Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB2.4511.91.2017.1.NP
z 26 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z uregulowaniem przez zleceniodawcę za byłych zleceniobiorców składek na ubezpieczenie społeczne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z uregulowaniem przez zleceniodawcę za byłych zleceniobiorców składek na ubezpieczenie społeczne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku zakwestionowania przez ZUS umów o dzieło, Wnioskodawca otrzymał od ZUS decyzję w sprawie podlegania ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu osób, z którymi miał zawarte umowy cywilnoprawne w latach poprzednich. Decyzja ZUS nałożyła na Wnioskodawcę, jako płatnika składek, obowiązek zgłoszenia tych osób do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, oraz wykonania korekt deklaracji i zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne za lata ubiegłe.

Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji zgodnie z ustawą o ZUS i zapłacił zaległe składki na ubezpieczenia społeczne za byłych zleceniobiorców. Wnioskodawca nie ma możliwości potrącenia zaległych składek na ubezpieczenia społeczne, ponieważ te osoby od dawna nie współpracują z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość zaległej składki na ubezpieczenia społeczne – część ubezpieczonego – odprowadzonej przez Wnioskodawcę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu wywiązania się z obowiązku płatnika składek na ubezpieczenia społeczne stanowi dla ubezpieczonych dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia dla ubezpieczonych i urzędu skarbowego informacji o przychodach z innych źródeł na druku PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zaległej składki na ubezpieczenia społeczne – część ubezpieczonego – odprowadzonej przez Wnioskodawcę do ZUS w celu wywiązania się z obowiązków płatnika składek na ubezpieczenie społeczne nie stanowi dla ubezpieczonych dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również wystawiania dla byłych zleceniobiorców informacji PIT-8C w odniesieniu do odprowadzonej zaległej składki na ubezpieczenie społeczne – w części ubezpieczonego.

Wartość zaległej składki na ubezpieczenie społeczne, odprowadzonej przez Wnioskodawcę, jako płatnika składek, nie stanowi dochodu podlegającego opodatkowaniu. Odprowadzenie zaległej składki na ubezpieczenie społeczne nie stanowi bowiem świadczenia na rzecz pracownika, lecz realizację obowiązku publicznoprawnego Wnioskodawcy.

Pracownik nie otrzymuje ani środków finansowych, ani praw majątkowych, które powiększą jego majątek. Nie otrzymuje również nieodpłatnych świadczeń od Wnioskodawcy Odprowadzenie składek skutkuje transferem środków do ZUS, a nie na rzecz pracowników - zleceniobiorców. Ponadto składki na ubezpieczenia społeczne w części pracowniczej wyłączone są z opodatkowania, ponieważ podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Poza tym opodatkowanie zaległej składki prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tej samej kwoty dochodu, ponieważ pierwotna podstawa opodatkowania została ustalona przez Wnioskodawcę bez wyłączenia kwot zaległych składek.

Zdaniem Wnioskodawcy, za jego argumentacją przemawia również wyrok NSA z dnia 27 października 2015 r. (sygn. II FSK 1891/13), Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) dotyczący analizy określenia cech istotnych kategorii nieodpłatnych świadczeń jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyrok WSA w Lublinie sygn. I SA/Lu 549/16, oraz wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1092/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winna ona być sfinansowana środkami pracownika).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku zakwestionowania przez ZUS umów o dzieło Wnioskodawca otrzymał od ZUS decyzję w sprawie podlegania ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu osób, z którymi miał zawarte umowy cywilnoprawne w latach poprzednich. Decyzja ZUS nałożyła na Wnioskodawcę jako płatnika składek obowiązek zgłoszenia tych osób do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, oraz wykonania korekt deklaracji i zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne za lata ubiegłe. Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji zgodnie z ustawą o ZUS i zapłacił zaległe składki na ubezpieczenia społeczne za byłych zleceniobiorców. Wnioskodawca nie ma możliwości potrącenia zaległych składek na ubezpieczenia społeczne, ponieważ te osoby od dawna nie współpracują z Wnioskodawcą.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że sfinansowanie przez Wnioskodawcę z własnych środków, składek na ubezpieczenia społeczne w części, która powinna być finansowana przez byłych zleceniobiorców, co do zasady stanowić będzie dla tych osób nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy w dacie zapłacenia składek. Osoby te uzyskają bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot tj. Wnioskodawca poniesie kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Zapłacenie wyżej omówionych składek za byłego zleceniobiorcę skutkuje powstaniem po jego stronie − w dniu zapłaty zaległych składek − przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. W tej sytuacji na Wnioskodawcy ciąży obowiązek informacyjny, o którym mowa w art. 42a ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek od powyższych kwot, jest natomiast obowiązany wyłącznie do sporządzenia i przekazania byłemu zleceniobiorcy, za którego opłacił zaległe składki, oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C, w której wykaże kwotę przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków stwierdzić należy, że nie stanowią one źródła prawa i zostały wydane w odrębnych stanach faktycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-001 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.