Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.47.2017.2.JK2
z 7 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2017 r. (data nadania 29 marca 2017 r., data wpływu 30 marca 2017 r.) na wezwanie z dnia 20 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.47.2017.1.JK2, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzieleniem bonifikaty przy nabyciu lokalu mieszkalnego - jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do braku powstania przychodu z tytułu udzielonej bonifikaty,
  

• prawidłowe – w odniesieniu do braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzieleniem bonifikaty przy nabyciu lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 marca 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.47.2017.1.JK2 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 29 marca 2017 r. (data nadania 29 marca 2017 r., data wpływu 30 marca 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z Uchwałą Walnego Zgromadzenia i Regulaminem sprzedaży mieszkań dla Gospodarzy Budynków (dalej "Regulamin"), uchwalonym przez Radę Nadzorczą Spółdzielni na podstawie Statutu Spółdzielni i uchwały Walnego Zgromadzenia Członków, dokonała zbycia lokali mieszkalnych na rzecz ich dotychczasowych najemców.

Z wnioskiem o ustanowienie odrębnej własności zajmowanego lokalu mogły wystąpić osoby, które spełniają następujące kryteria: były lub są zatrudnione na stanowisku Gospodarza Domu lub są ich spadkobiercami oraz zamieszkiwały i prowadziły z taką osobą wspólne gospodarstwo domowe. Są najemcami tych lokali i nie posiadają zadłużenia w opłatach za najem lokalu.

Złożony wniosek przez nabywcę weryfikowany jest przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej pod kątem spełnienia ww. warunków.

Ustanowienie odrębnej własności lokali i ich sprzedaż odbywa się na zasadach rynkowych z uwzględnieniem przewidzianej przez organy Spółdzielni Mieszkaniowej, posiadające decyzyjność w zakresie sprzedaży nieruchomości oraz przyznawania zgodnie z Regulaminem bonifikaty.

Przewidziana bonifikata na daną nieruchomość/lokal wynika z faktu użytkowania lokalu, a co za tym idzie ponoszeniem w trakcie trwania umowy najmu, kosztów związanych z jego utrzymaniem w stanie niepogorszonym jak w dniu wydania.

Wartość zbywanego lokalu ustalona jest przez Rzeczoznawcę Majątkowego na podstawie operatu szacunkowego. Od ustalonej ceny "Regulamin sprzedaży lokali na rzecz gospodarzy domów" przewiduje bonifikatę w wysokości 1,5% za każdy rok pracy na stanowisku Gospodarza Domu.

Zasada ta została przyjęta dla przejrzystości zasad udzielania bonifikaty i jest stosowana dla wszystkich zainteresowanych oraz służy do określenia ostatecznej wartości sprzedawanego lokalu mieszkalnego. Tak wyliczona cena lokalu przedstawiona została jako ostateczna oferta sprzedaży nieruchomości. Po przyjęciu oferty przez zainteresowanego zostaje podpisana umowa odrębnej własności bądź umowa przedwstępna, z których to umów wynikają stosowne opłaty podatkowe.

Lokale mieszkalne sprzedane gospodarzom domów i osobom, wskazanym we wniosku, na preferencyjnych warunkach nie były mieszkaniami przedsiębiorstwa państwowego, państwowej osoby prawnej lub państwowej jednostki organizacyjnej. Spółdzielnia Mieszkaniowa, ani jej poprzednicy prawni, nie nabyli żadnej nieruchomości na podstawie ustawy z 12 października 1994 roku o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Budynki, w których znajdują się mieszkania będące przedmiotem wniosku, wybudowane były w latach 60-tych na starych zasadach finansowania budownictwa mieszkaniowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielane przez Wnioskodawcę bonifikaty przy zakupie tzw. mieszkań służbowych, będą stanowiły przychód kupujących lokale oraz czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia kupującym informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych, tj. PIT - 8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikata nie stanowi przysporzenia po stronie nabywcy lokalu i nie wymaga wystawienia dokumentu PIT-8C, gdyż zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mieści się w katalogu przychodów określonych w ustawie. Co prawda cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, a u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru a faktycznie zapłaconą ceną. Jednakże nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie jednak rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty udzielane są ściśle na zasadach określonych w Regulaminie ustanowionym na podstawie statutu spółdzielni, a krąg osób uprawnionych do wykupu mieszkań z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Kupujący otrzymali bonifikatę na podstawie przepisów skierowanych do wszystkich osób spełniających warunki przewidziane w Regulaminie. Zatem wszystkie osoby spełniające określone statutem warunki mogą wykupić mieszkania za cenę obniżoną o wartość bonifikaty obliczonej według zasad przewidzianych w Regulaminie.

Tym samym, skoro skorzystanie z bonifikaty nie jest ograniczone do konkretnych osób, lecz wynika z przepisów o charakterze generalno-abstrakcyjnym, to korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo. Oznacza to, że u podatnika z tytułu skorzystania z bonifikaty nie powstał przychód do opodatkowania. Wartość bonifikaty nie podlega tym samym wykazaniu w zeznaniu podatkowym, gdyż bonifikata w ogóle nie podlega opodatkowaniu a Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Podobnie interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. akt IBPB-2-1/4511-13/15/BJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do braku powstania przychodu z tytułu udzielonej bonifikaty,
  

• prawidłowe – w odniesieniu do braku obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.
  
  
  

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z Uchwałą Walnego Zgromadzenia i Regulaminem sprzedaży mieszkań dla Gospodarzy Budynków, uchwalonym przez Radę Nadzorczą Spółdzielni na podstawie Statutu Spółdzielni i uchwały Walnego Zgromadzenia Członków, dokonała zbycia lokali mieszkalnych na rzecz ich dotychczasowych najemców. Z wnioskiem o ustanowienie odrębnej własności zajmowanego lokalu mogły wystąpić osoby, które spełniają następujące kryteria: były lub są zatrudnione na stanowisku Gospodarza Domu lub są ich spadkobiercami oraz zamieszkiwały i prowadziły z taką osobą wspólne gospodarstwo domowe. Są najemcami tych lokali i nie posiadają zadłużenia w opłatach za najem lokalu.

W związku z tak przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie w zacytowanym przepisie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty są udzielane ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do zakupów z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty jest podatkowo obojętne.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego definiuje pojęcie – bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług z dnia 9 maja 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 915) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Co do zasady więc, skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną. Przysporzenie takie może być natomiast traktowane w kategorii przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zaznaczyć, ja już wcześnie wyjaśniono, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty udzielane są ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do wykupu lokali mieszkalnych czy nieruchomości z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Brak ograniczenia kręgu beneficjentów do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych oraz przyznawanie bonifikaty na takich samych zasadach wszystkim osobom uprawnionym do wykupu lokali mieszkalnych czy nieruchomości sprawia, że korzystanie z bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Jednakże z taką sytuacją w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia, bowiem prawo do skorzystania z bonifikaty jest skierowane do określonej grupy członków Spółdzielni, w tym przypadku osób, które były lub są zatrudnione na stanowisku Gospodarza Domu lub są ich spadkobiercami oraz zamieszkiwały i prowadziły z taką osobą wspólne gospodarstwo domowe.

W konsekwencji uznać należy, że udzielenie bonifikaty przy zakupie lokali mieszkalnych będzie stanowiło dla osób kupujących te lokale przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 93 ww. ustawy wynika, że wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców – w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tych budynków lub lokali a ceną zakupu.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, że prawo do zwolnienia w nim zawartego przysługuje tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy przedmiotem zbycia jest zakładowy (tj. stanowiący własność pracodawcy lub byłego pracodawcy) budynek mieszkalny lub lokal mieszkalny, a jego nabywca posiada do tego budynku lub lokalu tytuł prawny – umowę najmu.

W świetle powyższego, przyjmując za Wnioskodawcą, że zbywany lokal jest lokalem zakładowym a nabywca jest najemcą, tj. posiada tytuł prawny – umowę najmu, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawiania informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.