INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13.12.2011 r. (data wpływu 19.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia do dowolnej wysokości, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych (w tym nawet do 0%) – jest prawidłowe,

• możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych, obniżonych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe,

• momentu dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. obniżenia lub podwyższenia stawek – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: możliwości obniżenia do dowolnej wysokości, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych, obniżonych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu stawek amortyzacyjnych oraz w zakresie momentu dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. obniżenia lub podwyższenia stawek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka planuje nabyć środek trwały klasyfikowany do grupy 518 Klasyfikacji Środków Trwałych . Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych . W przyszłości Spółka planuje nabywanie kolejnych środków trwałych.

Spółka rozważa czasowe obniżenie stawek amortyzacyjnych dla nabywanych środków trwałych. W przypadku nabycia kolejnych środków trwałych w przyszłości, Spółka nie wyklucza również obniżenia przewidzianej dla nich w Wykazie stawki amortyzacyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych możliwe jest obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%)...
2. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu ...
3. Z jakim dniem dokonuje się zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. ich obniżenia lub podwyższenia stawek ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości (nawet do 0%) Wskazano, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podniesiono, iż przepisy updop nie określają rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne, jak również nie określają przyczyny, dla której stawka amortyzacyjna miałaby być obniżona. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności.

Według Wnioskodawcy zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji po raz pierwszy, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Ponadto updop nie określa dolnego limitu obniżenia stawki amortyzacyjnej, ani też wartości, o jaką stawkę można obniżyć. Podatnicy mogą więc obniżyć stawkę amortyzacyjną do takiej wysokości, jaką uznają w danych warunkach za konieczną (nawet do 0%). Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest przyjęcie maksymalnie obniżonej stawki amortyzacyjnej co będzie oznaczało niedokonywanie w danym okresie odpisów amortyzacyjnych.

Podniesiono, iż podobny pogląd został wyrażony przez Ministra Finansów w wydanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m. in. Nr ILPB4/423-21/11-4/ŁM z 13 kwietnia 2011 r., Nr ITPB3/423-674/10/PST z 4 lutego 2011 r., Nr IPB5/423-l61/l0-2/AM z 14 maja 2010 r., Nr IBPBI/2/423-962/09/BG z 9 listopada 2009 r., Nr IPPB5/423-263/08-2/IŚ z dnia 25 lutego 2009 r.

Wskazano na treść uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179), która wprowadziła do ustawy o pdop m. in. art. 16i ust. 5. Celem wprowadzenia ww. przepisu było bowiem umożliwienie podatnikom „zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania”.

Według Wnioskodawcy nie ulega zatem wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu oraz ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ma prawo do czasowego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych, nawet do poziomu 0%.

Ad. 2.

Ma on prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu. Spółka stoi na stanowisku, iż zwiększenie stawki może być dokonane wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę.

Wskazano, iż przepis art. 16i ust. 5 nie wprowadza ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej. Z literalnej wykładni przepisu art. 16i ust. 5 wynika bowiem, iż stawki amortyzacyjne mogą być zarówno obniżane, jak i podwyższane (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia).

Podniesiono, iż termin „zmiana stawki” użyty w drugim zdaniu przepisu odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez podatnika. Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

Wskazano, iż powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. Nr ILPB4/423-21/11-5/ŁM z 13 kwietnia 2011 r.

Podniesiono, iż ponownie należy przytoczyć uzasadnienie do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. Nr 141, poz. 1179), zgodnie z którym podatnicy powinni mieć możliwość powrotu do stawek amortyzacyjnych stosowanych uprzednio (przed ich obniżeniem).

W związku z tym, w opinii Spółki, w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych przez nią w działalności gospodarczej, ma ona prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne, pod warunkiem, iż podwyższenie takie nastąpi począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego, dowolnie wybranego przez Spółkę. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nieprzekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.

Ad. 3.

Podniesiono, iż zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16i ust. 5 ustawy o pdop zmiany stawki amortyzacyjnej można dokonać:

• począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
• od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.
  
  

Zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji obniżenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Wskazano, iż stanowisko takie zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m. in. w interpretacjach indywidualnych Nr ILPB4/423-21/11-2/ŁM z 13 kwietnia 2011 r. oraz Nr IBPBI/2/423-962/09/BG z 9 listopada 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• możliwości obniżenia do dowolnej wysokości, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych (w tym nawet do 0%) – za prawidłowe,

• możliwości podwyższenia stawek amortyzacyjnych, obniżonych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych – za prawidłowe,

• momentu dokonania zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. obniżenia lub podwyższenia stawek – za nieprawidłowe.
  
  

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn zm.).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. „amortyzacja liniowa”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:
  1. przy zastosowaniu podwyższonych stawek stosując współczynniki określone w art. 16i ust. 2 ww. ustawy,
  2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,

• amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,

• tzw. „amortyzacja metodą degresywną”,

• amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników”.
  
  

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje nabyć środek trwały klasyfikowany do grupy 518 Klasyfikacji Środków Trwałych. Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przyszłości Spółka planuje nabywanie kolejnych środków trwałych. Wnioskodawca rozważa czasowe obniżenie stawek amortyzacyjnych dla nabywanych środków trwałych. W przypadku nabycia kolejnych środków trwałych w przyszłości, Spółka nie wyklucza również obniżenia przewidzianej dla nich w Wykazie stawki amortyzacyjnej.

Według Spółki ma ona prawo, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do czasowego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych nawet do poziomu 0% oraz do podwyższania uprzednio obniżonej stawki do poziomu nieprzekraczającego poziomu ustalonego w Wykazie. Zdaniem Wnioskodawcy zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tj. obniżenie stawki) może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji obniżenie lub zwiększenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Spółka, w myśl regulacji zawartych w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może czasowo obniżać stawki amortyzacyjne dla wszystkich środków trwałych nawet do poziomu 0% oraz podwyższać tak obniżone stawki do poziomu ustalonego w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.W tym zakresie należy uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do momentu dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do ww. środków trwałych należy podkreślić, iż w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca nie pozostawia wątpliwości, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, iż zmiany stawki:

• w odniesieniu do środków trwałych pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,
• w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji.
  
  

Moment zmiany stawki został zdefiniowany jasno - jako „pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego” lub jako „miesiąc, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji”. Nie negując zatem możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych w okresach kwartalnych lub rocznych (zgodnie z art. 16h ust. 4 ww. ustawy) nie można uznać, że zmiana wysokości stawki, o której mowa w art. 16i ust. 5 może zostać dokonana dopiero, w przypadku środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji „w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego” lub, w przypadku środków pozostających już w ewidencji „nie później, niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego”. Gdyby istniała taka możliwość przepis art. 16i ust. 5 musiałby mieć inne brzmienie. W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż:

• Spółka, w przypadku stosowania tzw. „amortyzacji liniowej”, tzn. przy zastosowaniu stawek amortyzacji określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, ma możliwość, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych nawet do poziomu 0%;

• Wnioskodawca, po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, będzie uprawniony do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego, niż wynikający z Wykazu;

• zmiany stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik powinien dokonać:

• w stosunku do środków trwałych pozostających już w ewidencji - począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,
• w stosunku do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji –począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji.
  
  

Końcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.