkcji Dostawcom w prowadzonej przez nich działalności tj. produkcji komponentów (części) niezbędnych do produkcji Wyrobów. Mimo, że wprawdzie istnieje wciąż związek z działalnością Spółki tj. produkcją Wyrobów (części wytwarzane przez Dostawców są niezbędne Spółce do produkcji Wyrobów), to związek nie jest w tej sytuacji już taki bezpośredni i ścisły. Odmienne stanowisko prowadziłoby do rozszerzenia zakresu zwolnienia przedmiotowego przewidzianego w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Analizując taką sytuację należy również odwołać się do aspektu celowościowego tj. celu stworzenia SSE. Powołanie SSE w Polsce miało przede wszystkim na celu przyspieszanie rozwoju określonych regionów kraju. Znaczenie przesłanki celowościowej zostało podkreślone w orzecznictwie sądów administracyjnych, między innymi w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 28 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Go 674/14: Zauważyć należy, że przyznanie ulgi nie ma na celu zwiększenia zysku przedsiębiorcy, ale uzyskanie określonego ustawowego celu w postaci przyśpieszenia rozwoju gospodarczego, w tym w szczególności rozwoju nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz ich wykorzystania w gospodarce narodowej czy zwiększenie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług. Państwo chcąc uzyskać ten efekt wprowadziło w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie, które ma charakter przedmiotowy. Z pewnością przemieszczanie oprzyrządowania poza teren strefy i wykorzystywanie go przez podwykonawców, choćby tylko do realizacji części działań produkcyjnych zleconych skarżącej, nie jest realizacją celu, dla którego utworzono specjalne strefy ekonomiczne.

Analogiczne stanowisko zajął również WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 14 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1712/15: Z pewnością nabycie oprzyrządowania (wytworzenie we własnym zakresie), przemieszczanie go poza teren SSE i przekazanie do wykorzystywania przez inny podmiot gospodarczy - podwykonawców, do realizacji części działań produkcyjnych zleconych Skarżącej, nie jest realizacją celu, dla którego utworzono SSE. Sąd podziela stanowisko organu interpretacyjnego, że oprzyrządowanie udostępnione przez Skarżącą podwykonawcy służy działalności gospodarczej prowadzonej przez tego podwykonawcę. Nabyte (wytworzone) oprzyrządowanie nie jest bowiem ani wykorzystywane na terenie SSE, ani wykorzystywane przez podmiot objęty zezwoleniem. W istocie Spółka nabywając (wytwarzając) oprzyrządowanie służące innemu podmiotowi gospodarczemu finansuje działalność tego podmiotu poza SSE, co nie mieści się w zakresie obowiązującego zwolnienia podatkowego.

Z powyższych względów, zdaniem Spółki, sprzedaż Środków Produkcji w sytuacji, gdy są one wykorzystywane poza terenem SSE w celu realizacji części zadań produkcyjnych przez Dostawców nie korzysta ze zwolnienia z podatku z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT. W związku z tym przychód uzyskany przez Spółkę ze sprzedaży takich Środków Produkcji powinien być uznany za przychód podlegający opodatkowaniu CIT, niekorzystający ze zwolnienia z podatku CIT.

W ocenie Spółki w przypadku, gdy sprzedawane Środki Produkcji są wykorzystywane przez Dostawców poza terenem SSE, poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji, związane z nabyciem oraz sprzedażą Środków Produkcji, należy uznać za bezpośrednio związane z osiągnięciem opodatkowanych (pozastrefowych) przychodów z tytułu sprzedaży tych Środków Produkcji, tj. koszty związane wyłącznie z działalnością opodatkowaną, niezwolnioną z podatku CIT. Koszty te nie powinny w żadnym wypadku podlegać jakiejkolwiek alokacji tzw. kosztów wspólnych np. według klucza przychodowego, określonego w art. 15 ust. 2 oraz 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT:

2. Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

2a. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

O przypisaniu kosztów do działalności zwolnionej lub opodatkowanej decyduje ich związek z konkretnym przychodem. Koszty wspólne są wyjątkiem od reguły, który znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy danego kosztu nie można jednoznacznie i obiektywnie powiązać tylko z jednym z tych rodzajów działalności. Takie stanowisko potwierdzają liczne interpretacje indywidualne, m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 grudnia 2015 r., sygn. akt IBPB-1-3/4510-527/15/APO: Dopiero, jeżeli nie jest możliwe ich dokładne przyporządkowanie do poszczególnych rodzajów działalności, należy dokonać tego zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop. Ustalenie wysokości kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołaną zasadą ma więc charakter szczególny i może mieć zastosowanie jedynie w stosunku do niektórych kosztów, np. dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące dochodów zwolnionych od podatku i dotyczące dochodów podlegających opodatkowaniu.

Podsumowując, w ocenie Spółki uzyskany przychód ze sprzedaży Środków Produkcji oraz poniesione przez Spółkę Koszty Środków Produkcji, a w konsekwencji wynik na sprzedaży Środków Produkcji powinny być w całości przyporządkowane:

• w przypadku, gdy Środki Produkcji są/będą wykorzystywane przez Spółkę na terenie SSE do produkcji Wyrobów - do działalności strefowej (zwolnionej z opodatkowania podatkiem CIT);
• w przypadku, gdy Środki Produkcji są/będą wykorzystywane przez Dostawców poza terenem SSE - do działalności pozastrefowej (opodatkowanej podatkiem CIT).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 dalej: „ustawa o SSE”). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że specyfika działalności prowadzonej na terenie Strefy, wymaga wykorzystywania specjalistycznego, zindywidualizowanego oprzyrządowania (maszyn, urządzeń, narzędzi, wyposażenia) przeznaczonego wyłącznie do produkcji określonego typu Wyrobu lub części produkcyjnej (komponentu) do Wyrobu tj. pod określoną markę i model pojazdu, na potrzeby konkretnego Kontrahenta. Środki Produkcji są nabywane przez Spółkę od podmiotów trzecich (spoza grupy) mających siedzibę poza terenem SSE i podlegają zbyciu (sprzedaży) przez Spółkę - poprzez Dystrybutora - na rzecz finalnego Kontrahenta, dla którego produkowane są Wyroby. Zbycie (sprzedaż) Środków Produkcji przez Spółkę odbywa się na linii: Spółka - Dystrybutor - Kontrahent (w taki sam sposób dokonywana jest również sprzedaż Wyrobów na rzecz Kontrahentów). Środki Produkcji mogą być udostępnione dostawcom Spółki wytwarzającym części (komponenty), produkcyjne niezbędne dla Spółki do wytwarzania Wyrobów.

W związku z powyższym, ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane przez Dostawców do produkcji prowadzonej poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej, oraz z uwagi na fakt, że ze zwolnienia korzystają wyłącznie dochody z działalności objętej w zezwoleniu, a działalność w zakresie sprzedaży Środków Produkcji nie jest objęta żadnym z uzyskanych przez Spółkę zezwoleń, to dochód z tego tytułu będzie opodatkowany.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.