2017.05.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.12.2017.1.JR
z 9 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Decyzją Rektora Uniwersytetu … w … z dnia 8 sierpnia 2014 r., po przeprowadzeniu postępowania kwalifikacyjnego w roku akademickim 2014/2015 Wnioskodawczyni została przyjęta na pierwszy rok studiów stacjonarnych doktoranckich, na kierunku nauki humanistyczne, specjalność językoznawstwo. Ponieważ Wnioskodawczyni jest obywatelką Kolumbii, przyjęcie odbyło się na zasadach odpłatności. Wysokość czesnego dla obcokrajowców dla Jej rodzaju studiów, decyzją Rektora Uniwersytetu … w …, zostało ustalone na 3 000 euro za rok oraz 200 euro wpisowego w pierwszym roku.

Z powodu trudnej sytuacji materialnej, nie pozwalającej na podjęcie edukacji przy ww. kwotach, Wnioskodawczyni w dniu 9 grudnia 2014 r. wystąpiła do Rektora Uniwersytetu … z prośbą o obniżenie opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z kształceniem na studiach stacjonarnych, III stopnia, w dziedzinie nauk humanistycznych, dyscyplina: … na Wydziale Filologicznym.

Decyzją Rektora Uniwersytetu … Nr …, z dnia 15 grudnia 2014 r., na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.), w związku z § 17 oraz § 19 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. Nr 190, poz. 1406, z późn. zm ) oraz § 5 ust. 2 pkt 1 Pisma okólnego nr 8 Rektora Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach z dnia 10 września 2014 r. w sprawie wysokości opłat za świadczone usługi edukacyjne wnoszonych przez cudzoziemców w roku akademickim 2014/2015, który brzmi:

„2. Rektor, na wniosek cudzoziemca, może obniżyć wysokość opłaty, o której mowa w § 2, lub zwolnić z niej całkowicie w przypadku:

udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca”

Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów podczas postępowania w sprawie, opłata za rok nauki została obniżona do wysokości 1 000 euro. Decyzja dotyczy całego planowanego okresu studiów. Wnioskodawczyni dodatkowo została zobowiązana do wniesienia opłaty 200 euro opłaty rekrutacyjnej. Uniwersytet corocznie wystawia formularz PIT-8C uwzględniając w nim przychód w wysokości 2 000 euro przeliczonym na PLN z tytułu „Ulga z tytułu płatności za usługi edukacyjne”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu obniżenia wysokości opłaty czesnego z powodu trudnej sytuacji materialnej, udzielonego decyzją wydaną na podstawie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz Pisma okólnego Rektora dotyczącego opłat za usługi edukacyjne uczelni, przytoczonych na wstępie, po stronie Wnioskodawczyni występuje przychód podlegający opodatkowaniu oraz czy kwotę tę należy wykazywać w zeznaniu rocznym PIT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota ulgi z tytułu płatności za usługi edukacyjne, przyznana z uwagi na trudną sytuację materialną studenta, nie stanowi przychodu, który podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Obniżenie wysokości czesnego, w przypadku Wnioskodawczyni, spełnia wszystkie przesłanki wymienione w ww. artykule.

W związku z powyższym, przychód wykazany w deklaracjach PIT-8C wystawionych przez Uniwersytet w przedmiotowej sprawie, nie podlega opodatkowaniu i nie powinien być wykazany w rozliczeniu rocznym PIT podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą „nieodpłatne świadczenie” oznacza wszelkie świadczenia nie wymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są „inne źródła”, za które art. 20 ust. 1 ww. ustawy nakazuje uważać w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”. Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Zatem, do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w cyt. przepisie a niemieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Tak więc, przychodem z tzw. „innych źródeł” określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest również „nieodpłatne świadczenie”, jeżeli nie jest ono związane z kategorią przychodów określonych w katalogu źródeł w art. 10 pkt 1-8 ust. 1 cyt. ustawy. Przy czym, podkreślić należy, iż to, że świadczenie stanowi przychód podatkowy nie oznacza, że świadczeniobiorca zawsze będzie zobowiązany do uiszczenia podatku. Dane świadczenie może bowiem mieścić się w katalogu zwolnień określonych w treści art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty oraz Prawo o szkolnictwie wyższym.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1842, z późn. zm.), uczelnia publiczna może pobierać opłaty za świadczone usługi edukacyjne związane z:

kształceniem studentów na studiach niestacjonarnych oraz uczestników niestacjonarnych studiów doktoranckich;
powtarzaniem określonych zajęć na studiach stacjonarnych oraz stacjonarnych studiach doktoranckich z powodu niezadowalających wyników w nauce;
prowadzeniem studiów w języku obcym;
prowadzeniem zajęć nieobjętych planem studiów, w tym zajęć uzupełniających efekty kształcenia niezbędne do podjęcia studiów drugiego stopnia na określonym kierunku;
prowadzeniem studiów podyplomowych, kursów dokształcających oraz szkoleń;
przeprowadzaniem potwierdzania efektów uczenia się.

