2017.02.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach - 2461-IBPB-1-2.4510.1013.2016.2.JW

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1013.2016.2.JW
z 20 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 listopada 2016 r.), uzupełnionym 7 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

płatności dokonywane z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
od należności wypłacanych z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi na rzecz Kontrahenta Zagranicznego, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

płatności dokonywane z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
od należności wypłacanych z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi na rzecz Kontrahenta Zagranicznego, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1013.2016.1.JW wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 lutego 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów piekarskich i ciastkarskich. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawarła Umowę w zakresie elektronicznej wymiany danych (dalej: „Umowa”) z firmą z siedzibą w Niemczech (dalej: „Kontrahent Zagraniczny”). Na podstawie zawartej Umowy, Wnioskodawca upoważnił Kontrahenta Zagranicznego do podejmowania działań polegających na przejęciu komunikacji z partnerami w zakresie elektronicznej wymiany danych (ang. Electronic Data Interchange, dalej: „EDI”). Dzięki zakupionej usłudze, Wnioskodawca ma możliwość dokumentowania sprzedaży towarów wystawionymi na rzecz kontrahentów/klientów fakturami elektronicznymi sporządzonymi przy wykorzystaniu elektronicznej wymiany danych (EDI).

Zgodnie z treścią § 2 Umowy, Wnioskodawca nie ponosi żadnych bezpośrednich kosztów w związku ze zleceniem dotyczącym elektronicznej wymiany danych. Wszystkie koszty Kontrahenta Zagranicznego powstające w oparciu o zawartą Umowę są naliczane Wnioskodawcy w formie opłaty manipulacyjnej wynoszącej 10%, o ile nie uzgodniono inaczej na piśmie w odrębnej umowie.

Ponadto, pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem Zagranicznym zostało zawarte Porozumienie w formie Załącznika nr 1 do Umowy. Zgodnie z treścią § 2 Załącznika nr 1 do Umowy (rozszerzenie zakresu przedmiotu Umowy/zakresu usług), Kontrahent Zagraniczny świadczy usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych, które obejmują usługi dodatkowe (dalej: „usługi dodatkowe”), tj.:

utrzymanie niezbędnej do tego celu infrastruktury - we współpracy z Wnioskodawcą, niemiecką osobą prawną (dalej: „KM”);
konserwację, rozszerzenie i realizację istniejących i nowych elektronicznych procesów/procedur handlowych z partnerami Wnioskodawcy, które obejmują także:

konwersję przychodzących i wychodzących danych z formatu na format ustalony z danym klientem,
komunikację z partnerami,

przesyłanie wiadomości z/do kolejnego węzła komunikacyjnego w oparciu o własną infrastrukturę, jak również za pośrednictwem firm/osób trzecich.

Oprócz tego, Wnioskodawcy udostępnione są trasy przesyłu typu x.400, które generują dalsze (dodatkowe) koszty.

Negocjacje co do zakresu usługi dotyczącej elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi przeprowadzane są za pośrednictwem KM. Również koszty wykonanych usług na rzecz Spółki są negocjowane z KM jako głównym nabywcą usługi. Przy czym, świadczenie usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych przez Kontrahenta Zagranicznego odbywa się bezpośrednio na rzecz Wnioskodawcy (jako końcowego klienta) i jest rozliczane bezpośrednio pomiędzy Kontrahentem Zagranicznym a Wnioskodawcą (bez udziału KM). Faktura otrzymywana od Kontrahenta Zagranicznego nie zawiera specyfikacji dotyczącej podziału wynagrodzenia na usługę w zakresie elektronicznej wymiany danych oraz na usługi dodatkowe. W ocenie Wnioskodawcy jest to bowiem jedno, kompleksowe świadczenie.

Usługa w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi nie powoduje przeniesienia na Spółkę własności żadnych praw autorskich, udostępnienia licencji. Usługi te nie polegają także na przekazaniu informacji dotyczących doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej (know-how).

KM i Kontrahent Zagraniczny są rezydentami podatkowymi Niemiec. KM i Kontrahent Zagraniczny nie posiadają na terenie Polski siedziby, zarządu ani zakładu.

