Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.1008.2016.2.DJD
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 13 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych otrzymanych w drodze darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w związku z czym pismem z dnia 25 stycznia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.1008.2016.1.DJD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 25 stycznia 2017 r. (data odbioru 30 stycznia 2017 r. – identyfikator poświadczenia ePUAP – ….). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.), nadanym za pośrednictwem …. w dniu 6 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem VAT. W niedalekim czasie prawdopodobnie otrzyma od siostry darowiznę w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, na którą składać się będzie:

• nieruchomość z częścią budynku, która jest wynajmowana innym firmom,
  

• pracownicy obsługujący wynajmy (przejdą na podstawie art. 231 Kodeksu cywilnego),
  

• zobowiązania i należności,
  

• umowy najmu części budynku,
  

• pozwolenie na budowę, itp.
  
  

Wnioskodawca wprowadzi otrzymaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa do swojej działalności gospodarczej i będzie kontynuował tę działalność (wynajem) i amortyzację. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży otrzymanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 lutego 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek od 1 stycznia 2009 r., według zgłoszenia do CEiDG. Firma Wnioskodawcy prowadzi pełną księgowość i płaci podatek liniowy. Podstawowy zakres działalność obejmuje PKD 68.20.Z, tj. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Dość istotną działalność Wnioskodawcy stanowi również działalność polegająca na koordynacji pracami budowlanymi dla przyszłych najemców nieruchomości komercyjnych, czasem budowanych na ich zlecenie.

Przedmiotem darowizny będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 5a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą wchodziły składniki otrzymane w darowiźnie od siostry – wg operatu jej przedsiębiorstwa (nieruchomości, umowy dzierżawy, itp.). Przekazanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpi w formie aktu notarialnego. Wartość poszczególnych składników majątku stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa będzie określona zgodnie z operatem szacunkowym, a wyceny dokona biegły rzeczoznawca według aktualnej wartości rynkowej. Wartość zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostanie wskazana w akcie notarialnym darowizny.

Wnioskodawca dodał także, że u darczyńcy część składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiła środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji. W prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej składniki zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą stanowić środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z nabyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa w drodze darowizny od siostry, Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalonej według wartości rynkowych z dnia nabycia i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od otrzymanych składników majątkowych?
2. W jaki sposób ustalić koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży otrzymanej w drodze darowizny od siostry zorganizowanej części przedsiębiorstwa (składników majątkowych), tj. czy prawidłowe będzie ustalenie dochodu (lub straty) ze zbycia ww. opisanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako różnicy między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększonej o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego środka – gdzie sam grunt nie podlega odpisom amortyzacyjnym?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, natomiast w zakresie pytania Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, po otrzymaniu od siostry darowizny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie uprawniony do ustalenia wartości początkowej nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych według ich wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa ich wartości w niższej wartości.

Jednocześnie, Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od darowanych składników majątkowych, które spełniając przewidziane prawem przesłanki będą mogły być uznane za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Odpisy amortyzacyjne będą mogły być w całości kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przy czym, zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, także nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartości niematerialne i prawne (w tym prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej oraz know-how).

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany, m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Natomiast art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią, a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 tej ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio. Przy czym, w myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Stwierdzić zatem należy, że te z nabytych w drodze darowizny składników majątku, które będą spełniać definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, podatnik będzie mógł wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Środki te (z wyłączeniem gruntu) mogą być przedmiotem amortyzacji podatkowej. Przy ustaleniu wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidujący możliwość określenia ich wartości początkowej według wartości rynkowej z dnia nabycia, o ile umowa darowizny nie określa ich wartości w niższej wysokości. Następnie zaś – zdaniem Wnioskodawcy – odpisy amortyzacyjne od tak ustalonej wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych mogą w całości stanowić koszt uzyskania przychodów.

Mianowicie, w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw, lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Wskazać w tym miejscu należy, że co prawda powyższy przepis wskazuje, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jednak przepis ten wskazuje – a contrario – że można uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze darowizny, jeżeli nabycie to nie stanowiło przychodu lub dochód z tego tytułu był zwolniony z opodatkowania.

Podkreślić należy, że otrzymanie darowizny od siostry nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn, przy zachowaniu warunków wynikających z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem, spełnione są przesłanki art. 23 ust. 1 pkt 45a) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalające zaliczyć odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis jednoznacznie przemawia za tym, że kosztem uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne dokonywane od składników majątkowych nabytych w drodze darowizny od siostry, które spełniają przesłanki pozwalające uznać je za środki trwale lub wartości niematerialne i prawne.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 listopada 2011 r., Nr IPPB1/415-78B/11-2/AM oraz z 18 stycznia 2012 r., Nr IPPB1/415-1020/11-2/EC,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 września 2013 r., Nr ILPB1/415-814/13-2/AG,
  

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 października 2014 r., Nr IBPB1-1/415-773/14/JS oraz z 2 października 2015 r., Nr IBPB-1-1/4511-418/15/EN.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.