Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.61.2017.2.JM
z 13 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data nadania 16 lutego 2017 r., data wpływu 21 lutego 2017 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.61. 2017.1.JM z dnia 6 lutego 2017 r. (data nadania 6 lutego 2017 r., data doręczenia 15 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy/ odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odprawy/odszkodowania.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 1462-IPPB4.4511.61.2017.1.JM z dnia 6 lutego 2017 r. (data nadania 6 lutego 2017 r., data doręczenia 15 lutego 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wniesienie opłaty w kwocie 40 zł.

Pismem z dnia 16 lutego 2017 r. (data nadania 16 lutego 2017 r., data wpływu 21 lutego 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pełnił od dnia 18 września 2008 r. do 16 grudnia 2016 r. stanowisko prezesa zarządu X S.A. (zwana dalej: Spółką lub X).

Zgodnie z § 8 Statutu Spółki, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień kodeksu spółek handlowych oraz Statutu, uchwały Walnego Zgromadzenia zapadają bezwzględną większością głosów oddanych, przy czym za oddane uważa się głosy „za”, „przeciw” i „wstrzymujące się”.

Stosownie do § 9 Statutu, Uchwały Walnego Zgromadzenia mające za przedmiot uprzywilejowanie akcji oraz w sprawach połączenia się Spółki poprzez przeniesienie całego jej majątku na inną spółkę, rozwiązania Spółki (w tym na skutek przeniesienia siedziby lub zakładu głównego Spółki za granicę), jej likwidacji i przekształcenia i obniżenia kapitału zakładowego w drodze umorzenia części akcji bez równoczesnego jego podwyższenia wymagają większości 90 % głosów oddanych.

W myśl § 9a Statutu, Uchwała Walnego Zgromadzenia o zaniechaniu rozpatrywania sprawy umieszczonej w porządku obrad może zapaść jedynie w przypadku, gdy przemawiają za tym istotne powody. Uchwały o zdjęciu z porządku obrad bądź o zaniechaniu rozpatrywania sprawy umieszczonej w porządku obrad na wniosek akcjonariuszy, wymagają większości 75% głosów oddanych, z zastrzeżeniem że obecni na Walnym Zgromadzeniu akcjonariusze, którzy wnioskowali za umieszczeniem tego punktu w porządku obrad, uprzednio wyrazili już zgodę na jego zdjęcie z porządku bądź zaniechanie rozpatrywania tej sprawy.

Zgodnie z § 10 Statutu, z zastrzeżeniem ustępu 11, jedna akcja daje prawo do jednego głosu na Walnym Zgromadzeniu. Akcjonariusze mają prawo uczestniczyć i wykonywać na Walnym Zgromadzeniu prawo głosu osobiście lub przez swych pełnomocników.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku bezpośredni udział w kapitale Spółki mają następujące podmioty:

• Skarb Państwa – 27,52%,
• O N – 9,30 %,
• O A- 7,31%,
• O P – 4,21%,
• O B – 1,63%,
• Pozostali – 50,33%.
  
  

Pomiędzy akcjonariuszami Spółki istnieją następujące powiązania:

• Skarb Państwa posiada 34,19% w spółce P S.A., która posiada 100% akcji w P X S.A Z kolei P X S.A. posiada 100% akcji E P SA, które zarządza funduszem O P,
• Skarb Państwa posiada 31,39% w spółce K SA, które z kolei posiada 100% akcji w Y T zarządzającym O B,
  
  

Mając powyższe na uwadze, w kontekście przyjętej przez Sejm RP ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym (dalej: „ustawa PIT”) z dnia 25 listopada 2015 r., a tym samym dodaniu do art. 30 ust. 1 ustawy punktów 15 i 16 wprowadzających nowe zasady opodatkowania dwóch kategorii dochodów osób fizycznych. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy ww. zmiany w przepisach obejmują również swoim zakresem Spółkę, w związku z faktem, że powyższe zasady opodatkowania mają zastosowanie do osób, dla których podmiotami zobowiązanymi do zapłaty danego świadczenia są spółki, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego, związki jednostek samorządu terytorialnego, państwowe osoby prawne lub komunalne osoby prawne dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu.

Wnioskodawca ponadto zaznacza, że został powołany do zarządu spółki (powołanie do pełnienia funkcji w zarządzie mocą uchwały właściwego organu) z dniem 18 września 2008 r, a zatem przed przyjęciem ustawy z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1902, dalej „Nowelizacja”), wprowadzającej zmiany do art. 30 ustawy PIT. Wnioskodawca wykonywał swoje funkcje w oparciu o zawarty ze Spółką kontrakt menedżerski (dalej: Kontrakt). Wnioskodawca zaznacza, że został odwołany z pełnionego stanowiska z datą 16 grudnia 2015 r. Zgodnie z Kontraktem Wnioskodawcy należy się odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji (dalej Odszkodowanie). Tytułem stanowiącym podstawę wypłaty Odszkodowania jest jedynie wskazany Kontrakt, Wnioskodawcy nie łączyły ze Spółką żadne inne stosunki prawne (np. umowa o pracę), oprócz ww.

Wnioskodawca począwszy od 1 lutego 2016 r. mieszka w Pradze, na terytorium Republiki Czeskiej. Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca w 2016 r. przebywał łącznie krócej niż 183 dni. Do końca czerwca 2016 r. Wnioskodawca posiadał zarejestrowaną w Polsce działalność gospodarczą, poprzez którą świadczył w przeszłości usługi na rzecz X zgodnie z zawartym Kontraktem. Działalność gospodarcza została zakończona w czerwcu 2016 r. W lipcu 2016 r. Wnioskodawca wystąpił do czeskiego urzędu skarbowego ż wnioskiem o wydanie certyfikatu rezydencji podatkowej. Ww. certyfikat rezydencji podatkowej został wydany 12 października 2016 r.

Wypłata Odszkodowania następowała w transzach na koniec każdego miesiąca, począwszy od stycznia 2016 r. do grudnia 2016 r. W momencie wypłaty Odszkodowania, od którego została pobrana 70% zaliczka, dla celów podatkowych Wnioskodawca mieszkał na terytorium i był rezydentem Republiki Czeskiej.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie sprostować, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie były świadczone usługi na rzecz X. Zgodnie z Kontraktem, usługi świadczone były w ramach działalności prowadzonej osobiście przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w sytuacji opisanej w stanie faktycznym powinien podlegać przepisom art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy PIT, a tym samym podlegać 70% zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu z tytułu otrzymanego Odszkodowania od Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm), Wnioskodawca nie powinien podlegać przepisom art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy PIT, a tym samym nie powinien podlegać 70% zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od wypłat z tytułu Odszkodowania.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu Odszkodowań:

15. z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania;
    

16. z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką – w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.
    
    
    

Przepisy ustawy nie precyzują, w jaki sposób należy ustalić, czy dany podmiot dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu.

W ocenie Wnioskodawcy, w celu prawidłowego zastosowania przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ww. ustawy należy rozstrzygnąć, na czym polega:

• dysponowanie głosami w sposób pośredni,
• posiadanie większości głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu.
  
  

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 25 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą. Przytoczony przepis odnosi się wprawdzie do zasad ustalania wielkości udziału pośredniego, który jeden podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, jednak w ocenie Wnioskodawcy można go pomocniczo wykorzystać w celu dokonania wykładni art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, Skarb Państwa posiada bezpośredni udział w kapitale Spółki w wysokości 27,52%.

Ponadto, mając na uwadze art. 25 ust. 5b ww. ustawy oraz fakt, że:

• Skarb Państwa posiada 34,19% w spółce P S.A.,
• P S.A. posiada 100% akcji w P X S.A.,
• P X S.A. posiada 100% akcji E P S.A.
• E P S.A. zarządza funduszem O P,
• O P posiada 4,21% akcji X,
• Skarb Państwa posiada pośredni udział w kapitale Spółki w wysokości odpowiadającej najniższej z ww. wartości, to jest 4,21%.
  
  

Dodatkowo, mając na uwadze art. 23 ust. 5b ww. ustawy oraz fakt, że;

• Skarb Państwa posiada 31,39% w spółce K S.A.,
• K S.A. posiada 100% akcji w Y T S.A.,
• Y T S.A. zarządza O B,
• O B posiada 1,69% akcji X,
• Skarb Państwa posiada pośredni udział w kapitale Spółki w wysokości odpowiadającej najniższej z ww. wartości, to jest 1,69%.
  
  

Łączny posiadany przez Skarb Państwa pośredni udział w kapitale Spółki wynosi 5,9%.

Skarb Państwa posiada zatem łączny udział w kapitale Spółki w wysokości 33,42% (udział bezpośredni 27,52% i udział pośredni 5,9%).

Zgodnie z § 10 Statutu obowiązującego w Spółce, co do zasady jedna akcja daje prawo do jednego głosu na Walnym Zgromadzeniu.

