Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.122.2017.1.IZ
z 1 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków wymienionych we wniosku w pkt f i g (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków wymienionych we wniosku w pkt f i g.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, X Sp. z o. o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) świadczy usługi z zakresu kompleksowej obsługi infolinii oraz naprawy urządzeń telekomunikacyjnych i IT.

W latach ubiegłych Spółka rozpoczęła realizację inwestycji, zakładającej budowę centrum logistyczno-serwisowego z budynkiem biurowym (dalej: „Inwestycja”). Celem prowadzenia Inwestycji Spółka nabyła niezabudowaną nieruchomość, stanowiącą teren budowlany (dalej: „Nieruchomość”). W związku z nabyciem Nieruchomości Spółka poniosła określone koszty w szczególności w postaci ceny nabycia oraz kosztów notarialnych związanych z zakupem Nieruchomości pod Inwestycję.

W latach ubiegłych Spółka ponosiła ponadto następujące rodzaje kosztów związanych z realizacją Inwestycji:

1. koszty prac projektowych, do których zalicza się sporządzenie projektu budowlanego, wykonanie technicznego studium wykonalności inwestycji, wykonanie koncepcji architektonicznej inwestycji oraz analizy zagospodarowania terenu,
2. koszty uzyskania pozwolenia na budowę, w tym koszty związane ze sporządzeniem dokumentacji budowlanej,
3. koszty usług doradczych, w tym doradztwa technicznego, koncepcyjnego oraz warsztatów związanych z projektem dla Inwestycji, doradztwa prawnego w tym w zakresie analizy zapisów umów z podmiotami zaangażowanymi w proces inwestycyjny, konsultacji architektonicznych,
4. koszty podróży służbowych odbytych w związku z realizowaną Inwestycją, w tym koszty noclegów, diet, przejazdów,
5. koszty uzyskania atestów higienicznych gruntowego wymiennika ciepła,
6. koszty opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej (dalej: „Opłata za przyłącze”).
   
   

Zgodnie z treścią umowy o przyłączenie do sieci energetycznej usługodawca był zobowiązany między innymi do wybudowania złącz kablowych oraz linii dla zasilania przedmiotowych złącz. W umowie strony dokonały wstępnego ustalenia kwoty opłaty za przyłączenie. Ostateczne rozliczenie wykonanych robót miało nastąpić po dokonaniu pozytywnego odbioru robót oraz ustaleniu przez usługodawcę rzeczywistych nakładów poniesionych na ich realizację.

Na gruncie zapisów umownych w powyższym zakresie, Wnioskodawca zobowiązany był do wpłaty zaliczki, stanowiącej 40% wstępnie ustalonej przez strony opłaty za przyłączenie (dalej: „Zaliczka”).

W czasie realizacji przyłącza każdej ze stron przysługiwało uprawnienie do rozwiązania zawartej umowy w okolicznościach uregulowanych umownie. Na podstawie stosownych zapisów umowy, w przypadku rozwiązania umowy przez Spółkę lub dostawcę usług, dostawca zobowiązany był do zwrotu całości uiszczonej przez Spółkę opłaty za przyłączenie. W określonych okolicznościach od zwracanej kwoty dostawca mógł dokonać potrącenia kary umownej lub odstępnego.

W wykonaniu powyższych ustaleń, Spółka dokonała wpłaty ustalonej kwoty Zaliczki na realizację przyłącza. Następnie po wystawieniu przez przyszłego dostawcę usługi protokołu odbioru technicznego wystawiona została faktura dokumentująca wartość szacunkowej opłaty za przyłączenie do sieci. Zgodnie z treścią otrzymanej przez Spółkę faktury na poczet szacunkowej opłaty za przyłączenie do sieci zaliczona została wpłata Zaliczki.

Na dalszym etapie, dostawca wystawił fakturę korygującą do faktury dokumentującej szacunkową wartość Opłaty za przyłącze w związku z rozliczeniem kosztów rzeczywistych poniesionych na realizację przyłączenia, na podstawie której wartość Opłaty za przyłącze uległa zmniejszeniu.

