INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 20 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki przyznanej w wyniku zniesienia współwłasności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży działki przyznanej w wyniku zniesienia współwłasności.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 10 stycznia 2012 r. Znak: IBPBII/2/415-1434/11/ŁCz wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy darowizny z dnia 13 lutego 1981 r. wnioskodawczyni nabyła udział #188; w nieruchomości o powierzchni 0,3237 ha. Decyzją z dnia 26 lipca 2010 r. dokonano podziału nieruchomości w ten sposób, że nieruchomość podzielono na:

• działkę nr 3/1 – niezabudowaną ze strefą 50 m przy wale, która odpowiada udziałowi #188; w nieruchomości dzielonej,
• działkę nr 3/2 - zabudowaną budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, która odpowiada udziałowi #189; w nieruchomości dzielonej,
• działkę nr 3/3 – niezabudowaną z dostępem do dróg publicznych, która odpowiada udziałowi #188; w nieruchomości dzielonej.
  
  

Z uwagi na ww. podział nieruchomości trzej współwłaściciele zdecydowali o zniesieniu współwłasności w częściach im przysługujących, tj. wnioskodawczyni #188;, pozostali współwłaściciele #188; i #189;. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat (nieodpłatnie). Wnioskodawczyni otrzymała na wyłączną własność działkę nr 3/1, która odpowiadała udziałowi #188; w majątku darowanym w 1981 r. Zgodnie z aktem notarialnym na dzień zniesienia współwłasności wartość całej nieruchomości obejmującej działki nr 3/1, nr 3/2, nr 3/3 wynosiła 881 900,00 zł. Wartość działki nr 3/1 ustalono na 220 475,00 zł, co odpowiadało udziałowi #188; przypadającemu wnioskodawczyni na postawie umowy darowizny z dnia 13 lutego 1981 r. Tym samym z tytułu zawarcia umowy zniesienia współwłasności nie doszło między stronami do żadnych rozliczeń finansowych bądź rzeczowych.

W dniu 15 grudnia 2011 r. wnioskodawczyni zawarła umowę sprzedaży działki nr 3/1.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku w związku ze sprzedażą działki nr 3/1..

Zdaniem wnioskodawczyni, przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 1981 r., w drodze darowizny nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy i nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego. Nie istnieje też konieczność składania formularzy z tego tytułu. W wyniku zniesienia współwłasności doszło jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez wykreślenie cechy współwłasności. Stan majątku wnioskodawczyni nie uległ zmianie, a za datę nabycia uznać należy 1981 r. Zatem pięcioletni okres wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 upłynął przed datą zbycia działki nr 3/1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości, jej części lub udziału, nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przez wnioskodawczynię działki będzie ustalenie momentu i formy prawnej jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawczyni w dniu 13 lutego 1981 r. nabyła w drodze darowizny udział #188; w nieruchomości. W dniu 26 lipca 2010 r. dokonano podziału nieruchomości na trzy działki: nr 3/1, nr 3/2, nr 3/3. Następnie dokonano zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Na skutek powyższego wnioskodawczyni otrzymała działkę nr 3/1, którą sprzedała w dniu 15 grudnia 2011 r. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem zniesienia współwłasności wynosiła 881 900,00 zł, natomiast wartość działki nr 3/1 przyznanej wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności określono na kwotę 220 475,00 zł.

Jednym ze sposobów nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest nabycie własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) w drodze umowy darowizny.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ww. ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyta na własność rzecz mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Podkreślić należy, że nieistotny dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest fakt podzielenia nieruchomości będącej we współwłasności na 3 działki. Fizyczny podział nieruchomości o powierzchni 0,3237 ha należącej do wszystkich współwłaścicieli na działki nr 3/1, 3/2, 3/3 nie stanowił ich nabycia, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabywając bowiem w darowiźnie udział #188; w ww. nieruchomości wnioskodawczyni nabyła udział #188; w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości, natomiast po podziale wnioskodawczyni nadal przysługiwał udział #188;, ale w każdej z wyodrębnionych z tej nieruchomości działek, co wynika z istoty współwłasności. Jak zostało bowiem wskazane powyżej, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, w momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności. Tym samym w wyniku fizycznego podziału nieruchomości wnioskodawczyni jak i pozostali współwłaściciele nie nabyli żadnych nowych działek ponad to, czego byli już współwłaścicielem od 1981 r. Stąd czynność ta nie ma wpływu na ustalenie daty nabycia, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości na trzy działki pozostaje zatem bez znaczenia w przedmiotowej sprawie.