Powyższe oznacza, że Skarb Państwa posiada na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy Spółki 33,42% ogólnej liczby głosów istniejących w Spółce.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na płatników tego podatku obowiązek zastosowania 70% stawki podatku dochodowego do określonej części należnego odszkodowania/należnej odprawy, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest m.in. spółka, w której Skarb Państwa dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pojęcie dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy jest równoznaczne z posiadaniem bezwzględnej większości głosów (50% + 1 głos) w ogólnej liczbie głosów istniejących w danym podmiocie.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w informacjach dostępnych na stronie internetowej (www.msp.gov.pl) Ministerstwa Skarbu Państwa (dalej: MSP). MSP nie zakwalifikowało X do kategorii spółek z większościowym udziałem Skarbu Państwa. Spółka została przez MSP zakwalifikowana do spółek z mniejszościowym udziałem Skarbu Państwa. Od dnia 30 czerwca 2015 r., to jest od dnia według którego brany był stan, zgodnie z którym sporządzono listę spółek z mniejszościowym oraz większościowym udziałem Skarbu Państwa, nie miały miejsca istotne transakcje kupna pakietów akcji X przez Skarb Państwa.

W podobnym stanie faktycznym została wydana indywidualna interpretacja prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 6 czerwca 2016 r., Nr IBPB-2-1/4511- 197/16/AD, potwierdził stanowisko wnioskodawcy.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego, w akcjonariacie Spółki nie występuje podmiot, który spełnia powyższy warunek (w szczególności nie jest nim Skarb Państwa, który posiada łącznie 33,42% ogólnej liczby głosów istniejących w Spółce).

Mając na uwadze, że Skarb Państwa nie dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy Spółki, na Spółce nie ciąży obowiązek zastosowania do wypłacanych świadczeń zasad opodatkowania określonych w art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 Ustawy PIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on podlegać omawianym powyżej przepisom, a tym samym nie powinien podlegać 70% zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu od otrzymanych wypłat z tytutu Odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanych przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know – how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

• działalność wykonywana osobiście,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 - 9.

Przy czym, w myśl art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Wyłączenie, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, obejmuje więc m.in. przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy. Przy czym, poszczególne kategorie przychodów z działalności wykonywanej osobiście wymieniono w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Do przychodów z art. 13 pkt 9 ww. ustawy, należy zaliczyć otrzymane wynagrodzenia z tytułu m.in. umów o zarządzanie, kontraktów menedżerskich, gdyż osoby zarządzające spółką na podstawie takiej umowy nie pobierają wynagrodzenia wyłącznie z tytułu pełnionej funkcji, lecz z tytułu tej umowy.

Nadmienić należy, że wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Jednocześnie, z uwagi na fakt, że w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie, kontraktu menedżerskiego, lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi, w drodze umowy cywilnoprawnej, zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Istotą kontraktu menedżerskiego, czy umów o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umów o podobnym charakterze, zawieranych pomiędzy przedsiębiorcą zlecającym zarząd, a samodzielnym podmiotem – zarządcą jest zarządzanie przez ten ostatni podmiot tymże (cudzym) przedsiębiorstwem, na rzecz i w interesie przedsiębiorcy, na jego rachunek i ryzyko.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że przychody uzyskane z tytułu usług zarządczych świadczonych na rzecz Spółki stosownie do zawartej umowy, zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Zgodnie z art. 15 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 991), wynagrodzenia dyrektorów oraz inne podobne wynagrodzenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej członkostwa w radzie nadzorczej lub innym organie spółki mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Powyższy przepis ma zastosowanie nie tylko do wynagrodzeń dyrektora, ale także do „innych podobnych wynagrodzeń”.

Zatem dochody uzyskane przez Wnioskodawcę mającego miejsce zamieszkania w Czechach, uzyskiwane z tytułu pełnienia funkcji prezesa w spółce mającej siedzibę na terytorium Polski, (w tym także odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji) może być opodatkowany w państwie źródła, tj. w Polsce oraz w państwie rezydencji, tj. w Czechach.

W Polsce dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę jako nierezydenta są opodatkowane na zasadach wynikających z powołanego wyżej art. 29 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do przychodów z działalności wykonywanej osobiście przez nierezydenta zaliczane są zatem m.in. odprawy lub wypłacone odszkodowania wynikające z zawartych kontraktów oraz odszkodowania wypłacane osobom na podstawie zawartych przez Wnioskodawcę z tymi osobami umów o zakazie konkurencji.