1. koszty opłaty jednorazowej za usługę świadczoną przez dostawcę usług telekomunikacyjnych (dalej: „Jednorazowa opłata”) - na gruncie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, Spółka była zobowiązana do zapłaty opłaty jednorazowej, w ramach której (zgodnie z otrzymaną fakturą) kontrahent wykonał i przygotował łącze światłowodowe. Należy wskazać, że wykonanie łącza światłowodowego nastąpiło na terenie Nieruchomości, na której prowadzona jest Inwestycja. Mając jednak na uwadze fakt, że proces inwestycyjny nie został zakończony, usługi telekomunikacyjne świadczone są w obecnej lokalizacji biura w oparciu o istniejącą w tej lokalizacji infrastrukturę telekomunikacyjną.
   
   

W dniu 21 października 2011 r. Wnioskodawca otrzymał stosowne pozwolenie na budowę. W latach 2013-2014 proces inwestycyjny został wstrzymany.

W 2015 r. Spółka podjęła decyzję o realizacji inwestycji polegającej na budowie centrum logistyczno-serwisowego z budynkiem biurowym, która miała jednak zostać przeprowadzona na podstawie zmienionego projektu budowlanego. Inwestycja miała w pewnym zakresie bazować na rozwiązaniach pierwotnego projektu, jednak, zgodnie z założeniami Spółki na moment podjęcia prac, odstępstwa od pierwotnego projektu miały być na tyle znaczące, że niezbędnym byłoby uzyskanie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę.

W związku z podjęciem prac dotyczących Inwestycji od 2015 r. Spółka poniosła następujące rodzaje kosztów:

1. koszty prac projektowych, w tym związane z opracowaniem i realizacją koncepcji logistycznej nowej centrali, przygotowania mapy działki dla celów projektowych, opracowaniem koncepcji i sporządzeniem projektu budowlanego, dokumentacji przetargowej i nadzoru autorskiego, dokumentacji geologiczno-inżynierskiej,
2. koszty usług doradczych, w tym doradztwa prawnego (przykładowo w odniesieniu do analizy prawnej podpisywanych umów z kontrahentami świadczącymi usługi dotyczące Inwestycji), budowlanego, koncepcyjnego związanego z prowadzoną Inwestycją,
3. koszty nadzoru i kierowania projektem inwestycyjnym,
4. koszty opłat administracyjnych, w tym za mapę, wypisy, wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
5. koszty podróży służbowych odbytych w związku z realizowaną Inwestycją, w tym koszty noclegów, posiłków, przejazdów, opłat parkingowych, diet,
6. zwrot kosztów noclegów i podróży kontrahentów Wnioskodawcy, świadczących usługi dotyczące realizacji Inwestycji,
7. koszty związane z wynagrodzeniem pracowników albo zleceniobiorców Spółki, którzy byli zaangażowani w sposób bezpośredni w proces inwestycyjny (w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin),
8. koszt odsetek od pożyczki przeznaczonej na finansowanie Inwestycji udzielonej przez podmiot powiązany.
   
   

Na moment złożenia niniejszego wniosku, prace nad projektem nie zostały sfinalizowane a Wnioskodawca nie wystąpił o wydanie decyzji o zmianie pozwolenia na budowę.

Należy wskazać, że poszczególne umowy dotyczące nabycia usług w zakresie wykonania dokumentacji technicznej oraz projektów koncepcyjnych w odniesieniu do Inwestycji przewidują przejście na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych oraz praw zależnych do wytworzonych dzieł (np. dokumentacji projektowej).

Obecnie Spółka rozważa podjęcie decyzji o ostatecznym zaniechaniu prowadzenia Inwestycji. W konsekwencji, planowane jest podjęcie uchwały przez stosowne organy Spółki o całkowitym, definitywnym i trwałym zaprzestaniu/odstąpieniu od prowadzenia Inwestycji. Efekty przeprowadzanych w ramach Inwestycji prac nie będą zatem przez Spółkę wykorzystywane w przyszłości.

Mając na uwadze fakt, że przeprowadzone w ramach Inwestycji prace mają charakter niematerialny, w związku z rozważanym zaniechaniem jej prowadzenia, Spółka nie przeprowadzi likwidacji ani sprzedaży jakichkolwiek składników majątku nabytych/wytworzonych w ramach Inwestycji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

W którym momencie Spółka powinna ująć wydatki wskazane w punktach f oraz g opisu stanu faktycznego jako koszt uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki wskazane w punktach f oraz g opisu stanu faktycznego powinny zostać ujęte przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, rozumianej jako dzień, na który ujęto koszt - rozumiany jako wydatek o charakterze trwałym i definitywnym - w księgach rachunkowych podatnika na podstawie otrzymanej faktury.

W konsekwencji, wydatki związane z Opłatą za przyłącze powinny zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w dacie zaksięgowania przedmiotowego wydatku na podstawie faktury dokumentującej szacunkową całkowitą cenę wykonania przyłącza energetycznego. Wartość tak rozpoznanego wydatku powinna zostać skorygowana o kwotę wystawionej na jej rzecz faktury korygującej.

1. Uwagi ogólne.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione zarówno w celu osiągnięcia przychodów jak i zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powszechnie przyjętego przez organy podatkowe stanowiska, za koszt podatkowy można uznać wydatek spełniający łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny (ostateczny),
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• został właściwie udokumentowany,
• służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W tym miejscu należy podkreślić znaczenie ustawowego rozróżnienia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie) - jako dwóch, wyodrębnionych kategorii kosztów, wynikającego z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz znaczenia tego podziału dla ustalenia odpowiedniego momentu ujęcia poszczególnych kategorii kosztów w czasie.

Choć ustawa o CIT nie precyzuje pojęcia bezpośredniego lub pośredniego związku z uzyskiwaniem przychodu, na gruncie utrwalonej praktyki należy przyjąć, że do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodu zalicza się koszty poniesione w celu osiągnięcia konkretnych przychodów, natomiast jako koszty pośrednie należy uznać wydatki ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Konsekwentnie, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Z kolei przez koszty pośrednie rozumie się, a contrario, te z ponoszonych przez podatnika wydatków, których nie da się przypisać wprost do określonych kategorii uzyskiwanych przez podatnika przychodów, ale które niewątpliwie są związane z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą, tym samym, w szerszym kontekście, w ogólny sposób przyczyniają się do uzyskiwania przez niego przychodów.

Celem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu nie jest zatem koniecznym każdorazowe przypisywanie poniesionego wydatku do konkretnego źródła przychodów. Wystarczające jest uznanie, że dany koszt mógł wpłynąć na zachowanie albo zabezpieczenia źródła przychodów danego podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty pośrednie powinny być rozliczane w momencie ich poniesienia. Natomiast, w świetle art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych podatnika na podstawie otrzymanej faktury.

2. Kwalifikacja Opłaty za przyłącze oraz Jednorazowej opłaty jako tzw. koszty pośrednie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca ponosił szereg różnorodnych wydatków w trakcie realizacji Inwestycji. Wśród poniesionych kosztów wskazano m.in. kwotę poniesioną z tytułu wykonania na rzecz Spółki przyłącza do sieci energetycznej w postaci złącz kablowych oraz linii dla zasilania przedmiotowych złącz, określoną w punkcie f opisu stanu faktycznego (Opłata za przyłącze), a także Jednorazową opłatę za usługę świadczoną przez dostawcę usług telekomunikacyjnych polegającą na przygotowaniu i wykonaniu łącza światłowodowego, określoną w punkcie g opisu stanu faktycznego.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze fakt, że:

• wniesienie Opłaty za przyłącze umożliwiło Spółce uzyskanie dostępu do energii elektrycznej w lokalizacji, na której prowadzona jest Inwestycja,
• wniesienie Jednorazowej opłaty umożliwiło Spółce uzyskanie dostępu do usług telekomunikacyjnych,
• dostęp do energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę,
• przyłączenie do sieci energetycznej oraz światłowodowej nie przełoży się jednak wprost na uzyskanie konkretnego przychodu,

wydatki te pozostają w pośrednim związku z przychodami Spółki. W konsekwencji, w ocenie Spółki, wydatki w postaci Opłaty za przyłącze oraz Jednorazowej opłaty należy uznać za dotyczące ogólnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy służące zabezpieczeniu albo zachowaniu jego źródła przychodu.

Jednocześnie, wydatki w postaci Opłaty za przyłącze oraz Jednorazowej opłaty w ocenie Wnioskodawcy nie mieszczą się w katalogu wydatków będących elementem kosztów wytworzenia środka trwałego lub zwiększających wartość przyjętych do ewidencji środków trwałych Spółki w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Należy bowiem wskazać, że:

• w związku z realizacją umowy o przyłączenie do sieci energetycznej oraz umowy o świadczenie usług komunikacyjnych kontrahenci Spółki wykonali złącza kablowe oraz linie dla zasilania przedmiotowych złącz, a także przyłącze światłowodowe, które nie stanowią składników majątku Spółki, w konsekwencji w przypadku kapitalizowania wartości opłaty przyłączeniowej oraz opłaty jednorazowej do wartości środka trwałego/środka trwałego w budowie mogłoby dojść do sytuacji, w której równowartość nakładów na złącza kablowe, linie dla zasilania oraz przyłącze światłowodowe byłaby aktywowana zarówno do wartości początkowej środków trwałych należących do Spółki jak i odpowiednio dostawcy energii i usług telekomunikacyjnych,
• wydatek w postaci Jednorazowej opłaty nie doprowadził do ulepszenia środków trwałych przyjętych do ewidencji Spółki, w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Na skutek poniesienia przedmiotowego wydatku i w konsekwencji wykonania przyłącza światłowodowego, nie doszło bowiem do ulepszenia któregokolwiek środka trwałego Spółki. Nie zostały bowiem przeprowadzone prace, które skutkowałyby przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją składnika majątkowego Spółki. Fakt poniesienia przedmiotowego wydatku nie wpłynął na wartość użytkową żadnego ze środków trwałych Spółki a jedynie zapewnił dostęp do usług telekomunikacyjnych dla celów prowadzonej działalności gospodarczej,
• Wnioskodawca korzysta obecnie ze świadczonych przez kontrahenta z wykorzystaniem przyłącza światłowodowego usług telekomunikacyjnych w bieżącej lokalizacji siedziby Spółki,
• wydatek w postaci Opłaty za przyłącze umożliwił przyłączenie do sieci energetycznej, a zatem dostęp do energii elektrycznej niezbędnej do prowadzenia w przyszłości działalności gospodarczej w obiekcie, który jest przedmiotem Inwestycji - nie dotyczył zatem wyłącznie procesu inwestycyjnego.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, powinien być on uprawniony do rozpoznania wartości Opłaty za przyłącze oraz Jednorazowej opłaty jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem. W konsekwencji, opłaty te powinny być ujęte jako koszt podatkowy w dacie ich poniesienia, rozumianej na gruncie art. 15 ust. 4e ustawy o CIT jako dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h ustawy o CIT).

Na prawidłowość powyższego podejścia wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej na rzecz Spółki interpretacji indywidualnej o sygnaturze 2461-IBPB-1-3.4510.21.2017.1.KB z 22 lutego 2017 r. w odniesieniu do oceny skutków podatkowych zaniechania Inwestycji w przypadku podjęcia decyzji o przystąpieniu do procesu inwestycyjnego inwestora. W wydanej przez Organ podatkowy interpretacji wskazał, że Wydatki, takie jak koszt opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej, opłaty jednorazowej za usługę świadczoną przez dostawców usług telekomunikacyjnych (...) nie mogą zostać jednoznacznie przypisane do kosztu wytworzenia środka trwałego bowiem nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego. (...) Wydatki na opłaty przyłączeniowe, co prawda są związane z prowadzoną Inwestycją, to jednak ze swej istoty mają inny charakter niż wydatki mieszczące się w kategorii kosztu wytworzenia środka trwałego, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT. Wydatki te nie są bowiem związane z samym procesem wytworzenia. (...) Wymienione powyżej wydatki wynikają między innymi z faktu posiadania nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą i należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym przez niego majątkiem. Są to wydatki, które Spółka ponosi w związku z samym faktem posiadania nieruchomości czy korzystaniem z niej na podstawie na przykład umowy dzierżawy, niezależnie od tego, czy na danej nieruchomości prowadzona jest inwestycja, czy też nie. Powyższe opłaty nie są ponoszone w celu wytworzenia środka trwałego, ale w związku z samym faktem posiadania nieruchomości. Nie stanowią zatem „innego kosztu”, o którym mowa w art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, który daje się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego.

3. Sposób rozliczenia Opłaty za przyłącze.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, umowa zawarta pomiędzy usługodawcą a Wnioskodawcą przewidywała dwustopniowe rozliczenie Opłaty za przyłącze. W umowie strony dokonały wstępnego ustalenia kwoty opłaty za przyłączenie. Ostateczne rozliczenie wykonanych robót miało nastąpić po dokonaniu pozytywnego odbioru robót oraz ustaleniu przez usługodawcę rzeczywistych nakładów poniesionych na ich realizację.

Jednocześnie, Wnioskodawca zobowiązany był do wpłaty Zaliczki, która po dokonaniu pozytywnego odbioru wykonanych prac została zaliczona na poczet szacunkowej opłaty za przyłączenie do sieci.

Zgodnie z zapisami umowy w czasie realizacji przyłączenia każdej ze stron przysługiwało uprawnienie do rozwiązania zawartej umowy w okolicznościach uregulowanych umownie. Na podstawie stosownych zapisów umowy w przypadku rozwiązania umowy przez Spółkę lub dostawcę usług, dostawca zobowiązany był do zwrotu całości uiszczonej przez Spółkę opłaty za przyłączenie. W określonych okolicznościach od zwracanej kwoty dostawca mógł dokonać potrącenia kary umownej lub odstępnego.

Powyższe oznacza, że do momentu pozytywnego odbioru robót Zaliczka mogła zostać zwrócona po złożeniu przez jedną ze stron stosownego świadczenia o rozwiązaniu umowy.

W tym kontekście, mając na uwadze, że:

• kwota przypadająca na wartości Zaliczki nie stanowiła wydatku definitywnego do momentu pozytywnego odbioru prac bowiem
• do momentu odbioru robót w określonych okolicznościach Zaliczka mogła zostać Spółce zwrócona (w całości bądź w części)
• na podstawie wystawionej przez kontrahenta faktury wartość zapłaconej Zaliczki została zaliczona na poczet szacunkowej opłaty za przyłączenie do sieci

-w ocenie Spółki, miała ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość Opłaty za przyłącze dopiero w momencie uzyskania przez ten wydatek charakteru definitywnego, a zatem w momencie pozytywnego odbioru prac i wystawienia faktury dokumentującej wartość szacunkowej opłaty za przyłączenie do sieci.

Dopiero bowiem w tym momencie część kwoty Opłaty za przyłącze zapłacona tytułem Zaliczki stała się wydatkiem definitywnym i bezzwrotnym.

W ocenie Spółki, na ocenę prawidłowości powyższego stanowiska nie wpływa fakt późniejszej korekty wartości Opłaty za przyłącze poprzez wystawienie faktury korygującej w związku z rozliczeniem kosztów rzeczywistych poniesionych na realizację przyłączenia. Wystawiona faktura korygująca nie zmienia bowiem definitywnego charakteru poniesionego wydatku, a jedynie zmniejsza jego wartość w związku z ostatecznym rozliczeniem wartości kosztów rzeczywiście poniesionych na realizację przyłączenia.

Podsumowując, wydatki wskazane w punktach f oraz g opisu stanu faktycznego powinny zostać ujęte przez Wnioskodawcę jako tzw. koszt pośrednio związany z przychodem, który powinien być rozpoznany w dacie ich poniesienia, rozumianej jako dzień, na który ujęto koszt - rozumiany jako wydatek o charakterze trwałym i definitywnym – w księgach rachunkowych podatnika na podstawie otrzymanej faktury.

W konsekwencji, wydatki związane z Opłatą za przyłącze powinny zostać rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w dacie zaksięgowania przedmiotowego wydatku na podstawie faktury dokumentującej szacunkową całkowitą cenę wykonania przyłącza energetycznego. Wartość tak rozpoznanego wydatku powinna zostać skorygowana o kwotę wystawionej na jej rzecz faktury korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.