Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.4.2017.1.DG
z 23 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych niezamierzonego wykreślenia Wnioskodawczyni z ewidencji CEIDG jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie skutków podatkowych niezamierzonego wykreślenia Wnioskodawczyni z ewidencji CEIDG jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ciągłości prowadzenia działalności gospodarczej w związku z wykreśleniem z CEIDG oraz braku obowiązku zgłoszenia zaprzestania wykonywania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

W dniu 25 listopada 2010 roku Zainteresowana rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą K. o profilu sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności(PKD 47.11.Z). Z Urzędem Skarbowym Wnioskodawczyni rozliczała się za pomocą deklaracji VAT.

W kwietniu 2013 r. Strona zaciągnęła kredyt na samochód na swoją działalność gospodarczą. Od zakupu tego dokonała częściowego odliczenia VAT-u. Samochód był amortyzowany od maja 2013 r. do 19 grudnia 2014 r. - zamortyzowana kwota 24.500 zł. Wartość początkowa samochodu to 73.500 zł (wartość netto + nieodliczony podatek VAT). Samochód ten został zakupiony na kredyt dla firmy, na dzień dzisiejszy do spłacenia pozostało jeszcze 16 rat.

Niestety prowadzona działalność gospodarcza przestała przynosić zadowalające rezultaty, z tego względu w dniu 19 grudnia 2014 r. Strona złożyła wniosek o wpis w CEIDG informacji o zawieszeniu prowadzonej działalności gospodarczej pod firmą K.. Prowadzenie działalności miało być zawieszone na okres 24 miesięcy.

W dniu 22 grudnia 2016 r., po uprzednim sprawdzeniu w CEIDG czy prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza nie została wykreślona, Strona złożyła wniosek o odwieszenie zawieszonej dotychczas działalności gospodarczej. Urzędniczka zapewniła Wnioskodawczynię, że najpóźniej w dniu następnym dokona zmiany wpisu w CEIDG. Niestety w dniu 27 grudnia 2016 r. przy okazji załatwiania innych spraw urzędowych Strona powzięła informację, że prowadzona przez Nią działalność gospodarcza została wykreślona z CEIDG z urzędu z dniem 26 grudnia 2016 r. Pomimo interwencji Wnioskodawczyni czynności tej nie udało się zmienić. Wobec powyższego w tym samym dniu Zainteresowana zarejestrowała nową działalność gospodarczą o tym samym profilu i tych samych danych, a także dokonała zgłoszenia do ZUS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy okres między zapisem w CEIDG o wykreśleniu z ewidencji, a jej ponownej rejestracji (1 dzień roboczy) będzie skutkował wykreśleniem Wnioskodawczyni jako podatnika VAT z ewidencji prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego i złożenia przez Stronę na tę okoliczność VAT-Z?
2. Czy od ponownej rejestracji działalności w CEIDG z dniem 27 grudnia 2016 r. pozostanie status podatnika VAT, jeśli Wnioskodawczyni nie złożyła zgłoszenia VAT-Z na okoliczność niezamierzonego przez Zainteresowaną wykreślenia z ewidencji CEIDG z datą 26 grudnia 2016 r.?
3. Czy na dzień niezamierzonego zamknięcia działalności gospodarczej tj. 26 grudnia 2016 r. Zainteresowana powinna sporządzić i przekazać do Urzędu Skarbowego spisz natury?
4. Czy Strona ma prawo przekazać posiadane w pierwszej działalności gospodarczej towary na nowo założoną działalność wpisaną w CEIDG dnia 27 grudnia 2016 r.?
5. Czy Wnioskodawczyni ma prawo przekazać nabyty na kredyt samochód nowo zarejestrowanej w CEIDG firmie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W związku z zaistniałym, wyżej opisanym stanem faktycznym Wnioskodawczyni uważa, że fakt niezamierzonego wykreślenia Jej z ewidencji CEIDG oraz ponownego wpisu w możliwie najkrótszym czasie nie powinno skutkować obowiązkiem złożenia zawiadomienia do Urzędu Skarbowego na formularzu VAT-Z i wykreślenia jako podatnika VAT.

Z uwagi na fakt, że pomyłkowe wykreślenie dokonane było z datą 26 grudnia 2016 r. a ponowny wpis z datą 27 grudnia 2016 r. (wtorek) upłynął zaledwie 1 dzień roboczy do dokonania tej korekty, gdyż zmiana zapisu w ewidencji CEIDG ani jego anulowanie nie było możliwe, a zamiarem Strony nie była likwidacja działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni uważa, że w tej sytuacji nie ma obowiązku składania formularza VAT-Z, remanentu likwidacyjnego i ponownego zgłoszenia rejestracyjnego od 27 grudnia 2016 r. (VAT-R), gdyż zamiarem Jej nie było zakończenie prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jej odwieszenie i dalsze prowadzenie. Ze względu na zaistniałą sytuację nie można było postąpić inaczej lecz tylko w ten sposób, w jaki Strona postąpiła. Dlatego też Wnioskodawczyni utrzymuje w dalszym ciągu status osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą oraz podatnika VAT czynnego, pomimo jednodniowej przerwy formalnej w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że z tych samych powodów nie ma obowiązku sporządzania końcowego spisu z natury i przekazywania go do Urzędu Skarbowego i ma prawo do przekazania wszystkich towarów będących na stanie pierwszej działalności gospodarczej do nowo zarejestrowanej działalności gospodarczej z uwagi na fakt, że nowa działalność jest jej kontynuacją i wykorzystuje wszystkie materiały ze względu na ten sam profil działalności.

