Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP3.4512.130.2016.1.MN
z 26 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych. Ww. wniosek uzupełniono pismem z 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.).

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2017 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 4 stycznia 2013 roku polegającą na produkcji serów. Podatnik korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT od dnia zarejestrowania działalności do dnia dzisiejszego. Podatnik zamierza skorzystać z dofinansowania do prowadzonej działalności z Unii Europejskiej. W tym celu zamierza złożyć wniosek o dofinansowanie z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na operacje w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrożenie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej. W ramach wniosku podatnik (Beneficjent) będzie starał się o wsparcie polegające na dofinansowaniu rozbudowy budynku, w którym wykonywana jest produkcja serów, a także na zakup środków trwałych. Kwota dofinansowania o jaką zamierza starać się podatnik to 200.000,00 zł. W przypadku pozostania przy zwolnieniu podmiotowym, VAT naliczony stanie się dla podatnika (Beneficjenta) wydatkiem kwalifikowanym, podlegającym dofinansowaniu. W ciągu kolejnych lat podatnik nie zamierza rozszerzać działalności o inny rodzaj niż wykonywany obecnie, a sklasyfikowany pod numerem PKD 10.51.Z Przetwórstwo mleka i wyrób serów. W związku z podniesieniem limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniającego go do zwolnienia podmiotowego, podatnik także nie przewiduje, że dokona przekroczenia tego limitu w ciągu kolejnych lat.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że nazwa realizowanego projektu to „xxx”.

W związku z realizacją przedmiotowego projektu Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT, na których będzie występował jako nabywca.

Towary i usługi zakupione w związku z realizowanym projektem nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży serów jednakże korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT za względu na nieprzekroczenie limitu obrotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku braku rejestracji podatnika, jako podatnika VAT czynny zgodnie z art. 96, podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych, dofinansowanych wsparciem z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem obowiązku rejestracji go jako podatnika VAT czynnego, a także jego chęcią pozostania przy zwolnieniu podmiotowym, do momentu przekroczenia limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, nie ma on prawa do odliczania podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych, o których mowa wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późń. zm.), dalej ustawa, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi. Zrealizowanie prawa do odliczenia możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni”, przez złożenie deklaracji VAT-7.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży serów jednakże korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT ze względu na nie przekroczenie limitu obrotu. Podatnik korzysta ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku VAT od dnia zarejestrowania działalności do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca zamierza realizować projekt xxx. W związku z realizacją przedmiotowego projektu Wnioskodawca będzie dokonywał zakupu towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT na których będzie występował jako nabywca. Towary i usługi zakupione w związku z realizowanym projektem nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży serów jednakże korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT za względu na nieprzekroczenie limitu obrotu. Podatnik także nie przewiduje, że dokona przekroczenia tego limitu w ciągu kolejnych lat.

Wypada w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Działalność ta obejmuje producentów, handlowców i wszystkie podmioty świadczące usługi.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę – zgodnie z art. 7 ust. 1ustawy o VAT – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez pojęcie towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc zauważyć, że całokształt czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę w zakresie produkcji i sprzedaży serów mieści się w pojęciu działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Powyższy przepis został zmieniony przez przepis art. 1 pkt 22 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 2024). W myśl tego przepisu z dniem 1 stycznia 2017 r. w art. 113 w ust. 1 w zdaniu pierwszym wyrazy „kwoty 150 000 zł” zastępuje się wyrazami „kwoty 200 000 zł”;

Ponadto z art. 18 ww. ustawy wynika, że podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży w 2016 r. była wyższa niż 150 000 zł i nie przekroczyła 200 000 zł, mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W myśl art. 96 ust. 4 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wskazano na wstępie zrealizowanie prawa do odliczenia podatku VAT możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni”, przez złożenie deklaracji VAT-7.

Odnosząc zatem powołane przepisy do opisanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie zostanie spełniony podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uprawniający do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentującej nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu. Przesłanką pozwalającą na taki wniosek jest brak związku dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca nie ma zatem możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „xxx”.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.