2017.02.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.980.2016.2.MS
z 22 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 7 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji działki nr 44/20 oraz prawa własności posadowionego na niej budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku administracyjno-piekarniczego oraz części wiaty stalowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji działki nr 44/20 oraz prawa własności posadowionego na niej budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku administracyjno-piekarniczego oraz części wiaty stalowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 7 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP1.4512.980.2016.1.MS z 30 stycznia 2017 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Komornik Sądowy) prowadzi przeciwko dłużnikowi Spółdzielnia z/s w T. przy ul. T. 12 postępowania egzekucyjne z wniosku wierzycieli: ….
i inni. Przedmiotem ww. postępowań jest egzekucja z:

nieruchomości gruntowej stanowiącej wspólny kompleks, w którego skład wchodzą działki nr 44/20, 44/24 oraz 44/27 o łącznej powierzchni 6.762 m² zabudowane budynkami:

magazynowo - produkcyjnym - o powierzchni użytkowej 295,50 m²,
wiatą stalową - o powierzchni użytkowej 179,40 m²,
cukierni - o powierzchni użytkowej 362,89 m²,
administracyjno-piekarniczym wraz z dobudówkami (kotłownia oraz stróżówka) o łącznej powierzchni użytkowej 2.837,44 m².

Ww. działki położone są w T. Obręb 270 - S. Posiadają założone księgi wieczyste w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w T. o numerach: …... Właścicielem nieruchomości tj. działki o nr 44/20 objętej księgą wieczystą o numerze /…/4 i działki o nr 44/27 objętej księgą wieczystą o numerze /…/0 oraz wieczystym użytkownikiem działki nr 44/24 objętej księgą wieczystą o numerze /…/4, na której znajdują się budynki stanowiące odrębną nieruchomość - jest dłużnik: Spółdzielnia z/s w T. przy ul. T. 12. Właścicielem gruntu działki nr 44/24 jest Skarb Państwa - Gmina Miasta T.

Powyższe prawo i nieruchomość będzie przedmiotem licytacji publicznej, stąd też celem ustalenia, czy istnieje obowiązek odprowadzenia podatku VAT w przypadku sprzedaży na licytacji ww. nieruchomości i prawa wieczystego użytkowania wezwano dłużnika do złożenia oświadczenia w przedmiocie istnienia lub nie obowiązku podatkowego w przypadku sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz prawa własności budynków stanowiących odrębną nieruchomość. Dłużnik złożył oświadczenie wyjaśniając co następuje:

“Nieruchomość położona w T. przy ul. T. 12 w przypadku sprzedaży nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Budynki położone na tej nieruchomości datowane są z 1954 r. oraz 1968 r., z uwagi na ich wiek podatek VAT przy ich sprzedaży nie będzie pobrany.”

Mając na uwadze treść złożonego oświadczenia organ egzekucyjny wezwał dłużnika do uzupełnienia treści oświadczenia i udzielenia szczegółowych odpowiedzi na zadane pytania w tym w szczególności o doprecyzowanie informacji poprzez złożenie oświadczenia oddzielnie do każdej z nieruchomości. Organ egzekucyjny dodatkowo zaznaczył, iż oświadczenie dłużnika winno precyzyjnie wyjaśniać kwestię istnienia bądź też nie istnienia („zwolnienia”) po stronie dłużnika obowiązku podatkowego z tytułu podatku VAT w przypadku sprzedaży licytacyjnej zajętych nieruchomości. Katalog zwolnień z podatku VAT jest określony w art. 43 ustawy o podatku VAT. W świetle tegoż przepisu „datowanie nieruchomości” na lata 1954 oraz 1968 nie ma przełożenia na kwestię „pobrania” podatku VAT przy ich sprzedaży, jak to wynika z treści udzielonej dotychczas odpowiedzi przez dłużnika. Biorąc pod uwagę fakt, że organ egzekucyjny posiada informację, że dłużnik Spółdzielnia w T. jest czynnym podatnikiem podatku VAT, istnieje domniemanie, że obowiązek podatkowy z tytułu podatku VAT od sprzedaży licytacyjnej zajętego prawa wieczystego użytkowania i nieruchomości dłużnika będzie istniał po stronie dłużnika. Jeżeli dłużnik twierdzi, że zajęte nieruchomości nie powinny być obarczone tymże podatkiem, winien wykazać konkretne okoliczności oraz podstawę prawną uprawniającą go do zwolnienia z tegoż podatku.” Na skierowane wezwanie o doprecyzowanie złożonego uprzednio oświadczenia dłużnik złożył dodatkowe wyjaśnienia.