Natomiast z ust. 3 ww. artykułu wynika, że senat uczelni publicznej określa zasady pobierania opłat wiążące rektora przy zawieraniu umowy, o której mowa w art. 160a ust. 1, oraz tryb i warunki zwalniania - w całości lub części - z tych opłat studentów lub doktorantów, w szczególności tych, którzy osiągają wybitne wyniki w nauce lub uczestniczyli w międzynarodowych programach stypendialnych, a także tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 ww. ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym, osoby niebędące obywatelami polskimi, zwane dalej „cudzoziemcami”, mogą podejmować i odbywać studia, studia doktoranckie oraz inne formy kształcenia, a także uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych na zasadach określonych w ustawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z przepisu art. 43 ust. 2 tej ustawy wynika, że na zasadach obowiązujących obywateli polskich mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1:

cudzoziemcy, którym udzielono zezwolenia na pobyt stały;
cudzoziemcy posiadający status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
cudzoziemcy korzystający z ochrony czasowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
pracownicy migrujący, będący obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a także członkowie ich rodzin, jeżeli mieszkają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej;
cudzoziemcy, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono zezwolenia na pobyt czasowy w związku z okolicznością, o której mowa w art. 127, art. 159 ust. 1 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650, z późn. zm.);

obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej i członkowie ich rodzin, posiadający prawo stałego pobytu.

Przepis art. 43 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że cudzoziemcy niewymienieni w ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 5, mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1, na podstawie:

umów międzynarodowych, na zasadach określonych w tych umowach;
umów zawieranych z podmiotami zagranicznymi przez uczelnie, na zasadach określonych w tych umowach;
decyzji ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego lub odpowiedniego ministra wskazanego w art. 33 ust. 2;
decyzji rektora uczelni.

Zgodnie z art. 43 ust. 4 ww. ustawy cudzoziemcy, o których mowa w ust. 3, mogą podejmować i odbywać kształcenie oraz uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, o których mowa w ust. 1:

jako stypendyści strony polskiej;
na zasadach odpłatności;
bez odpłatności i świadczeń stypendialnych;
jako stypendyści strony wysyłającej, bez ponoszenia opłat za naukę;
jako stypendyści uczelni.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, mając na uwadze zapewnienie możliwie szerokiego dostępu do kształcenia i prowadzenia badań naukowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej oraz urzeczywistnienie zasady równego traktowania, określa, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania w uczelniach publicznych odpłatności za studia, studia doktoranckie, szkolenia i uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych, uwzględniając planowane koszty kształcenia, możliwość obniżania i zwalniania z opłat i organy uprawnione do podejmowania decyzji w tych sprawach oraz sposób wnoszenia opłat i przypadki, w których opłaty podlegają zwrotowi

Rozporządzeniem, o którym mowa w ww. art. 44 ust. 1 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym jest rozporządzenie z dnia 12 października 2006 r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1501).

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, wysokość opłat za odbywanie przez cudzoziemców, na zasadach odpłatności, studiów, studiów doktoranckich i szkoleń oraz uczestniczenie w badaniach naukowych i pracach rozwojowych w uczelni publicznej ustala rektor. Z przepisu § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia wynika, że wysokość opłat, o których mowa w ust. 1, nie może być niższa niż planowane koszty kształcenia na studiach, studiach doktoranckich, szkolenia albo uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych.

Zgodnie z § 19 ww. rozporządzenia, w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca lub w przypadku podjęcia przez niego nauki na drugim kierunku studiów lub kształcenia w innej formie na warunkach odpłatności rektor lub kierownik jednostki naukowej innej niż jednostka organizacyjna uczelni, na wniosek zainteresowanego, może obniżyć opłatę, o której mowa w § 17, lub zwolnić z niej całkowicie.

Z wyżej cytowanych przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym oraz przepisów rozporządzenia w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych wynika, że cudzoziemcy mogą podejmować i odbywać kształcenie na zasadach odpłatności. Jednak rektor uczelni w przypadku trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca, na jego wniosek, może obniżyć opłatę, o której mowa w § 17, lub zwolnić z niej całkowicie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w roku akademickim 2014/2015 została przyjęta na pierwszy rok studiów stacjonarnych doktoranckich. Ponieważ jest obywatelką Kolumbii, przyjęcie odbyło się na zasadach odpłatności. Wysokość czesnego dla obcokrajowców dla Jej rodzaju studiów, decyzją Rektora, zostało ustalone na 3 000 euro za rok oraz 200 euro wpisowego w pierwszym roku.

Decyzją Rektora Nr …, z dnia 15 grudnia 2014 r., na podstawie art. 66 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r., poz. 572, z późn. zm.), w związku z § 17 oraz § 19 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 października 2006 r. w sprawie podejmowania i odbywania przez cudzoziemców studiów i szkoleń oraz ich uczestniczenia w badaniach naukowych i pracach rozwojowych (Dz. U. Nr 190, poz. 1406, z późn. zm ) oraz § 5 ust. 2 pkt 1 Pisma okólnego nr 8 Rektora Uniwersytetu … w … z dnia 10 września 2014 r. w sprawie wysokości opłat za świadczone usługi edukacyjne wnoszonych przez cudzoziemców w roku akademickim 2014/2015, który brzmi:

„2. Rektor, na wniosek cudzoziemca, może obniżyć wysokość opłaty, o której mowa w § 2, lub zwolnić z niej całkowicie w przypadku udokumentowanej trudnej sytuacji materialnej cudzoziemca” (pkt 1).

Opłata za rok nauki została obniżona do wysokości 1 000 euro. Decyzja dotyczy całego planowanego okresu studiów. Wnioskodawczyni dodatkowo została zobowiązana do wniesienia opłaty 200 euro opłaty rekrutacyjnej.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że jeżeli zwolnienie z części opłat za studia, z uwagi na trudną sytuację materialną – jak twierdzi Wnioskodawczyni – było pomocą materialną, to kwota o którą obniżono opłatę czesnego stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystające ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku wykazywania ww. przychodu w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za dany rok podatkowy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie dzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin