Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-3.4510.91.2017.1.AB
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie momentu korekty kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży wyrobów tytoniowych i produktów powiązanych, głównie cygar, papierosów, bibułek, papierosów elektronicznych (dalej: „Towary”). Spółka dokonuje zakupu wyrobów tytoniowych przede wszystkim od podmiotów zagranicznych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia wyrobów akcyzowych oraz w mniejszym zakresie, od podmiotów krajowych. W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje Towary podmiotom zajmującym się ich dalszą odsprzedażą detaliczną, tj. dystrybutorom oraz podmiotom prowadzącym sieci handlu hurtowego (dalej: „Kontrahenci”). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, a działalność prowadzona przez Spółkę podlega w całości opodatkowaniu VAT.

W celu wsparcia procesu dystrybucji i zwiększeniu wolumenu sprzedaży Towarów Spółka podejmuje szereg działań marketingowych służących pozyskaniu jak największej ilości odbiorców Towarów, zarówno detalicznych (kontrahenci hurtowni), jak również klientów docelowych (konsument). W ramach działań promocyjnych Spółka przekazuje nieodpłatnie Kontrahentom wyroby znajdujące się w ofercie handlowej Spółki oraz nabywane towary handlowe oraz usługi (dalej: „Gratisy”). Alternatywnie Spółka uzgadnia z Kontrahentem zasady akcji promocyjnej, tj. czas trwania, rodzaj i zakres informacji kierowanej do klienta detalicznego w formie gazetki, a następnie Spółka ponosi koszt zarówno usług marketingowych świadczonych przez Kontrahenta, jak i towarów nabytych przez Kontrahenta i wydanych przez niego nieodpłatnie w ramach akcji marketingowej (Kontrahent odrębnie fakturuje Spółkę za wykonaną przez niego usługę marketingową i za towar wydany nabywcom na cele marketingowe w ramach akcji).

Towary i usługi nieodpłatnie wydawane w ramach akcji marketingowych obejmują przede wszystkim:

• wyroby tytoniowe lub inne (np. bibułki) znajdujące się w ofercie Spółki;
• przedpłacone karty na usługi telekomunikacyjne odpowiadające usługom o wartości 5 zł (karty doładowania);
• zapalniczki;
• kawa.
  
  

Nieodpłatne wydania polegają na przekazaniu Kontrahentom (lub pokryciu kosztów zakupu przez Kontrahenta towarów na cele akcji marketingowych - „refaktura”) Gratisów, które następnie służą do prowadzenia akcji promocyjnych w sieciach handlowych i sklepach. Akcje promocyjne skierowane są do nabywców detalicznych (klientów hurtowni lub sieci handlowych) i stanowią narzędzie motywowania kolejnych kontrahentów do zwiększania ilości zamówień oraz przywiązania ich do marki towarów oferowanych przez Spółkę. Nieodpłatne wydanie produktów dokonywane jest m.in. w celu wsparcia sprzedaży towarów na które jest mniejszy popyt oraz w celu umożliwienia zapoznania się z cechami produktów i skłonienia klienta detalicznego do zakupu większej ilości danego towaru. Dystrybutorzy dokonują nieodpłatnego wydania Gratisów, przekazanych przez Spółkę, w formie dodatków do wybranych produktów (np. do kartonu papierosów dodawana jest zapalniczka) lub w formie bezpłatnych próbek (np. do każdego kartonu określonego rodzaju papierosów dodawana jest paczka tytoniu).

Wspólnie działanie Spółki oraz dystrybutorów ma zapewnić zachowanie ciągłości sprzedaży poszczególnych towarów z asortymentu oraz utrzymanie sprzedaży na odpowiednim poziomie, tak, aby zapewnić szybką rotację towarów w magazynie i zapewnić, aby mniej popularne towary z asortymentu również były sprzedawane. Działania promocyjne Spółki i dystrybutorów, mają zachęcić odbiorców detalicznych do zwiększenia zakupów oraz nabywania towarów wolniej rotujących (mniej popularnych).

Nieodpłatne przekazanie Gratisów na rzecz Kontrahentów Spółki dokumentowane jest, w zależności od towaru, w następujący sposób:

• wystawieniem dokumentu magazynowego potwierdzającego wydanie towarów na rzecz Kontrahenta (dokument RW „rozchodu wewnętrznego”), podpisanego przez magazyniera i przedstawiciela handlowego Spółki pobierającego towar z magazynu na cele marketingowe;
• faktura zakupu dokumentująca nabycie określonej ilości towarów lub usług (np. 1000 sztuk kart przedpłaconych) wystawiona na Spółkę przez Kontrahenta, który zgodnie z ustaleniami bezpośrednio dokonuje wydania tych towarów - z opisem pracownika Spółki odpowiedzialnego za dany region sprzedaży: „gratisy na wsparcie odsprzedaży”;
• faktura zakupu od innego podmiotu dokumentująca nabycie innych towarów (np. kawa, zapalniczki) z opisem pracownika działu handlowego Spółki - „gratisy na wsparcie odsprzedaży”.
  