W uzupełnieniu Wniosku wskazano ponadto, że do usługi będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy w zakresie elektronicznej wymiany danych zalicza się korzystanie z programu (oprogramowania) komputerowego umożliwiającego zastosowanie elektronicznej wymiany danych (EDI). Usługa EDI jest świadczona za pomocą oprogramowania oraz koniecznej infrastruktury należącej do kontrahenta zagranicznego. Program komputerowy (oprogramowanie) użytkowany jest wyłącznie na potrzeby własnej działalności i umożliwia jedynie faktyczne korzystanie z programu komputerowego, bez prawa do dalszej odsprzedaży, przekazania do dalszego użytkowania, powielania, kopiowania, modyfikowania etc.

W zakresie określenia, czy płatność stanowi wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, Wnioskodawca wskazał, że Elektroniczna Wymiana Danych (Wikipedia/wolna encyklopedia), to transfer biznesowych informacji transakcyjnych z systemu informatycznego do innego systemu informatycznego z wykorzystaniem standardowych, zaakceptowanych formatów komunikatów. EDI określa sposób wymiany pomiędzy komputerami stron dokładnie określonych co do formatu komunikatów zawierających treści inne niż mechanizmy przekazu środków pieniężnych. W ramach EDI definiuje się sekwencję komunikatów między stronami transmisji, przy czym każda z nich może być jej nadawcą lub odbiorcą. Dane zawierające treść dokumentów mogą być przesłane od nadawcy do odbiorcy poprzez środki porozumiewania się na odległość lub też mogą być przewiezione na nośniku pamięci.

Idąc dalej, przepisy ustawy o CIT nie definiują „użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego”. W celu zatem wyjaśnienia tych pojęć należy sięgnąć do ich znaczenia językowego.

Z definicji zawartej w słowniku języka polskiego wynika, że „urządzenie” jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę (Słownik języka polskiego, t. III, PWN, Warszawa 1996).

W dalszej kolejności trzeba przeanalizować drugą część definicji, a więc określenia „przemysłowe w tym środki transportu”, „handlowe” oraz „naukowe”. I tak, „przemysłowy” (Słownik języka polskiego, t. III, PWN, Warszawa 1996) należy rozumieć jako dotyczący przemysłu, związany z przemysłem; mający zastosowanie w przemyśle. Wyraz „przemysł” oznacza z kolei dział produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w celu dostosowania do potrzeb ludzkich prowadzone jest w dużym wymiarze, na zasadzie podziału pracy i przy powszechnym stosowaniu maszyn, gwarantującym ciągłość procesów wytwórczych i zapewniającym powtarzalność wyrobów.

W ocenie Spółki zatem - biorąc pod uwagę przytoczone powyżej definicje - należy dojść do wniosku, że dokonywane przez Wnioskodawcę płatności nie stanowią wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Takie jest stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie.

Niemniej jednak, Wnioskodawca występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego pragnie uzyskać rzetelną informację co do znaczenia konkretnych przepisów prawa podatkowego w jego sprawie i dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje (bądź zasługuje) na uwzględnienie. Tym samym, w ocenie Spółki organ interpretacyjny powinien również dokonać oceny czy płatności dokonywane przez Spółkę stanowią wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego (a nie opierać się wyłącznie na stanowisku Spółki w tym zakresie) biorąc w szczególności pod uwagę fakt, że Spółka w treści wniosku wprost zadała pytanie, czy płatności dokonywane z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP.

Wnioskodawca poinformował ponadto, że nie dokonuje płatności związanych z realizacją usługi Elektronicznej Wymiany Danych na rzecz KM. W stanie faktycznym wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej, zostało wyraźnie wskazane, że świadczenie przez Kontrahenta Zagranicznego usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych odbywa się bezpośrednio na rzecz Spółki (jako końcowego klienta) i jest rozliczane bezpośrednio pomiędzy Kontrahentem Zagranicznym a Wnioskodawcą (bez udziału KM).

W tym miejscu Wnioskodawca zasygnalizował, iż rola KM sprowadza się m.in. do negocjowania zakresu usługi w obszarze Elektronicznej Wymiany Danych oraz wynagrodzenia z nim związanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, płatności dokonywane z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, od należności wypłacanych z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi na rzecz Kontrahenta Zagranicznego, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych oraz na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w tym zakresie?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, należności wypłacane Kontrahentowi Zagranicznemu z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych (EDI) wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak wynika z powyższej regulacji, w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, do potrącenia i zapłaty, którego zobowiązany jest podmiot polski wypłacający dane należności.

Jednocześnie, Wnioskodawca zauważa, iż katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o PDOP jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie oraz świadczeń o podobnym charakterze. Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazane w nim usługi.