Ustawą z dnia 25 listopada 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1992 i 2299) od dnia 1 stycznia 2016 r. wprowadzone zostały zmiany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polegające na rozszerzeniu katalogu przychodów (dochodów) opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy o nowe tytuły (pkt 15 i 16).

Powyższe przepisy weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. i mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od tego dnia.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania – w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Jak wynika z postanowień art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy, opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają odszkodowania otrzymane z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej otrzymane od określonej w przepisie spółki, w części w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania.

Na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu określonych w umowie o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15, odpraw lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części, w której ich wysokość przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go ze spółką – w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Przepis art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy stanowi zatem, że opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 70% podlegają odprawy lub odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części przekraczającej trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu ww. umów łączących go ze spółką określoną w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Zatem do ustalenia, czy powyższe regulacje mają zastosowanie w konkretnym przypadku niezbędne jest m.in. ustalenie czy w danym przypadku mamy do czynienia ze spółką, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla ustalenia czy dany podmiot dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, a tym samym czy może mieć zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy, pomocniczo należy zastosować uregulowanie zawarte w art. 25 ust. 5b ustawy.

Przepis ten stanowi, że określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Jednakże tut. organ nie podziela poglądu o możliwości zastosowania tego przepisu przy ustalaniu dysponowania przez spółkę większością głosów, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy.

Wskazać należy, że art. 25 ust. 5b ustawy jest integralną częścią art. 25 ustawy, który ma zastosowanie tylko do przypadków transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi. Przepis ten m.in. określa przesłanki do uznania podmiotów za powiązane, w tym ust. 5b, który wskazuje sposób ustalania wielkości udziału pośredniego pomiędzy takimi podmiotami. Uregulowania zawarte w art. 25 ustawy mają na celu zapobieganie takiemu układaniu wzajemnych stosunków pomiędzy podmiotami powiązanymi, które powodują uchylanie się od opodatkowania. Uniemożliwia zatem podmiotom powiązanym preferencyjne, w stosunku do innych podmiotów na rynku, opodatkowanie dochodów z transakcji pomiędzy tymi podmiotami.

Ponadto, gdyby ustawodawca uznał, że do ustalania większości głosów na zgromadzeniu wspólników lub na walnym zgromadzeniu, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy ma mieć zastosowanie zasada wyrażona w art. 25 ust. 5b ustawy, to wprost odwołałby się do tej regulacji. Zakładając racjonalność ustawodawcy należy uznać, że brak w art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy takiego odwołania oznacza, że przepisy te pozostają bez związku.

W ocenie Wnioskodawcy pojęcie dysponowania bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy jest równoznaczne z posiadaniem bezwzględnej większości głosów (50% +1 głos) w ogólnej liczbie głosów istniejących w danym podmiocie. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w akcjonariacie Spółki nie występuje podmiot, który spełnia powyższy warunek (w szczególności nie jest nim Skarb Państwa, który posiada 33,42% ogólnej liczby głosów istniejących w spółce.

Zauważyć należy, że zastosowane w art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy sformułowanie wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy - Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH (a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - Dz. U. z 2016 r. poz. 1047, zpóźn. zm., dla zdefiniowania pojęcia „jednostki dominującej”). Zgodnie z tym przepisem spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc o faktyczną władzę nad spółką.

Nie budzi też wątpliwości, że na potrzeby ustalenia, czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

Należy jednak zauważyć, że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak – zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) – gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80),

Zatem sam fakt posiadania przez Skarb Państwa na Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy Wnioskodawcy, na dzień rozwiązania kontraktów menedżerskich, 33,42% głosów, nie przesądza, że Skarb Państwa – nie posiada faktycznej władzy nad Spółką.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dyspozycja przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 i 16 ustawy nie ma zastosowania do Wnioskodawcy. Odszkodowanie przyznane Wnioskodawcy na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, w części przekraczającej wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o świadczenie usług wiążącej go ze Spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania, bądź odszkodowanie określone w umowie o świadczenie usług zarządzania zawartej ze Spółką z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia ww. umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta, w części przekraczającej trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu ww. umowy o pracę lub ww. umowy o świadczenie usług zarządzania wiążącej go z Wnioskodawcą, podlega opodatkowaniu 70% zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanej we wniosku indywidualnej interpretacji prawa podatkowego Nr IBPB-2-1/4511-197/16/AD, tut. Organ informuje, że stanowisko w niej zaprezentowane nie było zgodne z obowiązującą linią orzekania w zakresie interpretacji indywidualnych w związku z czym interpretacja te została zmienione przez Ministra Finansów w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.