Wnioskodawczyni ma również prawo przekazania nowej działalności samochodu zakupionego na kredyt w 2013 r. i amortyzowania go w dalszym ciągu, z uwagi na fakt, że nowo otwarta działalność jest w ocenie Wnioskodawczyni działalnością tożsamą z poprzednio prowadzoną a pomiędzy wykreśleniem z CEIDG a ponowną jej rejestracją nie upłynął nawet jeden dzień roboczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Stosowanie do art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 8 ustawy).

Ponadto, w myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W przypadku zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy nie mają obowiązku składania deklaracji, o których mowa w ust. 1 i 2, za okresy rozliczeniowe, których to zawieszenie dotyczy (art. 99 ust. 7a ustawy).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług stanowią autonomiczne regulacje względem przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 z późn. zm.), która reguluje, podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a (art. 14a ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy (art. 14a ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 14a ust. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.

Na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy, tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej "CEIDG".

Zadaniem CEIDG jest:

1. ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi;
2. udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie wskazanym w ustawie;
3. umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
   
4. umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz wprowadzającego je organu (art. 23 ust. 3 cyt. ustawy).
   
   

W świetle art. 26 ust. 1 ww. ustawy, wniosek o wpis do CEIDG składa się za pośrednictwem formularza elektronicznego dostępnego na stronie internetowej CEIDG, w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw gospodarki oraz za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej. System teleinformatyczny CEIDG przesyła na wskazany adres poczty elektronicznej potwierdzenie złożenia wniosku.

Z treści art. 26 ust. 2 wynika, że wniosek o wpis do CEIDG może być również sporządzony na formularzu zgodnym z formularzem, o którym mowa w ust. 1, a następnie:

1. złożony w wybranym urzędzie gminy albo
   
2. wysłany listem poleconym na adres wybranego urzędu gminy.
   
   

Jeżeli wniosek o wpis do CEIDG jest składany w sposób określony w ust. 2 pkt 1, organ gminy potwierdza tożsamość składającego wniosek oraz, za pokwitowaniem, przyjęcie wniosku.(art. 26 ust. 3).

Zgodnie z art. 26 ust. 4 ww. ustawy organ gminy przekształca wniosek, o którym mowa w ust. 2, na formę dokumentu elektronicznego, podpisuje go kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisuje w inny sposób akceptowany przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację osoby podpisującej przekształcony wniosek i przesyła go do CEIDG nie później niż następnego dnia roboczego od dnia jego otrzymania.

Jak stanowi art. 30 ust. 1 powołanej ustawy, przedsiębiorca jest obowiązany złożyć wniosek o:

1. zmianę wpisu - w terminie 7 dni od dnia zmiany danych, o których mowa w art. 25 ust. 1 i 5, powstałej po dniu dokonania wpisu do CEIDG;
   
2. wykreślenie wpisu - w terminie 7 dni od dnia trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.
   
   

W świetle uregulowań zawartych zarówno w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej jak i w ustawie o podatku od towarów i usług, zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W kontekście powołanych wyżej przepisów i stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie nie nastąpiło zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, skutkujące obowiązkiem zgłoszenia go naczelnikowi urzędu skarbowego. Obowiązek zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego zaprzestania prowadzenia działalności następuje w sytuacji, gdy czynny podatnik zaprzestał wykonywać czynności opodatkowane. W rozpatrywanej sprawie zamiarem Wnioskodawczyni nie było zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej, lecz wznowienie zawieszonej działalności. Natomiast omyłkowe wyrejestrowanie działalności z dniem 26 grudnia 2016 r. w Urzędzie Gminy przez pracownika tego Urzędu pomimo złożonego przez Wnioskodawczynię wniosku o wznowienie działalności oraz ponowne niezwłoczne zarejestrowanie działalności gospodarczej z dniem 27 grudnia 2016 r. w tożsamym zakresie i formie, nie wywołuje skutku w postaci zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji Wnioskodawczyni będzie także nieprzerwanie miała status czynnego podatnika podatku VAT.

Stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Stosownie do art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W świetle powyższych regulacji prawnych, obowiązki wynikające z przepisu art. 14 ustawy ciążą na podatniku tegoż podatku, będącym osobą fizyczną zaprzestającym wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wskazano na wstępie, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów,w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Z przywołanych przepisów wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. W przypadku zatem zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że opodatkowanie towarów, które po nabyciu nie zostały odsprzedane, uzasadnione jest konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

W omawianej sprawie nie znajdą zatem zastosowania przepisy art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczące opodatkowania towarów w przypadku zaprzestania przez podatnika wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, ponieważ jak wynika z opisu stanu sprawy, zachowana jest ciągłość prowadzonej działalności gospodarczej i brak jest również podstaw do złożenia zgłoszenia likwidacyjnego, o którym mowa w przepisie art. 96 ust. 6 ustawy.

Należy także wskazać, że wszelkie towary, które Wnioskodawczyni nabyła w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (towary handlowe, materiały, środki trwałe) powinna dalej je wykorzystywać w podjętej działalności gospodarczej zgodnie z ich przeznaczeniem.

W konsekwencji należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawczyni odnośnie pytań 1-5 wniosku w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.