Rozszerzając kontekst całej sprawy, Wnioskodawca zauważa, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o PDOP, powinno ono spełniać takie same przesłanki albo skutkować takimi samymi prawami i obowiązkami dla stron, jak w przypadku usług wymienionych wprost w treści tej regulacji. W efekcie, powinny to być świadczenia, które zasadniczo z punktu widzenia definicji są podobne do wymienionych w tym przepisie, lecz np. inaczej nazwane. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła ma treść postanowień umowy zawartej z podmiotem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. W tym miejscu Spółka pragnie zauważyć, że usługi dodatkowe są elementem kompleksowej usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych w związku z czym usług dodatkowych do usługi elektronicznej wymiany danych nie można rozpatrywać oddzielnie (w oderwaniu od świadczenia głównego jakim jest usługa w zakresie elektronicznej wymiany danych).

Biorąc pod uwagę powyższe, jak również przedstawiony stan faktyczny, żaden z elementów katalogu zawartego w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, nie ma zastosowania w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tytułu świadczenia przez Kontrahenta Zagranicznego usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi. W szczególności, usługa EDI wraz z usługami dodatkowymi nie może zostać uznana za „świadczenie o podobnym charakterze” do usług „przetwarzania danych” oraz świadczeń o podobnym charakterze do innych usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP.

Po pierwsze należy zauważyć, iż EDI, to zgodnie z przyjętą definicją: „elektroniczna wymiana standardowo sformatowanych danych w postaci uzgodnionych komunikatów między systemami informatycznymi partnerów handlowych przy minimalnej interwencji człowieka Elektroniczna wymiana danych (EDI) to technika umożliwiająca natychmiastowe przekazywanie partnerom informacji, które w tradycyjnej korespondencji są zawarte w takich dokumentach, jak: zamówienie, faktura, zawiadomienie o wysyłce, polecenie przelewu, awizo zapłaty i wielu innych. EDI polega zatem na wymianie danych pomiędzy określonymi podmiotami w ustalonym formacie.

Z kolei „przetwarzać”, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (wydanie internetowe) oznacza: „przekształcać coś twórczo”; „zmieniać coś, nadając inny kształt, wygląd”; „opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową”. Natomiast „przetwarzanie danych” - zgodnie z definicją zawartą w Wikipedii - to „przekształcanie treści i postaci danych wejściowych (ang. input) metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników (ang. output) w postaci z góry określonej”.

Treść przytoczonych definicji, pozwala w zasadzie na jednoznaczne stwierdzenie, że elektroniczna wymiana danych wraz z usługami dodatkowymi nie może zostać uznana za usługę przetwarzania danych bowiem EDI służy wymianie (transferowi) biznesowych informacji transakcyjnych z systemu informatycznego do innego systemu informatycznego z wykorzystaniem standardowych, zaakceptowanych formatów komunikatów a nie ich przetwarzaniu (rozumianym jako przekształcanie, zmiana). Komunikaty EDI są technicznym sposobem zapisu komunikacji biznesowej pomiędzy dwiema stronami (wewnątrz lub na zewnątrz przedsiębiorstwa).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy ustawy o PDOP jak również przedstawiony w sprawie stan faktyczny, należy uznać, że usługi takie jak usługi stanowiące przedmiot wniosku tj. usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 1, pkt 2 i pkt 2a ustawy o PDOP.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Spółki należy dojść do wniosku, że dokonywane przez Wnioskodawcę płatności nie stanowią wynagrodzenia za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Takie jest stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie.

Ad. 2

W związku z tym, że usługa w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi nie mieści się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła) oraz na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika przy wypłacie wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi. W szczególności, Wnioskodawca nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji Kontrahenta Zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R.

W związku z tym, że usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych wraz z usługami dodatkowymi nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP, Spółka dokonując wypłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta Zagranicznego o statusie rezydenta podatkowego Niemiec nie jest zobowiązana do poboru 20% podatku u źródła.

W konsekwencji, Spółka w zakresie wypłacanych na rzecz Kontrahenta Zagranicznego należności za świadczoną usługę nie pełni funkcji płatnika. W szczególności nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatów rezydencji Kontrahenta Zagranicznego oraz wypełniania informacji IFT-2/IFT-2R.

Na tle obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Art. 3 ust. 5 updop stanowi, że za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1-2a updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy dokonywanie płatności opisanych we wniosku mieści się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 updop.

