Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP3.4512.53.2017.1.RM
z 4 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanych usług budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, realizuje inwestycję budowlaną w postaci budowy hotelu wraz z infrastrukturą towarzyszącą (dalej: „Inwestycja”), na której realizację otrzymał pozwolenie na budowę. Działka, na której wykonywana jest Inwestycja, stanowi własność Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, w 2016 roku Wnioskodawca zawarł umowę o roboty budowlane z inną spółką (dalej: „Wykonawca” lub „Kontrahent”), przedmiotem której jest wykonanie przez Kontrahenta robót budowlanych związanych z Inwestycją. Roboty budowlane wykonywane przez Kontrahenta mają na celu osiągnięcie przez Inwestycję tzw. „stanu zero”, a także wykonanie ogrodzenia terenu Inwestycji (dalej: „Przedsięwzięcie budowlane”).

Na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą, Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do przekazania Wykonawcy terenu budowy oraz do dostarczenia Wykonawcy projektu wykonawczego, stanowiącego dla niego podstawę do realizacji prac, przez który należy rozumieć opracowane przez projektanta rysunki i opisy techniczne umożliwiające realizację Przedsięwzięcia budowlanego.

Głównym obowiązkiem Wykonawcy jest natomiast wykonanie robót budowlanych z najwyższą starannością, zgodnie z zawartą umową, projektami oraz wytycznymi. Wykonawca jest ponadto uprawniony do zlecania robót podwykonawcom, a powierzając im wykonanie robót bierze odpowiedzialność za ich działania i zaniechania.

Umowa przewiduje również, że Wnioskodawca lub podmioty przez niego wskazane są uprawnieni do dokonywania bieżącej kontroli robót budowlanych wykonywanych przez Wykonawcę. Ponadto, zgodnie z umową, Wnioskodawca i Kontrahent dokonają odbioru końcowego realizowanego Przedsięwzięcia budowlanego poprzez podpisanie protokołu odbioru końcowego.

W umowie przewidziano, że Wnioskodawca będzie wypłacał Wykonawcy wynagrodzenie w transzach miesięcznych, obliczanych - w oparciu o miesięczne żądanie zapłaty - jako część sumy wynagrodzenia Wykonawcy odzwierciedlającej wartość prac zrealizowanych przez Wykonawcę w ciągu minionego miesiąca kalendarzowego. Z tytułu wykonanych prac Kontrahent wystawia Wnioskodawcy faktury VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług od Wykonawcy na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. lh ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy VAT Spółka nie jest podatnikiem VAT z tytułu nabycia usług od Wykonawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Stosownie do art. 17 ust. lh ustawy o VAT, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W załączniku nr 14 do ustawy o VAT „Wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy” pod pozycją nr 3 znalazły się usługi: „Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)” [Symbol PKWiU 41.00.40.0].

W związku z tym, że opisane w stanie faktycznym usługi Wykonawcy, zdaniem Wnioskodawcy mieszczą się w grupowaniu PKWiU wymienionym pod pozycją nr 3 w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, Spółka powzięła wątpliwość czy z początkiem roku 2017 stała się podatnikiem VAT jako nabywca usług (robót budowlanych), wykonywanych przez Kontrahenta.

Biorąc pod uwagę treść umowy opisanej w stanie faktycznym, należy uznać, że wykonując swe usługi, Kontrahent działa w charakterze wykonawcy robót budowlanych. Treść umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą nie daje jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, iż Wykonawca świadcząc usługi na rzecz Wnioskodawcy występuje w roli podwykonawcy.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że umowa zawarta pomiędzy Spółką a Wykonawcą jest umową o roboty budowlane. Taki rodzaj umów został uregulowany w art. 647 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380; dalej: „KC”), w myśl którego przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że KC precyzuje obowiązki inwestora i wykonawcy, ale nie zawiera ich definicji legalnych. W ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290) również nie zawarto definicji inwestora, jednakże jak podkreśla się w doktrynie „inwestor jest uczestnikiem procesu budowlanego, do którego obowiązków należy zorganizowanie procesu budowy, w tym zapewnienie sporządzenia projektu budowlanego, uzyskanie pozwolenia na budowę oraz zorganizowanie wykonania i dokonania odbioru robót budowlanych przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych i uprawnieniach budowlanych. Bez wątpienia jest to osoba fizyczna albo prawna, bądź też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która przeznacza środki finansowe na realizację określonej inwestycji budowlanej (...) ” (Z. Niewiadomski (red.), Prawo budowlane. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2016).

Odnosząc powyższe regulacje prawne do opisanego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy nie powinno budzić jakichkolwiek wątpliwości, iż to właśnie on działa w charakterze inwestora. Kontrahent działa natomiast w charakterze wykonawcy (a nie podwykonawcy), który na mocy zawartej z Wnioskodawcą umowy jest uprawniony do powierzania robót podwykonawcom.

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności opisanych w stanie faktycznym, a w szczególności fakt, że na gruncie umowy o roboty budowlane zawartej przez Spółkę z Wykonawcą, powierzono Wykonawcy wykonanie Przedsięwzięcia budowlanego, uznać należy, że Kontrahent nie działa w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. lh ustawy o VAT.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym, począwszy od 1 stycznia 2017 r. nie uległa zmianie jej sytuacja podatkowa, tzn. Spółka nie stała się podatnikiem VAT z tytułu usług nabywanych od Wykonawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą,o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług budowlanych, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodniez definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT realizuje m.in. projekty budowlane związane ze wznoszeniem budynków. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na działce będącej Jego własnością, realizuje inwestycję budowlaną w postaci budowy hotelu wraz z infrastrukturą towarzyszącą (Inwestycja).

W związku z tym, w 2016 roku Wnioskodawca zawarł umowę o roboty budowlane z inną spółką (Wykonawca lub Kontrahent), przedmiotem której jest wykonanie przez Kontrahenta robót budowlanych związanych z Inwestycją. Roboty budowlane wykonywane przez Kontrahenta mają na celu osiągnięcie przez Inwestycję tzw. „stanu zero”, a także wykonanie ogrodzenia terenu Inwestycji (Przedsięwzięcie budowlane). Na podstawie umowy zawartej z Wykonawcą, Wnioskodawca zobowiązał się m.in. do przekazania Wykonawcy terenu budowy oraz do dostarczenia Wykonawcy projektu wykonawczego, stanowiącego dla niego podstawę do realizacji prac (opracowane przez projektanta rysunki i opisy techniczne umożliwiające realizację Przedsięwzięcia budowlanego). Głównym obowiązkiem Wykonawcy jest natomiast wykonanie robót budowlanych z najwyższą starannością, zgodnie z zawartą umową, projektami oraz wytycznymi. Zapisy ww. umowy dają Wykonawcy prawo do zlecania robót podwykonawcom. Przedmiotowa umowa upoważnia Wnioskodawcę lub podmioty przez niego wskazane do dokonywania bieżącej kontroli robót budowlanych wykonywanych przez Wykonawcę. Zgodnie z ww. umową, Wnioskodawca i Kontrahent dokonają odbioru końcowego realizowanego Przedsięwzięcia budowlanego poprzez podpisanie protokołu odbioru końcowego.

Umowa przewiduje również, że Wnioskodawca będzie wypłacał Wykonawcy wynagrodzenie w transzach miesięcznych, obliczanych - w oparciu o miesięczne żądanie zapłaty - jako część sumy wynagrodzenia Wykonawcy odzwierciedlającej wartość prac zrealizowanych przez Wykonawcę w ciągu minionego miesiąca kalendarzowego. Z tytułu wykonanych prac Kontrahent wystawia Wnioskodawcy faktury VAT.

Jednocześnie przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca wskazał, że opisane w stanie faktycznym usługi świadczone przez Wykonawcę, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 41.00.40.0, wymienionym pod pozycją nr 3 w załączniku nr 14 do ustawy o VAT - „Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)”.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w związku z nabyciem opisanych w stanie faktycznym usług od Kontrahenta będzie zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

1. dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT,
2. dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.
   
   

Wnioskodawca wskazał, że usługi świadczone przez Wykonawcę, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 41.00.40.0, które zostało wskazane przez ustawodawcę pod pozycją nr 3 załącznika nr 14 do ustawy o VAT jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Kwestią do ustalenia pozostaje, czy w analizowanej sprawie Kontrahent działa na rzecz Wnioskodawcy jako podwykonawca.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z Wykonawcą umowę o roboty budowlane dot. wykonania inwestycji budowlanej polegającej na budowie hotelu wraz z infrastrukturą towarzyszącą. Zgodnie z zapisami ww. umowy Wykonawca zobowiązany jest do oddania przewidzianego w umowie obiektu (hotelu wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz ogrodzenia terenu Inwestycji), wykonanych zgodnie z zawartą umową, projektem przekazanym przez Wnioskodawcę oraz wytycznymi natomiast Wnioskodawca zobowiązany jest do przekazania terenu budowy, dostarczenia projektu, odebrania wybudowanego obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. Przy tym działka, na której wykonywana jest Inwestycja stanowi własność Wnioskodawcy. Z powyższego wynika więc, że Wnioskodawca jest podmiotem zlecającym wykonanie prac budowlanych natomiast Wykonawca działa w charakterze głównego wykonawcy usług budowlanych realizowanych na rzecz zleceniodawcy (Wnioskodawcy). Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w analizowanej sprawie Wykonawca nie działa w charakterze podwykonawcy, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Kontrahent wykonując na rzecz Wnioskodawcy usługi budowlane wskazane pod poz. 3 załącznika nr 14 do ustawy, polegające na wybudowaniu hotelu wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz ogrodzeniu terenu, nie działa jako podwykonawca, tym samym w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji usługi budowlane realizowane na podstawie umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, ponieważ analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi (…) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Z powyższego wynika więc, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług. W konsekwencji tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji usług będącego przedmiotem wniosku, przyjmując klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę w opisie sprawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.