Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP1.4512.8.2017.1.RH
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948,z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wydawcą miesięcznika „…………”. Wnioskodawca zamierza zawierać umowy o nabycie autorskich praw majątkowych lub umowy licencyjne z twórcami zdjęć/artykułów, które będą podlegały publikacji w miesięczniku. Na podstawie w/w umów autor oświadczy, że jest wyłącznym twórcą utworu, że wykonał utwór osobiście i jest wyłącznym jego autorem, przysługują mu wszelkie autorskie prawa majątkowe i osobiste do całości utworu, utwór nie jest obciążony żadnymi prawami bądź zobowiązaniami na rzecz osób trzecich, utwór nie narusza praw osób trzecich, wolny jest od wad prawnych, nie stanowi czynu nieuczciwej konkurencji. Z chwilą przyjęcia utworu przez Wnioskodawcę autor przeniesie na Wnioskodawcę majątkowe prawa autorskie albo udzieli Wnioskodawcy licencji na korzystanie z utworu, bez ograniczeń ilościowych, czasowych i terytorialnych w celu zamieszczania utworu w miesięczniku oraz w związku z tym miesięcznikiem. Licencja zostanie udzielona na wskazane w umowie pola eksploatacji. Autor otrzyma za przeniesienie praw lub udzielenie licencji do utworu jednorazowe honorarium. Honorarium autora jest wypłacane jako zapłata za umowę o dzieło lub w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą na podstawie wystawionej faktury VAT. W przypadku faktury VAT firma będzie odliczać z tych faktur podatek. Na podatniku ciąży obowiązek zweryfikowania zastosowanej stawki VAT. Może on odliczyć podatek tylko z faktur z prawidłową stawką VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka ma prawo odliczyć 8% VAT z otrzymanych faktur?
2. Czy Spółka może żądać wystawienia faktury korygującej w przypadku otrzymania faktury za zakup artykułów z innym niż 8% podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi twórców wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich podlegają opodatkowaniu stawką 8% zgodnie z zał. nr 3 poz. 181 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, pod poz. 181 wymieniono „Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania” - bez względu na symbol PKWiU.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie nabywała od twórców na podstawie umów autorskie prawa majątkowe albo licencje do utworów publikowanych w miesięczniku. Wszelkie prawa do utworów publikowanych w miesięczniku będą wyłączną własnością twórców (licencjodawców) i nie będą obciążone prawami, ani roszczeniami osób trzecich. Tworzone przez autorów utwory będą przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, będą one oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne. Wypełnią one kryteria twórczego i indywidualnego dzieła. Autorzy będą twórcami utworów w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich albo udzielenia licencji wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić umówione honorarium.

Co do zasady stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, jeżeli w treści wskazanej ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania konkretnej usługi stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku, to należy taką usługę opodatkować ww. stawką podstawową w wysokości 23%.

Natomiast z uwagi na ww. poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania przez autorów preferencyjnej stawki podatku dla stworzonych przez nich utworów oraz dla udzielanych przez nich licencji. Ustawa nie zawiera definicji „twórca”, zatem ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), zwanej dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym j filmowe), w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).
   

W prawie autorskim marny do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca - osoba, której te prawa przysługują, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 - ust. 3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter.

Zaznaczyć należy, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim, przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich - prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Z powołanych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej, ustalony w jakiejkolwiek postaci. Przejawem działalności twórczej jest uzewnętrzniony rezultat działalności twórcy. Przedmiotowe utwory, które będą publikowane w miesięczniku, stanowią niewątpliwie uzewnętrzniony rezultat; działalności twórczej licencjodawców.

Jak wyżej wskazano obniżona 8% stawka podatku może być stosowana wyłącznie do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu odrębnych przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie autorzy posiadają przymiot „autora pracy”. Tworzone przez autorów utwory są przejawem działalności twórczej o indywidualnym charakterze. Są one oryginalne, niepowtarzalne i innowacyjne.

Zatem w odniesieniu do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że opracowane utwory autorzy wykonują jako twórcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a na podstawie umowy następuje przekazanie praw autorskich lub licencji do wykonanego utworu, za które autor otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium.

Zatem czynność przeniesienia majątkowych praw autorskich lub udzielenia licencji na utwór podlegający publikacji w miesięczniku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki zakupione artykuły (ze zdjęciami lub bez zdjęć - jako całość artykułu) podlegają stawce VAT w wysokości 8% i takie faktury może rozliczyć w deklaracji VAT-7.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo rozliczyć VAT ze stawką 8% z otrzymanych faktur.

Spółka ma prawo żądać faktur korygujących, jeżeli stawka VAT będzie inna niż 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do wydatków, o których mowa w art. 29a ust. 7 pkt 3 (art. 88 ust. 1a ustawy).

W myśl natomiast art. 88 ust. 3a ww. ustawy, nie stanowią także podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:




1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
   
2. (uchylona)




2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku,
   
3. (uchylona)
   
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:




1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
   
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
   
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności,




5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
   
6. (uchylony)
   
7. Wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – części dotyczącej tych czynności.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. usługi świadczone przez autorów.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, w myśl art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy, w poz. 181 ustawodawca wymienił usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, bez względu na symbol PKWiU.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, iż stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1-9 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne; sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest wydawcą miesięcznika. Wnioskodawca zamierza zawierać umowy o nabycie autorskich praw majątkowych lub umowy licencyjne z twórcami zdjęć/artykułów, które będą podlegały publikacji w miesięczniku. Autor otrzyma za przeniesienie praw lub udzielenie licencji do utworu jednorazowe honorarium. Honorarium autora jest wypłacane jako zapłata za umowę i w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą na podstawie wystawionej faktury VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, że o ile usługi nabywane przez Wnioskodawcę świadczone są przez twórców (artystów wykonawców) w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych wynagradzane są w formie honorarium, to podlegają one opodatkowaniu wg stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji powyższego, w przypadku wystawienia na rzecz Wnioskodawcy faktury dokumentującej nabycie opisanych autorskich praw majątkowych lub licencyjnych ze stawką 8%, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych faktur w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, pod warunkiem niewystąpienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Natomiast odnośnie kwestii możliwości wystąpienia o wystawienie faktury korygującej w sytuacji, gdy zostanie zastosowana nieprawidłowa stawka podatku VAT dla świadczonych usług stwierdzić należy, że zgodnie z art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury podatnik wystawia fakturę korygującą.

Tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy – w świetle powołanego wyżej przepisu art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy – że w opisanych okolicznościach może wystąpić o wystawienie faktury korygującej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.