Zgodnie z opisem usługi w jej zakres wchodzi przesyłanie informacji z jednego systemu informatycznego do innego systemu informatycznego wraz z usługami dodatkowymi związanymi z utrzymaniem potrzebnej do świadczenia tych usług infrastruktury informatycznej. W opisie sprawy podkreślono, że zarówno przesyłanie informacji z jednego systemu do innego systemu jak i utrzymanie potrzebnej infrastruktury stanowi jedną, kompleksową usługę.

Należy przy tym wskazać, że zgodnie z opisem funkcjonowania EDI znajdującym się w Encyklopedii Zarządzania, dostępnej pod adresem https://mfiles.pl/pl/index.php/ Systemy_EDI, system EDI umożliwia współpracę z aplikacjami, konwersję danych wysyłanych i odbieranych, obsługę łączy komunikacyjnych, zarządzanie obrotem dokumentacją. Konwersja danych polega na tłumaczeniu posiadanych wiadomości na standardowy format EDI oraz na dostosowywaniu otrzymanych komunikatów do potrzeb wykorzystywanego oprogramowania użytkowego.

W cytowanym powyżej art. 21 ust. 1 updop ustawodawca określił katalog przychodów, które podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jeżeli uzyskiwane są przez podatników, o których art. 3 ust. 2 updop. Wśród tych przychodów wskazał m.in. świadczenia przetwarzania danych (art. 21 ust. 1 pkt 2a updop). Należy podkreślić, że katalog usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, o czym świadczy użyty przez ustawodawcę zwrot „oraz świadczeń o podobnym charakterze”.

W myśl definicji przetwarzanie danych to przekształcanie treści i postaci danych wejściowych (ang. input) metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników (ang. output) w postaci z góry określonej. Wyróżnia się przetwarzanie numeryczne (stosunkowo skomplikowane algorytmy i niewielkie ilości danych) oraz systemowe (stosunkowo proste algorytmy i duże ilości danych) – podano za Wikipedia.

„Przetwarzać” to przerabiać, zmieniać nadając czemu inny kształt, wygląd, inną formę; przeobrażać, przeistaczać, przekształcać na co, przedzierzgać (Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego).

Jak wcześniej wskazano system EDI polega między innymi na przetwarzaniu posiadanych wiadomości (danych) na standardowy format EDI w celu wyeliminowania wielokrotnego wprowadzania danych, przyspieszenia i zwiększenia dokładności przepływu informacji.

Dlatego też, zdaniem tut. Organu, wskazane przez Wnioskodawcę usługi EDI wraz z usługami dodatkowymi, należy zakwalifikować w myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a updop do usług przetwarzania danych.

Opisana przez Wnioskodawcę usługa wypełnia definicję przetwarzania danych, jest to usługa kompleksowa, w trakcie jej wykonywania dochodzi do przesyłania danych pomiędzy systemami, które to dane podlegają przetwarzaniu za pomocą oprogramowania (m.in. konwersja danych wysyłanych i odbieranych), w taki sposób aby umożliwić współpracę pomiędzy aplikacjami oraz obsługę łączy komunikacyjnych i inne jak opisano powyżej.

Wobec powyższego uznano stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania wymienionego we wniosku nr 1, za nieprawidłowe.

Podobnie należy ocenić stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2. Jak wcześniej wykazano nabywana przez Spółkę usługa EDI objęta jest dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2 updop. Oznacza to, że Wnioskodawca dokonując wypłat na rzecz Kontrahenta Zagranicznego zobowiązany jest do pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Obowiązek ten wynika z art. 26 ust. 1 updop, zgodnie z którym osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 26 ust. 3 i 3a updop, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b i 2d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

-sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a updop).

Stosownie do art. 26 ust. 7 updop, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1d i 2c oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku, o której mowa w ust. 3 pkt 2 oraz ust. 3b-3d, przesyła się urzędowi skarbowemu za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 26a ust. 1 updop, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2, do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Wobec faktu, że płatności Wnioskodawcy dokonywane z tytułu zakupu usługi w zakresie elektronicznej wymiany danych uznane zostały za mieszczące się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 updop, a dokładnie w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jako usługi przetwarzania danych, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy ciążył będzie obowiązek pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka w zakresie tych płatności będzie pełniła funkcję płatnika (art. 26 ust. 1 updop).

Mając na względzie unormowania powołanego wcześniej art. 21 ust. 2 updop, pobór podatku oraz zastosowanie właściwej stawki podatkowej musi nastąpić z uwzględnieniem właściwej umowy w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. Z tego względu Wnioskodawca winien posiadać certyfikat rezydencji Kontrahenta Zagranicznego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin