Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.144.2017.1.PC
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji nabycia usług pośrednictwa w zawieraniu kompleksowych usług dostawy gazu ziemnego za import usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji nabycia usług pośrednictwa w zawieraniu kompleksowych usług dostawy gazu ziemnego za import usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: X lub Wnioskodawca) jest spółką prawa handlowego, która zajmuje się w przeważającej mierze dystrybucją i sprzedażą paliw gazowych w systemie sieciowym. W 2007 roku spółka polska zaczęła prace projektowe a następnie budowę gazociągu średniego ciśnienia. Budowa stacji gazowej pierwszego stopnia i sieci gazowej o długości 56 km została ukończona w 2009 roku. Umożliwiło to przyłączenie do sieci odbiorców i rozpoczęcie z dniem 1 października 2009 roku działalności operacyjnej - dystrybucji i sprzedaży gazu ziemnego. Ciąg dalszy tej inwestycji jest aktualnie realizowany.

Obecnie X posiada ok. 182 km gazociągów średniego ciśnienia zlokalizowanych na obszarach miasta i gminy, gmin. Spółka polska sprzedaje około 27 mln m3 gazu ziemnego rocznie. Odbiorcy X to duża grupa klientów indywidualnych oraz klienci instytucjonalni.

Zgodnie z decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 12 lipca 2012 r. X została wyznaczona operatorem systemu dystrybucyjnego gazowego na okres od 1 października 2012 r. do 31 grudnia 2025 r.

Z uwagi na ciągły rozwój X, Wnioskodawca cały czas szuka odbiorców swoich usług. W tym celu, X podpisała umowę o współpracy z kontrahentem polskim, który posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii, będącym brytyjskim rezydentem podatkowym, który nie jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (nie posiada numeru VAT UE). Podmiot ten korzysta ze zwolnienia podmiotowego na terenie Wielkiej Brytanii.

Na mocy podpisanej umowy z kontrahentem, kontrahent zobowiązuje się za wynagrodzeniem, do pośrednictwa w zawieraniu kompleksowych usług dostawy gazu ziemnego przez X. Innymi słowy, kontrahent szuka i pozyskuje klientów dla Wnioskodawcy, za co przysługuje mu umówione wynagrodzenie. Potencjalni klienci są poszukiwani na terytorium Polski. Usługi kontrahenta świadczone są więc na terytorium Polski.

W praktyce, wynagrodzenie płatne jest na podstawie wystawionego rachunku w kwocie netto, w którym brak jest wskazania podatku VAT, podstawy zwolnienia z podatku VAT ani też adnotacji „np.” ani adnotacji odnoszącej się do odwrotnego obciążenia. Na rachunku brak jest wskazania wewnątrzwspólnotowego numeru identyfikacji podatkowej VAT (VAT UE) kontrahenta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca powinien po swojej stronie rozliczyć import usług zgodnie z przepisem art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy Wnioskodawca powinien wystawić dokument wewnętrzny (np. fakturę wewnętrzną), który będzie służyć zarówno do rozliczenia podatku należnego, jak i naliczonego, w związku z czym ujęty zostanie zarówno po stronie podatku VAT należnego jak i rozliczonego w deklaracji podatkowej składanej dla potrzeb podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien po swojej stronie rozpoznać import usług na mocy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), i co za tym idzie, powinien wystawić dokument wewnętrzny (np. fakturę wewnętrzną), który będzie służyć zarówno do rozliczenia podatku należnego, jak i naliczonego, w związku z czym ujęty zostanie zarówno po stronie podatku VAT należnego jak i rozliczonego w deklaracji podatkowej składanej dla potrzeb podatku VAT.

Na powyższy wniosek nie ma wpływu fakt, że kontrahent będący usługodawcą w niniejszej sprawie jest podmiotem zarejestrowanym dla potrzeb podatkowych w Wielkiej Brytanii, który nie posługuje się wspólnotowym numerem identyfikacji podatkowej (brak VAT UE) oraz, który wystawia rachunek za świadczone przez siebie usługi w kwocie netto bez adnotacji dotyczących zasad rozliczenia podatku VAT.

Przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT (zob. art. 2 pkt 9 ustawy o VAT). Kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia VAT, w tym ustalenia, czy wystąpi import usług, ma określenie miejsca świadczenia (opodatkowania) usługi. Zgodnie bowiem z zasadą terytorialności (zob. art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko wtedy, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, tj. terytorium Polski. W opisanym stanie faktycznym nie ma wątpliwości, że usługi są świadczone właśnie na terytorium Polski.

Organy podatkowe wskazują, że od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy nie (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 7 czerwca 2016 r., IBPP4/4512-60/16/PK). W niniejszej sprawie świadczenie usług odbywa się na terytorium Polski, tutaj bowiem kontrahent Wnioskodawcy poszukuje i pozyskuje odbiorców usług X.

Zgodnie z przepisem art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n. Przepis ten ustanawiający ogólną zasadę podatku VAT, w myśl której usługi świadczone na rzecz podatnika są opodatkowane w miejscu jego siedziby. Z uwagi na fakt, że X Wnioskodawca będący podatnikiem posiada siedzibę w Polsce, usługi opisane w stanie faktycznym powinny być opodatkowane w Polsce, jako import usług z Wielkiej Brytanii, przy czym bez wpływu na powyższe pozostaje podmiotowość kontrahenta.

