Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB1/4160-235/13/17-6/S/IF
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 3038/13 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 8 maja 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania jednorazowej zapłaty (odstępnego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2013 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania jednorazowej zapłaty (odstępnego).

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 9 sierpnia 2013 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: Nr IPPB1/415-553/13-2/MS, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że otrzymana przez Wnioskodawcę kwota pieniężna, nazwana określona jako „odstępne stanowiące wynagrodzenie za zaprzestanie prowadzenia dotychczasowej działalności w lokalu” należy zakwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota ta nie może zatem zostać opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Winna być opodatkowana na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 9 sierpnia 2013 r. znak: Nr IPPB1/415-553/13-2/MS wniósł pismem z dnia 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 28 sierpnia 2013 r. ) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów pismem z 30 września 2013 r. znak: Nr IPPB1/415-553/13-4/MS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca reprezentowany przez doradcę podatkowego Pana Marcina Z. na interpretację przepisów prawa podatkowego z 9 sierpnia 2013 r. znak: IPPB1/415-553/13-2/MS złożył skargę z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 6 maja 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3038/13 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 9 sierpnia 2013 r. znak: IPPB1/415-553/13-2/MS.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 3038/13 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie złożył skargę kasacyjną z 8 lipca 2014 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 23 listopada 2016 r. sygn. akt II FSK 2989/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie sposobu opodatkowania jednorazowej zapłaty (odstępnego) wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni przysługuje udział we współwłasności ułamkowej lokalu użytkowego („Lokal”), co do którego współwłaścicielki podjęły decyzję o (i) przeznaczeniu go do oddania w najem oraz (ii) opodatkowaniu przyszłych przychodów z najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawczyni złożyła więc oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania i przychody z najmu uzyskane w roku 2012 oraz 2013 opodatkowała i nadal opodatkowuje ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Lokal stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni i drugiej współwłaścicielki. Współwłaścicielki wynajmowały Lokal spółce jawnej, której Wnioskodawczyni jest udziałowcem. Spółka jawna prowadziła w Lokalu działalność gospodarczą w postaci apteki. Wnioskodawczyni i spółka jawna nie prowadziły działalności gospodarczej w zakresie oddawania powierzchni w najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę lub na podstawie innych umów o podobnym charakterze. Lokal nie jest aktualnie wykorzystywany do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni ani drugiej współwłaścicielki. Spółka jawna, której Wnioskodawczyni była udziałowcem, zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i jest w trakcie likwidacji.

Poszukiwania potencjalnego najemcy Lokalu zakończyły się pomyślnie. W rezultacie Współwłaścicielki zawarły umowę najmu Lokalu („Umowa Najmu”). Należy podkreślić, że Umowa Najmu nie została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Umowa ta przewiduje, że z tytułu oddania Lokalu w najem Wnioskodawczyni będzie otrzymywać okresowe wynagrodzenie w postaci czynszu płatnego miesięcznie oraz jednorazową zapłatę. Strony określiły w Umowie tę jednorazową zapłatę mianem „odstępnego”. Zgodnie z treścią Umowy Najmu „odstępne stanowi wynagrodzenie za zaprzestanie prowadzenia dotychczasowej działalności w lokalu”. Ponadto, Umowa Najmu przewiduje, że najemca jest obowiązany pokrywać koszty dodatkowych świadczeń związanych z Lokalem, tj. m.in. podatku od nieruchomości.

Dodatkowo strony Umowy Najmu zastrzegły, że kwota odstępnego jest należna, o ile najemca uzyska wymagane prawem pozwolenia lub inne akty administracyjne uprawniające go do użytkowania Lokalu do swojej działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza najemcy nie pokrywa się z działalnością gospodarczą prowadzoną wcześniej przez Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota jednorazowej zapłaty (odstępnego) będzie u Wnioskodawczyni podlegała opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawcy, jednorazowe wynagrodzenie należy zakwalifikować jako przychód z tytułu Umowy Najmu podlegający opodatkowaniu stawką 8,5%.

Powyższe twierdzenie uzasadnione jest faktem, że źródłem uzyskania przychodu w postaci odstępnego jest Umowa Najmu Lokalu.

Regułą jest, że przychody uzyskiwane przez podatników podlegają opodatkowaniu na podstawie zasad ogólnych, chyba że podatnik wybrał udostępnione mu szczególne formy opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej powoływana jako „Ustawa o PIT”), odrębnym źródłem przychodów określonym w pkt 6 tego przepisu jest „najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.” Jednakże na podstawie art. 9a ust. 6 Ustawy o PIT, „Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.”

Umowa najmu natomiast została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.-Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jako umowa, przez którą wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm., dalej powoływana jako „Ustawa o ryczałcie”), „osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.”

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 i 4 Ustawy o ryczałcie pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu za dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Natomiast podatnik rozpoczynający najem w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle powyższych przepisów nie ulega wątpliwości, że przysługuje jej prawo do opodatkowania przychodów z Umowy Najmu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Wnioskodawczyni bowiem złożyła oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania. Ponadto, nie zachodzi także przesłanka wyłączająca stosowanie tej formy opodatkowania w stosunku do przychodów z Lokalu - nieruchomość nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - zatem przychodów tych nie można przypisać do osobnego źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza.

