Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB3.4510.738.2016.2.JG
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 16 grudnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środka trwałego.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku i jego uzupełnieniu braki formalne, pismem z dnia 13 lutego 2016 r. nr 0461-ITPB3.4510.669.2016.1.JG i nr 0461-ITPB3.4510.738.2016.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 1 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest podmiotem prawa handlowego wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego.

Spółka jest właścicielem budynku oddanego do użytkowania w 2009 roku. Budynek został wzniesiony przez profesjonalną firmę budowlaną. Budynek został oddany do użytkowania w roku 2009. Jest amortyzowany liniowo, przy zastosowaniu stawki 2,5%.

Spółka planuje zlecenie wykonania zewnętrznej reklamy świetlnej na ścianie zewnętrznej budynku. Reklamę będzie stanowić logo Spółki (z nazwą Spółki wewnątrz). W związku z tym, że reklama ma być podświetlana konieczne będzie podjęcie prac elektrycznych ingerujących bezpośrednio w elewację budynku. Reklama musi być przytwierdzona do ściany budynku w taki sposób, by była odporna na warunki atmosferyczne, takie jak silne porywiste wiatry.

Wstępna kalkulacja wykonania reklamy świetlnej wraz z montażem i pracami elektrycznymi wskazuje na wydatek około 5000,00 zł.

Zakupiona reklama świetlna będzie stanowiła własność spółki i będzie przez nią używana przez okres dłuższy niż rok w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej.

Przedmiotowa reklama świetlna została zamontowana w 2017 roku. Projekt reklamy (obrysowanie logo) został sporządzony w listopadzie 2016 r., co zostało udokumentowane fakturą wystawioną na kwotę netto (…) zł. Również w 2016 roku została uiszczona zaliczka na poczet wykonania i montażu reklamy w wysokości (…) zł netto. Wpłata zaliczki została udokumentowana fakturą w grudniu 2016 r.

W dniu 5 stycznia 2017 roku dokonano montażu reklamy na ścianie zewnętrznej budynku, co zostało udokumentowane fakturą na kwotę (…) zł netto. W tym samym dniu wykonano prace elektryczne niezbędne do funkcjonowania reklamy jako świetlnej (faktura z dnia 5 stycznia 2017 r. na kwotę (…) zł. netto za wykonanie instalacji elektrycznej dla reklamy świetlnej).

Przedmiotowa reklama będzie zakwalifikowana w grupie 8 klasyfikacji środków trwałych KŚT „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatek na reklamę świetlną umieszczoną na ścianie zewnętrznej budynku, z uwzględnieniem założeń przedstawionych w stanie faktycznym, będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia czy reklama ta będzie stanowiła odrębny niezależny i samoistny środek trwały czy też będzie podwyższała wartość początkową środka trwałego jakim jest budynek?
2. Czy, przy założeniu, że reklama świetlna stanowić będzie niezależny od budynku środek trwały właściwe jest zakwalifikowanie jej do grupy 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane” i odnoszenie jej wartości w koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%?

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego numerem 2 we wniosku. W zakresie pytania o numerze 1 zostanie Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 we wniosku, przy założeniu, że reklama świetlna jest środkiem trwałym, to Spółka zamierza dokonywać jej amortyzacji. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu właściwych stawek amortyzacyjnych. Reklamy świetlne pełniące funkcję reklamową jak i informacyjną (o samym fakcie istnienia firmy oraz jej istnienia w danym miejscu), w oparciu o przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 roku w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z dnia 23 grudnia 2010 r.) kwalifikuje się do grupy 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane”. W myśl artykułu 16i ust. 1 odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z pozycją 8 załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych” właściwą roczną stawką amortyzacyjną dla środków trwałych zakwalifikowanych do grupy 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie” jest stawka 20%.

Spółka podkreśla również, że wydatki związane z umieszczeniem reklamy świetlnej z logo Spółki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, bowiem są spełnione przesłanki określone przez przepisy art. 15 ust. 1 ustawy. Generalnie bowiem wydatki związane z umieszczaniem reklam świetlnych są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka zaznacza, że jednym z celów działalności gospodarczej każdego podmiotu jest maksymalizacja zysków. Istotnym narzędziem pomagającym zwiększyć przychody podmiotu gospodarczego są podejmowane działania reklamowe. Z jednej strony działalność reklamowa pozwala na maksymalizację zysku, ale z drugiej strony efektywna polityka reklamowa wymaga nakładów finansowych. Oznacza to zatem, że ponoszenie wydatków reklamowych ma na celu osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie źródła przychodów. Celem umieszczenia reklamy świetlnej z logo Spółki jest utrwalenie w pamięci kontrahentów nazwy firmy, jej znaku firmowego oraz poinformowanie o istnieniu firmy. Działanie to zatem ewidentnie ma na celu osiągnięcie przychodów. Umieszczenie neonu na budynku, gdzie znajduje się siedziba Spółki ma na celu reklamę marki, zaznaczając między innymi jej obecność wśród konkurentów.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że wydatki związane z reklamą świetlną z logo firmy zamontowaną na zewnętrznej ścianie budynku użytkowanego przez Spółkę stanowią koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, bowiem wydatki te mają charakter działań reklamowych i informacyjnych, służą osiągnięciu przychodów oraz nie są określone w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że reklama świetlna umieszczona na ścianie zewnętrznej budynku, przy założeniu, że jej koszt przekroczy wartość 3500,00 zł, będzie stanowiła odrębny niezależny i samoistny środek trwały zakwalifikowany do grupy 8 „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane” a jej odniesienie w koszty uzyskania przychodu będzie następowało poprzez odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej w wysokości 20%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm. dalej: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma charakter zamknięty. Wśród wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca wymienił m.in. wydatki na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszy takie stanowią natomiast − zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych − odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a−16m, z uwzględnieniem art. 16.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami ustalonymi w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przy czym, stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jednocześnie jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego przedmiotowa reklama świetlna stanowi własność podatnika, została przez niego nabyta, jest kompletna i zdatna do używania i okres jej używania w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej przekracza rok, czyli spełnia ona definicję środka trwałego zamieszczoną w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. A contrario skoro wydatki na nabycie reklamy świetlnej przekroczyły 3500 zł, to Wnioskodawca jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego środka trwałego.

W myśl postanowień art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ustawy i określa wysokość stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych przyporządkowanych do odpowiednich grup wg Klasyfikacji Środków Trwałych. Tym samym w kwestii ustalenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej dla określonego środka trwałego należy stosować normy zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r., poz.1864) i ustalić, w jakiej grupie dany środek trwały został sklasyfikowany.

Decyzję o zakwalifikowaniu danego środka trwałego do określonej grupy środków trwałych podejmuje podatnik. Wskazać przy tym należy, że w sprawach prawidłowości przyporządkowania danego środka trwałego do grupy KŚT orzeka Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Powyższe potwierdza komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT. Zatem w razie trudności z ustaleniem klasyfikacji KŚT o wydanie opinii należy zwrócić się do wskazanego ośrodka.

Zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego przedmiotowa reklama świetlna będzie sklasyfikowana w grupie 8, tj. „Narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie” to zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych (Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), należy zastosować do przedmiotowego środka trwałego 20 % stawkę roczną.

Ponadto zgodnie z cyt. wyżej art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów podatnicy mogą zaliczyć odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne). W związku z powyższym, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od środka trwałego, jaką jest reklama świetlna, Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, bowiem jak wskazał w opisie zdarzenia przyszłego reklama świetlna jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej i ma wpływ na osiągane przychody.

Reasumując przedmiotowa reklama świetlna będzie stanowić dla Wnioskodawcy środek trwały podlegający amortyzacji wg stawki 20% obowiązującej dla grupy 8 KŚT, a dokonane odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Należy także wyjaśnić, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy Ordynacji podatkowej, w szczególności nie jest postępowaniem dowodowym, które może być prowadzone w toku kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego lub czynności sprawdzających. Organ wydający interpretację indywidualną nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego we wniosku zdarzenia, lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku odnoszące się do regulacji przepisów prawa podatkowego jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach opisanego zdarzenia. Przedstawiony we wniosku opis sprawy stanowi bowiem jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym, wraz z zadanym pytaniem, wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne.

Należy jednocześnie podkreślić, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.