Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.65.2017.1.MW
z 4 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego na podstawie faktur zawierających skróconą nazwę nabywcy, bez konieczności wystawiania not korygujących do tych faktur – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego na podstawie faktur zawierających skróconą nazwę nabywcy, bez konieczności wystawiania not korygujących do tych faktur.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (dalej również: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność podlegającą opodatkowaniu.

Pełna nazwa Spółki to „… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa”, a skrócona nazwa Spółki zgodnie z regulacjami Kodeksu spółek handlowych, to „… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.” Takie nazwy wynikają ze statutu Spółki oraz zostały wskazane we właściwych zgłoszeniach, m.in. na potrzeby podatku od towarów i usług.

Ze względu na długą nazwę Spółki, nie wszyscy kontrahenci oraz instytucje mają praktyczną możliwość jej stosowania w pełnej czy skróconej formie, zgodnie z Kodeksem spółek handlowych. Ograniczenia w tym zakresie wynikają przede wszystkim z funkcjonalności wykorzystywanego oprogramowania i limitu znaków przeznaczonych na wpisanie nazwy Spółki. Część kontrahentów kieruje do Spółki oficjalne pisma w tym zakresie, informując także o braku możliwości wpisania nazwy zgodnej z Kodeksem spółek handlowych, np. na potrzeby zgłoszeń celnych, z uwagi na ograniczenia systemowe oprogramowania wykorzystywanego przez organy właściwe w tym zakresie. W konsekwencji, niektórzy z kontrahentów Spółki oraz niektóre instytucje stosują ogólnie przyjęty w obrocie skrót dotyczący spółek z ograniczoną odpowiedzialnością: „Sp. z o.o.”, a nazwa Spółki w postaci „… Sp. z o.o. sp.k.” jest umieszczana m.in. na fakturach wystawionych przez jej kontrahentów dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów i usług związanych z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez jej kontrahentów, zawierających nazwę „… Sp. z o.o. sp.k.”, nie będąc jednocześnie zobowiązaną do wystawiania not korygujących do tych faktur?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do obniżania kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur wystawionych przez jej kontrahentów zawierających nazwę „… Sp. z o.o. sp.k.", nie będąc jednocześnie zobowiązaną do wystawiania not korygujących do tych faktur.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje, co do zasady, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, w związku z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc przede wszystkim związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w treści art. 88 ustawy VAT.

Przede wszystkim należy zauważyć, że art. 88 ustawy VAT zawiera zamknięty katalog przypadków, w których faktury nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Brak prawa do odliczenia dotyczy przede wszystkim tych pozycji i tych czynności wskazanych w fakturze VAT, które zostały uznane za nieprawidłowe, czyli w których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością lub stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane lub są czynnościami pozornymi.

Zgodnie z treścią art. 104 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j Dz.U. z 2016 r. poz. 1578 ze zm.), dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „sp.k.”. Jednocześnie jednak, w myśl art. 104 § 3 KSH, jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, której w tym wypadku nazwa brzmi „… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością", firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem ,,spółka komandytowa”. Niewątpliwie więc taka firma spółki komandytowej powinna być wskazana w umowie spółki komandytowej oraz w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 160 § 1 Kodeksu spółek handlowych, firma spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być obrana dowolnie, powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. W oparciu o § 2 tego artykułu dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „spółka z o.o.” lub „sp. z o.o.”.

W tym miejscu Spółka wskazuje na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 października 2016 r. sygn. akt III AUa 2315/15, w którym sąd przywołując nazwę podatnika posługuje się skrótami Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) sp. z o.o. sp.k. w R, a uzasadniając, iż wydanie decyzji na taką właśnie nazwę, nie stanowi o wydaniu jej na podmiot nieistniejący wskazał następujące uzasadnienie: „Pojęcie "używania w obrocie" rozumiane jest zaś szeroko i nie dotyczy tylko obrotu handlowego (czyli kontaktów z innymi przedsiębiorcami czy klientami), ale także z urzędami czy sądami. Skoro bowiem powyższe przepisy zezwalają na posługiwanie się ustawowym skrótem dodatku obowiązkowego samej spółce, to brak jest podstaw do przyjęcia, że w obrocie nie mogą korzystać z niego osoby trzecie, w tym sądy i organy administracji. Przemawia za tym także praktyka m.in. Sądu Najwyższego, który w swych orzeczeniach powszechnie stosuje ustalone w ustawie skróty dodatkowe oznaczenia określające rodzaj spółki (por.m.in wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2013 r.. sygn. III CSK 65/13). Jednocześnie zauważyć należy, że posłużenie się ustawowymi skrótami oznaczeń form prawnych spółek nie powoduje wątpliwości co do podmiotu, do którego decyzja czy wyrok się odnosi (podmiot będący osobą prawną, określony nazwą zawierającą ustawowe skróty form prawnych, jest bowiem wystarczająco zindywidualizowany). Zatem użycie przez organ rentowy w zaskarżonych decyzjach (a także przez Sąd Okręgowy oraz Sąd Apelacyjny w wydanych wyrokach) nazwy spółki Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialności Spółki komandytowej z użyciem ustawowych skrótów i określenie jej jako Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (..) Sp. z o.o. Sp.k.. należy uznać za dopuszczalne i odnoszące się do zindywidualizowanego, istniejącego podmiotu (spółki Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialności Spółka komandytowa)".

W ocenie Wnioskodawcy, posługiwanie się przez kontrahentów nazwą Spółki, tj. „… Sp. z o.o. sp.k.” ma więc charakter uproszczenia czysto technicznego pozostającego bez wpływu na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury. Należy bowiem podkreślić, że w przypadkach, gdy pozostałe dane identyfikujące Spółkę są prawidłowe (w szczególności numer NIP, adres), nie ulega wątpliwości, kto jest odbiorcą faktury/stroną transakcji.

Mając na uwadze zasadę neutralności podatku VAT, nie skutkuje to wyłączeniem po stronie Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez jej kontrahentów a w szczególności prawo to nie jest uzależnione od wystawiania i akceptacji przez kontrahentów not korygujących.

Analogiczna konkluzja płynie z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 października 2014 r. (sygn. ITPP3/443-402/14/MD) oraz pośrednio z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 lutego 2014 r. (sygn. IPTPP1/443-913/13-3/MW) który uzasadniając prawidłowość stanowiska wnioskodawcy stwierdził, że „w przypadku, gdy otrzymane faktury zakupu będą zawierały dane Zainteresowanego umożliwiające jego identyfikację, przy czym w nazwie odbiorcy faktury zastosowany zostanie ogólnie przyjęty skrót sp. z o.o. zamiast Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli zakupy te będą miały związek z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy. Faktury te będą stanowiły podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający, pomimo iż w zgłoszeniu identyfikacyjnym NIP-2 oraz w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R została podana zgodnie ze statutem inna nazwa skrócona Spółki, tj. „K spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A.”

Biorąc pod uwagę przywołane wyżej regulacje oraz orzecznictwo organów podatkowych, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Ponadto, jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Jak stanowi art. 106k ust. 2 ustawy o VAT faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zatem treść ww. przepisów oznacza możliwość korygowania m.in. pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np. błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym. Wskazuje to, że w tym trybie mogą być prostowane jedynie pomyłki dotyczące tego konkretnego podatnika. W sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy tylko w niektórych elementach nazwy, wówczas może je skorygować notą korygującą.

Na podstawie art. 106k ust. 3 ustawy o VAT faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Zgodnie z ust. 4 wyżej cytowanego artykułu, przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących.

Z przywołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy nabywca otrzyma fakturę zawierającą błędy w elementach nazwy sprzedawcy lub nabywcy albo oznaczenia towaru lub usługi, może je skorygować notą korygującą.

Stosownie do art. 104 § 1, § 2 oraz § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 z późn. zm.), zwanej dalej „k.s.h.”, firma spółki komandytowej powinna zawierać nazwisko jednego lub kilku komplementariuszy oraz dodatkowe oznaczenie „spółka komandytowa”. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „sp.k.’. Jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem „spółka komandytowa” (...).

Natomiast w myśl art. 160 § 1 i 2 k.s.h., firma spółki może być obrana dowolnie; powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością’. Dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu „spółka z o.o.” lub „sp. z o.o.”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2016 r., poz. 476 z późn. zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów.

Z art. 5 ust. 3 ww. ustawy wynika, że zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto:

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Ust. 4 ww. artykułu stanowi, że zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług określony został rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. 2016, poz. 2301 z późn. zm.).