Powyższe prawo do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym obejmuje w szczególności przychód w postaci odstępnego. Ustawodawca postanowił bowiem wyraźnie w art. 2 ust. 1a Ustawy o ryczałcie, że opodatkowaniu podlegają przychody Z TYTUŁU UMOWY NAJMU osiągnięte przez podatnika [podkreślenie Wnioskodawczyni]. Sformułowanie to zostało ponownie użyte w treści art. 6 ust. 2 Ustawy o ryczałcie. Zatem wolą ustawodawcy było opodatkowanie ryczałtem wszelkich przysporzeń majątkowych występujących po stronie podatnika i mających swoje źródło w umowie najmu. W opisanym stanie faktycznym źródłem odstępnego jest bez wątpienia Umowa Najmu.

Niezależnie od stwierdzenia, że źródłem odstępnego jest Umowa Najmu, należy podkreślić że odstępne stanowi składnik wynagrodzenia z tytułu oddania Lokalu w najem. W szczególności nie byłoby uprawnione twierdzenie, że jednorazowe wynagrodzenie należy zaklasyfikować do przychodów z innych źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT. Z treści Umowy Najmu wynika bowiem, że odstępne przysługiwać będzie w przypadku zaprzestania wykonywania dotychczasowej działalności W LOKALU [podkreślenie Wnioskodawczyni]. Stosując zatem językowe dyrektywy wykładni oświadczeń woli należy dojść do wniosku, że odstępne przyznawane jest na okoliczność wystąpienia po stronie Wnioskodawczyni dodatkowej niedogodności związanej z oddaniem Lokalu w najem. Niedogodność ta polega na znoszeniu przez Wnioskodawczynię faktu, że w związku z planowanym oddaniem Lokalu w najem nie będzie mogła prowadzić w nim działalności gospodarczej lub oddać do korzystania przez spółkę jawną. Zatem ani analizowane postanowienie Umowy ani też żadne inne nie nakłada na Wnioskodawczynię obowiązku całkowitego zaprzestania wykonywanej działalności gospodarczej. Natomiast okoliczność, że Wnioskodawczyni likwiduje działalność spółki jawnej pomimo braku takiego obowiązku wynikającego z Umowy, nie może w żaden sposób zmieniać charakteru jednorazowej zapłaty jako składnika wynagrodzenia za korzystanie z Lokalu.

Z kolei stosując celowościowe dyrektywy wykładni oświadczeń woli należy stwierdzić, że jedynym celem postanowień Umowy Najmu o odstępnym jest zapewnienie najemcy prawa do Lokalu którym jest zainteresowany. Powyższe twierdzenie znajduje uzasadnienie w dalszej treści Umowy Najmu. Zgodnie z jej brzmieniem, odstępne staje się należne dopiero kiedy najemca uzyska wymagane prawem pozwolenia na wykorzystywanie Lokalu do jego działalności gospodarczej. Zatem zapłata odstępnego uwarunkowana jest spełnieniem dwóch przesłanek, z których tylko jedna pozostaje w sferze wpływów najemcy, a druga w sferze wpływów niezależnego podmiotu - tj. od:

1. dochowania przez najemcę należytej staranności w procesie uzyskania wymaganych pozwoleń na korzystanie z Lokalu,
   
2. pozytywnego rozstrzygnięcia przez organy administracji wniosków najemcy w zakresie, o którym mowa w pkt (1). Innymi słowy, najemca stanie się obowiązany do zapłaty odstępnego wyłącznie kiedy nie będą już istniały żadne prawne przeszkody do korzystania z Lokalu na potrzeby prowadzenia jego działalności gospodarczej. Uwzględniając standard racjonalnego przedsiębiorcy, to gdyby najemca był zainteresowany bezwzględnym zaprzestaniem wykonywania działalności przez Wnioskodawczynię, a nie jedynie zwolnieniem Lokalu, to kwota odstępnego byłaby płatna bez względu na rozstrzygnięcie organów administracji publicznej. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się bowiem umowy, w których w zamian za zaprzestanie określonej działalności gospodarczej przyznawane jest bezwarunkowe wynagrodzenie. Umowy te jednak są najczęściej zawierane pomiędzy podmiotami prowadzącymi konkurencyjną działalność, albowiem ich celem jest przejęcie rynku zbytu opanowanego przez konkurencję. Z opisu stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika natomiast, że Wnioskodawczyni nie prowadzi konkurencyjnej działalności (bez względu na formę tej działalności) wobec najemcy.
   
   

Wreszcie, należy zauważyć, że przepisy Kodeksu cywilnego o wynagrodzeniu z tytułu umowy najmu nie zostały sformułowane jako bezwzględnie obowiązujące. W szczególności na zasadzie swobody umów, strony umowy najmu, w której najemcą jest przedsiębiorca mają prawo dowolnie ukształtować wynagrodzenie i jego elementy. Zatem w tak szeroko wyznaczonych przepisem granicach mieści się także zaproponowane przez Wnioskodawczynię i najemcę Lokalu wynagrodzenie z tytułu najmu składające się z dwóch elementów — świadczenia okresowego oraz świadczenia jednorazowego w postaci odstępnego.

Podsumowując, zarówna wynik analizy postanowień Umowy Najmu przeprowadzony w oparciu o dyrektywy wykładni literalnej oraz wykładni celowościowej a także zasada swobody kształtowania stosunku prawnego przesądzają o zakwalifikowaniu odstępnego jako przychodu z tytułu umowy najmu, o którym mowa w art. 2 ust. la Ustawy o ryczałcie. Należy też ponownie podkreślić, że gdyby nie doszło do zawarcia Umowy Najmu Wnioskodawczyni nie byłaby uprawniona do otrzymania odstępnego.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni przysługuje prawo opodatkowania odstępnego 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.