Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.12.2017.2.JO
z 20 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 lutego 2017 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 23 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla świadczonych usług najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla świadczonych usług najmu. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 21 lutego 2017 r. nr 1462-IPPP2.4512.12.2017.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia (dalej: „Parafia”) jest w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą (m.in. wynajmem nieruchomości) podatnikiem VAT czynnym. Parafia jest właścicielem zespołu nieruchomości której usytuowany jest Ośrodek (dalej: „Ośrodek”). Większość nieruchomości oddana jest w używanie firmie L. Sp. z o.o., na podstawie długoterminowej umowy najmu.

Obecnie Parafia przygotowuje się do rozpoczęcia działalności polegającej na wynajmie pokoi mieszkalnych, usytuowanych w części Ośrodka niebędącej przedmiotem ww. umowy najmu.

Pokoje przeznaczone na wynajem (łącznie siedem) zostały kompleksowo wyremontowane i stanowią pomieszczenia typowo mieszkalne, które zostaną wyposażone w meble służące do użytku mieszkaniowego (przy czym w przypadku najmu długoterminowego całość lub część wyposażenia pokoju może być dostarczona przez najemcę w postaci jego prywatnego umeblowania). Wszystkie pokoje są wyposażone w węzły sanitarne, nie mają natomiast indywidualnej kuchni - najemcom zapewniony zostanie dostęp do wspólnej kuchni przeznaczonej na ich potrzeby.

Parafia udostępniać będzie pokoje na podstawie dwu rodzajów umów najmu (krótko- i długoterminowej). W obydwu przypadkach usługi najmu obejmować będą - oprócz możliwości korzystania z pokoi będących przedmiotem najmu - dostęp do powierzchni wspólnych budynku (w tym kuchni), dostęp do parku, na terenie którego zlokalizowany jest budynek, w którym znajdują się pokoje, sprzątanie pokoi oraz pranie pościeli i ręczników.

Umowy krótkoterminowe pozwalać będą na pobyty o długości do 12 tygodni i będą oferowane osobom zainteresowanym wypoczynkiem lub/i usługami rehabilitacji na terenie budynku Ośrodka, oferowanymi przez L. Sp. z o.o.

Umowy długoterminowe zawierane będą na okres trzech miesięcy, po upływie których będą one (w braku odmiennej deklaracji jednej ze stron umowy najmu) przekształcane w umowy na okres trzech lat (które następnie mogą ulegać przedłużeniu). Parafia przewiduje zawieranie tego typu umowy z osobami w wieku podeszłym, dla których zamieszkanie na terenie Ośrodka stanowić będzie alternatywę dla pobytu w domach seniora czy innych placówkach umożliwiających zamieszkanie osobom starszym. W przypadku pobytów długoterminowych możliwe jest korzystanie przez najemcę z własnych mebli (za zgodą administratora nieruchomości, o ile będzie to możliwe ze względu na ograniczenia architektoniczne i względy bezpieczeństwa).

W zamiarze Parafii, pobyty długoterminowe mają pozwalać na w zasadzie bezterminowy pobyt najemców, jednakże Parafia nie jest w stanie przewidzieć z całkowitą pewnością okresu pobytu najemców w wynajmowanych pokojach. Na długość pobytu może mieć wpływ w szczególności stan zdrowia najemców; pokoje nie są dostosowane do korzystania przez osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności lub wymagające intensywnej opieki. Wystąpić mogą także sytuacje, w której najemcy rezygnować będą z pobytu już po pierwszym trzymiesięcznym okresie najmu (tzn. umowy nie będą przekształcane w umowy na okres trzech lat).

W piśmie z dnia 27 lutego 2017 r. Wnioskodawca informuje, że usługi najmu krótkoterminowego świadczone przez Parafię są dla celów PKWiU z 2008 roku grupowane jako 55.10.10.0 „Usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe.”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy do usług świadczonych na podstawie umów najmu krótkoterminowego Parafia powinna stosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%?
2. Czy do usług świadczonych na podstawie umów najmu długoterminowego Parafia powinna stosować zwolnienie z podatku od towarów i usług ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Do usług najmu krótkoterminowego Parafia powinna stosować stawkę podatku od towarów i usług 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: „ustawa o VAT”) oraz załącznikiem nr 3 poz. 163 do tejże ustawy, w związku z art. 146a pkt 2) ustawy o VAT.
2. Do usług najmu długoterminowego Parafia powinna stosować zwolnienie z podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
   
   

Uzasadnienie

Ad. 1

W ocenie Parafii, usługi świadczone na podstawie umów o najem krótkoterminowy mieszczą się w kategorii usług wskazanych w załączniku nr 3 poz. 163 do ustawy o VAT - „Usługi związane z zakwaterowaniem”. W konsekwencji, do ww. usług zastosowanie znajdzie stawka 8% VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 oraz pozycją 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, w związku z art. 146a pkt 2) ustawy o VAT.

Ad. 2

W ocenie Parafii, usługi najmu świadczone na podstawie umów o najem długoterminowy powinny zostać uznane za usługi polegające na udostępnieniu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkalne. W konsekwencji, usługi te będą podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy o VAT. Kwalifikacja usług najmu długoterminowego jako usług zwolnionych z podatku od towarów i usług wynika z okoliczności, iż w zamiarze Parafii celem najmu jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osób wynajmujących poprzez udostępnienie im pokojów, które mogą - co do zasady - stanowić miejsce ich bezterminowego zamieszkania.

Odmiennie więc niż w przypadku najmu krótkoterminowego, celem świadczenie tej usługi nie jest umożliwienie najemcy pobytu na terenie Ośrodka związanego z wypoczynkiem, turystyką lub rehabilitacją (który to pobyt z natury ma charakter krótkoterminowy i przejściowy), ale stworzenie najemcom możliwości pobytu stałego na terenie Ośrodka. W związku z tym, spełniona jest wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy o VAT przesłanka polegająca na wynajmie nieruchomości mieszkalnej na cele mieszkalne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2001 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz.710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl artykułu 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów , o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem, dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, w niektórych przypadkach ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.). Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do tych towarów i usług, dla których przepisy w zakresie VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 23%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU symbolem „ex” co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zatem, w sytuacji, gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Parafia jest właścicielem zespołu nieruchomości, w obrębie której usytuowany jest Ośrodek. Większość nieruchomości oddana jest w użytkowanie firmie L. Sp. z o.o. na podstawie długoterminowej umowy najmu.

Parafia przygotowuje się do rozpoczęcia działalności polegającej na wynajmie pokoi mieszkalnych, usytuowanych w części Ośrodka niebędącej przedmiotem ww. umowy najmu.

Pokoje przeznaczone na wynajem zostały kompleksowo wyremontowane i stanowią pomieszczenia typowo mieszkalne, które zostaną wyposażone w meble służące do użytku mieszkaniowego. Jak wynika z opisu wszystkie pokoje są wyposażone w węzły sanitarne, nie mają natomiast indywidualnej kuchni przeznaczonej na ich potrzeby.

Parafia udostępniać będzie pokoje na podstawie dwu rodzajów umów najmu (krótko - i długoterminowej). W obydwu przypadkach usługi najmu obejmować będą – oprócz możliwości korzystania z pokoi będących przedmiotem najmu – dostęp do powierzchni wspólnych budynku, dostęp do parku, na ternie którego zlokalizowany jest budynek, w którym znajdują się pokoje, sprzątanie pokoi oraz pranie pościeli i ręczników.

Umowy krótkoterminowe pozwalać będą na pobyty o długości do 12 tygodni i będą oferowane osobom zainteresowanym wypoczynkiem lub/i usługami rehabilitacji na terenie budynku Ośrodka, oferowanymi przez L. Sp. z o. o.

Umowy długoterminowe zawierane będą na okres trzech miesięcy, po upływie których będą one( w braku odmiennej deklaracji jednej ze stron umowy najmu) przekształcane w umowy na okres trzech lat ( które następnie mogą ulegać przedłużeniu). Parafia przewiduje zawieranie tego typu umowy z osobami w wieku podeszłym, dla których zamieszkanie na terenie Ośrodka stanowić będzie alternatywę dla pobytu w domach seniora czy innych placówkach umożliwiających zamieszkanie osób starszym.

W zamiarze Parafii, pobyty długoterminowe mają pozwalać na w zasadzie bezterminowy pobyt najemców, jednakże Parafia nie jest w stanie przewidzieć z całkowitą pewnością okresu pobytu najemców w wynajmowanych pokojach. Na długość pobytu może mieć wpływ w szczególności stan zdrowia najemców; pokoje nie są dostosowane do korzystania przez osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności lub wymagające intensywnej opieki. Wystąpić mogą także sytuacje, w której najemcy rezygnować będą z pobytu już po pierwszym trzymiesięcznym okresie najmu

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy do usług najmu krótkoterminowego Parafia powinna stosować stawkę podatku od towarów i usług 8%, natomiast do usług najmu długoterminowego powinna stosować zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Biorąc pod uwagę opis sprawy w kontekście wskazanych przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie świadczył usługi wynajmu lokali mieszkalnych na rzecz osób fizycznych i jednocześnie usługi te, jak wskazał Wnioskodawca, będą usługami krótkotrwałego zakwaterowania mieszczącymi się pod symbolem PKWiU 55, to podlegać one będą opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2, jako wymienione w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast, w odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii zastosowania zwolnienia z podatku VAT usług najmu długoterminowego należy wskazać, że usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na to, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem długoterminowy lokali mieszkalnych na rzecz przyszłych wynajmujących spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. W tym przypadku ważny jest cel na jaki lokal jest wynajmowany przez Wnioskodawcę, tj. pokoje są wynajmowane osobom starszym na cele mieszkaniowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.