Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-2.4511.1092.2016.2.HS
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 grudnia 2016 r. (data otrzymania 12 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 1 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nr 161/1 i 161/2 o łącznej powierzchni 0,27 ha – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości nr 161/1 i 161/2 o łącznej powierzchni 0,27 ha.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 23 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1092.2016.1.HS wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 1 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 grudnia 1997 r. Wnioskodawca wraz z małżonką oraz małżeństwo L. nabyli, na podstawie umowy sprzedaży za łączną cenę 15 000 zł, udziały wynoszące po 1/2 części w niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 172 o powierzchni 2,8400 ha. Oba małżeństwa wskazane udziały w nieruchomości nabyły na prawach wspólności ustawowej.

Ponadto Wnioskodawca wraz z Panem L. nabył na podstawie umowy sprzedaży z 8 czerwca 1998 r. własność nieruchomości stanowiącej działkę nr 161 o powierzchni 0,2700 ha w częściach równych, po 1/2 udziału.

W dniu 4 sierpnia 1999 r. w Kancelarii Notarialnej Wnioskodawca i Pan L. nabyli na podstawie umowy sprzedaży udziały w wysokości po 1/2 w niezabudowanych nieruchomościach stanowiących działki nr 267, 275 i 277 o łącznej powierzchni 0,4300 ha za cenę 2 500 zł. Nabywcy nieruchomości zakupili udziały ze środków pochodzących z majątków odrębnych.

W wyniku dokonanych zmian ewidencyjnych działka nr 172 o powierzchni 2,8400 ha została podzielona na działki nr 172/1 o powierzchni 1,5573 ha i 172/2 o powierzchni 1,2781 ha. Także działka nr 161 została podzielona na działki nr 161/1 o powierzchni 0,2600 ha i 161/2 o powierzchni 0,0100 ha.

W dniu 23 grudnia 2013 r. w Kancelarii Notarialnej Wnioskodawca wraz z małżonką oraz małżeństwo L. zawarli umowę zniesienia współwłasności, na mocy której:

1. Strony dokonały zniesienia współwłasności nieruchomości składającej się z działek nr 172/1 i 172/2 w ten sposób, że:

• niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę nr 172/1 o powierzchni 1,5573 ha nabyli na własność, na prawach wspólności ustawowej, Wnioskodawca wraz z małżonką,
• niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę nr 172/2 o powierzchni 1,2781 ha nabyło na własność, na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, małżeństwo L.

Zniesienie wskazanej współwłasności nastąpiło bez żadnych dopłat.

2. Wnioskodawca i Pan L. dokonali ponadto zniesienia współwłasności nieruchomości składającej się z działek nr 161/1 i 161/2 oraz działki nr 275/2 w ten sposób że:

• niezabudowaną nieruchomość składającą się z działek nr 161/1 o powierzchni 0,26 ha i nr 161/2 o powierzchni 0,01 ha nabył na wyłączną własność Wnioskodawca,
• niezabudowaną nieruchomość stanowiącą działkę nr 275/2 o powierzchni 0,28 ha nabył na wyłączną własność Pan L.

Zniesienie wskazanych współwłasności nastąpiło bez żadnych dopłat.

W dniu 28 kwietnia 2016 r. w Kancelarii Notarialnej na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedali spółce z ograniczoną odpowiedzialnością niezabudowaną nieruchomość utworzoną z działki nr 172/1 o powierzchni 1,5573 ha za cenę w kwocie 286 000,00 zł. Ponadto Wnioskodawca sprzedał wskazanej powyżej spółce niezabudowaną nieruchomość utworzoną z działek nr 161/1 o powierzchni 0,2600 ha i nr 161/2 o powierzchni 0,0100 ha za cenę w kwocie 50 000 zł. Na podstawie tej samej umowy, analogicznych czynności dokonało małżeństwo L., którzy sprzedali tej samej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością niezabudowaną nieruchomość utworzoną z działki nr 172/2 o powierzchni 1,2781 ha za cenę w kwocie 276 000,00 zł. Ponadto Pan L. sprzedał wskazanej spółce niezabudowaną nieruchomość utworzoną z działki nr 275/2 o powierzchni 0,2800 ha za cenę w kwocie 60 000 zł.

Odpłatne zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wyniku działalności gospodarczej ani pozarolniczej działalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem nie jest konieczne podanie rynkowych wartości nieruchomości nr 161/1, 161/2 oraz 275/2 w dniu zniesienia współwłasności. Wnioskodawca mógłby podać co najwyżej szacunkową wartość rynkową przedmiotowych nieruchomości, co zawsze niesie ryzyko pomyłki i co w konsekwencji niweczyłoby gwarancyjny cel wydania interpretacji, gdyby się okazało, że podane we wniosku szacunkowe dane kwotowe odbiegają (choćby w nikłym zakresie) od stanu rzeczywistego. Zdaniem Wnioskodawcy, dla wydania interpretacji w niniejszej sprawie wystarczające jest stwierdzenie, że łączna wartość działek nr 161/1 i 161/2 w dniu zniesienia współwłasności nie była większa od wartości rynkowej działki 275/2. Zarówno bowiem w sytuacji, gdy działki 161/1 i 161/2 przedstawiały łącznie mniejszą wartość od działki 275/2 w momencie zniesienia współwłasności, jak również w sytuacji, gdy działki 161/1/i 161/2 łącznie w tym momencie miały identyczną wartość co działka 275/2, wówczas nie doszłoby do przyznania Wnioskodawcy nieruchomości przekraczającej jego udział we współwłasności, tym bardziej, że wskutek zniesienia współwłasności nie otrzymał żadnej spłaty.

W tym kontekście Wnioskodawca precyzuje stan faktyczny wniosku o wydanie interpretacji w ten sposób, że wartość rynkowa działek nr 161/1 i 161/2 w dniu zniesienia współwłasności nie była większa od wartości rynkowej działki nr 275/2.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości stanowiącej działki nr 161/1 o powierzchni 0,2600 ha i nr 161/2 o powierzchni 0,0100 ha podlegać będzie podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest – z zastrzeżeniem ust. 2 – odpłatne zbycie: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów i innych rzeczy – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane – w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie, to nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Z powyższych uregulowań prawnych wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu, ma moment i sposób jej nabycia.

W sprawie niniejszej Wnioskodawca oraz Pan L. na podstawie umowy sprzedaży stali się współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działkę nr 275/2 o powierzchni 0,2800 ha oraz działek nr 161/1 i 161/2 o łącznej powierzchni 0,2700 ha. W wyniku dokonanego 23 grudnia 2013 r. zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzymał na własność działki nr 161/1 i 161/2 o łącznej powierzchni 0,2700 ha, zaś Pan L. otrzymał na własność działkę nr 275/2 o powierzchni 0,2800 ha. Tym samym właściciele podzielili się nieruchomościami zachowując proporcje co do wielkości przyznanych nieruchomości, nie dokonując żadnych dopłat. Należy więc uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności nie uzyskał majątku większego niż posiadał przed zniesieniem współwłasności. Gdyby potraktować działki nr 275/2, 161/1 i 161/2 jako całość, to w wyniku zniesienia współwłasności, wartość otrzymanej przez Wnioskodawcę nieruchomości mieściłaby się w udziale, jaki posiadał w majątku objętym współwłasnością. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat i nie można tej czynności traktować w kategoriach nabycia. W tej sytuacji za datę nabycia nieruchomości będących działkami nr 161/1 i 161/2 należy uznać datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości, tj. 8 czerwca 1998 r. Należy uznać, że termin wskazany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych upłynął.

Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. W doktrynie przyjmuje się jednak, że za datę nabycia nieruchomości lub prawa w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością a także, gdy zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 9 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 991/14 przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Tym samym za datę nabycia nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę nabycia udziału w jej współwłasności. Problematyką objętą przedmiotowym wnioskiem zajął się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 listopada 2009 r. wydanym w sprawie sygn. akt II FSK 1489/08, w którym wskazał: Zniesienie współwłasności, w skład której wchodzi prawo własności nieruchomości może nastąpić w ten sposób, że każdy z współwłaścicieli nabędzie część nieruchomości lub też prawo własności którejś z nieruchomości, przy czym wartość tej rzeczy nie będzie przekraczała wartości udziału, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty dopłaty lub spłaty. Wówczas podmiot ten, pomimo uzyskania prawa własności nieruchomości, nie zwiększy swych aktywów majątkowych. Stąd też nie nabywa nieruchomości w rozumieniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odmienna sytuacja zachodzi wtedy, gdy podział majątku wspólnego następuje poprzez przyznanie współwłaścicielowi nieruchomości o wartości przekraczającej jego udział we współwłasności. Wówczas należy wyrównać udziały poprzez dopłatę lub spłatę. Zatem następuje wzrost aktywów majątku. W tej części bowiem w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Reasumując należy stwierdzić, że przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8a) in fine ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Taki też podgląd prezentowany jest w orzecznictwie.