  

Towary przekazywane są nieodpłatnie dystrybutorom jednorazowo w większych ilościach, umożliwiających przeprowadzenie akcji promocyjnej (np. 1000 szt. kart przedpłaconych, 500 zapalniczek, 500 paczek tytoniu). Jednostkowy koszt wytworzenia lub jednostkowa cena nabycia (bez podatku) danego towaru, w chwili jego przekazywania, nie przekracza 10 zł. Ze względu na przekazywane jednorazowo ilości Gratisów, Kontrahenci otrzymują nieodpłatnie towar w łącznej kwocie przekraczającej 10 zł netto. Wielokrotnie cena nabycia lub też koszt wytworzenia przekraczają łącznie 100 zł, przy zachowaniu zasady, że jednostkowa cena nabycia/koszt wytworzenia każdego Gratisu nie przekracza 10 zł.

Spółka nie posiada dokumentów potwierdzających przekazanie Gratisów na rzecz odbiorców. Spółka nie ma również wiedzy, czy ewidencja wydanych towarów prowadzona jest przez Kontrahentów przeprowadzających akcje promocyjne. W odniesieniu do części przekazywanych nieodpłatnie Kontrahentom Gratisów Spółka posiada archiwalne gazetki promocyjne, wydawane przez danego Kontrahenta, w których zawarta jest oferta handlowa. W gazetce zawarta jest również oferta promocyjna dotycząca produktów Spółki (np. ogłoszenie „Do każdego kartonu papierosów X, zapalniczka gratis”). Powyższe działania podejmowane są w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i mają na celu zwiększenie sprzedaży. Przy nabyciu towarów Wnioskodawca odlicza podatek naliczony. Z ostrożności, z uwagi na fakt że łączna wartość towarów przekazywanych jednorazowo jednemu odbiorcy przekraczała 100 zł, Spółka dotychczas traktowała opisane przekazania Gratisów jako dostawę towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu VAT i wystawiała faktury wewnętrzne.

Po przeanalizowaniu aktualnego orzecznictwa oraz stanowisk organów podatkowych, Spółka doszła do wniosku, że nieodpłatne wydania opisane we wniosku nie stanowią dostawy towarów i usług podlegającej opodatkowaniu. W chwili obecnej, Spółka rozważa możliwość skorygowania podatku VAT zadeklarowanego z tytułu przekazanych Gratisów, poprzez korektę wcześniej wystawionych faktur wewnętrznych. W związku z tym chciałaby potwierdzić prawidłowość kwalifikacji opisanych powyżej nieodpłatnych wydań na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych (w zakresie kwalifikacji nieodpłatnych wydań na gruncie podatku od towarów i usług Spółka złożyła odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, jeżeli Spółka wystawi faktury korygujące do faktur wewnętrznych, w których wykazano opisane w stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie towarów i usług jako opodatkowane VAT, to podatek VAT od nieodpłatnych wydań uprzednio zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów, powinien zostać skorygowany w kosztach uzyskania przychodów w bieżącym okresie, tj. w którym wystawiono „korektę faktury wewnętrznej”, czy też w okresie, w którym pierwotnie Spółka ujęła koszty uzyskania przychodów z tytułu VAT od nieodpłatnego wydania (w dacie dokonania nieodpłatnego wydania)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów jest podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami. W tym przypadku odrębnymi przepisami określającymi zasady rozliczania podatku należnego od nieodpłatnego przekazania są omawiane wcześniej przepisy art. 7 ust. 6-4 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, Spółka kwalifikowała podatek należny od nieodpłatnego przekazania towarów do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, koszty uzyskania przychodów z tytułu podatku należnego od nieodpłatnego przekazania, stanowią koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują wprawdzie kosztów pośrednich i bezpośrednich działalności, jednak konstytuują tego rodzaju kategorie kosztowe poprzez określenie momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w art. 15 ust. 4-4d updop.

Między innymi, art. 15 ust. 4d przewiduje, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Zatem koszty bezpośrednie są potrącalne od przychodów w roku, którego dotyczą, natomiast koszty pośrednie potrąca się, co do zasady, w roku poniesienia. Przy czym, zgodnie z art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych, jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, analizując art. 15 ust. 4 updop należy stwierdzić, że koszty bezpośrednio związane z przychodami to takie, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z konkretnym przychodem. Wnioskując a contrario, koszty pośrednie to ta kategoria kosztów, której nie można przypisać do konkretnego przychodu, jednakże bez wątpienia pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i mają wpływ na osiąganie lub zabezpieczenie źródła przychodów podatnika, tj. spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 updop.

