Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.169.2017.2.AK
z 12 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z 28 marca 2017 r. (data wpływu 29 marca 2017 r.) oraz pismem z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości:

• jest nieprawidłowe – w odniesieniu do dostawy 3 segmentowego budynku biurowego w części wykorzystywanej do działalności projektowej Spółki oraz parkingu;
• jest prawidłowe – w odniesieniu do pozostałych składników majątku wskazanych we wniosku.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości. Pismem z 28 marca 2017 r. wniosek uzupełniono o pełnomocnictwo szczególne oraz informację o wycofaniu jednego z zadanych pytań, a pismem z 18 kwietnia 2017 r. o wskazanie adresu elektronicznego ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dla Wnioskodawcy (dalej „upadła Spółka”) upadłość została ogłoszona przez Sąd Rejonowy w ... w dniu 21 czerwca 2016 r. postanowieniem wydanym pod sygn. …, a syndykiem ustanowiony został Z. S. (…).

Obecnie Syndyk, realizując cele postępowania upadłościowego dąży do zaspokojenia wierzycieli, m.in. zbywając majątek upadłej Spółki.

W toku postępowania upadłościowego Syndyk zamierza zbyć, w ramach jednej czynności, w formie przetargu (zgodnie z właściwymi regulacjami Prawa Upadłościowego) następujące składniki majątku Upadłej:

1. Nieruchomość - prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w ... przy ul. …, wraz z posadowionymi na niej budynkami i innymi urządzeniami;
2. Ruchomości - w postaci mebli stanowiących wyposażenie przedmiotowych Nieruchomości.
   
   

Ogłoszenie o przetargu zostało podane do publicznej wiadomości przez opublikowanie w …. Nieruchomości i Ruchomości (meble) nie były na dzień upadłości w sposób nadzwyczajny wyodrębnione w upadłej Spółce, jednak zbycie Nieruchomości i Ruchomości w ramach jednej czynności uzasadnione jest tym, że znaczna część mebli, które mają być sprzedane z Nieruchomością, są meblami wykonanymi „pod wymiar” i nie byłoby możliwym uzyskanie za nie satysfakcjonującej ceny inaczej niż zbywając je razem z Nieruchomością.

Upadła Spółka - jest polskim rezydentem podatkowym, w całości podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski. Ponadto upadła Spółka jest podatnikiem VAT - czynnym. Na dzień upadłości, upadła Spółka w zakresie całości wykonywanej przez siebie działalności, podlegała obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku VAT (przeważającą działalnością Spółki było świadczenie usług projektowych w zakresie projektowania elektroenergetycznego - PKD 71.12.Z).

Szczegółowy opis przedmiotu planowanej sprzedaży:

I. NIERUCHOMOŚĆ

Nieruchomość jest zapisana w księdze wieczystej …, położona w ... przy ul. …, składająca się z:

- prawa użytkowania wieczystego, należącej do Skarbu Państwa, działki numer 1043 (…) o powierzchni 0,5763 ha;

- prawa własności budynków i innych urządzeń wzniesionych na gruncie lub nabytych, tj.:

1. zapisanych w księdze wieczystej: 3 budynków biurowych oraz 3 budynków o pozostałym przeznaczeniu niemieszkalnym;
2. nieujawnionych w księdze wieczystej zabudowań parkingów, placów i ciągów komunikacyjnych (wybrukowanych, oświetlonych, ogrodzonych częściowo zadaszonych, wyposażonych w maszty flagowe).
   
   

Prawo użytkowania wieczystego zostało nabyte przez Upadłą Spółkę na podstawie Umowy Sprzedaży z dnia 28 września 1994 r., w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (co było ówcześnie czynnością niepodlegającą ustawie o VAT). Prawo użytkowania wieczystego (bez budynków i budowli) zostało wprowadzone do ksiąg podatkowych Spółki z dniem 1 stycznia 2002 r. (w związku ze zmianą przepisów), z wartością początkową 89.902 zł.

Wraz z prawem użytkowania wieczystego zostało nabyte (w 1994 r.):

a) 3 segmentowy biurowiec.

Podstawowy budynek upadłej Spółki. Wykorzystywany na dzień ogłoszenia upadłości częściowo do celów działalności własnej, a częściowo oddany w najem (ostatnie 3 lata, wcześniej w całości wykorzystywany przez Spółkę).

Przy nabyciu budynku upadłej Spółce nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego (czynność nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w 1994 r. niepodlegająca ustawie o VAT).

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 3.458.971 zł. W okresie 1994-2013 poniesiono nakłady na ulepszenie środka trwałego o 1.104.933 zł (z prawem odliczenia podatku VAT naliczonego).

Od 1 stycznia 2014 r. do dnia planowanej sprzedaży poniesione nakłady na ulepszenie środka trwałego o 22.342 zł (z prawem odliczenia podatku VAT naliczonego).

b) Budynek administracyjny.

Na dzień ogłoszenia upadłości oddany w najem. Przy nabyciu budynku upadłej Spółce nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego (czynność nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w 1994 r. niepodlegająca ustawie o VAT).

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 94.311 zł. Od dnia nabycia aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

c) Budynek oficyny.

