Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1127.2016.2.KS1
z 16 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2017 r. (data wpływu) na wezwanie Nr 1462-IPPB1.4511.1127.2016.1.KS1 z dnia 26 stycznia 2017 r. (data nadania 26 stycznia 2017 r., data odbioru 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionych motocykli lub motorowerów oraz wydatków związanych z ich eksploatacją – jest prawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wyposażenia i środków ochronny (kasku, odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy), jeżeli czas użytkowania będzie dłuższy niż rok i wydatków na ich zakup, jeżeli czas ich użytkowania będzie krótszy niż rok – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionych motocykli lub motorowerów oraz wydatków związanych z ich eksploatacją, a także zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wyposażenia i środków ochronny (kasku, odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy), jeżeli czas użytkowania będzie dłuższy niż rok i wydatków na ich zakup, jeżeli czas ich użytkowania będzie krótszy niż rok.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług związanych z tworzeniem, wdrożeniem i eksploatacją oprogramowania komputerowego oraz doradztwem w zakresie stosowania sprzętu i oprogramowania komputerowego. Działalność ta opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. podatkiem liniowym).

Usługi świadczone będą zgodnie z umowami zawieranymi z klientami w wielu lokalizacjach (biurach) klientów w rejonie W..

Wnioskodawca będzie Organizował prace swoją i/lub innych osób oraz zapewniał odpowiednie warunki i narzędzia niezbędne do wykonywania prac będących przedmiotem świadczonych usług. Osobami wykonującymi usługi w zależności od zakresu usług i charakteru zadań będą Wnioskodawca osobiście, osoby współpracujące z Wnioskodawcą (członkowie rodziny) lub osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umów zlecenia, umów o prace lub umów o dzieło.

Zdarzenie 1:

Wnioskodawca zamierza zakupić motocykle lub motorowery (np. skutery) o wartości (pojedynczego pojazdu) nieprzewyższającej równowartości 20 000 EUR przeznaczone do wykorzystania przez osoby wykonujące usługi. Pojazdy te będą wykorzystywane wyłącznie w celach związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i będą umożliwiać szybsze przemieszczanie się osób realizujących usługi do, z oraz pomiędzy miejscami świadczenia usług, dzięki czemu osoby te będą mogły większą część swojego czasu pracy poświęcić na czynności, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (świadczenie usług, za które płacą klienci), a mniejszą część czasu pracy na przemieszczanie się pomiędzy biurami klientów (miejscami świadczenia usług). Dzięki tej oszczędności czasu w tym samym okresie czasu (tym samym nakładem czasu pracy) możliwa będzie realizacja większej liczby usług dla klientów skutkująca większym przychodem.

Zdarzenie 2:

Wnioskodawca zamierza zakupić wyposażenie i środki ochronne zapewniające ww. osobom bezpieczne dla zdrowia i życia warunki korzystania z pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1, a w szczególności:

• wymagane przepisami kaski ochronne (art. 40 ustawy prawo o ruchu drogowym),
• odzież ochronną i/lub ochraniacze.
  
  

Opisane wyposażenie i środki ochronne jest niezbędne dla zgodnego z przepisami oraz bezpiecznego dla zdrowia i życia osób wykonujących usługi przemieszczania się pojazdami, o których mowa w opisie zdarzenia 1, w czasie wykonywania przez te osoby zadań związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Opisane wyposażenie i środki ochronne będą wykorzystywane wyłącznie w tym celu. W zależności od rodzaju wyposażenia/środków ochronnych ich przewidywany czas użytkowania może być dłuższy lub krótszy niż rok.

Pismem z dnia 6 stycznia 2017 r. (data wpływu) Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe 1 i 2 o poniższe informacje.

Uzupełnienie opisu zdarzenia 1:

Przewidywany okres użytkowania pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1, będzie dłuższy niż 1 rok. Przewidywana wartość (zakupu) poszczególnych pojazdów może być większa lub mniejsza niż 3500 PLN. W odniesieniu do tych pojazdów Wnioskodawca nie będzie korzystać z uprawnienia określonego w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzupełnienie opisu zdarzenia 2:

Przewidywany okres użytkowania wyposażenia i środków ochrony, o których mowa w opisie zdarzenia, może być dłuższy lub krótszy niż 1 rok (w zależności od rodzaju środków).

Wartość poszczególnych elementów wyposażenia i środków ochronnych może być większa lub mniejsza niż 3500 PLN. Wnioskodawca nie będzie korzystać z uprawnienia określonego w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do wyposażenia i środków ochrony, o których mowa we wniosku.

Wyposażenie i środki ochrony, o których mowa we wniosku, nie będą w sposób trwały opatrzone cechami charakterystycznymi dla prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy (nazwa firmy, logo, itp.). W wielu przypadkach ze względu na specyfikę materiałów, z których wykonany jest ten sprzęt (tworzywa i włókna sztuczne), nanoszenie na niego przez użytkownika jakichkolwiek powłok, farb lub kontakt z jakimikolwiek rozpuszczalnikami może powodować utratę właściwości, jak również powoduje utratę gwarancji producenta sprzętu (zgodnie z warunkami gwarancji). Niekiedy możliwe jest zamówienie u producenta sprzętu z naniesionymi fabrycznie oznaczeniami, ale takie „spersonalizowane” wyposażenie i środki ochrony są znacznie droższe i Wnioskodawca nie będzie takich środków zamawiać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odpisy z tytułu zużycia (odpisy amortyzacyjne) pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1, dokonywane zgodnie z art. 22a-22o Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych, będą stanowić koszty uzyskania przychodu?
2. Czy wydatki związane z eksploatacją pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1 (koszty zakupu paliwa, usług serwisowych, części zamiennych, itp.), będą stanowić koszty uzyskania przychodu?
3. Czy odpisy z tytułu zużycia (odpisy amortyzacyjne) wyposażenia i środków ochrony, o których mowa w opisie zdarzenia 2, których przewidywany czas użytkowania będzie dłuższy niż rok, dokonywane zgodnie z art. 22a-22o Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych, będą stanowić koszty uzyskania przychodu?
4. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia i środków ochronnych, o których mowa w opisie zdarzenia 2, których przewidywany czas użytkowania będzie krótszy niż rok, będą stanowić koszty uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1

Odpisy z tytułu zużycia (odpisy amortyzacyjne) pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1, dokonywane zgodnie z art. 22a-22o Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych, będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko takie wynika z przepisów art. 22 ust 8 oraz art. 22a ust. 1 Ustawy, zgodnie z którymi:

• (art. 22 ust. 8) „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23,”
• (art. 22a ust. 1) „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: [...] 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą [...], zwane środkami trwałymi”
  
  

W opisywanym zdarzeniu przyszłym (Zdarzenie 1) pojazdy, o których mowa, będą kompletnymi i zdatnymi do użycia środkami transportu wykorzystywanymi na potrzeby związane z działalnością gospodarczą o przewidywanym czasie użytkowania dłuższym niż rok. Środki takie nie są wymienione w zastrzeżeniach w art. 22c Ustawy, jak również nie odnoszą się do nich żadne z wyłączeń i ograniczeń znajdujących się w art. 23 Ustawy. Zatem zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 Ustawy odpisy, o których mowa w pytaniu będą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Uzupełnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy z punktu widzenia prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1, nie ma znaczenia czy ich wartość przekracza czy nie przekracza 3500 PLN. Ewentualny inny sposób potraktowania z punktu widzenia przepisów Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych zakupu pojazdu o wartości nie przekraczającej 3500 PLN określony w art. 22d ust. 1 Ustawy nie jest obligatoryjny, zatem jeśli Wnioskodawca z niego nie będzie korzystał, to będzie miał prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych również dla pojazdów, których wartość początkowa nie będzie przekraczać 3500 PLN.

Ad. 2

Wydatki związane z eksploatacją pojazdów, o których mowa w opisie zdarzenia 1 (koszty zakupu paliwa, usług serwisowych, części zamiennych, itp.), będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23”.

Koszty eksploatacji pojazdów ponoszone są celem umożliwienia ich użytkowania (bez poniesienia tych kosztów - paliwa, napraw, części zamiennych,pojazdy są bezużyteczne). Ich użytkowanie zaś umożliwia szybsze przemieszczanie się osób realizujących usługi pomiędzy miejscami świadczenia usług (oraz siedzibą firmy), dzięki czemu osoby te będą mogły większą część swojego czasu pracy poświęcić na czynności za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie (świadczenie usług, za które płacą klienci), a mniejszą część czasu pracy na przemieszczanie się pomiędzy biurami klientów (miejscami świadczenia usług). W ten sposób, w tym samym okresie czasu (tym samym nakładem czasu pracy) możliwa będzie realizacja większej liczby usług skutkująca większym przychodem.

Istniejący związek przyczynowo skutkowy pomiędzy kosztami eksploatacji ww. pojazdów, możliwością ich używania, efektywnością wykorzystania czasu pracy osób świadczących usługi i powstającym w ten sposób przychodem wskazuje na celowość ponoszenia tych kosztów w kontekście uzyskiwania przychodu. Ponieważ koszty takie nie są również objęte żadnym z wyjątków wskazanych w art. 23 ustawy to znaczy, że będą one stanowić koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy.

Ad. 3

Odpisy z tytułu zużycia (odpisy amortyzacyjne) wyposażenia i środków ochrony, o których mowa w opisie zdarzenia 2, których przewidywany czas użytkowania będzie dłuższy niż rok, dokonywane zgodnie z art. 22a-22o Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych, będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Stanowisko takie wynika z przepisów art. 22 ust. 8 oraz art. 22a ust. 1, zgodnie z którymi:

• (art. 22 ust. 8) „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23”,
• (art. 22a ust. 1) „amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: [...] 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą [...], zwane środkami trwałymi”.
  
  

Zgodnie z art. 22a ust. 1 wyposażenie i środki ochronne (urządzenia i przedmioty) kompletne i zdatne do użycia, wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których przewidywany czas używania jest dłuższy niż rok, zaliczają się do środków trwałych i podlegają amortyzacji (w szczególności nie stosują się zastrzeżenia z art. 22c). Również dla takich środków trwałych nie stosuje się żaden z wyjątków określonych w art. 23 Ustawy. Zatem biorąc powyższe pod uwagę, zgodnie z art. 22 ust. 8 odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia wyposażenia i środków ochronnych o przewidywanym czasie ich użytkowania przekraczającym rok, których dotyczy zdarzenie 2 będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Uzupełnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy z punktu widzenia prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych środków, o których mowa w pytaniu 3 (tj. środków, których przewidywany czas używania jest dłuższy niż rok), nie ma znaczenia czy ich wartość przekracza czy nie przekracza 3500 PLN. Ewentualny inny sposób potraktowania z punktu widzenia przepisów Ustawy o Podatku Dochodowym od Osób Fizycznych zakupu środków trwałych o wartości nie przekraczającej 3500 PLN określony w art. 22d ust. 1 Ustawy nie jest obligatoryjny, zatem jeśli Wnioskodawca z niego nie będzie korzystał, to będzie miał prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych również dla środków, których wartość początkowa nie będzie przekraczać 3500 PLN.

Ad. 4

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia i środków ochronnych, o których mowa w opisie zdarzenia 2, których przewidywany czas użytkowania będzie krótszy niż rok, będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Uzasadniając powyższe należy zwrócić uwagę, że:

• w pewnym zakresie obowiązek stosowania określonych środków ochrony w czasie korzystania z pojazdów, o których tu mowa, wynika wprost z przepisów Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym (Art. 40),
• w odniesieniu do wszelkich osób fizycznych wykonujących pracę organizowaną przez przedsiębiorcę (na podstawie stosunku pracy lub na innej podstawie) w miejscach wskazanych przez niego, obowiązkiem przedsiębiorcy jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (Kodeks Pracy, art. 207 par. 2, art. 304 par. 1, par. 3).
  
  

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że aby pojazdy, o których mowa w opisie zdarzenia mogły być używane w działalności gospodarczej, to musi on wyposażyć osoby, które będą z nich korzystać w odpowiednie wyposażenie i środki ochrony (bez tego wyposażenia Wnioskodawca nie mógłby oczekiwać ich wykorzystania). Zatem zachodzi związek przyczynowo skutkowy pomiędzy zakupem wyposażenie i środków ochrony, możliwością użytkowania tych pojazdów w działalności gospodarczej, efektywnością wykorzystania czasu pracy osób świadczących usługi i powstającym w ten sposób przychodem. Związek ten uzasadnia celowość tych wydatków w kontekście uzyskiwania przychodu, która to celowość jest warunkiem uznania wydatków za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 Ustawy.

Biorąc pod uwagę, że wyposażenie i środki, o których mowa, wykorzystywane będą wyłącznie dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie mają również zastosowania żadne wyjątki wskazane w art. 23 Ustawy, co razem z powyżej wskazaną celowością wydatków w kontekście przychodu oznacza, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup wyposażenia i środków ochronnych, o których mowa w opisie zdarzenia 2, których przewidywany czas użytkowania będzie krótszy niż rok, będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionych motocykli lub motorowerów oraz wydatków związanych z ich eksploatacją – jest prawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wyposażenia i środków ochronny (kasku, odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy), jeżeli czas użytkowania będzie dłuższy niż rok i wydatków na ich zakup, jeżeli czas ich użytkowania będzie krótszy niż rok – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 2032), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z kolei w myśl art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zasady ustalania tej wartości początkowej, która jest zróżnicowana m.in. z uwagi na sposób nabycia środka trwałego, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika m. in., że Wnioskodawca zamierza zakupić motocykle lub motorowery, które zamierza wykorzystywać wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca zamierza zakupić wyposażenie (kaski), odzież ochronną i/lub ochraniacze, które mają zapewnić bezpieczną jazdę osobom, które korzystać będą z motocykli lub motorowerów. Cena nabycia motocykli lub motorowerów oraz wyposażenia i środków ochrony może być wyższa lub niższa niż. 3500 zł. Wnioskodawca nie będzie korzystał z uprawnienia wynikającego z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyposażenie i środki ochrony nie będą wyposażone w logo firmy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonane od wartości początkowej zakupionych przez Wnioskodawcę motocykli lub motorowerów zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć wydatki związane z eksploatacją ww. pojazdów tj. koszty zakupu paliwa, usług serwisowych, części zamiennych, jeżeli będą one spełniać podstawowe przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, a więc będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu oraz wykazany zostanie przez Wnioskodawcę związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła.

W związku, z tym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionych motocykli lub motorowerów oraz wydatków związanych z ich eksploatacją należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów lub poprzez odpisy amortyzacyjne wydatków poniesionych na wyposażenie i środki ochronny (kask, odzież ochronna i/lub ochraniacze), stwierdzić należy, iż wydatki te nie mają w przedmiotowej sprawie, ani bezpośredniego, ani pośredniego związku z osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Aby wydatki poniesione na zakup kasku i odzieży i/lub ochraniaczy można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, ubiór motocyklisty musi spełniać określone wymogi.

Ubiór taki musi utracić charakter odzieży osobistej, co w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, ponieważ ubiór ten nie będzie opatrzony trwałymi cechami charakterystycznymi dla firmy (nazwa firmy, logo itp.). Nie ulega wątpliwości, iż zakup takiego ubioru związany jest z bezpieczną jazdą na motocyklu/motorowerze. Fakt ten nie może jednak przesądzać o tym, że wydatek na zakup takiego ubioru jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Uzyskiwanie przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie jest uzależnione od rodzaju noszonych przez Wnioskodawcę lub osoby u niego zatrudnione kasku, odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy w trakcie jazdy, a ma związek z bezpieczną jazdą motocyklem/motorowerem w trakcie pracy. Bezpośrednim celem jaki jest związany z zakupem kasku i odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy służących do jazdy na motocyklu jest ochrona zdrowia. Z kolei wydatki na ochronę zdrowia należą do wydatków o charakterze osobistym, które związane są z funkcjonowaniem danej jednostki w życiu społecznym, a ich poniesienie uwarunkowane jest innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wyraźnie wskazał, że przedmiotowy ubiór motocyklisty nie utraci charakteru osobistego poprzez opatrzenie go w sposób trwały cechami charakterystycznymi dla Jego firmy. W związku z powyższym ww. ubioru nie można uznać za „ubiór służbowy”, a przez to wydatki poniesione na jego zakup nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup kasku i odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy niezbędnych do poruszania się na motocyklu lub motorowerze, gdyż nie mają one bezpośredniego związku z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, a ich poniesienie nie ma wpływu na wielkość osiąganego przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wyposażenia i środków ochronny (kasku, odzieży ochronnej i/lub ochraniaczy) lub wydatków na ich zakup należy uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.