Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.125.2017.2.KU
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 17 lutego 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej towarów handlowych nabytych w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.125.2017.1.KU, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 10 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 14 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.), nadanym w dniu 14 kwietnia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W dniu 5 stycznia 2017 r. zmarła matka Wnioskodawcy prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług fotograficznych, a także sprzedaży detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli, sprzedaży detalicznej sprzętu telekomunikacyjnego, audiowizualnego, sportowego, gier i zabawek. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spadek po zmarłej odziedziczyli: mąż zmarłej czyli ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca oraz Jego brat, po 1/3 każdy z nich. W skład spadku wszedł między innymi towar handlowy i wyposażenie sklepu (lada i regały). Zmarła nie miała z mężem rozdzielności majątkowej, zatem w skład spadku wchodzi 1/2 pozostałego z jej działalności towaru i wyposażenia. Zarówno Wnioskodawca jak i Jego brat w dniu 17 stycznia 2017 r. rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności częściowo pokrywa się z działalnością prowadzoną przez zmarłą. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność, sklasyfikowana jest według kodów PKD: 47.42.7. (Sprzedaż detaliczna sprzętu prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach) oraz kodów: 45.32.Z, 47.43.Z, 47.62.Z, 47.64.Z, 47.65.Z, 47.78.7, 47.81.Z, 47.89.Z, 56.10.B, 74.20.Z, 95.1l.Z, 95.12.Z. Ww. działalność w praktyce obejmuje sprzedaż detaliczną części i akcesoriów do pojazdów samochodowych. Działalność opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych i objęta jest zwolnieniem z podatku od towarów i usług. W niedługim czasie Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonać nieodpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności w ten sposób, że część towarów handlowych takich jak: anteny CB radiowe, radia CB, akcesoria do CB (wtyczki, rozetki, ładowarki), zabawki, artykuły papiernicze, artykuły biurowe i szkolne i wyposażenie (lada i regały) przypadłaby Wnioskodawcy na wyłączną własność. Następnie Wnioskodawca zamierza nabyty w ten sposób towar (anteny CB radiowe, radia CB, akcesoria do CB-wtyczki, rozetki, ładowarki) sprzedawać w ramach prowadzonej działalności.

Nieodpłatne nabycie towarów do dalszej odsprzedaży stanowi operację gospodarczą, która powinna znaleźć odzwierciedlenie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zamierza w rubryce „Uwagi” zamieścić informację o nabytych w drodze działu spadku towarach handlowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży wskazując ich rodzaj i ilość. Ujęcie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nastąpiłoby na podstawie sporządzonego dokumentu określającego rodzaj, ilość i wartość towarów przeznaczonych do sprzedaży w ramach prowadzonej działalności. Nabyte w drodze działu spadku towary handlowe nie zostaną przez Wnioskodawcę ujęte w księdze podatkowej w kolumnie 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu”, ponieważ nie spełniają warunków, aby mogły zostać zliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Pozostały towar taki jak: artykuły papiernicze, artykuły biurowe i szkolne i wyposażenie (lada i regały) Wnioskodawca zamierza sprzedać jako majątek spadkowy poza prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli znajdzie się nabywca. Sprzedaż miałaby charakter jednorazowy lub wielokrotny w zależności od znalezienia nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że otrzymane na podstawie działu spadku planowanego w najbliższym czasie towary handlowe takie jak: anteny CB radiowe, radia CB. akcesoria do CB (wtyczki, rozetki, ładowarki) nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i nie mogą zostać ujęte jako koszt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, natomiast fakt przeznaczenia ich do dalszej odsprzedaży, jako zdarzenie gospodarcze związane z działalnością gospodarczą, powinien zostać odzwierciedlony w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poprzez ujęcie w kolumnie „uwagi” ze wskazaniem ilości, rodzaju i wartości towarów?
2. Czy sprzedaż otrzymanych w drodze działu spadku planowanego w najbliższym czasie towarów handlowych takich jak: zabawki, artykuły papiernicze, artykuły biurowe, szkolne i wyposażenia (lada i regały) dokonana poza działalnością gospodarczą i po upływie pół roku od nabycia, tj. po dniu 31 lipca 2017 r. (licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie rzeczy) nie będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 1, dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nabytych na podstawie działu spadku towarów handlowych. Natomiast, w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2 w zakresie sprzedaży poza działalnością gospodarczą pozostałych towarów, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm ), spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Natomiast § 2 ww. artykułu przewiduje, że jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługują prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek. W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców.

Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1961 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Treść art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi, że prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej. Z tym momentem następuje ustalenie, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wartość otrzymanych z planowanego w najbliższym czasie działu spadku towarów handlowych przyjętych do działalności gospodarczej nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

W art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określono warunki, które należy spełnić, aby dany koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Jednym z nich jest poniesienie konkretnego wydatku przez podatnika. W przypadku braku „odpłatności” dany koszt nie może być uwzględniony w kosztach podatkowych. Jeśli nabycie towarów handlowych, materiałów i wyposażenia następuje w drodze nieodpłatnego działu spadku, nie ma ono charakteru odpłatnego. Tym samym, nie jest spełniona jedna z przesłanek wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że Wnioskodawca nie może wartości otrzymanych w drodze działu spadku towarów handlowych, materiałów i wyposażenia zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej i wpisać ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 10 „Zakup towarów handlowych i materiałów wg cen zakupu”. Nieodpłatne nabycie rzeczy w celu dalszej odsprzedaży jako zdarzenie gospodarcze powinno jednak znaleźć odzwierciedlenie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie sporządzonego dokumentu określającego ilość, rodzaj i wartość towarów wpisanego w dziale „uwagi” księgi podatkowej. Rozporządzenie Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów nie przewiduje żadnego dokumentu, który w odpowiedni sposób mógłby dokumentować nieodpłatne nabycie towarów. Zatem, właściwy będzie każdy dowód wskazujący na ilość, rodzaj, wartość i pochodzenie towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zatem, z tym momentem następuje ustalenie, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Natomiast, zgodnie z art. 924 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 tej ustawy). Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Stosownie do art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych, z zachowaniem przepisów Tytułu VIII Kodeksu. Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, gdy spadek przypada kilku spadkobiercom. Dział spadku może nastąpić, bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego).

W świetle powyższych przepisów, byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą śmierci. W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy znajdują zastosowanie przepisy Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym, do czasu postanowienia o nabyciu spadku oraz dokonania podziału spadku, cały majątek wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej przez zmarłego stanowi masę spadkową, a zarząd majątkiem spadkowym sprawują spadkobiercy, chyba że został ustanowiony wykonawca testamentu, kurator spadku lub dozór.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 5 stycznia 2017 r. zmarła matka Wnioskodawcy prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług fotograficznych, a także sprzedaży detalicznej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli, sprzedaży detalicznej sprzętu telekomunikacyjnego, audiowizualnego, sportowego, gier i zabawek. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia spadek po zmarłej odziedziczyli: mąż zmarłej czyli ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca oraz Jego brat, po 1/3 każdy z nich. W dniu 17 stycznia 2017 r. Wnioskodawca jak i Jego brat rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiot prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności częściowo pokrywa się z działalnością prowadzoną przez zmarłą. W niedługim czasie Wnioskodawca zamierza wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonać nieodpłatnego działu spadku i zniesienia współwłasności w ten sposób, że część towarów handlowych przypadłaby Wnioskodawcy na wyłączną własność. Następnie, Wnioskodawca zamierza nabyty w ten sposób towar sprzedawać w ramach prowadzonej działalności. Nabyte w drodze działu spadku towary handlowe Wnioskodawca zamierza odnotować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ujęcie w księdze podatkowej nastąpiłoby na podstawie sporządzonego dokumentu określającego rodzaj, ilość i wartość towarów przeznaczonych do sprzedaży w ramach prowadzonej działalności.

W kwestii dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości otrzymanych w drodze spadku towarów handlowych należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu,
  

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, istotny jest rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Wydatki poniesione na zakup towarów handlowych uznaje się za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem ich poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie konkretnego, zindywidualizowanego przychodu i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży tych towarów.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
   
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
      
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
      
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
      
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   -oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Stosownie do treści § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Przy czym, w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Zgodnie z ust. 2 tego przepisu, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

8a. opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Zatem, katalog przypadków, w których poniesione koszty mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi jest zamknięty. Wśród nich nie wyszczególniono zdarzenia gospodarczego związanego z przekazaniem do sprzedaży nabytych nieodpłatnie towarów.

Przytoczone przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określające zasady i sposób ewidencjonowania osiąganych przychodów, jak też ponoszonych wydatków, nie precyzują w sposób jednoznaczny zasad postępowania w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym.

Niewątpliwie sposób prowadzenia księgi musi odzwierciedlać fakt dokonania wszelkich operacji gospodarczych zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem. Nabycie nieodpłatne towarów handlowych, z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, w prawidłowo opodatkowanym obrocie handlowym stanowi operację gospodarczą, która powinna zostać odzwierciedlona w zapisach podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Oznacza to, że w księdze tej muszą znajdować się także te towary handlowe, które będą podlegać dalszej odsprzedaży, nawet jeśli zostały nabyte nieodpłatnie.

W konsekwencji, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winna znaleźć się informacja o sposobie nabycia danego towaru. Opis danego zdarzenia powinien znajdować się w kolumnie 6 księgi, natomiast w kolumnie 17 „Uwagi” można wpisać ilość towarów nabytych nieodpłatnie, a przeznaczonych do dalszej sprzedaży.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że towary handlowe, które Wnioskodawca otrzyma w drodze spadku i zamierza wnieść do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w celu ich dalszej sprzedaży takie jak: anteny CB radiowe, radia CB. akcesoria do CB (wtyczki, rozetki, ładowarki) nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów w tej działalności, albowiem nie została spełniona jedna z przesłanek wynikająca z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszt nie został poniesiony przez Wnioskodawcę.

Jednakże w związku z faktem, że ww. towary handlowe Wnioskodawca zamierza wnieść do swojej działalności gospodarczej, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winna znaleźć się informacja o sposobie nabycia towarów handlowych. Opis danego zdarzenia powinien znajdować się w kolumnie 6 księgi, natomiast w kolumnie 17 „Uwagi” Wnioskodawca winien wpisać ilość towarów nabytych nieodpłatnie, a przeznaczonych do dalszej sprzedaży.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.