Powszechnie za koszty pośrednie uważa się koszty ogólne działalności, w tym m.in. koszty reklamy, czy marketingu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, nieodpłatne wydanie towarów następuje w związku z realizowaną przez Spółkę strategią marketingową. Nieodpłatne wydanie towarów oraz związany z nim podatek VAT stanowi w ocenie Spółki pośrednie koszty uzyskania przychodów z prowadzonej przez Spółkę działalności. Zatem, za moment poniesienia ww. kosztów pośrednich należy uznać dzień, w którym zaksięgowano wydatek na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w razie jej braku.

W konsekwencji, również ewentualna korekta kosztów pośrednich, która następuje w wyniku wystawienia dokumentu korygującego, powinna zostać ujęta na dzień, w którym zaksięgowano wydatek na podstawie dowodu księgowego. W przypadku VAT należnego od nieodpłatnego wydania dokumentem potwierdzającym poniesienie wydatku jest wystawienie faktury wewnętrznej, wykazanej w deklaracji VAT. Jednocześnie, jak Spółka uzasadniała wcześniej, wystawienie faktury korygującej do faktury wewnętrznej stanowi odrębne, w sensie prawnym zdarzenie, które daje podstawę do obniżenia podatku należnego w bieżącym okresie,

(tj. w okresie, w którym Spółka wystawi fakturę korygującą). Konsekwentnie, dopiero ujęcie tej faktury w księgach rachunkowych będzie dniem zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu.

Podsumowując, wystawienie przez Spółkę faktury korygującej do faktury wewnętrznej, a następnie ujęcie w księgach rachunkowych zmniejszenia podatku należnego z tego tytułu, nastąpi w bieżącym okresie rozrachunkowym. W związku z powyższym, zdaniem Spółki zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów, jako kosztów pośrednich, powinno nastąpić w deklaracji na podatek dochodowy za rok podatkowy, w którym zmniejszenie tych kosztów zostanie ujęte w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Reasumując, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatek od towarów i usług co do zasady nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Jeden z wyjątków od tej zasady jest zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie, który stanowi, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenie na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach działań promocyjnych Spółka przekazuje nieodpłatnie kontrahentom wyroby znajdujące się w ofercie handlowej Spółki oraz nabywane towary handlowe oraz usługi (dalej: „Gratisy”). Nieodpłatne przekazanie towarów na cele reprezentacji i reklamy Spółka dokumentowała fakturą wewnętrzną i opodatkowała tę czynność podatkiem od towarów i usług, który był zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie, Spółka rozważa możliwość skorygowania podatku VAT zadeklarowanego z tytułu przekazanych Gratisów, poprzez korektę wcześniej wystawionych faktur wewnętrznych. Wobec powyższego, Spółka będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów. W zakresie kwalifikacji nieodpłatnych wydań na gruncie podatku od towarów i usług Spółka złożyła odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W tym miejscu należy również podkreślić, że przepisy updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., nie określały szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie budziło jednakże wątpliwości, że bez względu na to, czy poniesiony koszt miał charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmieniała momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Zatem, korekta kosztów uzyskania przychodów była odnoszona do momentu, w którym koszty te zostały już ujęte w ewidencji księgowej. Faktury korygujące nie dokumentowały odrębnego zdarzenia gospodarczego, a tym samym, nie powinny być ujmowane na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymano te faktury korygujące.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące uproszczonych zasad korygowania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów. Ustawa przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu, bądź kosztów uzyskania przychodów w bieżącym okresie rozliczeniowym.

Powyższa ustawa dokonała nowelizacji przepisów updop m.in. poprzez dodanie art. 15 ust. 4i. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Dodatkowo, art. 15 ust. 4j updop, przewiduje, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Natomiast ust. 4k tego artykułu wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania przychodów, do których ma zastosowanie art. 15b, oraz jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Ww. zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 13 ustawy nowelizującej). Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy nowelizującej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że nowe regulacje mają zastosowanie także do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed dniem 1 stycznia 2016 r.

Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., podatnicy dokonują korekty „na bieżąco”, tj. w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym otrzymają fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Należy zauważyć, że nowe zasady korygowania kosztów uzyskania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu, to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecz do okresu którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu wynikającego z faktury pierwotnej.

Jak wskazuje we wniosku Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie w fakturach wewnętrznych, dokumentujących przekazanie Gratisów (wystawianych przez samego Wnioskodawcę) błędnie naliczano należny podatek od towarów i usług, który w ogóle nie powinien wystąpić, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie updop (kwestia ta nie podlegała ocenie, przyjęto ją jako element stanu faktycznego). Zatem, konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów, w związku z wyeliminowaniem błędnie wystawionej przez samego Wnioskodawcę faktury wewnętrznej, będzie wynikała z błędu Wnioskodawcy. W takim przypadku, koszty uzyskania przychodów winny być skorygowane (zmniejszone) za okresy rozliczeniowe (miesiące oraz lata podatkowe), w których Spółka wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.