Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-3.4511.81.2017.1.MC
z 19 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie składania deklaracji podatkowej – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku złożenia zeznania.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie składania deklaracji podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca był wspólnikiem spółki osobowej (dalej: Spółka). Wnioskodawca będąc wspólnikiem Spółki rozliczał przychody i koszty uzyskania przychodów tejże Spółki na zasadach ogólnych (według skali podatkowej określonej w treści art. 27 ustawy o PDOF). Wnioskodawca wystąpił ze Spółki. W wyniku wystąpienia ze Spółki Wnioskodawca otrzymał przypadające na niego niepieniężne składniki majątkowe.

Jednocześnie Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia niepieniężnych składników majątkowych otrzymanych w wyniku wystąpienia ze Spółki. Odpłatne zbycie składników majątkowych nastąpiło przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki. W momencie zbycia składników majątkowych Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej potwierdzającej, iż przychód z odpłatnego zbycia składników majątkowych przez Wnioskodawcę przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki, spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu zaliczanego do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie ze względu na obowiązek złożenia ewentualnego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 w nieprzekraczalnym terminie do 2 maja 2017 r. niniejszym Wnioskodawca prosi o rozpatrzenie przedmiotowego wniosku możliwie szybko, w celu prawidłowego dopełnienia przez Wnioskodawcę potencjalnych obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany, oprócz zapłaty podatku (w przypadku wystąpienia dochodu ze sprzedaży składników majątkowych), do ujęcia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z transakcją zbycia składników majątkowych w jakimkolwiek zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, a jeżeli tak, to na którym formularzu Wnioskodawca powinien ujęć przychody oraz koszty uzyskania przychodu związane z transakcją zbycia składników majątkowych i w jakich pozycjach formularza?

Zdaniem Wnioskodawcy, oprócz zapłaty podatku (w przypadku wystąpienia dochodu ze sprzedaży składników majątkowych), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ujęcia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu, związanych z transakcją zbycia składników majątkowych, w jakimkolwiek zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust 1 ustawy o PDOF podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Definicja pojęcia „dochód” oraz „strata” zawarta jest w treści art. 9 ust. 2 ustawy o PDOF, zgodnie z którym dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z uwagi na treść art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o PDOF należy uznać, że do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

W opinii Wnioskodawcy, z powołanych powyżej przepisów ustawy o PDOF, jak również mając na uwadze otrzymaną interpretację indywidualną, wnioskować należy jednoznacznie, że na gruncie przedstawionego na wstępie zdarzenia przyszłego odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę składników majątkowych otrzymanych w wyniku wystąpienia ze Spółki (przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki) będzie prowadziło u Wnioskodawcy do powstania z tego tytułu przychodu w rozumieniu ustawy o PDOF oraz możliwości rozpoznania związanych z tym przychodem kosztów uzyskania przychodów. W przypadku gdy przychód przewyższy koszt, Wnioskodawca osiągnie dochód, od którego będzie zobowiązany zapłacić podatek. W przypadku natomiast gdy koszt przewyższy przychód, Wnioskodawca poniesie stratę podatkową.

Jak już wskazano, zgodnie z brzmieniem art. 45 ust. 1 ustawy o PDOF, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8. Przedmiotowe wzory zeznań zostały określone w Rozporządzeniu. W tym kontekście należy podkreślić, że brak jest wzoru zeznania, który byłby adekwatny dla sytuacji Wnioskodawcy.

Formularz PIT-37 przeznaczony jest dla podatników, którzy w roku podatkowym:

1. wyłącznie za pośrednictwem płatnika uzyskali przychody ze źródeł położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegające opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, tj. w szczególności z tytułu:
   • wynagrodzeń i innych przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy (w tym spółdzielczego stosunku pracy) oraz pracy nakładczej,
   • emerytur lub rent krajowych (w tym rent strukturalnych, rent socjalnych),
   • świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych,
   • należności z tytułu członkostwa w rolniczych spółdzielniach produkcyjnych lub innych spółdzielniach zajmujących się produkcją rolną,
   • zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego,
   • stypendiów,
   • przychodów z działalności wykonywanej osobiście (między innymi z umów zlecenia, kontraktów menedżerskich, zasiadania w radach nadzorczych, pełnienia obowiązków społecznych, działalności sportowej),
   • przychodów z praw autorskich i innych praw majątkowych,
   • świadczeń wypłaconych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
   • należności za pracę przypadających tymczasowo aresztowanym oraz skazanym,
   • należności z umowy aktywizacyjnej,
2. nie prowadzili pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej,
3. nie są obowiązani doliczać do uzyskanych dochodów małoletnich dzieci,
4. nie obniżają dochodów o straty z lat ubiegłych.
   
   

Z powyższego wynika, że formularz PIT-37 nie jest odpowiedni do zadeklarowania przychodów i kosztów ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, a tym samym przychody i koszty osiągnięte przez Wnioskodawcę na sprzedaży składników majątku (otrzymanych w związku z wystąpieniem ze Spółki) nie podlegają wykazaniu w tym formularzu.

Z kolei formularz PIT-36L jest przeznaczony dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej opodatkowane na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PDOF. Jak już wskazano, Wnioskodawca na moment sprzedaży składników majątkowych nie prowadził działalności gospodarczej, a uczestnicząc w Spółce nie rozliczał przychodów i kosztów uzyskania przychodów tejże Spółki na zasadach określonych w treści art. 30c ustawy o PDOF – Wnioskodawca rozliczał się stosując skalę podatkową. Biorąc pod uwagę powyższe, formularz PIT-36L nie jest odpowiedni dla wykazania przychodów i kosztów osiągniętych przez Wnioskodawcę na sprzedaży składników majątku (otrzymanych w związku z wystąpieniem ze Spółki).

Jednocześnie formularz PIT-36 pozostaje formularzem właściwym dla podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej opodatkowujących dochody według skali podatkowej, o której mowa w treści art. 27 ustawy o PDOF. Powyższe zostało potwierdzone w treści broszury informacyjnej do zeznania PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2016 roku, której autorem jest Ministerstwo Finansów. Jak już wskazano, Wnioskodawca na moment sprzedaży składników majątkowych nie prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę powyższe również formularz PIT-36 nie jest odpowiedni dla wykazania przychodów i kosztów osiągniętych przez Wnioskodawcę na sprzedaży składników majątku (otrzymanych w związku z wystąpieniem ze Spółki).

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, oprócz zapłaty podatku (w przypadku wystąpienia dochodu ze sprzedaży składników majątkowych), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do ujęcia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu związanych z transakcją zbycia składników majątkowych w jakimkolwiek zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie składania deklaracji podatkowej – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej obowiązku zapłaty podatku,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku złożenia zeznania.
  
  

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn zm.): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca był wspólnikiem spółki osobowej (dalej: Spółka). Wnioskodawca, będąc wspólnikiem Spółki, rozliczał przychody i koszty uzyskania przychodów tejże Spółki na zasadach ogólnych (według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca wystąpił ze Spółki. W wyniku wystąpienia otrzymał przypadające na niego niepieniężne składniki majątkowe. Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia niepieniężnych składników majątkowych otrzymanych w wyniku wystąpienia ze Spółki. Zbycie składników nastąpiło przed upływem 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki. W momencie zbycia składników majątkowych Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

– jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Należy zatem przyznać rację Wnioskodawcy, że odpłatne zbycie składników majątkowych (otrzymanych tytułem wystąpienia ze Spółki) przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to wystąpienie, spowoduje powstanie przychodu zaliczanego do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Przepis art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje jeden z podstawowych obowiązków każdego podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, a mianowicie obowiązek złożenia rocznego zeznania podatkowego. Obowiązek ten ciąży, co do zasady, na wszystkich podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że przychody oraz koszty uzyskania przychodów rozliczał na zasadach ogólnych (według skali podatkowej określonej w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy zaznaczyć, że wybrana forma opodatkowania obowiązuje do momentu wyboru w ustawowym terminie innej formy opodatkowania. W przypadku likwidacji działalności gospodarczej nie mamy do czynienia z taką zmianą. Oznacza to, że Wnioskodawcę obowiązuje dotychczasowa forma opodatkowania.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 marca 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia wzorów rocznego obliczenia podatku oraz zeznań podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 440) – formularzem przeznaczonym dla podatników, do których ma zastosowanie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a osiągnięte przez nich dochody (poniesione straty) oraz dokonywane odliczenia nie mieszczą się w zakresie zeznania PIT-37 jest PIT-36 „Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty)” (załącznik nr 2 do ww. rozporządzenia).

W związku z tym, że dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę nie mieszczą się w zakresie zeznania PIT-37, powinien on złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36.

W przypadku sprzedaży składników majątkowych związanych z działalnością gospodarczą, uzyskane ze sprzedaży przychody są przychodami tej działalności. Fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi aktualnie działalności o celu zarobkowym (działalności gospodarczej), nie ma znaczenia. Ważny jest sam związek uzyskanego przychodu z działalnością gospodarczą podatnika, a taki ma miejsce wówczas, jeżeli przedmiotem sprzedaży są składniki majątkowe wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika, jeżeli nie upłynęło 6 lat od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki te zostały wycofane z działalności (tu: nastąpiło wystąpienie Wnioskodawcy ze Spółki).

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2016 na formularzu PIT-36 i wykazania w nim przychodów i kosztów ich uzyskania z tytułu tej sprzedaży oraz opodatkowania zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej.

Reasumując – Wnioskodawca będzie zobowiązany, oprócz zapłaty podatku (w przypadku wystąpienia dochodu ze sprzedaży składników majątkowych), do ujęcia przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z transakcją zbycia składników majątkowych w zeznaniu PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Końcowo Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z ww. regulacji wynika, że Organ wydaje interpretacje indywidualne dotyczące stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie wyznaczonym zadanym przez wnioskodawcę pytaniem przyporządkowanym do przedstawionego opisu sprawy. W związku z tym niniejsza interpretacja indywidualna zawiera jedynie ocenę prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej rodzaju zeznania podatkowego, do którego złożenia będzie zobowiązany Wnioskodawca. Niniejsza interpretacja nie zawiera natomiast oceny co do sposobu jego wypełniania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.