Egzekucją z nieruchomości objęty jest wspólny kompleks, w skład którego wchodzą zabudowane nieruchomości będące własnością dłużnika oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu przysługujące dłużnikowi, niemniej jednak niniejszym wnioskiem objęta będzie jedna geodezyjnie wyodrębniona działka ewidencyjna nr 44/20 (pozostałe dwie działki objęte będą odrębnymi wnioskami zgodnie z wytycznymi Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach zawartymi w wezwaniu do uzupełnienia uprzednio złożonego jednego wniosku, pozostawionego bez rozpatrzenia z uwagi na jego nieuzupełnienie).

Mając zatem na uwadze wykonaną prawomocnie czynność opisu i oszacowania zajętych nieruchomości oraz złożone wyjaśnienia dłużnika ustalono co następuje:

Działka nr 44/20 o powierzchni 3.030 m² stanowi nieruchomość położoną w T. przy ul. T. 12, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w T. o numerze: …./4. Zabudowana jest budynkiem magazynowo - produkcyjnym, częścią budynku piekarni oraz częścią wiaty stalowej dobudowanej do istniejącego budynku magazynowo - produkcyjnego. Działka i posadowione budynki są własnością dłużnika „...” Spółdzielni w T. Powierzchnia użytkowa budynku magazynowo - produkcyjnego w całości posadowionego na działce nr 44/20 wynosi 295,50 m² (wg EŚT 667,92 m² - wraz z piwnicami), powierzchnia zabudowy wynosi 324 m² a kubatura budynku wynosi 2.000 m3. Budynek magazynowo - produkcyjny wybudowany przez PSS ... w 1954 r. (w całości posadowiony na działce nr 44/20) był częściowo wynajmowany przez okres dłuższy niż 2 lata - sprzedaż zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10; budynek ten był wynajmowany - wg oświadczenia dłużnika - dla firmy PGNiG i firma ta płaciła podatek VAT (faktury za wynajem wystawiane były netto plus podatek VAT). Budynek administracyjno-piekarniczy wybudowany przez PSS w 1954 r. (którego część posadowiona jest na działce nr 44/20) był częściowo wynajmowany przez okres dłuższy niż 2 lata - sprzedaż zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10. Wiata stalowa dobudowana do istniejącego budynku magazynowo - produkcyjnego trwale z gruntem związana, stanowiąca własność dłużnika „...” Spółdzielni w T. (której część posadowiona jest na działce nr 44/20), o powierzchni użytkowej 179,40 m², nie jest wciągnięta do środków trwałych dłużnika; z informacji uzyskanych od dłużnika wiata została wybudowana przed 1990 r., dłużnik jednak nie podał szczegółowych danych w tym precyzyjnej daty jej wybudowania. Dłużnik nie oświadczył, czy przy jej budowie lub nabyciu przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego - jeśli nie to dlaczego; biorąc jednak pod uwagę okres jej powstania czyli przed rokiem 1990, dłużnik nie mógł skorzystać z tego prawa, gdyż ustawa o podatku od towarów i usług obowiązuje od 2004 r.; wg oświadczenia dłużnika wiata nie była przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Na powyższe budynki (posadowione na omawianej działce) nie były dokonywane wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na mocy art. 43. ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Według definicji art. 2 pkt 14 u.p.t.u. przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nie objętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Biorąc pod uwagę powyższy stan faktyczny i mające nastąpić zdarzenie przyszłe czyli sprzedaż zajętej dłużnikowi nieruchomości - w omawianym przypadku działki nr 44/20 wchodzącej w skład wspólnego kompleksu działek i posadowionych na nich budynków - organ egzekucyjny stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej działki zabudowanej budynkami będzie w całości korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o podatku od towarów i usług, a zwolnienie od podatku VAT dotyczące budynków będzie rozciągało się również na grunt, na którym posadowione są budynki.

W piśmie z 7 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje, że organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Zatem stosownie do treści art. 8 ustawy Ordynacja Podatkowa, który zawiera definicję płatnika, organ egzekucyjny i komornik są płatnikami podatku, zobowiązanymi do obliczenia, pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie, organowi podatkowemu. Przepis art. 18 ustawy o VAT w żaden sposób nie wskazuje, czy i w jaki sposób organ egzekucyjny oraz za pomocą jakich instrumentów ma ustalić, czy istnieje obowiązek odprowadzenia podatku VAT w przypadku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości (dokładniej stosownie do treści art. 19a ust. 5 pkt 1c ustawy o VAT - w chwili powstania obowiązku podatkowego, który powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu dokonywanej w trybie egzekucji dostawy towarów, o której mowa w art. 18 ustawy). Jak wyjaśniał Sąd w wyroku z dnia 1 kwietnia 2010 r. (WSA w Gdańsku - I SA/Gd 85/10): “Nakładając w art. 18 VATU na komorników obowiązek pobrania i wpłacenia podatku VAT, ustawodawca nie zapewnił im odpowiednich instrumentów dla realizacji tego obowiązku, a normy wynikające w przepisów KPC sprawiają, że w rzeczywistości wywiązanie się z tego obowiązku zależy nie tylko samego komornika, ale i od organu egzekucyjnego go nadzorującego, tj. właściwego sądu powszechnego, który zatwierdza w prowadzonym przed nim postępowaniu sporządzony przez komornika plan podziału sumy uzyskanej z egzekucji”. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na przytoczone wyjaśnienia przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów w uzasadnieniu Interpretacji Indywidualnej z dnia 26 stycznia 2013 r. IBPP1/443-460/13/AW, dotyczące funkcji/statusu komornika, jako płatnika podatku od dostawy. Mianowicie Dyrektor uzasadnia m.in.: „(...) Art. 18 ustawy o VAT wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowania egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji. (...) Z powyższych przepisów wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik - właściciel towarów - występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem VAT z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. A zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT i do uwzględnienia, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Biorąc więc pod uwagę powyższe przepisy - przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika - stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik. Ponadto, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy o VAT i podmiotowym tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze. W świetle powyższego, jeśli Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i dokonywana przez komornika sprzedaż towarów należących do Wnioskodawcy jest sprzedażą opodatkowaną, to Wnioskodawca jako podatnik jest zobowiązany do ujęcia tej sprzedaży w swoim rozliczeniu (deklaracji) z tyt. podatku VAT, natomiast wpłaty podatku do urzędu skarbowego winien dokonać komornik jako płatnik na podstawie art. 18 ustawy o VAT.”

Jak widać w powyższego, w znacznej mierze - jeśli nie decydującej - ustalenie czy należy odprowadzić podatek VAT w przypadku sprzedaży licytacyjnej nieruchomości, zależy od wyjaśnień i oświadczenia złożonego przez podatnika czyli dłużnika. Organ egzekucyjny nie ma wpływu na składane przez dłużnika oświadczenia, nie dysponuje też dokumentami innymi niż te, które przedstawi sam podatnik - dłużnik. W oparciu o tak zgromadzoną wiedzę i złożone przez podatnika - dłużnika oświadczenie, organ egzekucyjny dokonuje obliczenia, pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie, organowi podatkowemu lub też nie, jeśli takiego podatku nie należy odprowadzać.

Z uwagi na charakter podejmowanych przez dłużnika PSS ... działań i czynności, jak również biorąc pod uwagę, iż składane przez niego oświadczenia, dokumenty często mają charakter wybiórczy i ograniczony z powodu - jak oświadczał dłużnik - braku stosownej dokumentacji (m.in. z uwagi na zalanie dokumentów), która potwierdzałaby określone dane dotyczące dłużnika i prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, organ egzekucyjny nie jest w stanie podać precyzyjnych danych i udzielić wyczerpujących odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu z dnia 30 stycznia 2017 r. Organ egzekucyjny może wyłącznie w oparciu o zgromadzony i udostępniony materiał odpowiedzieć na zadane pytania, mając świadomość, iż w pewnej części nie wyczerpują one zakresu postawionych pytań, jednakże jest to z przyczyn obiektywnych niezależne od organu egzekucyjnego.

Z uwagi na powyższe okoliczności, które nie pozwalają w sposób jednoznaczny rozstrzygnąć występujących wątpliwości, czy należy odprowadzić podatek VAT w przypadku sprzedaży licytacyjnej a także z uwagi na złożoność problemu, organ egzekucyjny skorzystał z prawa wystąpienia do Izby Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, jak się wydaje w ocenie organu egzekucyjnego, do organu, który w sytuacji powstania wątpliwości dotyczących interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, które mogą rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego, ze względu na uprawnienia i kompetencje jest organem jak najbardziej właściwym.

Niezależnie od powyższego organ egzekucyjny uzupełnia wniosek z dnia 30 listopada 2016 r. udzielając następujących odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania, mając na uwadze powzięte dodatkowo od dłużnika informacje, w takim zakresie w jakim oświadczenie złożył dłużnik tj. Prezes PSS ... P. (dotyczy działki nr 44/20):

W piśmie z 7 lutego 2017 r. na pytanie nr 1 tut. organu „Wnioskodawca we wniosku wskazał, że działka 44/20 zabudowana jest budynkiem magazynowo-produkcyjnym, częścią budynku piekarni oraz częścią wiaty stalowej dobudowanej do istniejącego budynku magazynowo-produkcyjnego. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że budynek administracyjno-piekarniczy wybudowany przez PSS w 1954 r. Proszę zatem o wyjaśnienie, czy budynek piekarni i budynek administracyjno-piekarniczy to ten sam budynek, czy dwa odrębne budynki, czy budynek piekarni jest częścią budynku administracyjno-piekarniczego, czy odrębnym budynkiem. Jeżeli jest odrębnym budynkiem, to kiedy został wybudowany? Proszę również o wyjaśnienie, czy wiata stalowa dobudowana do istniejącego budynku magazynowo-produkcyjnego stanowi odrębny od tego budynku budynek lub budowlę, czy też jest częścią tego budynku magazynowo-produkcyjnego? Czy wydatki na wiatę stalową były wydatkami na budowę odrębnego budynku/budowli, czy też były wydatkami na ulepszenie budynku magazynowo-produkcyjnego?, Wnioskodawca podał, że dłużnik oświadczył: Budynek piekarni i budynek administracyjno - piekarniczy to ten sam budynek; wiata stalowa stanowi odrębny budynek; na pytanie o wydatki na budowę i ulepszenie dłużnik nie jest w stanie odpowiedzieć z uwagi na brak wiedzy i dokumentów, bowiem zostały zalane.

Na pytanie nr 2 tut. organu „Czy budynek magazynowo - produkcyjny, część budynku piekarni część wiaty stalowej są odrębnymi budynkami lub budowlami lub ich częściami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.) oraz budynkami lub budowlami w rozumieniu Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.)? Czy też wiata stalowa jest ruchomością? Jeżeli budynek magazynowo - produkcyjny, część budynku piekarni część wiaty stalowej są odrębnymi budynkami lub budowlami w ww. rozumieniu to należy wskazać symbole PKOB tych budynków i budowli, określone zgodnie z ww. rozporządzeniem…”, Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: Wszystkie budynki są odrębne. Wiata stalowa nie jest ruchomością. Dodatkowo dłużnik oświadczył, iż nie zna symboli PKOB tych budynków (w tym zakresie nie przedłożył też żadnej dokumentacji).

Na pytanie nr 3 tut. organu „Jeżeli wiata stalowa dobudowana do istniejącego budynku magazynowo-produkcyjnego została wykonana w ramach ulepszenia budynku proszę o wskazanie:

czy nakłady na to ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku?
kiedy ulepszenie to zostało oddane do użytkowania?
czy od tego ulepszenia Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego o podatek naliczony?
czy po ewentualnym ulepszeniu stanowiącym co najmniej 30% wartości początkowej budynek (lub jego część) był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat?
czy po ewentualnym ulepszeniu budynek był przedmiotem najmu/dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze jeśli tak to w jakim okresie oraz czy w całości, czy w części (jakiej?)?
jaki okres upłynie pomiędzy ewentualnym oddaniem w najem/dzierżawę lub innym „odpłatnym udostępnieniem” a sprzedażą ulepszonego budynku, czy będzie to okres krótszy niż 2 lata?”, Wnioskodawca podał, że nie umie odpowiedzieć na to pytanie, gdyż nie posiada w tym zakresie dokumentów, dokumenty zostały zalane.

Na pytanie nr 4 tut. organu „Czy dłużnik (Spółdzielnia ...) prowadzi (prowadził) działalność gospodarczą, jeśli tak to w jakim zakresie i od kiedy?, Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od 1908 r. w zakresie: handel, gastronomia, produkcja.

Na pytanie nr 5 tut. organu „Czy dłużnik (Spółdzielnia ...) jest, był czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, jeśli tak to z jakiego tytułu i od kiedy?’ Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: dłużnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT zgodnie z ustawą o podatku VAT, od wejścia w życie tej ustawy.

Na pytanie nr 6 tut. organu „Czy w związku z budową poszczególnych budynków i budowli mających być przedmiotem sprzedaży przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (proszę wskazać odrębnie dla każdego z obiektów)?” Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: dłużnik nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie, nie zna odpowiedzi ze względu na brak dokumentacji, dokumenty zostały zalane.

Na pytanie nr 7 tut. organu „Kiedy (proszę o podanie daty) wystąpiło pierwsze zajęcie (używanie) poszczególnych budynków i budowli mających być przedmiotem sprzedaży dla potrzeb działalności gospodarczej dłużnika (proszę wskazać odrębnie dla każdego z obiektów)?” Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: dłużnik nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie, nie zna odpowiedzi ze względu na brak dokumentacji, dokumenty zostały zalane.

Na pytanie nr 8 tut. organu „Ponadto w jaki sposób i do jakich czynności w ramach działalności gospodarczej dłużnika były wykorzystywane poszczególne budynki i budowle mające być przedmiotem sprzedaży w całym okresie ich posiadania tj.:

do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (jakich?),
do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT (jakich?),
do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (jakich?).

Odpowiedzi należy udzielić odrębnie dla każdego budynku i każdej budowli lub ich części” Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: dłużnik nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie, wg jego oceny przed wejściem w życie ustawy o VAT - nie były objęte tym podatkiem, po wejściu w życie ustawy były objęte podatkiem VAT.

Na pytanie nr 9 tut. organu „Z wniosku wynika, że budynek administracyjno-piekarniczy był częściowo wynajmowany, proszę zatem o wskazanie kiedy i w jakiej części przedmiotowe budynek był wynajmowany i czy przedmiotowa czynność była opodatkowana podatkiem VAT?” Wnioskodawca podał, że Dłużnik oświadczył: budynek administracyjno-piekarniczy był częściowo wynajmowany, czynność była opodatkowana podatkiem VAT lecz nie jest w stanie podać dokładnej daty, z pewnością w latach od roku 2000 i następnych.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, iż w wyniku wystąpienia do Drugiego Urzędu Skarbowego w T. z wezwaniem i prośbą o udostępnienie załączników do wykazu środków trwałych dłużnika ... Spółdzielnia z/s w T. z kontroli podatkowej z września 2003 r. tj.:

str 1 i 2 syntetyka środków trwałych,
str 1, 2 i 3 ewidencja wraz z historią środków trwałych

a ponadto z prośbą o udzielenie informacji w przedmiocie:

czy dłużnik ... Spółdzielnia z/s w T. korzystał z prawa odliczenia podatku VAT od nabycia środków trwałych, jeżeli tak to proszę wskazać, kiedy i w jakich kwotach;
czy dłużnik korzystał z prawa odliczenia podatku VAT od wydatków na ulepszenie środków trwałych, jeżeli tak to proszę wskazać, kiedy i w jakich kwotach,

II Urząd Skarbowy w T. udzielił odpowiedzi na skierowane pismo tylko w następującym zakresie:

„Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T. informuje co następuje. Według danych zawartych w składanych przez ... Spółdzielnię w T. ul. T. 12, NIP: … podmiot ten korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia środków trwałych, i tak:

wrzesień 2003 r. - kwota odliczenia - 167,00 zł,
październik 2003 r. - kwota odliczenia - 95,00 zł,
styczeń 2007 r. - kwota odliczenia - 13.090,00 zł,
luty 2007 r. - kwota odliczenia - 1.623,00 zł,
kwiecień 2007 r. - kwota odliczenia - 252,00 zł,
maj 2007 r. - kwota odliczenia - 5.786,00 zł,
listopad 2008 r. - kwota odliczenia - 57.033,00 zł,
grudzień 2008 r. - kwota odliczenia - 38.785,00 zł,
czerwiec 2009 r. - kwota odliczenia - 330,00 zł,
grudzień 2010 r. - kwota odliczenia - 3.604,00 zł,
styczeń 2011 r. - kwota odliczenia - 126,00 zł,
luty 2011 r. - kwota odliczenia - 66,00 zł,
sierpień 2011 r. - kwota odliczenia - 467,00 zł.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości dłużnika tj.: Działki nr 44/20 o powierzchni 3.030 m² stanowiącej nieruchomość położoną w T. przy ul. T. 12, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w T. o numerze: …/4, zabudowanej budynkiem magazynowo - produkcyjnym, częścią budynku piekarni oraz częścią wiaty stalowej dobudowanej do istniejącego budynku magazynowo - produkcyjnego (działka i posadowione budynki są własnością dłużnika „...” Spółdzielni w T.) należy odprowadzić do Urzędu Skarbowego podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Organ egzekucyjny wobec opisanego stanu faktycznego i wobec przyszłego zdarzenia jakim będzie ewentualna sprzedaż licytacyjna: zajętej dłużnikowi nieruchomości - w omawianym przypadku działki nr 44/20 wchodzącej w skład wspólnego kompleksu działek i posadowionych na nich budynków (tj. działki nr 44/20 o powierzchni 3.030 m² stanowiącej nieruchomość położoną w T. przy ul. T. 12, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Wydziale Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w T. o numerze: …./4, zabudowanej budynkiem magazynowo - produkcyjnym, częścią budynku piekarni oraz częścią wiaty stalowej dobudowanej do istniejącego budynku magazynowo - produkcyjnego; (działka i posadowione budynki są własnością dłużnika „...” Spółdzielni w T.) i w związku, z którą może wystąpić obowiązek odprowadzenia podatku VAT, stoi na stanowisku, że sprzedaż licytacyjna całej nieruchomości powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10 a ustawy o VAT, w szczególności z następujących względów: sprzedaż opisanej działki zabudowanej budynkami będzie w całości korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a Ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku VAT dotyczące budynków rozciąga się również na grunty, na których posadowione są budynki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Wnioskodawca podał we wniosku, że przedmiotem sprzedaży w drodze licytacji ma być działka nr 44/20 oraz prawo własności posadowionego na niej budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku magazynowo-produkcyjnego oraz części wiaty stalowej dobudowanej do budynku administracyjno-piekarniczego.