Na dzień ogłoszenia upadłości służący wyłącznie działalności własnej upadłej Spółki. Przy nabyciu budynku upadłej Spółce nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego (czynność nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w 1994 r. niepodlegająca ustawie o VAT).

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 1.282.695 zł. W okresie od 1994 r. do dnia planowanej sprzedaży poniesione nakłady na ulepszenie środka trwałego to 4.100 zł (w 2015 r., z prawem odliczenia podatku VAT naliczonego).

d) Urządzenia ulic i placów wewnętrznych.

Na dzień ogłoszenia upadłości służące wyłącznie działalności własnej upadłej spółki. Przy nabyciu budynku upadłej Spółce nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego (czynność nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w 1994 r. niepodlegająca ustawie o VAT).

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 15.000 zł. Od dnia nabycia aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

Budynki inne urządzenia wzniesione przez upadłą Spółkę:

a) Stacja rozdzielcza (trafo) - oddana do użytkowania w 1997 r.

Na dzień ogłoszenia upadłości służąca wyłącznie działalności własnej upadłej Spółki. Przy wznoszeniu budynku upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 125.026 zł.

Od dnia przekazania do użytkowania aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

b) Parking - oddany do użytkowania w 1997 r.

Na dzień ogłoszenia upadłości służący wyłącznie działalności własnej upadłej Spółki. Przy wznoszeniu urządzenia upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 128.091 zł. Do 31 grudnia 2010 r. poczyniono nakłady na parking w kwocie 546.041 zł (z prawem odliczenia podatku VAT naliczonego).

Od dnia 1 stycznia 2011 r. aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie dalszych nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

c) Ogrodzenia i bramy - oddane do użytkowania w 1998 r.

Na dzień ogłoszenia upadłości służące wyłącznie działalności własnej upadłej spółki. Przy wznoszeniu urządzenia upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 69.007 zł. Od dnia nabycia aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

d) Maszy flagowe wolnostojące - oddane do użytkowania w 2008 r.

Na dzień ogłoszenia upadłości służące wyłącznie działalności własnej upadłej spółki. Przy wznoszeniu urządzenia Upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Wartość początkowa tego środka trwałego w księgach upadłej Spółki to: 11.447 zł. Od dnia nabycia aż do dnia planowanej sprzedaży nie było i nie będzie nakładów na ulepszenie tego środka trwałego.

Łączna szacowana wartość Nieruchomości na dzień upadłości to około 8.070.000 zł, wszystkie ceny podane zostały w kwotach netto.

Ponadto, Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży położona jest w strefie pośredniej ochrony konserwatorskiej i ścisłego obszaru rewitalizacji, a budynek administracyjny objęty jest ochroną konserwatorską.

II. RUCHOMOŚCI

Meble biurowe, używane, nie połączone trwale z budynkami, o różniej cenie i terminie nabycia. Wykorzystywane na dzień upadłości do celów działalności własnej upadłej Spółki. Przy ich nabyciu upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Łączna szacowana wartość Ruchomości na dzień upadłości to około 113.570 zł (netto).

INFORMACJE DODATKOWE (żądane w postępowaniu 2461-IBPP1.4512.962.2016.2.BM):

