Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.56.2017.2.ISZ
z 11 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2017 r. (data wpływu 31 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu o numerze ewidencyjnym 97/16 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntu o numerze ewidencyjnym 97/16.

Wniosek uzupełniony został w dniu 24 kwietnia 2017 r., (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 11 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1976 r. prowadzi gospodarstwo rolne i z tego tytułu korzysta ze zwolnienia z podatku VAT (rolnik ryczałtowy) na podstawie art. 43 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 lutego 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych (prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów). W dniu 10 lutego 2012 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT i z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej został czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę polega na usługowej działalności wspomagającej chów i hodowlę zwierząt gospodarskich i sklasyfikowana jest pod kodem PKD 01.62.Z. Wnioskodawca prowadzi schronisko dla zwierząt gospodarskich (konie). Na podstawie załącznika nr 2 pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca działalności gospodarczej nie łączy z działalnością polegającą na prowadzeniu gospodarstwa rolnego.

W dniu 20 marca 1996 r. Wnioskodawca kupił działkę o powierzchni 4,88 ha, która zgodnie z ówczesnym Planem Zagospodarowania Przestrzennego przeznaczona była pod uprawy rolne z wyłączeniem pasa ziemi bezpośrednio przylegającego do drogi, który przeznaczony był pod usługi rzemiosła. Zakupione grunty powiększyły gospodarstwo rolne Wnioskodawcy i są użytkowane na cele rolnicze do chwili obecnej.

Decyzją Wójta z dnia 4 kwietnia 2007 r. dokonano nowego podziału opisanej wyżej działki i w ramach tego podziału wydzielono działki nr 97/6 o powierzchni 1,4456 ha oraz 97/5 o pwierzchni, 1645 ha.

W dniu 8 grudnia 2008 r. działkę 97/6 pomniejszono do powierzchni 1,4211 ha i nadano jej nowy numer 97/16. Zgodnie z Uchwałą rady Gminy z dnia 30 czerwca 2011 r., dokonano nowych ustaleń w miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego i zmieniono przeznaczenie ww. działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową oraz zabudowę mieszkaniowo-usługową.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać opisaną wyżej nieruchomość (działkę ewidencyjną nr 97/16 o powierzchni 1 ha 4211 m. kw.). Przeznaczona do sprzedaży działka ewidencyjna nr 97/16 jest wyłącznie własnością Wnioskodawcy i nie wchodzi do ustawowej współwłasności małżeńskiej. Powodem zbycia przedmiotowej działki jest chęć ograniczenia prowadzonej działalności rolniczej spowodowanej wiekiem, a uzyskane ze sprzedaży działki pieniądze Wnioskodawca pragnie podarować swoim dzieciom.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przed sprzedażą działki gruntu nr ewid. 97/16, nie podejmował i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości działki. Działka nie jest ogrodzona ani uzbrojona, jest niezabudowana.

W 2016 r. Wnioskodawca zgłosił do agencji nieruchomości chęć zbycia przedmiotowej działki, jednakże po kilkumiesięcznym bezskutecznym oczekiwaniu na znalezienie przez agencję potencjalnego kupującego, ofertę od pośrednika wycofał. Działka zostanie sprzedana po wyszukaniu kupującego przez Wnioskodawcę. Przedmiotowa działka od momentu zakupu, tj. od dnia 20 marca 1996 r. wykorzystywana była w gospodarstwie wyłącznie na cele rolnicze, pod uprawy zbóż, okopowych, warzyw itp. Nie była w tym czasie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Wnioskodawca wskazał też, że nie występował o podział gruntu, z którego wydzielono działkę o numerze ewidencyjnym 97/16 oraz o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Wszelkie czynności dotyczące zmian wydzielenia, numeracji, przeznaczenia działki dokonywane były wyłącznie z inicjatywy władzy lokalnej tj. Rady Gminy czy Wójta Gminy.

Od chwili zakupu do ubiegłego roku obojętny był Wnioskodawcy status przedmiotowej działki, gdyż wykorzystywał ww. nieruchomość wyłącznie zgodnie z celem w jakim została nabyta, czyli w działalności rolniczej, a z obecnym stanem działki zapoznał się dopiero w roku ubiegłym, kiedy rozważał ograniczenie działalności zawodowej. Ze względu na wiek, Wnioskodawca zamierza zmniejszyć działalność prowadzonego gospodarstwa rolnego. Ma On zamiar sprzedać część posiadanych gruntów, a uzyskane z tego źródła środki pieniężne podarować swoim dzieciom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki pochodzącej z odrębnego majątku własnego (kiedy przedmiotem prowadzonej działalności nie jest handel nieruchomościami), w opisanej wcześniej sytuacji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, który Wnioskodawca będzie obowiązany udokumentować fakturą z wykazanym podatkiem i który podlegać będzie wpłacie do urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 33 działki, które mają być przedmiotem sprzedaży stanowią grunty budowlane i nie podlegają zwolnieniu od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 9 ustawy od podatku od towarów i usług.

Jednakże w sytuacji gdy osoba fizyczna sprzedaje działki budowlane pochodzące z jej prywatnego majątku osobistego, to taka transakcja nie jest przejawem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Dlatego też, osoba która ją wykonuje nie działa w charakterze podatnika VAT i nie ciąży na niej obowiązek podatkowy w tym podatku. Nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży działek nabytych uprzednio w celu prowadzonej na nich działalności rolniczej i należących do jej majątku osobistego. Nie jest to bowiem sprzedaż dokonana w ramach działalności gospodarczej.

O działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT można mówić wtedy, gdy podatnik w momencie dokonania dostawy towarów miał zamiar dokonywać jej wielokrotnie, a towary będące przedmiotem dostawy zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży.

W opisywanej sprawie Wnioskodawca nie nabył działki w celu jej dalszej odsprzedaży, a dodatkowo nabycie nastąpiło do majątku prywatnego.

Działka nie była wykorzystywana wcześniej w działalności gospodarczej. A zatem nie można uznać, iż sprzedając działkę Wnioskodawca działałbym w charakterze handlowca. Tym samym sprzedaż nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, a co za tym idzie, nie skutkuje obowiązkiem podatkowym w tym podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Należy wskazać, że definicję działalności gospodarczej wypełnia również rolnik ryczałtowy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe okoliczności na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w opisie wniosku wskazał,że od 1976 r. prowadzi gospodarstwo rolne i z tego tytułu korzysta ze zwolnienia z podatku VAT (rolnik ryczałtowy) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Jest on natomiast podatnikiem z tytułu prowadzenia innej niż rolnicza działalności gospodarczej polegającej na usługowej działalności wspomagającej chów i hodowlę zwierząt gospodarskich – Wnioskodawca prowadzi schronisko dla zwierząt gospodarskich (konie).

W rozpatrywanej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży ewidencyjnej działki gruntu nr 97/16 użytkowanej na cele rolnicze, będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Analiza zdarzenia w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działki gruntu o numerze ewidencyjnym 97/16, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że aktywność Wnioskodawcy, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek). Wnioskodawca wskazał, że nabył nieruchomość w celu powiększenia gospodarstwa rolnego, a przedmiotowa działka od momentu zakupu, tj. od dnia 20 marca 1996 r. wykorzystywana była w gospodarstwie wyłącznie na cele rolnicze, pod uprawy zbóż, okopowych, warzyw itp. Grunt ten był w tym czasie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca wskazał też, że nie występował o podział gruntu, z którego wydzielono działkę o numerze ewidencyjnym 97/16 oraz o zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tej działki. Wszelkie czynności dotyczące zmian wydzielenia, numeracji, przeznaczenia działki dokonywane były wyłącznie z inicjatywy władzy lokalnej tj. Rady Gminy czy Wójta Gminy. Przy tym Wnioskodawca nie podejmował działań mających na celu uzbrojenie nieruchomości, oraz nie podejmował żadnych działań mających na celu ulepszenia nieruchomości pod kątem jej sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Działania związane z planowaną sprzedażą działki gruntu o numerze ewidencyjnym 97/16 ograniczyły się do zawarcia umowy z agencją nieruchomości, jednakże po kilkumiesięcznym bezskutecznym oczekiwaniu na znalezienie przez agencję potencjalnego kupującego, Wnioskodawca ofertę od pośrednika wycofał, a działka zostanie sprzedana po wyszukaniu kupującego przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie w związku ze sprzedażą działki, brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu, Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowych działek nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a będzie jedynie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Wobec tego, przedmiotowa sprzedaż działki gruntu o numerze ewidencyjnym 97/16, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystawienia faktury z tytułu sprzedaży tej nieruchomości z wykazanym podatkiem, który podlegać będzie wpłacie do Urzędu Skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.