Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.78.2017.1.KS1
z 29 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 11 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w wyniku częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej jest:

• w części, dotyczącej powstania przychodu - jest nieprawidłowe,
  
• w części dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w wyniku częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: Wspólnik) jest osobą fizyczną, wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka Komandytowa lub Spółka) z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wnioskodawca na pokrycie wkładów w Spółce Komandytowej wniósł wkład pieniężny. W związku z realizacją w ramach Spółki Komandytowej kolejnych przedsięwzięć, najprawdopodobniej Wnioskodawca będzie wnosił do Spółki Komandytowej dodatkowe wkłady pieniężne. Wnioskodawca przewiduje również, że w przyszłości możliwe jest podjęcie przez niego decyzji o częściowym wycofaniu wkładu wniesionego do Spółki. Częściowy zwrot wkładu nastąpi poprzez wypłatę środków pieniężnych, tj. w tej samej formie co wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu do Spółki Komandytowej. Wypłata środków pieniężnych nie będzie związana z wystąpieniem Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej ani też jej likwidacją.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy otrzymane tytułem zwrotu części wkładu przez Wnioskodawcę środki pieniężne będą stanowić przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
   

2. Jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, to związku z częściowym wycofaniem wkładu ze Spółki Komandytowej, w jakiej wysokości Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu?
   
   
   

Zdaniem Zainteresowanych

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazana w stanie przyszłym planowana wypłata środków pieniężnych na jego rzecz z tytułu częściowego obniżenia wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej nie będzie skutkować powstaniem przychodu podatkowego w momencie wypłaty. Opodatkowanie wypłaty z tytułu obniżenia udziału kapitałowego (zmniejszenia wkładu) Wnioskodawcy w Spółce będzie odroczone do momentu całkowitego wystąpienia Wnioskodawcy ze Spółki.

Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, przepisy KSH nie zawierają ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartość księgową wyrażoną w złotych, która w przypadkach przewidzianych ustawą może stanowić podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce. Możliwość zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika spółki komandytowej dopuszcza art. 54 § 1 w zw. z art. 103 § 1 KSH. Powszechnie przyjmuje się, że zmniejszenie udziału kapitałowego jest równoznaczne z obniżeniem rzeczywiście wniesionego wkładu wspólnika oraz następuje przez zwrot wspólnikowi części wkładu bądź zwrot w pieniądzu części jego wartości. Dochodzi wówczas do wycofania ze spółki części majątku.

Ustawa PIT nie zawiera przepisów regulujących zwrot wkładu wspólnika lub wypłatę w pieniądzu równowartości części wkładu.

Z pewnością nie można przyjąć, że powyższa sytuacja jest uregulowana w art. 8 Ustawy PIT. Zgodnie bowiem z treścią tego przepisu odnosi się on do przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, a więc do tych przysporzeń majątkowych, które są skutkiem posiadanego przez wspólnika prawa do udziału w zysku takiej spółki. Zwrot na rzecz wspólnika części wkładu lub jej równowartości w pieniądzu nie wiąże się z prawem wspólnika do udziału w zysku.

Ponadto, odnosząc się do treści art. 14 ust. 2 pkt 16 Ustawy PIT, należy wskazać, że przepis ten reguluje wyłącznie skutki podatkowe wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej, przy czym z wystąpieniem wspólnika nie można utożsamiać sytuacji zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika spółki osobowej. Zdaniem Wnioskodawcy nie można więc przyjąć, iż środki pieniężne otrzymane w związku z częściowym obniżeniem udziału kapitałowego w Spółce będą podlegać opodatkowaniu na podstawie wskazanego wyżej art. 14 ust. 2 pkt 16 Ustawy PIT.

Nie znajduje również podstaw stanowisko, zgodnie z którym wypłata przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych tytułem zmniejszenia udziału kapitałowego w Spółce miałaby skutkować powstaniem przychodu podatkowego na podstawie art. 11 ust. 1 Ustawy PIT. Zdaniem Wnioskodawcy środków pieniężnych otrzymanych z tego tytułu, nie można utożsamiać z przychodem, bowiem wspólnik spółki osobowej jedynie odzyskuje w powyższy sposób część swojego majątku wniesionego wcześniej do spółki jako wkład. Wobec tego nie ma podstaw, aby doszukiwać się w tej sytuacji powstania po stronie wspólnika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy niewłaściwe byłoby także stanowisko, zgodnie z którym otrzymanie środków pieniężnych tytułem obniżenia wartości wkładu w Spółce Komandytowej spowoduje powstanie przychodu, który zaliczyć można do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT, jakim są prawa majątkowe. Już bowiem z samego charakteru praw majątkowych wymienionych w art. 18 Ustawy PIT wynika, że nie obejmują one praw związanych z udziałem w spółkach prawa handlowego, w tym spółkach osobowych. Z tego względu należy przyjąć, że wypłata środków pieniężnych tytułem zmniejszenia udziału kapitałowego w Spółce Komandytowej nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu, który podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 Ustawy PIT.

Podsumowując, w związku z tym, że przepisy Ustawy PIT nie zawierają przepisów, które mogłyby stanowić podstawę opodatkowania wypłaty środków pieniężnych dokonanej przez Spółkę na rzecz Wspólnika z tytułu częściowego zwrotu wkładu, nie powinno budzić wątpliwości, że w momencie uzyskania takiej wypłaty środków pieniężnych przez Wspólnika będzie ona neutralna podatkowo, a skutki podatkowe z tym związane powinny być rozpoznane dopiero w momencie wystąpienia Wspólnika ze Spółki.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 Ustawy PIT, w sytuacji wystąpienia wspólnika ze spółki osobowej, wyłączeniu z przychodów podlega nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, pomniejszona jednak o wypłaty dokonane z tytułu udziału w takiej spółce. Z powyższego wynika więc, że wcześniejsze wypłaty z tytułu udziału w spółce w istocie powiększają przychód do opodatkowania w momencie wystąpienia wspólnika ze spółki. Przyjmując więc, że także wypłaty dokonywane z tytułu częściowego zwrotu wkładu podlegają opodatkowaniu w momencie wystąpienia wspólnika ze spółki podlegałyby one dwukrotnemu opodatkowaniu (raz w momencie wypłaty z tytułu częściowego zwrotu wkładu oraz ponownie w momencie występowania wspólnika ze spółki). Ustawa PIT nie zawiera bowiem przepisu, który przy całkowitym wystąpieniu ze spółki pozwalałby na efektywne wyeliminowanie opodatkowania tych wypłat na rzecz wspólników, które zostały już wcześniej opodatkowane.

W konsekwencji należy przyjąć, iż wszelkie wypłaty z tytułu udziału w spółce osobowej powinny być opodatkowane wyłącznie w momencie utraty statusu wspólnika w spółce w wyniku wystąpienia wspólnika bądź likwidacji spółki. Uzasadnieniem powyższego stanowiska jest także przyjęty na gruncie podatku dochodowego mechanizm opodatkowania wspólników spółek osobowych na zasadzie memoriałowej, zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, będącego wspólnikiem takiej spółki określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. Przy czym przychody te powstają na poziomie wspólników niezależnie od tego, czy spółka dokonała podziału i wypłaty zysku na rzecz wspólników, czy też nie. Zasada memoriałowego rozpoznawania przez wspólnika przychodu z udziału w spółce osobowej niezależnie od dokonania wypłaty ze spółki oznacza, że faktyczne przepływy pieniężne między spółką, a wspólnikami są neutralne podatkowo. W przypadku przyjęcia przeciwnego poglądu mogłoby dojść do podwójnego opodatkowania tego samego przychodu. Ewentualne odstępstwa od tej zasady powinny zostać wyraźnie wskazane w ustawie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w:

1. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 maja 2014 r. (sygn. akt II FSK 1471/12);
   
2. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 13 lutego 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 1377/14);
   
3. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 2 marca 2016 r. (sygn. akt I SA/Gd 40/16);
   
4. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 maja 2016 r. (sygn. akt I SA/Po 45/16);
   
5. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 19 maja 2016 r. (sygn. akt I SA/Gl 86/16);
   
6. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 253/16);
   
7. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 24 sierpnia 2016 r. (sygn. akt I SA/Kr 813/16).
   
   

Reasumując, wskazane w stanie przyszłym planowane wypłaty środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy z tytułu częściowego obniżenia wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej w momencie uzyskania tych środków pieniężnych nie będą skutkować powstaniem przychodu podatkowego w momencie ich wypłaty.

Ad 2.

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 zostanie uznane za nieprawidłowe, tj. w przypadku uznania iż otrzymanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia wartości uzyskanego przychodu o koszty uzyskania tego przychodu. Koszt uzyskania przychodu powinien być rozpoznany w wysokości części wkładu pieniężnego wniesionego do Spółki, w proporcji w jakiej zwracana część wkładu pozostawać będzie do wartości całego wniesionego wkładu.

Należy wskazać, że Ustawa PIT nie zawiera żadnych regulacji szczególnych dotyczących ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku przychodu otrzymanego tytułem wycofania części wkładu w spółce osobowej. To oznacza, że w sytuacji, w której w związku z częściowym zwrotem wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu (co w ocenie Wnioskodawcy nie jest zasadne, o czym mowa powyżej), Wnioskodawca będzie również uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (który nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Przepisy Ustawy PIT nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, przy czym aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
   
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Należy zatem przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów Ustawy PIT nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, środki pieniężne wniesione przez niego na pokrycie wkładów w Spółce komandytowej spełniają warunki o których mowa powyżej, tj. zostały poniesione w celu uzyskania lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Owe wydatki nie zostały również wymienione w katalogu wydatków, które nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu. Co za tym idzie, w sytuacji, w której otrzymanie środków pieniężnych w związku z częściowym zwrotem wkładu wniesionego do Spółki Komandytowej będzie stanowiło przychód podatkowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania tego przychodu wydatków poniesionych na jego objęcie. W analizowanej sytuacji wydatkiem na objęcie ogółu praw i obowiązków w Spółce Komandytowej będzie wysokość wkładu pieniężnego Wnioskodawcy wniesionego do Spółki. Owe wydatki będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w proporcji, w jakiej zwracana część wkładu pozostawać będzie do całkowitej wartości wniesionego wkładu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w związku z częściowym wycofaniem wkładu ze Spółki Komandytowej, jeżeli po jego stronie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości wkładu wniesionego do Spółki, w proporcji w jakiej zwracana część wkładu pozostawać będzie do wartości całego wniesionego wkładu.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, w tym w:

1. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 27 maja 2015 r„ sygn. ITPB1/4511-429/15/MW;
2. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 września 2015 r„ sygn. ILPB1/4511-1-938/15-2/AG;
3. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 października 2015 r, sygn. ITPB3/423-256/12/15-S/MKo;
4. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 8 lutego 2016 r., sygn. ITPB1/4511-1131/15/DP;
5. Interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 1 marca 2016 r., sygn. ITPB1/4511-1268/15/AK.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w wyniku częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej jest:

• w części, dotyczącej powstania przychodu - jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., określanego w dalszej części skrótem „k.s.h.”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 22 § 1 ustawy Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Stosownie do treści art. 102 k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Z mocy art. 50 k.s.h. udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu. Udział kapitałowy wspólnika jest więc ściśle powiązany z wkładem wniesionym przez niego do spółki osobowej. Jak wskazuje się w doktrynie prawa handlowego, w przepisach k.s.h. nie ma ustawowej definicji udziału kapitałowego, jednak uznaje się, że stanowi on określoną wartością księgową wyrażoną w złotych, która stanowi podstawę dla określenia praw lub obowiązków wspólnika w spółce w przypadkach przewidzianych ustawą (Kodeks spółek handlowych, Komentarz, Tom I str. 326, S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Warszawa 2001 r.).

Udział kapitałowy (a co za tym idzie wysokość wkładu wniesionego do spółki) może zostać zmniejszony za zgodą pozostałych wspólników (art. 54 par. 1 k.s.h.). Uwzględniając przywołane wyżej poglądy doktryny uznać należy, że zmniejszenie udziału kapitałowego (czyli zmniejszenie wkładu) prowadzi do zmniejszenia praw i obowiązków wspólnika. Zmniejszenie praw i obowiązków danego wspólnika odpowiada zwiększeniu praw i obowiązków pozostałych wspólników.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Niniejszy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalności gospodarcza, (art. 10 ust. 1 pkt 3),
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, (art. 10 ust. 1 pkt 7).
  
  

Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób prowadzenia dokumentacji finansowej, ustalanie podstawy opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość.

W art. 5a pkt 6 ww. ustawy została zawarta definicja pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z jego treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 omawianej ustawy - źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady - przychodem z działalności gospodarczej są otrzymane lub należne pieniądze i inne wartości uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Wnioskodawca na pokrycie wkładów w Spółce Komandytowej wniósł wkład pieniężny. W związku z realizacją w ramach Spółki Komandytowej kolejnych przedsięwzięć, najprawdopodobniej Wnioskodawca będzie wnosił do Spółki Komandytowej dodatkowe wkłady pieniężne. Wnioskodawca przewiduje również, że w przyszłości możliwe jest podjęcie przez niego decyzji o częściowym wycofaniu wkładu wniesionego do Spółki. Częściowy zwrot wkładu nastąpi poprzez wypłatę środków pieniężnych. Wypłata środków pieniężnych nie będzie związana z wystąpieniem Wnioskodawcy ze Spółki Komandytowej ani też jej likwidacją.

Zatem należy stwierdzić, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki, z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej, u Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku otrzymania środków pieniężnych przychodem będzie kwota otrzymanych środków pieniężnych.

Reasumując mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy prawa wskazać należy, że w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę środków pieniężnych od spółki komandytowej, której jest wspólnikiem, z tytułu częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej, u Wnioskodawcy powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w w części dotyczącej powstania przychodu (pytanie Nr 1) należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że w związku z uznaniem otrzymanych przez Wnioskodawcę środków pieniężnych za przychód z działalności gospodarczej dla celów jego opodatkowania Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia uzyskanego przychodu w związku z obniżeniem wkładu o koszty uzyskania przychodu tj. o wydatki faktycznie poniesione na nabycie wycofanej części wkładu ze spółki komandytowej, które spełniać będą przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia między nim a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego. Ponadto celem ponoszonego kosztu powinno być osiągnięcie przychodu i jednocześnie wydatek ten nie może znajdować się wśród kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy jednak zauważyć, że aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar), związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu.

Zatem kosztami podatkowymi są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. To oznacza, że z wydatkiem musi się wiązać poniesienie określonego, trwałego ciężaru finansowego (majątkowego), np. uiszczenia kwoty pieniężnej, wydanie udziałów (akcji).

W przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę w wyniku częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej środków pieniężnych kosztem uzyskania przychodu Wnioskodawcy będzie kwotą środków pieniężnych, które Wnioskodawca poniósł na nabycie tego udziału proporcjonalnie do wycofanej części wkładu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w sytuacji uzyskania przez Wnioskodawcę w wyniku częściowego wycofania wkładu ze spółki komandytowej środków pieniężnych należało uznać za prawidłowe.

Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczyły tylko konkretnych spraw podatnika osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, oraz sądów administracyjnych to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Powoływane interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczyły tylko konkretnych spraw wydanych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.