1. nie będzie przedmiotem dostawy oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części;
2. będzie przedmiotem dostawy własność ruchomości (zgodnie z opisem wniosku - meble) oraz nieruchomości (zgodnie z opisem wniosku - nieruchomość zapisana w Księdze Wieczystej ...), z zaznaczeniem, iż nie są to wszystkie ruchomości upadłej spółki, a nieruchomość – jedyna;
3. nie będą przedmiotem dostawy prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. nie będą przedmiotem dostawy wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. nie będą przedmiotem dostawy koncesje, licencje i zezwolenia (za wyjątkiem zezwoleń ściśle związanych z nieruchomością - np. pozwolenia na użytkowania);
6. nie będą przedmiotem dostawy patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. nie będą przedmiotem dostawy majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne (za wyjątkiem ściśle związanych z nieruchomością praw wynikających projektów architektonicznych budynków);
8. nie będą przedmiotem dostawy tajemnice przedsiębiorstwa;
9. nie będą przedmiotem dostawy księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem ksiąg i dokumentów ściśle związanych z nieruchomością). Wyjaśniając nie objęcie dostawą elementów określonych powyżej jako nie będące przedmiotem dostawy, wskazano, iż Syndyk - zgodnie z właściwymi regulacjami Ustawy Prawo Upadłościowe - podjął próbę zbycia masy upadłości jako całego przedsiębiorstwa (co zostało objęte ogłoszeniem w MSiG, numer 186/2016 (5071) z 26 września 2016 r., pozycja 24154). Jednak postępowanie to zakończyło się bezskutecznie, a to wobec braku ofert. Obecnie sprzedażą w ramach postępowania upadłościowego będą objęte składniki masy upadłości odrębnie, jako postępowanie w większym stopniu realizujące cele postepowania upadłościowego;
10. objęte wnioskiem składniki majątku nie stanowiły, i przed dostawą nie będą stanowiły wyodrębnionego organizacyjne i finansowo (w tym zobowiązania) zespołu składników materialnych i niematerialnych;
11. objęte wnioskiem składniki majątku nie są wyodrębnione funkcjonalne i samodzielnie nie realizują zadań gospodarczych (z zaznaczeniem, iż pomimo braku jakiekolwiek wyodrębnienia - de facto np. „parking” może być, przy skrajnych założeniach, uznany za realizujący samodzielne zadanie gospodarcze: niektóre miejsca parkingowe są przedmiotem najmu, co nie wymaga od upadłej Spółki żadnych czynności, poza wystawieniem comiesięcznej faktury przez dział księgowy spółki);
12. niektóre należności i zobowiązania mogą zostać przez odpowiednią ewidencję przyporządkowane do składników majątku (np. podatek od nieruchomości - dotyczący konkretnych budynków i budowli), a niektóre należności i zobowiązania nie mogą zostać przez odpowiednią ewidencję przyporządkowane do składników majątku (np. wydatki administracyjno-organizacyjno-księgowe, które prowadzone są przez wspólne biuro, jedne dla całej upadłej spółki);
13. m) Wnioskodawca nie posiada wystarczającego doświadczenia z zakresu zagospodarowania nieruchomości, i nie jest władny wypowiedzieć się czy zespół składników, który ma być przedmiotem sprzedaży może stanowić niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. Potencjalnie można wyobrazić sobie, iż bezpośrednio po nabyciu nieruchomości, nabywca przeznaczy nabyte składniki (przede wszystkim umeblowane pokoje biurowe i miejsca parkingowe) na wynajem. Nie mniej - z doświadczenia Wnioskodawcy wynika - że nawet podjęcie takiej minimalnej działalności z wykorzystaniem sprzedawanego majątku (nieruchomości i ruchomości) będzie wymagało posiadania służb administracyjno-organizacyjno-księgowych, które nabywca musi posiadać we własnym zakresie;
14. żadne składniki materialne lub niematerialne nie zostaną wyłączone z przedmiotu dostawy. Dostawa jest realizowana na podstawie Ustawy Prawo Upadłościowe, zgodnie z tam ściśle określoną procedurą. Dostawą objęte będą składniki majątkowe dokładnie opisane w wymaganym prawem ogłoszeniu w MSiG oraz wskazane w przedmiotowym wniosku ruchomości (meble) i nieruchomości.
    
    

1. Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy wszystkie obiekty objęte wnioskiem będą stanowiły budynki lub budowle w rozumieniu Ustawy Prawo Budowalne oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, z zastrzeżeniem, iż PKOB nie zawiera definicji „budowli”.

2. Wszystkie obiekty objęte wnioskiem są i na dzień dokonywania dostawy, będą związane z gruntem.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, ich symbol PKOB jest następujący:

„3 segmentowy biurowiec” - PKOB 1220 („Budynki biurowe”) „budynek administracyjny” - PKOB 1220 („Budynki biurowe”), „budynek oficyny” - PKOB 1220 („Budynki biurowe”), „Urządzenia ulic i placów wewnętrznych” - PKOB 2112 („Ulice i drogi pozostałe”), „Stacja rozdzielcza (trafo)” - PKOB 2224 („Linie elektroenergetyczne i telekomunikacyjne rozdzielcze”), „Parking” - PKOB 2112 („Ulice i drogi pozostałe”), „Ogrodzenia i bramy” brak właściwej definicji w PKOB (ewentualnie możliwość sklasyfikowania jako PKOB 2420 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”), „maszty flagowe wolnostojące” - brak właściwej definicji w PKOB (ewentualnie możliwość sklasyfikowania jako PKOB 2420 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej pozostałe, gdzie indziej nie sklasyfikowane”).

3. Wskazane składniki zostały nabyte od przedsiębiorstwa państwowego „...” w ... (stanowiły dotychczasową placówkę tego przedsiębiorstwa w ...). Nie jest możliwa do ustalenia data i sposób nabycia tych obiektów przez ten podmiot (przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane, a jego dokumentacja - poza pracowniczą - prawdopodobnie już zniszczona). Nie mniej - według ustaleń poczynionych z byłymi pracownikami przedsiębiorstwa państwowego - podmiot ten wybudował i nabył wskazane obiekty z pewnością przed wejściem w życie Ustawy o VAT w Polsce. Dokładne daty nabycia wskazanych budowli przez ten podmiot są niemożliwe do ustalenia przez Wnioskodawcę, nie mniej z poczynionych ustaleń, wynika że Przedsiębiorstwo Państwowe wykorzystywało te obiekty co najmniej 20 lat.

4. Wskazane składniki zostały nabyte od przedsiębiorstwa państwowego „...” w ... (stanowiły dotychczasową placówkę tego przedsiębiorstwa w ...). Nie jest możliwy do ustalenia sposób wykorzystania tych obiektów przez ten podmiot (przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane, a jego dokumentacja - poza pracowniczą - prawdopodobnie już zniszczona). Nie mniej - według ustaleń poczynionych z byłymi pracownikami przedsiębiorstwa państwowego - podmiot ten w okresie od wejścia w życie Ustawy o VAT do dnia zbycia składników majątkowych do spółki (tj. w latach 1993-1994):

„3 segmentowy biurowiec” - wykorzystywał na cele własnej działalności gospodarczej, polegającej ma działalności projektowej (opodatkowanej VAT), „budynek administracyjny” - był w całości wynajęty (działalność opodatkowana VAT), „budynek oficyny” - wykorzystywał na cele własnej działalności gospodarczej, polegającej ma działalności projektowej (opodatkowanej VAT), „urządzenia ulic i placów wewnętrznych” - był wykorzystywany do celów komunikacji w obrębie obiektu oraz jako parking dla gości (w tym kontrahentów) i pracowników spółki (zgodnie ze stanowiskiem tamtego podmiotu - do celów własnej działalności projektowej, opodatkowanej VAT).

5. Wskazane składniki zostały nabyte od przedsiębiorstwa państwowego „...” w ... (stanowiły dotychczasową placówkę tego przedsiębiorstwa w ...). Nie jest możliwe do ustalenia terminy wielkości wydatków na ulepszenie nieruchomości (przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane, a jego dokumentacja - poza pracowniczą - prawdopodobnie już zniszczona). Pomimo prób dokonania właściwych ustaleń z byłymi pracownikami przedsiębiorstwa państwowego - nie ustalono kiedy i jakie podmioty te wydatki ponosiły na ulepszenie tych składników, a w szczególności czy i jakie wydatki były czynione w okresie obowiązywania Ustawy o VAT, a przed sprzedażą tych składników Spółce (w latach 1993-1994).

6. Wskazane składniki zostały nabyte od przedsiębiorstwa państwowego „...” w ... (stanowiły dotychczasową placówkę tego przedsiębiorstwa w ...). Nie jest możliwa do ustalenia data pierwszego zajęcia wskazanych obiektów dla potrzeb działalności gospodarczej tego podmiotu (przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane, a jego dokumentacja - poza pracowniczą – prawdopodobnie już zniszczona). Nie mniej - według ustaleń poczynionych z byłymi pracownikami Przedsiębiorstwa Państwowego - obiekty te były wcześniej wykorzystywane przez Przedsiębiorstwo Państwowe co najmniej przez 20 lat.

7. Wskazane składniki zostały przyjęte do używania przez Wnioskodawcę z chwilą ich nabycia, zgodnie z umową z dnia 28 września 1994 r. (wnosząc składniki zachowano ciągłość działalności placówki projektowej w ...).

8. W przedsiębiorstwie Wnioskodawcy poszczególne składniki były w następujący sposób wykorzystywane:

„3 segmentowy biurowiec” - działalność projektowa najem pomieszczeń (w ocenie podatnika działalność w całości opodatkowana, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „budynek administracyjny” - najem pomieszczeń (w ocenie Spółki działalność w całości opodatkowana, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „budynek oficyny” - działalność projektowa (w ocenie Spółki działalność w całości opodatkowana, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „urządzenia ulic i placów wewnętrznych” - wykorzystanie do celów komunikacji w obrębie obiektu oraz jako parking dla gości (w tym kontrahentów) i pracowników Spółki świadczącej usługi projektowe (w ocenie Spółki - do celów własnej działalności projektowej, w całości opodatkowanej, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „stacja rozdzielcza (trafo)” - wykorzystane co celów zaopatrzenia obiektu w energię o wymaganych parametrach, względnie oddana do bezumownego korzystania dostawcy energii, który umieścił tam własne urządzenia (w ocenie Spółki - w całości opodatkowanej, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „parking” - wykorzystanie do celów komunikacji w obrębie obiektu oraz jako parking dla gości (w tym kontrahentów) i pracowników Spółki świadczącej usługi projektowe (w ocenie Spółki - do celów własnej działalności projektowej, w całości opodatkowanej, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „ogrodzenia i bramy” - ochrony i niezakłóconego prowadzenia działalności (w ocenie Spółki - do celów własnej działalności projektowej, w całości opodatkowanej, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu), „maszty flagowe wolnostojące” - do celów promocji własnej działalności (w ocenie Spółki - do celów własnej działalności projektowej, w całości opodatkowanej, brak działalności zwolnionej lub niepodlegającej opodatkowaniu),

9. Składniki objęte wnioskiem nie były wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych z podatku.

10. Odnosząc się do objęcia obiektów umowami najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze:

„3 segmentowy biurowiec” - TAK, najem w części (ok. 5%), w okresie 2011-2016, „budynek administracyjny” - TAK, najem w całości, w okresie 1994-2016, „budynek oficyny” - NIE, „urządzenia ulic i placów wewnętrznych” - NIE, „stacja rozdzielcza (trafo)” - NIE (z zastrzeżeniem potencjalnego bezumownego korzystania przez dostawcę energii poprzez posadowienie własnych urządzeń w okresie od 1997 i nadal), „parking” - TAK, najem w części (ok. 10%), w okresie od 2016 i nadal, „ogrodzenia i bramy” - NIE, maszty flagowe wolnostojące” - NIE.

