Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063.ILPB1-2.4511.65.2017.1.ES
z 11 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 2 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia mieszkania spółdzielczo-własnościowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia mieszkania spółdzielczo-własnościowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dotyczy obliczenia wysokości dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

W 2006 r. zostało zakupione mieszkanie spółdzielczo-własnościowe przez dwie obce osoby w równych częściach (po 1/2 każdy). Mieszkanie jest położone na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i zostało zakupione za kwotę 155 000 zł. Na ten cel został zaciągnięty kredyt hipoteczny w Banku o równowartości mieszkania, czyli w wysokości 155 000 zł.

Zgodnie z zapisem w umowie kredytowej kredytobiorcy (strony) odpowiadają solidarnie za kredyt. Przy zakupie strony poniosły koszt opłaty notarialnej i PCC na łączną kwotę 3 832 zł.

W 2014 r. Wnioskodawczyni odkupiła od partnera jego udział w mieszkaniu. Zgodnie z aktem notarialnym, Zainteresowana przyjęła na siebie całość pozostałego zobowiązania w Banku na kwotę 129 575 zł oraz wpłaciła byłemu partnerowi kwotę 47 000 zł.

Kwota 47 000 zł została wyliczona na podstawie różnicy pomiędzy ceną jaką planowano otrzymać za sprzedaż mieszkania w 2014 r., czyli 225 000 zł pomniejszoną o pozostałą wartość kredytu do spłaty 129 575 zł + 2% prowizji za wcześniejszą spłatę. W sytuacji sprzedaży mieszkania w 2014 r. spłacając kredyt i wpłacając prowizję, to przewidywana do podziału dla Wnioskodawczyni i partnera łączna kwota wyniosła 92 833 zł. Dzieląc tę kwotę na 2 osoby to każde z nich otrzymałoby po 46 500 zł.

Koszt jaki poniosła Zainteresowana, żeby przejąć drugą połowę mieszkania to 129 575 zł (kredyt) + 47 000 zł (spłata współwłaściciela) + 4 060 zł (koszty notarialne, PCC, opłaty sądowe).

W lutym 2017 r. Wnioskodawczyni chciałaby sprzedać mieszkanie za 245 000 zł. Przychodem ze sprzedaży, od którego należy policzyć podatek będzie połowa wartości mieszkania, czyli 122 500 zł.

Zainteresowana ma wątpliwości odnośnie kosztów uzyskania przychodów. W urzędzie skarbowym nie otrzymała informacji, dlatego zadzwoniła na infolinię Ministerstwa Finansów. W dniu 9 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskała odpowiedź, że do kosztów uzyskania przychodów może wliczyć 47 000 zł oraz połowę kwoty kredytu pozostałego do spłaty w dniu zniesienia współwłasności, czyli kwotę 64 788 zł oraz koszty inne związane ze zniesieniem współwłasności (notariusza, PCC, opłaty sądowej).

Wnioskodawczyni zastanawia się czy kosztem zamiast połowy kredytu hipotecznego na dzień zniesienia współwłasności, nie powinna być połowa kwoty zakupu mieszkania czyli 77 500 zł (155 000 zł /2) + kwota spłaty współwłaściciela 47 000zł + koszty inne (PCC, opłata sądowa).

Ponieważ po sprzedaży mieszkania pozostanie dochód do opodatkowania (przyjmując mniej korzystne stanowisko Ministerstwa Finansów – zgodnie z udzieloną odpowiedzią na infolinii) dalsze zapytanie Wnioskodawczyni dotyczy zwolnienia podatkowego związanego z wydatkowaniem środków ze sprzedaży nieruchomości na nowy cel mieszkaniowy.

W 2017 r. Zainteresowana wraz z obecnym partnerem, chciałaby kupić mieszkanie o wartości 300 000 zł, gdzie 70 000 zł będzie wkładem własnym (wymaganym przez bank), pochodzącym ze sprzedaży własnego – opisanego wyżej – mieszkania. Kredyt będzie zaciągnięty na 2 osoby obce, za który Wnioskodawczyni będzie odpowiadała solidarnie. Mieszkanie kupione będzie na terenie Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni powinna wliczyć 47 000 zł (spłatę współwłaściciela), połowę wartości kredytu na dzień zniesienia współwłasności mieszkania czyli kwotę 64 788 zł, koszty związane z przejęciem współwłasności w 2014 r. 4 060 zł (koszt notariusza, PCC, opłatę sądową) i połowę kosztów związanych z kupnem mieszkania w 2006 r. 1 916 zł (koszt notariusza, PCC, opłatę sądową)?
   
   
2. Czy do kosztów uzyskania przychodów Zainteresowana powinna wliczyć 47 000 zł (spłatę współwłaściciela), połowę wartości zakupu mieszkania w 2006 r., czyli 77 500 zł, koszty związane z przejęciem współwłasności w 2014 r. 4 060 zł (koszt notariusza, PCC, opłatę sądową) i połowę kosztów związanych z kupnem mieszkania w 2006 r. 1 916 zł (koszt notariusza, PCC, opłatę sądową)?
3. Jaką kwotę Wnioskodawczyni może uznać za kwotę przeznaczoną na zakup nieruchomości na nowy cel mieszkaniowy? Czy będzie to kwota 150 000 zł, czy tylko 6 000 zł kwota wpłaty własnej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni – do kosztów uzyskania przychodu może wliczyć:

• 47 000 zł jako koszt spłaty współwłaściciela,
• 4 060 zł inne koszty związane ze zniesieniem współwłasności, tj.: PCC, taksę notarialną, opłatę sądową z 2014 r.,
• połowę kwoty kredytu hipotecznego z dnia zniesienia współwłasności 129 575 zł, czyli kwotę 64 788 zł oraz połowę kosztów opłaty za notariusza i PCC z 2006 r. gdzie razem z drugim współwłaścicielem kupowali mieszkanie, czyli 1 916 zł (3 832 zł/2). Jest to koszt Wnioskodawczyni, jaki poniosła przy zakupie mieszkania w 2006 r. Koszty 117 760 zł. Przychód 122 500 zł. Dochód do opodatkowania 4 740 zł.
  
  

Gdyby mieszkanie było kupione za gotówkę w 2006 r., współwłaściciel sprzedałby Wnioskodawczyni nieruchomość za połowę kwoty wartości nieruchomości kwotę 112 500 zł i kwota 112 500 zł dla Zainteresowanej stanowiłaby koszt nabycia mieszkania. Sprzedając mieszkanie w 2017 r. za 245 000 zł przychód do odliczenia kosztów stanowiłby 122 500 zł, a koszty nabycia to 112 500 zł oraz koszty inne zniesienia współwłasności 4 060 zł i połowa kosztów notarialnych nabycia mieszkania w 2006 r. 1 912 zł (3 832 zł/2), stąd dochód do opodatkowania 4 028 zł.

Zainteresowana podkreśliła, że mieszkanie zakupiła na kredyt. W całości zobowiązała się do spłaty tego kredytu zaciągniętego wraz z partnerem na zakup lokalu mieszkalnego.

W odniesieniu do pytania nr 3 – Wnioskodawczyni uważa, że powinna to być kwota 150 000 zł, bo tyle wynosi 1/2 wartości nieruchomości. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest zakup nieruchomości na nowy cel w terminie 2 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości. I ten warunek będzie spełniony. Kwota gotówki, która pozostanie Wnioskodawczyni przeznaczy na wyposażenie i wykończenie mieszkania, dlatego zdecydowałam się na tak niską wpłatę własną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży własnego mieszkania decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma jego nabycia.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2006 r. Wnioskodawczyni wraz z partnerem nabyli w udziałach po 1/2 mieszkanie spółdzielczo-własnościowe, które w 2017 r. zostanie sprzedane. Ponadto Zainteresowana wskazała, że w 2014 r. odkupiła od partnera jego udział (1/2) w mieszkaniu, w związku ze zniesieniem jego współwłasności.

Tak więc w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją planowanej sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w dwóch datach, tj.:

• w 2006 r. w drodze zakupu przez Wnioskodawczynię wraz z partnerem jako współwłasność,
• w 2014 r. w drodze kupna od partnera 1/2 udziału w mieszkaniu.
  
  

Zatem należy stwierdzić, że planowana sprzedaż mieszkania w 2017 r. w części nabytej w 2006 r., nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem upłynął wskazany w tym przepisie pięcioletni termin.

Tym samym zbycie lokalu mieszkalnego w tej części nie powoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego w części odnoszącej się do nabycia w 2014 r. w drodze zakupu od partnera, w związku ze zniesieniem współwłasności mieszkania przedstawia się następująco.

W sytuacji dokonania podziału w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku wspólnym, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub prawie, który przekracza udział w majątku wspólnym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału tego majątku (zniesienia współwłasności).

W tej części, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Co więcej, w sytuacji, gdy z nabyciem takim związane jest jakiekolwiek świadczenie wzajemne na rzecz strony zbywającej – w tym jak w niniejszej sprawie m.in. przejęcie przez Wnioskodawczynię zobowiązania do spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego na nabycie lokalu mieszkalnego – nabycie takie nabiera charakteru odpłatnego. Odpłatnością jest bowiem każde świadczenie ze strony nabywcy powodujące zwiększenie aktywów zbywającego lub powodujące zmniejszenie jego pasywów (zobowiązań). W takim przypadku jak analizowany odpłatnością będzie więc przypadająca na zbywcę wartość zobowiązań kredytowych pozostałych do spłaty.

Skoro zatem przedmiotowe zbycie mieszkania – w części odnoszącej się do nabycia od partnera w 2014 r. – nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi ono źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z regulacją zawartą w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

W myśl tegoż uregulowania, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży – o ile odpowiada wartości rynkowej – pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy nabycie nieruchomości nastąpiło w sposób odpłatny.

W art. 22 ust. 6c w zw. z art. 22 ust. 6e ustawy ustawodawca przewidział, że do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia zaliczyć można:

• udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia,
• udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych poczynione w czasie ich posiadania, których wysokość ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
  
  

Przedkładając podane wyżej regulacje prawne na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wskazać należy, że co do zasady kosztem uzyskania przychodu nie są kwoty wydatkowane na spłatę kredytów zaciągniętych na nabycie nieruchomości. W niniejszej sprawie mamy do czynienia jednak z nabyciem udziału w lokalu mieszkalnym – w części – poprzez umowę zniesienia współwłasności mieszkania m.in. w zamian za zwolnienie partnera z obowiązku świadczenia na rzecz kredytodawcy. Jak wskazała Zainteresowana w treści wniosku mieszkanie na dzień zniesienia współwłasności obciążone było kredytem bankowym udzielonym Wnioskodawczyni i partnerowi, do spłaty którego się zobowiązała. Jeżeli zatem współkredytobiorcą był partner, to koszty uzyskania przychodu winna ustalić uwzględniając fakt, że w zamian za udział w mieszkaniu nabyty od partnera przejęła do spłaty dług obciążający lokal mieszkalny, a więc dług, który przed zniesieniem współwłasności w równym stopniu obciążał zarówno ją jak i partnera. Z tego powodu za koszt nabycia w 2014 r. udziału w majątku wspólnym (przed zniesieniem współwłasności) Wnioskodawczyni może uznać 1/2 obciążeń kredytowych, które przejęła do wyłącznej spłaty, obliczonych według stanu na dzień tego zniesienia, (a więc na dzień nabycia udziału w mieszkaniu).

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że podstawą obliczenia podatku dochodowego – w analizowanej sprawie – będzie dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia części mieszkania, tj. połowy ceny wskazanej w umowie przeniesienia własności mieszkania na nabywcę, a kosztami uzyskania przychodu, do których będzie można zaliczyć kwotę wpłaconą na rzecz partnera (47 000 zł) oraz połowę należności zobowiązania, w postaci spłaty kredytu, tzw. przejęcia długu na dzień odkupienia od partnera 1/2 części mieszkania w 2014 r. Ponadto Wnioskodawczyni ma prawo pomniejszyć ww. przychód o opłaty: notarialne, PCC, sądowe związane z nabyciem 1/2 udziału w mieszkaniu w 2014 r.

Zatem inne wyszczególnione we wniosku koszty Zainteresowana nie ma prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie zostały one poniesione na nabycie od partnera 1/2 udziału w mieszkaniu.

Jednakże w sytuacji, kiedy po wyżej wskazanych pomniejszeniach przychodu uzyskanego ze sprzedaży 1/2 mieszkania pozostanie jakakolwiek kwota – to do pozostałego dochodu może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia opisanej nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy zatem obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego uprawniają do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
   
   

Tut. Organ pragnie podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W zaprezentowanej we wniosku sytuacji Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania – ze zwolnienia, o którym mowa wyżej, ponieważ w treści wniosku wskazała, że wspólnie z partnerem zamierzają nabyć nowe mieszkanie.

Jednakże wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni wydatkiem na cel mieszkaniowy nie będzie kwota 150 000 zł, ponieważ przychód ze zbycia połowy lokalu mieszkalnego – jak sama wskazała – jest kwotą 122 500 zł. Należy w tym miejscu podkreślić, że o wysokości zwolnienia podatkowego decyduje bowiem wielkość przychodu przekazana na cel mieszkaniowy. Skoro zainteresowana nie uzyskała przychodu w wysokości 150 000 zł to nie może takiej kwoty uznać za wydatek na cel mieszkaniowy.

W analizowanej sprawie, jako o wydatku na cel mieszkaniowy można mówić wyłącznie o kwocie 6 000 zł – jako wpłacie własnej na zakup mieszkania ze środków pieniężnych uzyskanych ze zbycia ww. części mieszkania.

W takim stanie rzeczy należało nie zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanej, że wszystkie wyszczególnione we wniosku parametry zarówno dotyczące kosztów jak i zwolnienia przedmiotowego może zaliczyć rozliczając 19% podatek dochodowy na PIT-39 po sprzedaży połowy mieszkania.

Jednocześnie organ interpretacyjny zaznacza, że w niniejszej interpretacji pominięto wielkości liczbowe wskazane w treści wniosku, z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek wydania interpretacji indywidualnej co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania, wyliczenia dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Zatem tut. organ nie może potwierdzić prawidłowości zarówno wyszczególnionych we wniosku kwot kosztów jak również określenia dochodu ze sprzedaży mieszkania, bowiem ww. przepis nie uprawnia organ interpretacyjny do takich czynności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.