Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.1.2017.2.AK
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) uzupełnione pismem z dnia 25 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data wpływu 30 stycznia 2017 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.1.2017.1.AK z dnia 10 stycznia 2017 r. (data nadania 11 stycznia 2017 r., data doręczenia 21 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1.2017.1.AK (data nadania 11 stycznia 2017 r., data doręczenia 21 stycznia 2017 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 25 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data wpływu 30 stycznia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Prawo ochrony środowiska (ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. z późniejszymi zmianami) w art. 135 ust. 1 zawiera zapis, że jeżeli mimo zastosowania rozwiązań technicznych i organizacyjnych nie można zachować dopuszczalnych wartości hałasu na terenach przyległych do lotniska, to tworzy się obszar ograniczonego użytkowania (dalej OOU).

W dniu 17 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni wezwała Przedsiębiorstwo Państwowe (dalej PP ) w związku z hałasem powodowanym przez ruch lotniczy, wynikający z działalności PP do wypłaty środków niezbędnych do wykonania izolacji akustycznych wyciszających jednorodzinny budynek mieszkalny stanowiący własność Wnioskodawczyni , położony w ustanowionym Obszarze Ograniczonego Użytkowania (OOU) dla Portu Lotniczego , w ten sposób, aby osiągnąć w nim klimat akustyczny zgodny z normami prawa budowlanego, stosownie do art. 129 ust. 2 w związku z art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Art. 136 ust. 3 tej ustawy precyzuje, że dostosowanie budynku do wymagań, wymaga od właściciela budynku między innymi wymiany okien, co powoduje dodatkowe koszty podlegające odszkodowaniu. Ustawa wskazuje, że z roszczeniem za poniesioną szkodę należy wystąpić do Zarządcy Lotniska, czyli do PP . We wniosku tym Wnioskodawczyni żądała zadośćuczynienia finansowego szkód z tego tytułu przez schodzące do lądowania samoloty, od tego, kto jest przyczyną ich powstania, w wysokości kosztów wyciszenia i dostosowania budynku do wymogów prawa budowlanego.

W rozporządzeniu wykonawczym do ustawy Prawo budowlane także określono, że jeśli budynek mieszkalny narażony jest na hałas i drgania przekraczające normy, należy stosować skuteczne zabezpieczenie m.in. ścian zewnętrznych, drzwi i okien.

Powyższe wezwanie PP w związku z roszczeniem Wnioskodawczyni pozostawało bez jakiejkolwiek odpowiedzi do dnia 30 lipca 2013 roku.

W dniu 20 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni ponownie zgłosiła do PP roszczenie w trybie art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska wraz z zawezwaniem do podjęcia negocjacji w sprawie ustalenia wysokości szkody w związku z posadowieniem nieruchomości Wnioskodawczyni w obszarze ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego (OOU). W zgłoszeniu roszczenia Wnioskodawczyni wykazała, że zgodnie z treścią art. 129 ust. 2 w związku z art. 136 ust. 3 Prawo ochrony środowiska, właściciel/użytkownik wieczysty nieruchomości, może domagać się od podmiotu, którego działalność skutkowała wprowadzeniem ograniczeń (art. 136 ust. 2 ustawy) odszkodowania za ubytek wartości nieruchomości, jak i z tytułu koniecznych nakładów (tak już poniesionych jak i koniecznych do poniesienia) dla zapewnienia właściwego klimatu akustycznego w budynku podlegającym ochronie akustycznej.

Powyższe wezwanie PP w związku z roszczeniem Wnioskodawczyni ponowionym dnia 30 lipca 2013 r. pozostawało bez jakiejkolwiek odpowiedzi do dnia 29 grudnia 2013 roku.

W dniu 30 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Sądzie Rejonowym wniosek do zawezwania do próby ugodowej PP w oparciu o art. 184 kpc.

PP w dniu 14 września 2015 r. wystąpiło do Wnioskodawczyni z pismem w którym między innymi poinformowało Wnioskodawczynię: ,,(...)wniosek spełnia wszelkie wymogi formalne oraz został zakwalifikowany do dalszego postępowania. Rozpatrywanie wniosków o wykonanie izolacji akustycznych odbywać się będzie na podstawie procedury obliczania szacunkowych kosztów odszkodowań z tytułu konieczności wykonania zabezpieczeń akustycznych mieszkań i obiektów chronionych na terenach zagrożonych hałasem lotniczym. Jednym z elementów (...) będzie wizja lokalna w Pani nieruchomości (...) w celu zebrania danych dotyczących okien w rozpatrywanym obiekcie. Następnie PP wyliczy szacunkowe koszty wykonania izolacji akustycznych – i w konsekwencji zaproponuje Pani podpisanie ugody. (...)”

W dniu 14 marca 2016 r. doszło do podpisania ugody między Wnioskodawczynią i PP . W paragrafie 1 Ugody zapisano:

„1. Przedmiotem Ugody jest uregulowanie przez PP roszczeń zgłoszonych przez Wnioskodawcę we wniosku o wykonanie izolacji akustycznych w budynku Wnioskodawcy z tytułu utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Lotniska , zwanego dalej OOU.
2. OOU został ustanowiony na podstawie Rozporządzenia Wojewody z dnia 7 sierpnia 2007 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego (Dz. Urz. Woj. ., Nr 156, poz. 4276), a następnie zmieniony na podstawie uchwały Sejmiku Województwa z dnia 20 czerwca 2011 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla Portu Lotniczego (Dz. Urz. Woj. ., Nr 128, poz. 4086).”

W paragrafie 2 Ugody zapisano: „Ugoda dotyczy lokalu .”

W paragrafie 4 Ugody zapisano:

„1. Zgodnie z podsumowaniem protokołu z wizji lokalnej, oszacowana kwota należna Wnioskodawcy od PP z tytułu roszczeń o których mowa w par. 1 wynosi 44.317, 67 zł
(…).
2. Kwota (...) zostanie przelana na konto Wnioskodawcy na Nr rachunku bankowego w ciągu 21 dni od podpisania niniejszej Ugody.”

W paragrafie 5 Ugody zapisano:

„1. Niniejsza Ugoda zaspokaja wszelkie dotychczasowe i przyszłe roszczenia odszkodowawcze Wnioskodawcy związane z kwestią zabezpieczeń akustycznych.
2. Wnioskodawca oświadcza, iż nie będzie dochodził od PP dodatkowych roszczeń z tytułu wykupu nieruchomości lub jej części, zapłaty odszkodowania za poniesioną szkodę w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości lub zapłaty odszkodowania w określonej wysokości z powodu potencjalnej utraty wartości nieruchomości”.

W dniu 1 kwietnia 2016 r. na konto Wnioskodawczyni wpłynęła kwota odszkodowania od PP w wysokości 44.317,67 zł.

W dniu 15 grudnia 2016 r. PP wystąpiło do Wnioskodawczyni z pismem, w którym poinformowało Wnioskodawczynię: „iż zgodnie z ustawą dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361), w przypadku otrzymania odszkodowania w wyniku ugody należy zapłacić od tej kwoty podatek dochodowy.(...) W związku z powyższym, prosimy o uzupełnienie danych (...) w załączonej deklaracji podatkowej PIT-8C, Dane identyfikacyjne i adres zamieszkania podatnika.”

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała, że wezwania Wnioskodawczyni kierowane do PP o zadośćuczynienie z tytułu położenia domu jednorodzinnego Wnioskodawczyni w Obszarze Ograniczonego Użytkowania i w konsekwencji z tytułu dodatkowych koniecznych nakładów w domu, począwszy od sierpnia 2009 roku do grudnia 2013 roku latami pozostawały bez jakiejkolwiek odpowiedzi. Dlatego też, w dniu 30 grudnia 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła w Sądzie Rejonowym wniosek o zawezwanie do próby ugodowej PP w oparciu o art. 184-186 kpc. Rozprawa sądowa z wniosku Wnioskodawczyni odbyła się w dniu 28 marca 2014 r. (bez obecności Wnioskodawczyni). Następnie PP w dniu 14 września 2015 r. wystąpiło do Wnioskodawczyni z pismem, w którym między innymi poinformowało: „(...) wniosek spełnia wszelkie wymogi formalne oraz został zakwalifikowany do dalszego postępowania. Rozpatrywanie wniosków o wykonanie izolacji akustycznych odbywać się będzie na podstawie procedury obliczania szacunkowych kosztów odszkodowań z tytułu konieczności wykonania zabezpieczeń akustycznych mieszkań i obiektów chronionych na terenach zagrożonych hałasem lotniczym. Jednym z elementów (...) będzie wizja lokalna w Pani nieruchomości (...) w celu zebrania danych dotyczących okien w rozpatrywanym obiekcie. Następnie PP wyliczy szacunkowe koszty wykonania izolacji akustycznych i w konsekwencji zaproponuje Pani podpisanie ugody. (...).” Przedmiotowe odszkodowanie było wypłacone w wyniku zawartej ugody. Jednocześnie Wnioskodawczyni nadmienia, że odszkodowanie nie pokrywa wszystkich kosztów wyciszenia budynku mieszkalnego.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że nie prowadzi i nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Odszkodowanie miało związek z art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska i stanowiło zadośćuczynienie za szkody Zarządcy Lotniska w stosunku do Wnioskodawczyni z racji hałasu powodowanego przez samoloty schodzące do lądowania nad domem Wnioskodawczyni położonym w Obszarze Ograniczonego Użytkowania Lotniska .

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z podpisaniem Ugody, której celem było uregulowanie przez PP roszczeń zgłoszonych przez Wnioskodawczynię w trybie art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska we wnioskach z lat 2009-2013 oraz pozwie do sądu, w sprawie ustalenia wysokości szkody w związku z położeniem domu Wnioskodawczyni w obszarze ograniczonego użytkowania dla Lotniska , zwanego dalej OOU, a następnie z wypłatą należnego w świetle przepisów prawa odszkodowania (zadośćuczynienia) od PP w wysokości 44.317,67 zł w kwietniu 2016 r., kwota wypłaconego odszkodowania zwiększyła dochody osobiste Wnioskodawczyni i czy powinna od niej również zapłacić podatek dochodowy za rok 2016?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie od PP w związku z art. 136 ust. 3 ustawy Prawo ochrony środowiska w wysokości 44.317,67 zł stanowi zadośćuczynienie za szkody Zarządcy Lotniska w stosunku do Wnioskodawczyni z racji hałasu powodowanego przez samoloty schodzące do lądowania nad domem Wnioskodawczyni, położonym w Obszarze Ograniczonego Użytkowania Lotniska . Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 punkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Podstawą prawną wniosków była ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, z których pochodzą dochody (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zawiera art. 10 ust. 1 ww. ustawy, gdzie m.in. w pkt 9 wymienia się inne źródła.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 42a ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4 przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Należy podkreślić, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze także przepis art. 84 Konstytucji RP dotyczący zasady powszechności opodatkowania, stąd każdy wyjątek od tej zasady, w tym także ulga podatkowa, nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Należy zauważyć, że każde odszkodowanie ma za zadanie wyrównanie szkody w majątku, utraconych korzyści lub szkody poczynionej na osobie (zadośćuczynienie). Odszkodowanie stanowi zawsze przychód, gdyż otrzymujący je powiększa w ten sposób swój majątek. Odszkodowanie w żadnym wypadku nie ma charakteru restytucyjnego, bowiem niczego nie przywraca a jedynie wynagradza stratę lub krzywdę. Warunkiem otrzymania każdego odszkodowania jest zdarzenie, w wyniku którego dana osoba doznała określonego uszczerbku. Nikt nie otrzyma odszkodowania, jeśli wcześniej nie zaszła przesłanka powodująca możliwość ubiegania się o nie.

Jak już wyżej wskazano, każde odszkodowanie stanowi przysporzenie majątkowe, przychód podatkowy. Jednakże ustawodawca ze względów celowościowych, wprowadził w zakresie niektórych odszkodowań zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, które wynikają z treści art. 21 ust. 1 pkt 3, 3b.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast w przypadku gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie (zadośćuczynienie) takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań (zadośćuczynień) wymienionych w lit. a) i b) przytoczonego przepisu.

Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni w latach 2009-2013 wzywała Przedsiębiorstwo Państwowe, w związku z hałasem powodowanym przez ruch lotniczy, do wypłaty środków niezbędnych do wykonania izolacji akustycznych wyciszających jednorodzinny budynek mieszkalny będący własnością Wnioskodawczyni. Przez te lata wezwania Wnioskodawczyni pozostawały bez jakiejkolwiek odpowiedzi ze strony PP . Wnioskodawczyni dnia 30 grudnia 2013 r. złożyła w Sądzie Rejonowym wniosek o zawezwanie do próby ugodowej PP w oparciu o art. 184-186 kpc. Rozprawa sądowa z wniosku Wnioskodawczyni odbyła się w dniu 28 marca 2014 r. bez obecności Wnioskodawczyni. Następnie PP w dniu 14 września 2015 r. wystąpiło do Wnioskodawczyni z pismem, w którym poinformowało o zakwalifikowaniu wniosku do wypłaty odszkodowania oraz o wizji lokalnej w nieruchomości Wnioskodawczyni, w celu wyliczenia szacunkowych kosztów wykonania izolacji akustycznych i w konsekwencji podpisania ugody.

Aby wypłacone odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie wskazanego art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

• jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
  

• podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.
  
  
  

W prawomocnym wyroku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1113/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyjaśnił, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki: jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż sądowa).

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r., poz. 519, z późn. zm.), jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części.

Stosownie do art. 129 ust. 2 ww. ustawy wynika, że w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości.

Roszczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, a roszczenie, o którym mowa w ust. 2, także osobie, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości (art. 129 ust. 3 cyt. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 136 ust. 2 ww. ustawy obowiązany do wypłaty odszkodowania lub wykupu nieruchomości jest ten, którego działalność spowodowała wprowadzenie ograniczeń w związku z ustanowieniem obszaru ograniczonego użytkowania.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów ustawy prawo o ochronie środowiska, należy stwierdzić, że przepisy te nie określają wprost wysokości odszkodowania, a także nie wskazują zasad jego ustalania.

Analiza cytowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Ponieważ ze stanu faktycznego wynika, że kwota została wypłacona na sfinansowanie izolacji akustycznych na podstawie ugody pozasądowej, to stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy świadczenie to nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego niezależnie od istnienia lub nieistnienia podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Należy bowiem zauważyć, że ww. przepis wyraźnie wskazuje, że wyłączeniu ze zwolnienia podlegają świadczenia przyznane na mocy zawieranych między stronami umów lub ugód pozasądowych. W sprawie będącej przedmiotem wniosku kwota została wypłacona na sfinansowanie izolacji akustycznych na podstawie ugody między Wnioskodawczynią a PP . Z tej zatem przyczyny świadczenie te – z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone, m.in przez Trybunał Konstytucyjny, orzekając niekonstytucyjność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu, który utracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r., który stwierdził w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06 (LEX Nr 232545), że świadczenia o charakterze odszkodowawczym, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku. W ocenie Trybunału wyrażonej w powołanym wyżej wyroku bezwarunkowe zwolnienie od podatku sum uzyskanych na podstawie ugody pozasądowej dawałoby zbyt duże pole do nadużyć, stanowiłoby wręcz zachętę do nich.

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie (zadośćuczynienie) takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy, z wyjątkiem odszkodowań (zadośćuczynień) wymienionych w lit. a) i b) przytoczonego przepisu.

Biorąc pod uwagę okoliczność, że skoro podstawą przyznania świadczenia była zawarta ugoda pozasądowa oraz wysokość świadczenia została oszacowana na podstawie wizji lokalnej, to nie mieści się ono w katalogu zwolnień przedmiotowych wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 3 i art. 21 ust. 1 pkt 3b.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że przedmiotowe świadczenie, nie stanowi tytułu uprawniającego do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 i 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji ww. świadczenie będzie stanowić przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy, a co za tym idzie na PP ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C, stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód uzyskany z innych źródeł należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym został uzyskany i opodatkować według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.