11. Uzupełniając powyższe informacje: „3 segmentowy biurowiec” - pierwsza umowa najmu zawarta przez Spółkę: 23 sierpnia 2011 r. (więcej niż 2 lata), ok. 95% obiektu nie było przedmiotem umowy najmu lub innej; „budynek administracyjny” - pierwsze umowy najmu zostały „przejęte i kontynuowane” w ramach nabycia przedsiębiorstwa zgodnie z umową z 28 września 1994 r. (więcej niż 2 lata), brak części obiektu, które nie były nigdy przedmiotem umowy najmu lub innej, „stacja rozdzielcza (trafo)” - potencjalne bezumowne korzystanie przez zakład energetyczny, od oddania do użytkowania (30.11.1997), brak części obiektu, które nie były wykorzystywane przez zakład energetyczny, jednocześnie żadna część tego obiektu nie była przedmiotem zawartej przez spółkę umowy najmu lub innej, „parking” - pierwsza umowa zawarta przez Spółkę w październiku 2016 r. (mniej niż 2 lata), ok. 90% obiektu nie było nigdy przedmiotem umowy najmu lub innej.

12. Wnioskodawca wskazuje, iż opisane we wniosku wydatki na parking były nakładami na ulepszenie środka trwałego. Z ustaleń Wnioskodawcy wynika że ulepszenie parkingu stanowiące co najmniej 30% jego wartości miało miejsce w 2002 r. Po tych ulepszeniach, parking był:

• od dnia ulepszenia i nadal (początkowo w 100%, obecnie w ok. 90%) - wykorzystywany jako miejsce parkingowe dla gości (w tym kontrahentów) pracowników Spółki (w ocenie Wnioskodawcy - działalności opodatkowanej),
• od 2016 i nadal (w 10%) - wykorzystywana do działalności polegającej na najmie miejsc parkingowych (w ocenie Wnioskodawcy - działalności opodatkowanej).
  
  

13. Z ustaleń Wnioskodawcy wynika, że oddanie parkingu do używania po ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% jego wartości miało miejsce w 2002 r. (z ustaleń wynika, że wykonano jednorazowo duży kompleksowy remont parkingu po czym parking oddano do używania).

14. Od czasu oddania parkingu do używania po ostatnim ulepszeniu (w 2002 r.) był on przedmiotem najmu/dzierżawy: od października 2016 r. nadal (w zakresie ok. 10% miejsc parkingowych), a co za tym idzie, od dnia zawarcia umów w tym zakresie upłynęło mniej niż 2 lata.

15. Poza wskazanym powyżej najmem około 10% miejsc parkingowych w okresie ostatnich kilku miesięcy, parking był w całości wykorzystywany nieprzerwanie (w tym co najmniej 5 lat po jego ulepszeniu) jako parking dla gości (w tym kontrahentów) i pracowników Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, tego typu wykorzystanie - dla podmiotu wykonującego czynności opodatkowane - stanowi wykorzystanie parkingu na cele opodatkowane.

16. Wnioskodawca wskazuje, iż wskazane we wniosku wydatki na „3 segmentowy biurowiec” były nakładami na ulepszenie środka trwałego. Z dokumentów Spółki jest możliwe wywnioskowanie jedynie, że skumulowanie nakładów do wartości 30% wartości początkowej nastąpiło w 2013 r. Od tego czasu (a także wcześniej) biurowiec, co najmniej w 90% był wykorzystywany do celów prowadzenia działalności projektowej (aż do sierpnia 2016 r.), a obecnie wykorzystywany jest do realizacji celów postepowania upadłościowego - to jest prowadzenia czynności biurowo-administracyjnych i oferowania i zbywania majątku upadłej spółki wchodzącego w skład masy upadłości (czynności opodatkowane).

17. Nie jest możliwym z dokumentów spółki ustalenie dokładnej daty kiedy nastąpiło oddanie „3 segmentowego biurowca” do używania po ostatnim ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% jego wartości. Było to w roku 2013.

18. Budynek „3 segmentowego biurowca” nie był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez 5 lat po ulepszeniu stanowiącym 30% (był wykorzystywany przez okres krótszy - gdyż od 2013 r. jeszcze nie upłynęło 5 lat).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z 28 marca 2017 r.).

1. Czy czynność jednoczesnej sprzedaży Nieruchomości oraz Ruchomości podlega ustawie o podatku od towarów i usług, czy też nie podlega tej ustawie jako transakcja dotycząca przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa)?
2. Czy czynność sprzedaży Nieruchomości oraz Ruchomości podlega zwolnieniu z podatku od towarów usług w całości lub części?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie podatnika czynność jednoczesnej sprzedaży Nieruchomości oraz Ruchomości podlega ustawie o podatku od towarów i usług (nie jest transakcją dotycząca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

UZASADNIENIE:

Nieruchomość wraz z Ruchomościami (meblami) nie stanowi przedsiębiorstwa upadłej Spółki (które poza wskazanymi składnikami posiadało jeszcze wiele ruchomości - w tym profesjonalnego sprzętu elektronicznego, programy komputerowe, ok. 150 pracowników, kontrakty itp.). Nieruchomość wraz z Ruchomościami (meblami) nie stanowi również zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z ustawową definicją zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przede wszystkim wskazano, iż Nieruchomość wraz z Ruchomościami (meblami) nie była w żaden nadzwyczajny sposób wyodrębniona w upadłej Spółce. Ponadto, ten zespół składników nie może samodzielnie realizować żadnych zadań. Budynki wraz z meblami, choć mogły stanowić składnik działalności

polegającej na najmie powierzchni biurowej, to jednak do samodzielnej realizacji takich zadań wymagane byłoby przeniesienie wraz z nieruchomością składników w postaci umów z zarządcami, pośrednikami, obsługą nieruchomości czy najemcami. W świetle powyższego - w ocenie podatnika - w przedmiotowym przypadku nie ma miejsca wyłącznie z zakresu stosowania ustawy, o którym mowa w art. 6 Ustawy o VAT, a co za tym idzie planowana czynność sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości podlega ustawie o VAT.