Dodać tutaj należy, że przepis art. 28b ust. 1 ustawy o VAT stanowi wierne odwzorowanie przepisu art. 44 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, s.1), w myśl którego miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że przepis ten wynika wprost z aktu prawa wspólnotowego, Dyrektywy, znajduje on również bezpośrednie zastosowanie oraz ma skuteczność na terenie Wielkiej Brytanii.

Dla potrzeb podatku VAT, z importem usług mamy do czynienia, gdy:

• podmiot świadczący usługę ma siedzibę poza granicami Polski, co w przedstawionym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości,
• odbiorca usługi ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce, co również pozostaje poza jakąkolwiek wątpliwością.
  
  

W przypadku importu usług, przepisy dotyczące VAT utożsamiają miejsce świadczenia usługi z miejscem siedziby lub zamieszkania nabywcy, a nie sprzedawcy, które pozostaje bez znaczenia. Przy czym nie ma znaczenia czy usługa jest wykonywana przez kontrahenta z Unii Europejskiej, czy innego kraju, stąd też nie ma znaczenia fakt posiadania, bądź brak, numeru identyfikacji podatkowej VAT UE.

W związku z tym obowiązek rozliczenia VAT-u związanego z importem usługi spoczywa zawsze na nabywcy usługi, w tym przypadku na Wnioskodawcy.

Dlatego też, aby rozliczyć import usług, Wnioskodawca powinien wystawić dokument wewnętrzny (np. fakturę wewnętrzną), który będzie służyć zarówno do rozliczenia podatku należnego, jak i naliczonego, w związku z czym ujęty zostanie zarówno po stronie podatku VAT należnego jak i rozliczonego w deklaracji podatkowej składanej dla potrzeb podatku VAT.

VAT należny od importu usług „przekształca” się bowiem w VAT naliczony podlegający odliczeniu. Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od importu usług za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym pod warunkiem, że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tej transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek (art. 86 ust. 10b pkt 3 w związku z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, na mocy którego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a. (import usług) - powstaje zgodnie z ust. 10 (prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy), pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów lub usług powstał obowiązek podatkowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ww. ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika, tj. podmiotu działającego w takim charakterze, jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy art. 28e, 28f ust. 1 i 1a, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

Natomiast przez import usług – w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorca jest:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
  
  

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W myśl art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę o współpracy z kontrahentem polskim, który posiada siedzibę działalności gospodarczej na terenie Wielkiej Brytanii, będącym brytyjskim rezydentem podatkowym, który nie jest zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych (nie posiada numeru VAT UE). Podmiot ten korzysta ze zwolnienia podmiotowego na terenie Wielkiej Brytanii. Na mocy podpisanej umowy kontrahent zobowiązuje się za wynagrodzeniem, do pośrednictwa w zawieraniu kompleksowych usług dostawy gazu ziemnego przez Wnioskodawcę. Kontrahent szuka i pozyskuje klientów dla Wnioskodawcy, za co przysługuje mu umówione wynagrodzenie. Potencjalni klienci są poszukiwani na terytorium Polski. Usługi kontrahenta świadczone są na terytorium Polski.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy powinien rozliczyć import usług oraz czy powinien wystawić dokument wewnętrzny np. fakturę wewnętrzną która będzie służyć do rozliczenia podatku należnego jak i naliczonego.

Analiza stanu faktycznego w świetle powołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie będą miały zastosowania. Miejscem świadczenia (opodatkowania) usługi pośrednictwa w zawieraniu kompleksowych usług dostawy gazu ziemnego nabywanej od kontrahenta mającego siedzibę w Wielkiej Brytanii, będącego brytyjskim rezydentem podatkowym, będzie terytorium Polski tj. miejsce gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Transakcja ta stanowić będzie import usług a Wnioskodawca, stosownie do zapisów art. 17 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z ust. 2 ustawy, jest zobowiązany do rozliczania podatku należnego w Polsce.

Odnosząc się do kwestii wystawienia faktury wewnętrznej przez Wnioskodawcę wskazać należy, że do końca 2013 r. podatnicy VAT rozliczający import usług zobowiązani byli dokumentować rozliczenie VAT z tytułu importu usług fakturą wewnętrzną. Od 1 stycznia 2014 r. nie ma obowiązku wystawiania tego typu dokumentów a instytucja faktury wewnętrznej nie funkcjonuje w ustawie o VAT. Niektórzy podatnicy stosują jednak ten dokument nadal dla potrzeb wewnętrznych, pomimo, iż ustawodawca nie przewiduje takiego obowiązku.

Należy jednak pamiętać że zarówno podatek należny, jak i naliczony z tytułu importu usług rozlicza się we właściwej ewidencji VAT. W obecnie obowiązującym formularzu deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 (17) podatek należny z tytułu:

• importu usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy, wykazuje się w pozycjach 29 i 30;
• importu usług pozostałych (z wyłączeniem usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuje się art. 28b ustawy) wykazuje się w pozycjach 27 i 28.
  
  

Natomiast podatek naliczony z tytułu importu usług wykazuje się w pozycjach 45 i 46 deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 (17).

Zatem mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca może lecz nie musi wystawić dokument wewnętrzny np. fakturę wewnętrzną, który będzie służyć do rozliczenia podatku należnego jak i naliczonego, są to jednak tylko i wyłącznie wewnętrzne regulacje Spółki.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.