Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.31.2017.2.EC
z 13 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Wielkiej Brytanii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Wielkiej Brytanii.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 27 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.31.2017.1.EC, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawczynię do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 27 lutego 2017 r. (skutecznie doręczono w dniu 6 marca 2017 r.), zaś w dniu 10 marca 2017 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 8 marca 2017 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wdową od dnia 29 stycznia 2011 r. i matką samotnie wychowującą córkę, …, lat 6 (urodzoną w dniu 7 stycznia 2011 r.). Mąż Wnioskodawczyni, …, w okresie od miesiąca października 2006 r. do czerwca 2010 r. pracował w Wielkiej Brytanii, tam opłacał składki ubezpieczeniowe. Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski o nieograniczonym obowiązku podatkowym. W 2011 r., tj. od dnia 29 stycznia 2011 r., ZUS Oddział w … przyznał Wnioskodawczyni prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu. ZUS Oddział w … przekazał również wniosek o naliczenie okresów ubezpieczenia męża Wnioskodawczyni w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawczyni stwierdza: cyt. „ZUS I Oddział w … Wydział Realizacji Umów Międzynarodowych w streszczeniu decyzji o przyznaniu praw do emerytury/renty (P1), zakwalifikował otrzymywany zasiłek „wdowi” – błędnie jako rentę rodzinną”. Zasiłek wdowi został przyznany Wnioskodawczyni od 29 stycznia 2011 r., tj. od czasu, gdy zmarł Jej mąż, na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Wielkiej Brytanii, gdyż mąż tam pracował przez 4 lata i tam odprowadzał podatki. Wnioskodawczyni otrzymuje zasiłek „wdowi” na dziecko, z Wielkiej Brytanii, dla rodzica – wdowca. Zasiłek „wdowi” jest wypłacany w związku ze śmiercią męża. Wymiar zasiłku „wdowiego” wynika z wysokości składek wniesionych w okresie zatrudnienia męża Wnioskodawczyni na terenie Wielkiej Brytanii. Wymiar ten został ustalony decyzją przez Dział Emerytalny i Rentowy w Wielkiej Brytanii, Nr …, z dnia 16 grudnia 2011 r., jako Widowed Parents Allowance (adres: …). Zasiłek „wdowi” został ustalony ww. decyzją na kwotę 63,84 funtów tygodniowo oraz specjalny dodatek świąteczny w wysokości 10 funtów. Zasiłek „wdowi” przyznany został dla dziecka Wnioskodawczyni do lat dwudziestu, na mocy przepisów Unii Europejskiej, na podstawie angielskich przepisów.

ZUS I Oddział w …, Wydział Umów Międzynarodowych potwierdził okres pracy męża Wnioskodawczyni w Wielkiej Brytanii w latach 2006 – 2010.

Otrzymywany zasiłek „wdowi” na wychowywanie dziecka zaliczany jest w Wielkiej Brytanii do świadczeń rodzinnych. Od otrzymywanego zasiłku „wdowiego” w Wielkiej Brytanii nie jest pobierany podatek.

Od 2013 r. Bank … S.A. wypłacający Wnioskodawczyni co 4 tygodnie ww. świadczenie, tj. zasiłek „wdowi”, zaczął pobierać podatek dochodowy i przekazywać go do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni. Natomiast od 2015 r., Bank … S.A. pobiera, od otrzymywanego za jego pośrednictwem, zasiłku „wdowiego” na dziecko, składkę na ubezpieczenia zdrowotne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy należy odprowadzić podatek dochodowy od otrzymywanego z Wielkiej Brytanii zasiłku „wdowiego” na dziecko, który pobiera Bank … S.A.?
2. Czy to świadczenie Wnioskodawczyni powinna uwzględniać w zeznaniu podatkowym?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zasiłek „wdowi”, który otrzymuje od brytyjskiego Urzędu Świadczeń Rodzinnych na dziecko, jest świadczeniem rodzinnym obowiązującym w Wielkiej Brytanii, a zatem podlega zwolnieniu również w Polsce z opodatkowania na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawczyni przywołuje wydaną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 maja 2016 r., Nr IBPB-2-2/4511-283/16/IG.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna odprowadzić podatku od otrzymanego zasiłku „wdowiego” na dziecko po zmarłym mężu. Zasiłek „wdowi” na dziecko powinien być zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jest to świadczenie rodzinne, a nie renta rodzinna.

Wnioskodawczyni uważa, że zasiłku „wdowiego” nie powinna uwzględniać w zeznaniu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub,
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy – osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wdową od dnia 29 stycznia 2011 r. i matką samotnie wychowującą córkę, lat 6 (urodzoną w dniu 7 stycznia 2011 r.). Mąż Wnioskodawczyni, w okresie od miesiąca października 2006 r. do czerwca 2010 r., pracował w Wielkiej Brytanii, tam opłacał składki ubezpieczeniowe. Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Od dnia 29 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni, został przyznany z Wielkiej Brytanii zasiłek „wdowi” na Jej dziecko do lat dwudziestu. Wymiar zasiłku „wdowiego” wynika z wysokości składek wniesionych w okresie zatrudnienia męża Wnioskodawczyni na terenie Wielkiej Brytanii. Zasiłek „wdowi” został ustalony decyzją przez Dział Emerytalny i Rentowy w Wielkiej Brytanii, Nr …, z dnia 16 grudnia 2011 r., jako Widowed Parents Allowance, na kwotę 63,84 funtów tygodniowo oraz specjalny dodatek świąteczny w wysokości 10 funtów. Zasiłek „wdowi” przyznany został dla dziecka do lat dwudziestu, na mocy przepisów Unii Europejskiej, na podstawie angielskich przepisów. Otrzymywany zasiłek „wdowi” na wychowywanie dziecka zaliczany jest w Wielkiej Brytanii do świadczeń rodzinnych, od otrzymywanego zasiłku „wdowiego” w Wielkiej Brytanii nie jest pobierany podatek.

W myśl art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Z treści wniosku wynika, że zasiłek wdowi, który został przyznany Wnioskodawczyni jest świadczeniem rodzinnym obowiązującym w Wielkiej Brytanii, a zatem można go zakwalifikować jako „inne podobne wynagrodzenie”, o którym mowa w art. 17 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej.

Zatem, na podstawie przywołanych przepisów prawa, świadczenia z Wielkiej Brytanii otrzymane przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski, określone w art. 17 ust. 1 ww. Konwencji jako „inne podobne wynagrodzenia”, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Oznacza to, że do ich opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego obowiązujące w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji – części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika uzyskującego dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny sprawy oraz przywołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji, świadczenie w postaci zasiłku „wdowiego” z Wielkiej Brytanii wypłacane Wnioskodawczyni mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Jednocześnie jednak, jako świadczenie otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, jest zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie należy odprowadzać podatku dochodowego z tego tytułu. Tym samym Wnioskodawczyni nie powinna uwzględniać (wykazywać) tych świadczeń w zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów, które nie podlegają weryfikacji i analizie przez Organ podatkowy. Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, a tym samym nie analizuje i nie dokonuje oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości stanu faktycznego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.