Ad. 2.

Czynność sprzedaży Nieruchomości podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Czynność sprzedaży Ruchomości nie podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

UZASADNIENIE:

- Ruchomości:

Brak jest jakiejkolwiek regulacji, zgodnie z którą sprzedaż Ruchomości (mebli używanych) podlegałaby zwolnieniu z podatku VAT.

- Nieruchomości:

Przedmiotem sprzedaży ma być zabudowane prawo użytkowania wieczystego. Zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (a co za tym idzie - „opodatkowanie gruntu podąża za budynkami”). W ocenie podatnika w zakresie opodatkowania wszystkich zbywanych budynków i budowli zastosowanie będzie miało zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Dla wszystkich będących przedmiotem sprzedaży budynków i budowli pierwsze zasiedlenie miało miejsce w okresie powyżej 2 lat. W szczególności pierwsze zasiedlenie budynków nabytych wraz z użytkowaniem wieczystym w 1994 r. nastąpiło najpóźniej w chwili ich nabycia przez upadłą Spółkę (28.09.1994 r.), a nie czyniono nakładów na ich ulepszenie w okresie ostatnich 2 lat przekraczających 30% ich wartości początkowej. Natomiast pierwsze zasiedlenie budynków i innych urządzeń wybudowanych przez Spółkę nastąpiło w momencie ich przyjęcia do używania (Stacja trafo - 1997 r., Parking - 1997 r., Ogrodzenia i bramy - 1998 r., Maszty - 2008 r.) i także nie czyniono nakładów na ich ulepszenie w okresie ostatnich 2 lat przekraczających 30% ich wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości i Ruchomości:

• jest nieprawidłowe –w odniesieniu do dostawy 3 segmentowego budynku biurowego w części wykorzystywanej do działalności projektowej Spółki oraz parkingu;
• jest prawidłowe – w odniesieniu do pozostałych składników majątku wskazanych we wniosku.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje więc te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca to spółka akcyjna w upadłości, dla której ustanowiono syndyka. Obecnie Syndyk, realizując cele postępowania upadłościowego dąży do zaspokojenia wierzycieli, m.in. zbywając majątek upadłej Spółki.

W toku postępowania upadłościowego Syndyk zamierza zbyć, nieruchomość - prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z posadowionymi na niej budynkami i innymi urządzeniami (tj. 3 segmentowy budynek, budynek administracyjny, budynek oficyny, urządzenia ulic i placów wewnętrznych, stacja rozdzielcza, parking, ogrodzenia i bramy oraz maszty flagowe wolnostojące) oraz ruchomości - w postaci mebli stanowiących wyposażenie przedmiotowych nieruchomości. Nieruchomości i Ruchomości (meble) nie były na dzień upadłości w sposób nadzwyczajny wyodrębnione w upadłej Spółce, jednak zbycie Nieruchomości i Ruchomości w ramach jednej czynności uzasadnione jest tym, że znaczna część mebli, które mają być sprzedane z Nieruchomością, są meblami wykonanymi „pod wymiar” i nie było by możliwym uzyskanie za nie satysfakcjonującej ceny inaczej niż zbywając je razem z Nieruchomością.

Jak wskazał Zainteresowany w opisie sprawy nie będzie przedmiotem dostawy oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części. Przedmiotem dostawy będzie własność ruchomości (zgodnie z opisem wniosku - meble) oraz nieruchomości (zgodnie z opisem wniosku - nieruchomość), z zaznaczeniem, iż nie są to wszystkie ruchomości upadłej spółki, a nieruchomość – jedyna. Natomiast nie będą przedmiotem dostawy: prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia (za wyjątkiem zezwoleń ściśle związanych z nieruchomością - np. pozwolenia na użytkowania), patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne (za wyjątkiem ściśle związanych z nieruchomością praw wynikających projektów architektonicznych budynków), a także tajemnice przedsiębiorstwa, jak również nie będą przedmiotem dostawy księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem ksiąg i dokumentów ściśle związanych z nieruchomością).

Objęte wnioskiem składniki majątku nie stanowiły, i przed dostawą nie będą stanowiły wyodrębnionego organizacyjne i finansowo (w tym zobowiązania) zespołu składników materialnych i niematerialnych, nie są również wyodrębnione funkcjonalne i samodzielnie oraz nie realizują zadań gospodarczych.

Ponieważ w przedstawionych okolicznościach sprawy mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r., poz. 1112, z późn. zm.).

Z treści art. 306 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze wynika, że po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny powinien określać proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z art. 308 i art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego, albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego, syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

Z kolei stosownie do art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Należy również wskazać, że zgodnie z regulacjami art. 317 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, nabywca przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają, z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4.

Jednocześnie, stosownie do art. 335 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, fundusze masy upadłości obejmują sumy uzyskane z likwidacji masy upadłości oraz dochód uzyskany z prowadzenia lub wydzierżawienia przedsiębiorstwa upadłego, a także odsetki od tych sum zdeponowanych w banku, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Z kolei w myśl art. 337 cyt. ustawy, podziału funduszów dokonuje się jednorazowo albo kilkakrotnie w miarę likwidacji masy upadłości po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza listy wierzytelności. W razie kilkakrotnego podziału funduszów masy upadłości, dokonuje się podziału ostatecznego po całkowitym zlikwidowaniu masy upadłości.

Ustawodawca, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wyłączył także z opodatkowania zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy zawiera definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przez którą rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Dla uznania zbywanego majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa podstawowym wymogiem jest to, aby majątek ten stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną

całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Przy czym, jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy – muszą one stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą zatem składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że transakcja sprzedaży mienia Spółki akcyjnej w upadłości opisanej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, transakcja nie będzie obejmowała istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego definiującego przedsiębiorstwo. Wnioskodawca wskazał, że transakcji nie będzie podlegać szereg składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Przedmiotem transakcji będzie jedynie majątek upadłej Spółki, składający się z opisanych we wniosku nieruchomości i ruchomości, natomiast szereg składników nie zostanie przeniesionych w ramach planowanej transakcji.

W szczególności – jak wynika z treści wniosku – nie będzie przedmiotem dostawy szereg istotnych składników materialnych i niematerialnych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, tj.

1. oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części;
2. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
3. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
4. koncesje, licencje i zezwolenia (za wyjątkiem zezwoleń ściśle związanych z nieruchomością - np. pozwolenia na użytkowania);
5. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
6. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne (za wyjątkiem ściśle związanych z nieruchomością praw wynikających projektów architektonicznych budynków);
7. tajemnice przedsiębiorstwa;
8. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem ksiąg i dokumentów ściśle związanych z nieruchomością).
   
   

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wskazuje więc, że w przedmiotowej sprawie mienie upadłej Spółki, w skład której wchodzą nieruchomości i ruchomości nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż nie będzie ono stanowić zespołu składników majątkowych, który wykazywałby cechę zorganizowania. Z wniosku wynika, że intencją Wnioskodawcy jest objęcie planowaną transakcją wybranych składników majątkowych, nie zaś całego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, nieruchomości i ruchomości są traktowane przez Wnioskodawcę jako pojedyncze składniki majątku, a nie przedsiębiorstwo zdolne do kontynuowania dotychczasowej działalności Wnioskodawcy.

Ponadto, ze względu na przedstawiony w zdarzeniu przyszłym charakter oraz zakres przedmiotu zbycia składników majątkowych Wnioskodawcy, przedmiotu transakcji nie można uznać także za zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Jak bowiem wynika z treści wniosku, majątek upadłej Spółki będący przedmiotem planowanej sprzedaży, nie spełnia ww. kryteriów stanowiących o uznaniu zbycia składników majątkowych Wnioskodawcy jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Składniki upadłej Spółki nie stanowią bowiem w majątku Wnioskodawcy jednostki organizacyjnie wyodrębnionej, czy to w postaci oddziału, działu, wydziału, zakładu czy w żaden innych sposób. Wnioskodawca wskazał, że objęte wnioskiem składniki majątku nie stanowiły i przed dostawą nie będą stanowiły wyodrębnionego organizacyjne i finansowo (w tym zobowiązania) zespołu składników materialnych i niematerialnych. Objęte wnioskiem składniki majątku nie są wyodrębnione funkcjonalne i samodzielnie nie realizują zadań gospodarczych. Ponadto tylko niektóre należności i zobowiązania mogą zostać przez odpowiednią ewidencję przyporządkowane do składników majątku (np. podatek od nieruchomości - dotyczący konkretnych budynków i budowli), a niektóre należności i zobowiązania nie mogą zostać przez odpowiednią ewidencję przyporządkowane do składników majątku (np. wydatki administracyjno-organizacyjno-księgowe, które prowadzone są przez wspólne biuro, jedne dla całej upadłej spółki).

Zatem, w świetle powyższych okoliczności przedmiot transakcji sprzedaży nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym, skoro przedmiotem dostawy, o której mowa we wniosku, nie będzie przedsiębiorstwo Wnioskodawcy ani zorganizowana część przedsiębiorstwa, to w odniesieniu do tej transakcji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem, planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zatem wskazać należy, że do sprzedaży przez Wnioskodawcę wskazanych składników majątkowych będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania poszczególnych składników majątkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dni 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W związku z tym, że przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość zabudowana budynkami i budowlami, należy przeanalizować, czy planowana dostawa będzie spełniać warunki uprawniające Zainteresowanego do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. akt I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób:

pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego, „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również podkreślić, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności

towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku” i „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290, z późn. zm.).

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i 2 ustawy wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie budynku oficyny, budynku administracyjnego, urządzeń ulic i placów wewnętrznych, a także budynków i innych urządzeń wzniesionych przez Wnioskodawcę, tj. stacji rozdzielczej (trafo), bram i ogrodzeń oraz masztów flagowych wolnostojących miało miejsce w momencie oddania ich do używania na cele

Wnioskodawcy lub oddania ich w najem po ich wybudowaniu lub nabyciu. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie ww. budynków i budowli. Tym samym, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków i budowli upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W konsekwencji powyższego dostawa ww. budynków i budowli wchodzących w skład majątku Spółki będącej w upadłości, spełniać będzie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. budynki i budowle – na mocy art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

W skład majątku Wnioskodawcy wchodzi również 3 segmentowy biurowiec, który również został nabyty przez niego jako składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wnioskodawca poniósł wydatki, które były nakładami na ulepszenie środka trwałego z prawem do odliczenia podatku VAT naliczonego. Oddanie 3 segmentowego biurowca do używania po ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% jego wartości początkowej miało miejsce w roku 2013. Od tego czasu (a także wcześniej) biurowiec, w 95% był wykorzystywany do celów prowadzenia działalności projektowej (aż do sierpnia 2016 r.), a obecnie wykorzystywany jest do realizacji celów postepowania upadłościowego. W latach 2011-2016 część (ok. 5%) tego biurowca była oddana w najem.

Zatem w części biurowca oddanej w najem (5% powierzchni budynku) pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie oddania tej części budynku do użytkowania w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu (najem), tj. w 2013 r. Tym samym, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tej części budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. W konsekwencji powyższego dostawa ww. budynku w części obejmującej powierzchnię oddaną w najem (5% powierzchni ww. budynku) spełniać będzie przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Natomiast pozostałe 95% powierzchni przedmiotowego budynku nie zostało oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu po ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% jego wartości początkowej, w związku z czym nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie tej części budynku – zatem dostawa ta nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto ta część budynku nie była w stanie ulepszonym wykorzystywana przez podatnika do czynności podlegających opodatkowaniu przez co najmniej 5 lat (było wykorzystywane przez okres krótszy – gdyż od 2013 r. jeszcze nie upłynęło 5 lat). Tym samym, pomimo, że w stosunku do tego budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego – nie zostaną spełnione pozostałe przesłanki umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy – wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit b w zw. z art. 43 ust. 7a ustawy.

W konsekwencji, dostawa tej części budynku będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym również dostawa gruntu, na którym posadowiony jest ww. budynek – na mocy art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku w części (w odniesieniu do 5% powierzchni budynku), natomiast w pozostałej części będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, w skład majątku Spółki wchodzi również parking – wybudowany przez Wnioskodawcę i oddany do użytkowania w 1997 r. Przy wznoszeniu urządzenia upadłej Spółce przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Wnioskodawca poniósł wydatki, które były nakładami na ulepszenie środka trwałego z prawem do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Ulepszenie parkingu stanowiące co najmniej 30% jego wartości miało miejsce w 2002 r. Po tych ulepszeniach, parking był od dnia ulepszenia i nadal (początkowo w 100%, obecnie w ok. 90%) - wykorzystywany jako miejsce parkingowe dla gości (w tym kontrahentów), pracowników Spółki, a od października 2016 i nadal (w zakresie ok. 10% miejsc parkingowych) - wykorzystywany do działalności polegającej na najmie miejsc parkingowych (działalności opodatkowanej), co za tym idzie, od dnia zawarcia umów w tym zakresie upłynęło mniej niż 2 lata. W związku z powyższym pierwsze zasiedlenie w zakresie objętym 10% miejsc parkingowych, miało miejsce w momencie oddania tej części budowli w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (najem), tj. w 2016 r. Zatem, od momentu pierwszego zasiedlenia tej części budowli do momentu sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast w odniesieniu do pozostałej część parkingu (90%), która nie została oddana do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. oddana w najem) nie doszło do pierwszego zasiedlenia (w myśl art. 2 pkt 14 lit. b ustawy). Tym samym, dostawa parkingu nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto dostawa parkingu nie będzie korzystać również ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z uwagi na fakt, że przy budowie parkingu Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Bez znaczenia pozostaje więc fakt, że przedmiotowy parking przez co najmniej 5 lat od ukończenia ulepszeń wykorzystywany był do czynności opodatkowanych.

Zatem dostawa tej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym również dostawa gruntu, związanego z ww. budowlą – na mocy art. 29a ust. 8 ustawy – będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, dostawa ruchomości wchodzących w skład majątku Spółki w postaci mebli biurowych, używanych, nie połączonych trwale z budynkami, o różniej cenie i terminie nabycia podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

W świetle tego co wskazał Wnioskodawca we wniosku, że składniki objęte wnioskiem nie były wykorzystywane przez niego wyłącznie do działalności zwolnionej nie znajdzie zastosowania również zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (sformułowanego pytania w kontekście własnego stanowiska) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z 12 maja 2017 r. znak 2461-IBPP2.4512.254.2017.1.AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.