Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.112.2017.1.MJ
z 13 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2017 r. (data wpływu 16 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi doradztwa w zakresie informatyki. Miejscem prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z Centralną Ewidencją Działalności Gospodarczej jest miejscowość G. Wnioskodawca świadczy usługi konsultacyjne w zakresie przygotowania, przeprowadzenia i merytorycznego nadzorowania uruchomienia oprogramowania poprzez umowę o współpracy gospodarczej z firmą mającą siedzibę w W. (mieście znajdującym się w innym województwie, w odległości 200km od miejsca prowadzenia działalności). Jednym z punktów umowy jest zapis świadczący o tym, iż Wykonawca (Wnioskodawca) deklaruje Zamawiającemu swoją dyspozycyjność oraz zobowiązuje się do realizacji zleceń przyjętych na mocy niniejszej Umowy w terminach uzgodnionych z Zamawiającym. Nie wszystkie usługi w ramach umowy mogą być wykonywane na odległość. Tym samym w czasie obowiązywania umowy, Wnioskodawca zmuszony jest wielokrotnie przebywać w W. Z tego względu Wnioskodawca zmuszony był wynająć lokal mieszkalny w miejscu wykonywania usługi - wynajmowanie hotelu byłoby bardzo kosztowne, a codzienne dojazdy bardzo czasochłonne. Wynajęte mieszkanie miałoby służyć zarówno celom noclegowym, jak i wykonywaniu części usług poza biurem Zamawiającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu najmu mieszkania oraz jego używania, stanowią koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o które można pomniejszyć przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na najem mieszkania w W. i jego używanie są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te spowodowane są organizacją świadczonych usług. Są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania ich źródła.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną z dnia z dnia 25 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-966/10/SK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016, poz. 2032 z późn. zm., dalej: „u.p.d.o.f.”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 u.p.d.o.f., i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzona działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Do kosztów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• winien pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuzasadnionych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,
• musi być właściwie udokumentowany.
  
  

O tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi doradztwa w zakresie informatyki. Miejscem prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z Centralną Ewidencją Działalności Gospodarczej jest miejscowość G. Wnioskodawca świadczy usługi konsultacyjne w zakresie przygotowania, przeprowadzenia i merytorycznego nadzorowania uruchomienia oprogramowania poprzez umowę o współpracy gospodarczej z firmą mającą siedzibę w W. (mieście znajdującym się w innym województwie, w odległości 200 km od miejsca prowadzenia działalności). Jednym z punktów umowy jest zapis świadczący o tym, iż Wykonawca (Wnioskodawca) deklaruje Zamawiającemu swoją dyspozycyjność oraz zobowiązuje się do realizacji zleceń przyjętych na mocy niniejszej Umowy w terminach uzgodnionych z Zamawiającym. Nie wszystkie usługi w ramach umowy mogą być wykonywane na odległość. Tym samym w czasie obowiązywania umowy, Wnioskodawca zmuszony jest wielokrotnie przebywać w W. Z tego względu Wnioskodawca zmuszony był wynająć lokal mieszkalny w miejscu wykonywania usługi - wynajmowanie hotelu byłoby bardzo kosztowne, a codzienne dojazdy bardzo czasochłonne. Wynajęte mieszkanie miałoby służyć zarówno celom noclegowym, jak i wykonywaniu części usług poza biurem Zamawiającego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania oraz jego używania - dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku wynika, że wynajęcie mieszkania jest związane ze świadczeniem usług w miejscowości oddalonej od miejsca siedziby działalności Wnioskodawcy co uzasadnia przyjęcie, że wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie. Wobec tego wydatki te w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, który wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.