Regulacje zawarte w § 1 ww. rozporządzenia określają wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia – „Dane identyfikacyjne”, w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza więc możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Jednakże z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT nie wynika, że występuje ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku, gdy faktura dokumentująca sprzedaż towarów lub usług zawiera skróconą nazwę sprzedawcy lub nabywcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność podlegającą opodatkowaniu.

Pełna nazwa Spółki to „… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa", a skrócona nazwa Spółki zgodnie z regulacjami Kodeksu spółek handlowych, to „… Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k.” Takie nazwy wynikają ze statutu Spółki oraz zostały wskazane we właściwych zgłoszeniach, m.in. na potrzeby podatku od towarów i usług. Niektórzy z kontrahentów Spółki oraz niektóre instytucje stosują ogólnie przyjęty w obrocie skrót dotyczący spółek z ograniczoną odpowiedzialnością: „Sp. z o. o. „, a nazwa Spółki w postaci „… Sp. z o.o. sp.k.” jest umieszczana m.in. na fakturach wystawionych przez jej kontrahentów dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów i usług związanych z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi. W ocenie Wnioskodawcy, posługiwanie się przez kontrahentów nazwą Spółki, tj. „… Sp. z o.o. sp.k.” ma charakter uproszczenia czysto technicznego pozostającego bez wpływu na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury. Należy bowiem podkreślić, że w przypadkach, gdy pozostałe dane identyfikujące Spółkę są prawidłowe (w szczególności numer NIP, adres), nie ulega wątpliwości, kto jest odbiorcą faktury/stroną transakcji.

Odnosząc powołane wyżej przepisy prawa do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że możliwe jest korzystanie w obrocie gospodarczym z nazwy skróconej zawartej m.in. w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Dla oceny zdarzenia przyszłego należy jednakże rozpatrzyć, jakie konsekwencje w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego powoduje stosowanie w fakturach dokumentujących poniesione wydatki błędnej nazwy podmiotu wskazanego jako nabywca.

Jak już zaznaczono powyżej, faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego zakupu. Faktury są dokumentem o charakterze sformalizowanym.

Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. A contrario, nie będzie można uznać za prawidłową faktury, gdy sprzecznie z jej treścią wykazuje ona zdarzenie gospodarcze, które w ogóle nie zaistniało bądź zaistniało w innych rozmiarach albo między innymi podmiotami. Elementy formalne faktury, wymagane przez art. 106b ust. 1 ustawy, mają wyłącznie znaczenie dowodowe. Jedynie braki merytoryczne faktury mogą wywołać skutek materialny w postaci zmian w przedmiocie lub podstawie opodatkowania, a także doprowadzić do niewłaściwego określenia wysokości podatku.

Należy zatem zauważyć, że błąd w nazwie nabywcy (tj. umieszczenie na fakturze niepełnej nazwy podatnika lub nazwy skróconej innej od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R) przy jednoczesnym prawidłowym numerze NIP Spółki i prawidłowym adresie jest jedynie wadą techniczną, niewyłączającą możliwości prawidłowego określenia nabywcy towaru, a jednocześnie pozostającą bez znaczenia dla wysokości zobowiązania podatkowego.

Nie można zatem stwierdzić, że wystawienie faktury w sposób opisany we wniosku pozbawia Wnioskodawcę prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z niej wynikającego.

Jak wynika z przytoczonych wyżej regulacji prawnych, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury uzależnione jest nie tylko od spełnienia warunków wynikających z przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, ale również od niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis art. 88 ustawy enumeratywnie określa listę przypadków, w których podatnik został pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, jednakże nie wymienia opisanej we wniosku nieprawidłowości jako przesłanki negatywnej powodującej utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego (oczywiście w sytuacji, gdy faktura odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, a zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami będącymi przedmiotem wniosku, są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy na otrzymanych przez Wnioskodawcę fakturach umieszczono nazwę skróconą Wnioskodawcy inną od nazwy skróconej zawartej w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, lecz na podstawie innych danych zawartych w fakturze, takich jak adres oraz numer identyfikacji podatkowej jest możliwa identyfikacja Spółki, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zastosowanie opisanej wyżej nazwy odbiorcy na fakturach nie powoduje błędu skutkującego koniecznością wystawienia not korygujących, gdyż nie wpływa to na prawidłowość tych dokumentów. W związku z powyższym faktury te mogą stanowić podstawę do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z nich wynikające.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.