W myśl art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Należy wskazać, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112, poz. 1316, ze zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „obiekt budowlany”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290), w myśl którego, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Na mocy art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Wnioskodawca wskazał, że wiata stalowa nie jest ruchomością, jest trwale związana z gruntem i stanowi odrębny od budynku magazynowo-produkcyjnego budynek. Ponadto budynkami są również pozostałe obiekty (magazynowo-produkcyjny oraz administracyjno-piekarniczy) posadowione na tej działce.

Zatem wyżej wymienione obiekty budowlane posadowione na działce nr 44/20 również spełniają definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji sprzedaż wskazanych obiektów budowlanych wraz z działką nr 44/20 stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewiduje - po spełnieniu określonych warunków - objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt (również prawo wieczystego użytkowania gruntu) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa, w celu ustalenia czy sprzedaż obiektów posadowionych na działce nr 44/20 tj. budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku magazynowo-produkcyjnego oraz części wiaty stalowej, może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał, że budynek magazynowo-produkcyjny oraz budynek piekarni stanowiący część budynku administracyjno-piekarniczego zostały wybudowane przez dłużnika w 1954 r. natomiast wiata stalowa została wybudowana przed 1990 r. Przedmiotowe obiekty były przez dłużnika po wybudowaniu wykorzystywane do prowadzenia jego własnej działalności gospodarczej, dłużnik prowadzi działalność gospodarczą od 1908 r. w zakresie handel, gastronomia, produkcja, dłużnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Budynki przed wejściem w życie ustawy o VAT były wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu, a po wejściu w życie ustawy były objęte podatkiem VAT.

Ponadto budynek magazynowo - produkcyjny i administracyjno-piekarniczy były częściowo wynajmowane przez okres dłuższy niż 2 lata. Jednocześnie dłużnik nie dokonywał ulepszeń ww. obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Odnosząc się zatem do sprzedaży ww. obiektów posadowionych na działce nr 44/20, tut. organ zauważa, że ich sprzedaż będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. W odniesieniu do wskazanych budynków, doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (poprzez ich wykorzystywanie do działalności gospodarczej dłużnika) oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków lub ich części nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dalsza analiza możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży wskazanych budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a i art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

Należy zwrócić uwagę, iż w przedmiotowej sprawie sprzedaż obejmowała również działkę nr 44/20 z którą trwałe związane są wskazane we wniosku budynki.

W myśl art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem do dostawy gruntu (w przedmiotowym przypadku prawa użytkowania wieczystego gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z tymi gruntami.

Zatem, skoro dla dostawy (sprzedaży) budynków (budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku magazynowo-produkcyjnego oraz części wiaty stalowej zastosowanie znalazło zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, również dostawa działki nr 44/20 zabudowanej wskazanymi budynkami podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, odnośnie opodatkowania sprzedaży w drodze licytacji działki nr 44/20 oraz prawa własności posadowionego na niej budynku magazynowo-produkcyjnego, części budynku piekarni stanowiącego część budynku administracyjno-piekarniczego oraz części wiaty stalowej, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wydana interpretacja traci swą ważność.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia zdarzenia przyszłego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego zdarzenia przyszłego.

Tym samym dołączony do wniosku dokument nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem podkreślić, że ciężar wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego spoczywa na składającym wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Organ podatkowy nie może w tym względzie zastępować Wnioskodawcy – nie jest on bowiem uprawniony ani do zakreślania granic stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), ani do ustalania we własnym zakresie, czy podane przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe odpowiada stanowi rzeczywistemu. Zaznaczyć należy, że organ wydający interpretację jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Wszelkie zatem negatywne konsekwencje podania we wniosku niepełnego zdarzenia przyszłego oraz zdarzenia przyszłego niezgodnego z rzeczywistością ponosi Wnioskodawca.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.