Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP2.4512.6.2017.2.KW
z 10 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działek o numerach: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8 wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dostawy działek o numerach: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8 wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 lutego 2017 r. poprzez doprecyzowanie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy oraz opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Państwo …. i … … w 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży nabyli do majątku wspólnego prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w … przy ul. …, numery działek ewidencyjnych: 16/30, 17/19, 17/26, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8 w obrębie geodezyjnym …. Dla działek nr 17/19, 17/28, 17/30, 56/8, 16/30 i 17/26 prowadzona jest księga wieczysta …; dla działki 45/7 – …. W tym samym roku nabyli do majątku wspólnego także prawo własności działki ewidencyjnej nr 56/6 w obrębie geodezyjnym … (pod tym samym adresem), dla której prowadzona jest księga wieczysta …. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy powyższe transakcje opodatkowane były podatkiem od towarów i usług.

W październiku 1999 r. Prezydent Miasta … zatwierdził projekt budowlany oraz wydał pozwolenie na budowę hali handlowo-magazynowej, dwóch portierni, wjazdów, dróg i placów oraz instalacji elektrycznej, wodociągowej, kanalizacyjnej i odwodnienia terenu.

Roboty budowalne wykonywane były w okresie 27 października 1999 r. – 31 maja 2000 r. Obiekt został przekazany do użytkowania z dniem 8 czerwca 2000 r. W skład obiektu wchodzi budynek, uzbrojenie terenu, układ drogowy wraz z parkingami oraz ogrodzenie. Opisane prace zostały sfinansowane z majątku spółki cywilnej („…” …). Grunt został nieodpłatnie oddany do użytkowania na potrzeby spółki cywilnej.

Zabudowane we wskazany wyżej sposób zostały działki ewidencyjne: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8 (dalej: działki zabudowane). Każda ze wskazanych działek jest w części zabudowana budynkiem usługowo-handlowym – działki te są użytkowane łącznie i stanowią zorganizowaną całość związaną z tym budynkiem. Pozostała część tych działek służy komunikacji wewnętrznej – dojazdy, dojścia oraz miejsca parkingowe są utwardzone kostką betonową. Teren ten jest w większości ogrodzony z profili stalowych i płyt betonowych (bramy wjazdowe wykonane są z profili stalowych). Działki zabudowane posiadają dostęp do drogi publicznej – dojazd do budynku odbywa się działką nr 17/28. Rozpoczęcie użytkowania budynku i innych naniesień znajdujących się na działkach zabudowanych nastąpiło w 2000 r.

W 2001 r. spółka cywilna została przekształcona w spółkę jawną. Wskutek przekształcenia spółka jawna stała się właścicielem opisanych wyżej nakładów, podczas gdy prawo użytkowania wieczystego (własności) gruntów pozostało po stronie pp. …, którzy zezwolili spółce na nieodpłatne korzystanie z ich gruntu. Od dnia przekazania obiektu do używania naniesienia nie były ulepszane.

W celu rozliczenia wskazanych wyżej nakładów spółka jawna potrąciła z zysku należnego jej wspólnikom (pp. …) kwotę równą kosztom wzniesienia naniesień na gruntach pp. …, które to koszty zostały poniesione przez spółkę. W konsekwencji pp. .. stali się ekonomicznymi właścicielami opisanych wyżej naniesień.

W styczniu 2014 r. pp. … ustanowili w drodze umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego odpłatnie prawo użytkowania na opisanych wyżej działkach. Umowa ta została jednak uznana za nieważną prawomocnym orzeczeniem sądu.

Obecnie prowadzone jest postępowanie upadłościowe, w ramach którego p. … .. został wyznaczony jako syndyk masy upadłości (postanowienie sądu zostało załączone do wniosku). Całość majątku wspólnego weszła do masy upadłości p. … …. Wnioskodawca dodał, że pp. … nie prowadzili indywidualnej działalności gospodarczej i nie byli zarejestrowani jako podatnicy podatku od towarów i usług.

Syndyk zamierza dokonać, działając w imieniu własnym i na rachunek p. … …, sprzedaży opisanych wyżej działek (zarówno działek zabudowanych wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami, jak również działek niezabudowanych). W chwili obecnej działki te wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami są przedmiotem dzierżawy. Przed wydzierżawieniem wskazane działki były przedmiotem bezumownego korzystania od stycznia 2014 r. (w wyniku uznania za nieważną opisanej wyżej umowy ustanowienia użytkowania zawartej w styczniu 2014 r.). Syndyk zamierza ubiegać się o odszkodowanie z tego tytułu. Wnioskodawca dodał, że stan bezumownego korzystania z nieruchomości był tolerowany przez syndyka.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że postanowienie o ogłoszeniu upadłości zapadło w dniu 14 czerwca 2016 r., a prawomocne pozostaje od dnia 28 października 2016 r. Dzierżawcą jest p. … …, prowadzący działalność pod firmą …, adres: ul. …, NIP: …, REGON: …. Umowa dzierżawy dotyczy nieruchomości, w skład której wchodzą działki:

• nr 17/19 o pow. 1821 m², 17/28 o pow. 3748 m², nr 17/30 o pow. 697 m², nr 56/8 o pow. 1408 m², dla których prowadzona jest księga wieczysta …(prawo użytkowania wieczystego),
  

• nr 45/7 o pow. 7107 m², dla których prowadzona jest księga wieczysta … (prawo użytkowania wieczystego),
  

• nr 56/6 o powierzchni 2198 m², dla których prowadzona jest księga wieczysta … (prawo własności).
  

Wydzierżawiającym jest syndyk masy upadłości p. .. .. – p. ... …. Umowa dzierżawy została zawarta w toku postępowania upadłościowego – w dniu 7 listopada 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jak należy opodatkować podatkiem od towarów i usług dostawę (dostawy) działek nr 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8 (działki zabudowane) wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Status prawny p. … … na gruncie podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm. – dalej: u.p.t.u.) podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej, wynikające z powołanego wyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u. ma szeroki zakres. Uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą na gruncie podatku od towarów i usług jest niezależne od celu oraz rezultatu tej działalności (a zatem nieistotne jest, czy aktywność ta doprowadziła do osiągnięcia zysku). Pojęcie to ma przy tym charakter ekonomiczny, podatnikiem podatku od towarów i usług będzie zatem podmiot, który wykonuje daną działalność, nawet mimo braku wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, czy też poza zakresem ujawnionym w takim wpisie.

Wnioskodawca podkreślił, że od strony formalnej p. … …. nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług ani nie jest wpisany do ewidencji działalności gospodarczej. Jednakże od strony faktycznej, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, wydzierżawia działki zabudowane (wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami), a co za tym idzie, wykorzystuje te nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy także zauważyć, że fakt tolerowania bezumownego korzystania z tych nieruchomości przemawia także za uznaniem p. … za podatnika podatku od towarów i usług. Konstatacja ta płynie także ze stanowiska organów podatkowych (zob. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 października 2014 r„ IPPP1/443-766/14-3/AS). Wystąpił bowiem w tym zakresie tzw. „dorozumiany stosunek zobowiązaniowy”.

Trzeba także zauważyć, że w orzecznictwie podkreśla się (zob. np. wyrok NSA z 13 kwietnia 2012 r., I FSK 890/11), że pojęcie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u. jednoznacznie wskazuje, że wykorzystywanie majątku osoby fizycznej stanowi działalność gospodarczą, jeśli jest dokonywane w sposób ciągły w celach zarobkowych. Można uznać, że z tą sytuacją mamy już teraz do czynienia z uwagi na bezumowne korzystanie nieruchomości (będzie ona bowiem skutkowała uzyskaniem odroczonej korzyści w postaci wynagrodzenia za bezumowne korzystanie), a na pewno będziemy mieć do czynienia po wynajęciu (wydzierżawieniu) nieruchomości.

W konsekwencji należy przyjąć, że p. … będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług w stosunku do transakcji sprzedaży działek zabudowanych (wraz ze znajdującymi się na nich naniesieniami).

Skutki podatkowe sprzedaży działek zabudowanych i znajdujących się na nich naniesień.

Jak już wyżej wskazano, planowana sprzedaż działek zabudowanych i znajdujących się na nich naniesień stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług – odpłatną dostawę towarów – oraz będzie dokonana przez syndyka działającego na rzecz p. …. Pan … będzie w tym zakresie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z tym rozważyć należy, czy czynność ta może podlegać zwolnieniom przedmiotowym, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a u.p.t.u. Trzeba przy tym zauważyć, że kwalifikacja podatkowa dostawy budynków i budowli determinuje kwalifikację podatkową dostawy gruntu, na którym te obiekty są posadowione. W myśl bowiem art. 29a ust. 8 u.p.t.u. w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie, stosownie do art. 2 pkt 14 u.p.t.u. rozumie się natomiast oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Tak ukształtowane pojęcie pierwszego zasiedlenia w kontekście zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. oznacza, że z pierwszym zasiedleniem mamy do czynienia wówczas, gdy dany obiekt budowlany (budynek bądź budowla) zostaną:

1. oddane do użytkowania,
2. w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu,
3. ich pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi

- po jego wybudowaniu bądź kwalifikowanym ulepszeniu (gdy wydatki na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu)

Wobec powyższego, należy przeanalizować, czy naniesienia znajdujące się na działkach zabudowanych zostały oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działki zabudowane zostały nieodpłatnie oddane do korzystania na potrzeby spółki cywilnej. Uwzględniając literalne brzmienie wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że do pierwszego zasiedlenia nie doszło przez sam fakt wzniesienia naniesień przez spółkę cywilną. Nie doszło bowiem wówczas do oddania tych naniesień do używania podmiotowi trzeciemu. Jak podkreślił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 15 stycznia 2013 r. (IPPP1/443-1032/12-4/PR) „w kontekście przedmiotowej sprawy bez wątpienia mamy do czynienia z dostawą nieruchomości zabudowanej budynkiem restauracji, przy czym bez znaczenia pozostaje, iż niniejszy budynek został wzniesiony przez podmiot dzierżawiący grunt na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Stąd też dla możliwości zastosowania zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, istotnym jest określenie czy doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. I tak, zdaniem tut. Organu nie doszło do oddania wybudowanego przez dzierżawcę budynku restauracji do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Dzierżawca wykorzystywał jedynie wybudowany budynek na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej”. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 14 maja 2010 r. (IBPP3/443-311/10/AB). Jakkolwiek wskazane wyżej rozstrzygnięcia dotyczą sytuacji, w której zabudowania zostały wzniesione na dzierżawionym gruncie, można na potrzeby niniejszej sprawy odpowiednio stosować wyrażone w nich stanowisko.

Jak z kolei wynika z opisu zdarzenia przyszłego, w styczniu 2014 r. ustanowiono prawo użytkowania tej nieruchomości. Umowa ta została jednak uznana za nieważną, lecz od tego czasu trwa korzystanie z naniesień znajdujących się na działkach zabudowanych (korzystanie o charakterze bezumownym). Skoro, jak podkreślono powyżej, stan bezumownego korzystania traktowany jest jako „dorozumiany stosunek zobowiązaniowy”, to należy uznać, że w styczniu 2014 r. oddano tę nieruchomość do użytkowania w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu. W tym kontekście nie ma znaczenia fakt, że wynagrodzenie za bezumowne korzystanie nie zostało jeszcze uiszczone. Syndyk zamierza bowiem ubiegać się o zapłatę odszkodowania.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę literalną wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 u.p.t.u., należy stwierdzić, że zostały spełnione warunki do skorzystania z omawianego zwolnienia w odniesieniu do działek zabudowanych, jak i do znajdujących się na tych działkach naniesień – od pierwszego zasiedlenia w styczniu 2014 r. minęły już dwa lata.

Wypada także odnotować, że 23 lutego 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał postanowienie (I FSK 1573/14), w którym zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości UE dotyczącym rozumienia wskazanych wyżej przepisów. Jest ono konsekwencją stanowiska prezentowanego w orzecznictwie, zgodnie z którym „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako «pierwsze zajęcie budynku, używanie»” (wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt i FSK 382/14). Należy zauważyć, że w praktyce organów podatkowych wykształciła się jednolita linia interpretacyjna, zgodnie z którą pojęcie pierwszego zasiedlenia należy rozumieć jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 sierpnia 2016 r., 1061-IPTPP3.4512.296.2016.2.JM; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 lipca 2016 r., 1061-IPTPP2.4512.159.2016.2.IR; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 maja 2016 r., IBPP2/4512-119/16/IK; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 kwietnia 2016 r., IPPP3/4512-208/16-2/ISZ).

W związku z powyższym, skoro od pierwszego zajęcia naniesień (w tym budynku) znajdujących się na działkach zabudowanych (co miało miejsce w 2000 r.) upłynął okres dwóch lat, to planowana dostawa działek zabudowanych i znajdujących się na nich naniesień korzystać będzie ze zwolnienia w powyższym rozumieniu. Należy dodać, że istnieje możliwość zrezygnowania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. Jak bowiem stanowi art. 43 ust. 10 tej ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 u.p.t.u., wskazane oświadczenie powinno zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Omawiane oświadczenie dla swej skuteczności powinno zostać złożone przed dniem zawarcia umowy sprzedaży – tj. przynajmniej jeden dzień wcześniej „w trzech egzemplarzach (po jednym dla każdej ze stron i jednym dla organu podatkowego)” (A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz, LEX 2015).

Jeżeli zaś chodzi o możliwość skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a u.p.t.u., to należy zauważyć, że zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Możliwość skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. czyni zatem niemożliwym skorzystanie ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a u.p.t.u. Jeżeli jednak możliwość skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. nie zostałaby potwierdzona przez organ podatkowy, to należy uznać, że istnieje możliwość skorzystania z drugiego z omawianych zwolnień. Państwo …, jako osoby niezarejestrowane jako podatnicy podatku od towarów i usług i nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu u.p.t.u., nie byli uprawnieni do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego (własności) nieruchomości jeśli w ogóle transakcje te były opodatkowane podatkiem od towarów i usług). Jeżeli zaś chodzi o prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków na wybudowanie naniesień, to skoro zostały one poniesione z majątku spółki cywilnej, to ona była uprawniona do odliczenia podatku naliczonego w tym zakresie, a nie pp. …. Spółka cywilna była bowiem odrębnym od wspólników podatnikiem podatku od towarów i usług, także w okresie sprzed wejścia w życie obecnie obowiązującej u.p.t.u. (M. S. Tofel, A. Pęczyk-Tofel, Czy spółka cywilna jest podatnikiem podatku VAT?, Monitor Podatkowy 1/2009).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., Nr 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Jednocześnie wskazać należy, iż nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wskazać należy, że według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zatem umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową, nakładającą na strony tej umowy określone przepisami obowiązki. Oddanie bowiem rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy dzierżawy związane jest ze wzajemnym świadczeniem dzierżawcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Tak więc umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jej dzierżawcę.

Zatem dzierżawa będąca usługą, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dzierżawa stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług dzierżawy usługodawca staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym – podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym jeżeli przedmiotem dzierżawy wykonywanej w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który wydzierżawia rzecz we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe rozważania, a także okoliczności sprawy należy wskazać, że p. … jest stroną umowy dzierżawy działek nr 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8. W związku z powyższym dzierżawa przedmiotowych działek zabudowanych ma miejsce w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, wykonywanej przez p. …, z tytułu której jest on podatnikiem podatku od towarów i usług. Także planowana dostawa ww. nieruchomości zabudowanej będzie dokonana w ramach jego działalności gospodarczej, z tytułu której będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przechodząc do istoty wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, iż stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W świetle art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.) przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową – art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Jak wynika z okoliczności sprawy przedmiotem dostawy będą działki zabudowane o numerach: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8. Każda z ww. działek zabudowana jest w części budynkiem usługowo-handlowym, a w pozostałej części służą komunikacji wewnętrznej – dojazdy, dojścia oraz miejsca parkingowe utwardzone kostką betonową. Teren jest w większości ogrodzony z profili stalowych i płyt betonowych. Przy czym należy wskazać, że będące przedmiotem dostawy dojazdy, dojścia, miejsca parkingowe oraz ogrodzenia znajdujące się na przedmiotowych działkach – w świetle obowiązujących przepisów prawa – stanowią urządzenia budowlane w rozumieniu cytowanej ustawy Prawo budowlane.

W celu ustalenia czy dla ww. nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem przedmiotowego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że będący przedmiotem zapytania budynek usługowo-handlowy został przyjęty do użytkowania w 2000 r. Od tego momentu ww. budynek był wykorzystywany w działalności gospodarczej spółki cywilnej, której wspólnikiem był p. …, a następnie – w działalności gospodarczej spółki jawnej. Obecnie przedmiotowe działki zabudowane są przedmiotem dzierżawy przez p. …. Od dnia oddania do użytkowania w 2000 r. przedmiotowy budynek nie był ulepszany. Zatem analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, iż budynek znajdujący się na działkach o numerach: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8, został po raz pierwszy zasiedlony (zajęty, używany) w 2000 r. Ponadto od tego momentu do chwili dostawy upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Zatem w przypadku dostawy ww. budynku zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji powyższego, dostawa przedmiotowego budynku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku, o ile strony nie zrezygnują ze zwolnienia i nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Odnosząc się z kolei do dostawy urządzeń budowlanych należy potraktować je jako elementy przynależne do przedmiotowego budynku i opodatkować łącznie z tym budynkiem, z którym są powiązane. W przedmiotowej sprawie dostawa budynku usługowo-handlowego korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (o ile strony nie wybrały opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy), a zatem dostawa urządzeń budowlanych również będzie korzystała ze zwolnienia.

Należy wskazać, że grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, jeżeli strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania, wówczas dostawa przedmiotowego budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. W konsekwencji również dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntów – działek o numerach: 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/8 oraz prawa własności działki nr 56/6, na których znajduje się ww. budynek usługowo-handlowy, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Reasumując, dostawa działek o numerach 17/19, 17/28, 17/30, 45/7, 56/6, 56/8, na których posadowiony jest budynek usługowo-handlowy oraz urządzenia budowlane, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile strony nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż zostały spełnione warunki do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 w stosunku do dostawy działek zabudowanych, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.