Z uwagi na powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że w wyniku zniesienia współwłasności działki nr 275/2, 161/1 oraz 161/2 dokonanego przez Wnioskodawcę i Pana L., na podstawie aktu notarialnego z 23 grudnia 2013 r. każda ze stron czynności otrzymała działkę, odpowiadającą wielkości posiadanego dotychczas udziału. Zdaniem Wnioskodawcy, łączna wartość działek nr 161/1 oraz 161/2 w dniu zniesienia współwłasności nie była większa od wartości rynkowej działki nr 275/2. Wnioskodawca wskazuje, że podawanie konkretnej wartości rynkowej przedmiotowych nieruchomości stanowiłoby jedynie wartość szacunkową, co zawsze niesie ryzyko pomyłki i co w konsekwencji niweczyłoby gwarancyjny cel wydania interpretacji, gdyby się okazało, że podane we wniosku szacunkowe dane kwotowe odbiegają (choćby w nikłym zakresie) od stanu rzeczywistego.

Tym samym zniesienie współwłasności nieruchomości nie skutkowało nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nabycie nieruchomości stanowiącej działki nr 161/1 i 161/2 przez Wnioskodawcę nastąpiło z datą zawarcia umowy sprzedaży, tj. 8 czerwca 1998 r. Zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 2003 r. W konsekwencji sprzedaż działki nr 161/1 i 161/2 nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując należy stwierdzić, że przychód ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej działki nr 161/1 i 161/2 o łącznej powierzchni 0,27 ha nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Przede wszystkim należy wyjaśnić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości wiążą z datą jej nabycia. Nabycie rozumiane jest jako uzyskanie tytułu własności (nabycie własności) lub uzyskanie określonego prawa (nabycie prawa). Nabyć nieruchomość lub prawo majątkowe można odpłatnie lub nieodpłatnie.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została także przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy Kodeks cywilny nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału wynoszącego 1/2 w nieruchomości nr 161 nastąpiło 8 czerwca 1998 r. (pozostały udział 1/2 nabył Pan L.). Następnie nieruchomość ta została podzielona na dwie działki, tj. działkę nr 161/1 o powierzchni 0,2600 ha i działkę nr 161/2 powierzchni 0,0100 ha. Zniesienie współwłasności nastąpiło natomiast 23 grudnia 2013 r. i wskutek jego dokonania Wnioskodawca nabył działki nr 161/1 o powierzchni 0,26 ha i nr 161/2 o powierzchni 0,01 ha, a współwłaściciel (Pan L.) nabył działkę nr 275/2 o powierzchni 0,28 ha. Do zniesienia współwłasności nieruchomości doszło bez dopłat. W dalszej kolejności – 28 kwietnia 2016 r. – Wnioskodawca sprzedał nieruchomości nr 161/1 i nr 161/2. Wnioskodawca nie podał wprawdzie wartości tych trzech nieruchomości, niemniej podkreślił okoliczność dokonania zniesienia współwłasności bez dopłat wskazując, że wartość rynkowa działek nr 161/1 i 161/2 na dzień zniesienia współwłasności nie była większa od wartości rynkowej działki, którą otrzymał Pan L., tj. działki nr 275/2.

W tym miejscu należy wskazać, że sam fakt podziału nieruchomości dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest nieistotny, jeżeli przez podział nieruchomości należy rozumieć proces mający na celu zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych działek. Jeżeli bowiem właściciel (współwłaściciele) dokonują podziału nieruchomości nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba (te osoby) jest (są) już właścicielem (współwłaścicielami). Zatem sam podział nie stanowi więc nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotne natomiast w omawianej sprawie jest to, że w 2013 r. dokonano zniesienia współwłasności działki nr 161/1 i nr 161/2 oraz nr 275/2.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli zatem w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela bądź wielkość (powierzchnia) nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Mając zatem na uwadze powyższe wyjaśnienia oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w konsekwencji zniesienia współwłasności w 2013 r. i przyznania Wnioskodawcy nieruchomości nr 161/1 o powierzchni 0,2600 ha i nr 161/2 powierzchni 0,0100 ha, nie powiększył się stan majątku osobistego jaki przysługiwał uprzednio Wnioskodawcy we współwłasności w działkach nr 275/2, nr 161/1 i 161/2, o ile rzeczywiście na dzień zniesienia współwłasności wartość rynkowa działek nr 161/1 i 161/2 nie była większa od wartości rynkowej działki nr 275/2.

Zatem zniesienie współwłasności dokonane w 2013 r. nie stanowi w przypadku Wnioskodawcy nowego nabycia, a za datę nabycia nieruchomości, które Wnioskodawca sprzedał należy uznać rok 1998. Tak więc przychód ze sprzedaży w 2016 r. nieruchomości nr 161/1 i nr 161/2 nie będzie podlegał w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ z końcem 2003 r. pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.