Istotne znaczenie ma natomiast ustalenie skutków podatkowych dokonanego zniesienia współwłasności.

W przedmiotowej sprawie w wyniku zniesienia współwłasności na wyłączną własność wnioskodawczyni została przyznana działka nr 3/1. Wartość działki nabytej przez wnioskodawczynię na dzień zniesienia współwłasności wynosiła 220 475,00 zł, natomiast łączną wartość działek będących przedmiotem zniesienia współwłasności określono na 881 900,00 zł.

W tym miejscu należy podkreślić, że to nie powierzchnia działek jest miernikiem służącym do ustalenia czy w wyniku zniesienia współwłasności zwiększył się udział w nieruchomości a zarazem stan majątku osobistego współwłaściciela. Wskazać należy, że powierzchnia nie jest wyznacznikiem obiektywnym, może się bowiem zdarzyć, że największą wartość będzie miała działka o najmniejszej powierzchni – wszak o wartości działki nie decyduje tylko wielkość, ale również inne czynniki – np. zabudowanie działki, jej lokalizacja. Dlatego aby ustalić czy w wyniku zniesienia współwłasności udział wnioskodawczyni w nieruchomości powiększył się należy porównać wartość udziału #188; przysługującego wnioskodawczyni w całej nieruchomości przed zniesieniem współwłasności, czyli we wszystkich działkach wchodzących w skład nieruchomości po podziale – z wartością działki otrzymanej w wyniku tego zniesienia. Dopiero jeżeli z porównania tych wartości okazałoby się, że wartość nieruchomości przyznanej wnioskodawczyni w wyniku zniesienia współwłasności jest większa od wartości udziału jaki wnioskodawczyni przysługiwał przed zniesieniem współwłasności, to data zniesienia współwłasności byłaby datą nowego nabycia, ale nie całej nieruchomości, lecz udziału jaki wnioskodawczyni nabyłaby ponad udział nabyty pierwotnie w darowiźnie. Aby ustalić powyższe trzeba porównać wartość udziału #188; posiadanego przez wnioskodawczynię w działkach będących przedmiotem zniesienia współwłasności z wartością działki otrzymanej na wyłączną własność w wyniku zniesienia współwłasności. Jak wskazała wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności wartość całej nieruchomości składającej się z działek nr 3/1, 3/2, 3/3 wynosiła 881 900,00 zł zatem wartość udziału #188; przysługującego wnioskodawczyni wynosiła 220 475,00 zł (881 900,00 zł x #188;). Natomiast po zniesieniu współwłasności wnioskodawczyni otrzymała działkę 3/1 wartą 220 475,00 zł. Powyższe świadczy o tym, że wartość nabytej w wyniku zniesienia współwłasności działki w porównaniu do wartości udziału #188; przysługującego wnioskodawczyni przed zniesieniem współwłasności nie zwiększyła się. W tej sytuacji po stronie wnioskodawczyni nie wystąpiło przysporzenie majątku, zatem daty zniesienia współwłasności wymienionej wyżej nieruchomości nie można traktować w kategorii nabycia.

Wobec tego należy wskazać, że sprzedana w dniu 15 grudnia 2011 r. działka nr 3/1 nabyta została w drodze darowizny w 1981 r., a zatem jej sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, iż przychód uzyskany przez wnioskodawczynię ze sprzedaży przedmiotowej działki nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą przedmiotowej działki nie będzie zatem zobowiązana do złożenia formularza podatkowego.

Tym samym stanowisko wnioskodawczyni, że nabycie nastąpiło w 1981 r. co oznacza, iż obowiązek podatkowy nie powstaje, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.