Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.622.2016.1.MC
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia przedsiębiorstwa za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT oraz braku obowiązku udokumentowania przedmiotowej transakcji fakturą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia przedsiębiorstwa za czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT oraz braku obowiązku udokumentowania przedmiotowej transakcji fakturą. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2017 r. poprzez doręczenie dokumentów potwierdzających zmianę danych podmiotu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działania Spółki działającej pod firmą: … Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w … był skup i przetwórstwo mleka oraz produkcja wyrobów mleczarskich. Podmiot dokonał jednorazowej sprzedaży zespołu składników swojego majątku, które stanowiły skład jego przedsiębiorstwa. Umowa została sporządzona dnia 31.05.2016 r.; a Nabywcą została Spółdzielnia Mleczarska … z siedzibą w …. W skład sprzedanego zbioru składników majątku wchodziły:

1. Składniki rzeczowe trwałe:
   1. nieruchomości gruntowe,
   2. budynki (w tym kotłownia) łącznie z książkami obiektów budowlanych, stanowiące samodzielną własność Spółki, będące częściami składowymi nieruchomości gruntowych określonych w pkt 1 powyżej,
   3. budowle, w tym oczyszczalnia ścieków,
   4. tankosilosy, tj. zbiorniki do mleka stanowiące nieodzowną część zabezpieczenia procesów technologicznych,
   5. linie produkcyjne, w tym do produkcji serów mozzarella, serów twardych, masła wraz z infrastrukturą towarzyszącą,
   6. maszyny i urządzenia techniczne, takie jak pakowaczki do pakowania wyrobów, stacja mycia, skraplacze,
   7. sieć komputerowa i zestawy komputerowe,
   8. środki transportu - w liczbie 29 szt., w tym 8 samochodów do zbierania mleka od dostawców w terenie, 5 przyczep cystern, 4 samochody ciężarowe, ciągnik siodłowy z naczepą, ciągnik rolniczy, przyczepa niskopodwoziowa, 2 samochody osobowe, 7 wózków widłowych,
   9. system telewizji przemysłowej,
   10. urządzenia laboratoryjne, w tym specjalistyczne, służące do badania jakości surowca pod kątem zawartości wody, komórek somatycznych i oceny mikrobiologicznej, oraz jakości wyrobów,
   11. materiały niezbędne wg oceny nabywcy do produkcji będące na stanie magazynowym na dzień zbycia przedsiębiorstwa.
   
   
   

Ponadto w ramach ww. transakcji doszło do:

1. Przejęcia przez nabywcę przedsiębiorstwa Pracowników Spółki na podstawie przepisu art. 23¹ Kodeksu pracy; przeniesione zostały w stosownym trybie również prawa i obowiązki osób świadczących usługi na podstawie umów cywilnoprawnych; Nabywca przejął również środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz należności z tytułu udzielonych pożyczek;
2. Przeniesienia na nabywcę należności od dostawców mleka, którzy zostali przejęci przez Nabywcę dotyczące spłat z tytułu kar naliczonych przez Agencję Rynku Rolnego za przekroczenie kwot mlecznych oraz równoważne z tego tytułu zobowiązania przejmującego na rzecz oddziałów Agencji Rynku Rolnego;
3. Przeniesienia praw i obowiązków wynikających z zezwoleń i decyzji dotyczących wytwarzania odpadów, emisji gazów i pyłów do powietrza, wprowadzania ścieków oczyszczonych oraz pobór wód podziemnych dotyczących Spółki;
4. Przeniesienia praw i obowiązków z następujących rodzajów umów:
   1. Umowy kontrakcyjne na dostawy surowca,
   2. Umowy prowizyjne z zakresu skupu i zakupu surowca,
   3. Umowy transportowe z zakresu dostaw skupionego i zakupionego mleka,
   4. Umowy z kontrahentami na świadczenie usług (telekomunikacyjnych, dostaw energii, recyklingu, usług pocztowych, itp.),
   5. Umowy na świadczone usługi przez Spółkę (dostarczanie wody i odbiór ścieków, ocena surowca),
   6. Umowy dzierżawy i wynajmu, dotyczące powierzchni magazynowych oraz wynajmu powierzchni na potrzeby działalności usługowej.
   
   
   

Z punktu widzenia organizacyjnego, finansowego, funkcjonalnego, technicznego oraz technologicznego powyższa transakcja pozwoliła uzyskać nabywcy możliwość prowadzenia działalności przedsiębiorstwa w zakresie tożsamym z tym, który dotychczas prowadziła Spółka, co oznacza że nabywca przejął w związku z tą transakcją wszystkie dotychczasowe funkcje Spółki zgodnie z zamiarem Nabywcy co do prowadzenia działalności gospodarczej za pośrednictwem nabytego zbioru składników.

Wszystkie związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami przedsiębiorstwa zostały zachowane w sposób umożliwiający realizację zadań gospodarczych wykonywanych przez Spółkę oraz kontynuowanie dotychczasowej działalności gospodarczej przez Nabywcę przedsiębiorstwa. Zbyte przedsiębiorstwo pozwala na samodzielne funkcjonowanie Nabywcy przedsiębiorstwa w obrocie gospodarczym. W szczególności działają kotłownie i oczyszczalnia ścieków, maszynownia chłodnicza, aparatownia oraz działy produkcyjne, tj. proszkownia; w każdej chwili możliwe jest uruchomienie serowni i masłowni; wszystkie linie technologiczne są sprawne i zdatne do użytkowania. Nabywca kontynuuje aktualnie działalność Spółki w takim samym zakresie jak to czyniła Spółka.

Z uwagi na to, że wobec Spółki nie zostaną w najbliższym czasie podjęte rozstrzygnięcia co do jej dalszego funkcjonowania, w Spółce po transakcji pozostały: serwer danych, komputery stacjonarne i przenośne wraz z oprogramowaniem niezbędne do archiwizacji i zabezpieczenia danych, kserokopiarka, samochód osobowy Honda CR-V, traktor z przyczepą, pakowaczka do pakowania masła, schładzalniki (samodzielne urządzenia chłodnicze do przechowywania mleka u rolników) oraz 2 samochody do zbioru mleka wraz z przyczepami.

Powyższe elementy majątku Spółki zostały wyłączone z transakcji zbycia przedsiębiorstwa z następujących powodów: serwer bazy danych oraz komputery stacjonarne i przenośne z oprogramowaniem służą zabezpieczeniu danych Spółki i możliwości korzystania z tych danych do celów sprawozdawczych, kontrolnych i archiwizacyjnych; schładzalniki, traktor, pakowaczka do masła - to przedmioty całkowicie zamortyzowane użytkowane przez wiele lat, nieprzedstawiające wartości rynkowej, którymi Nabywca przedsiębiorstwa nie był zainteresowany; dwa samochody do zbioru mleka z uwagi na umowy Spółki z bankiem oraz zastaw nie mogły być przedmiotem zbycia; samochód Honda CR-V o przebiegu 350 tys. km, z uwagi na położenie Spółki, służy do celów administracyjno-organizacyjnych, związanych z realizacją ww. celów sprawozdawczych, kontrolnych i archiwizacyjnych.

Prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę w oparciu o składniki, które pozostały w jej majątku, w zakresie jak przed zbyciem przedsiębiorstwa, stało się niemożliwe. Ww. składniki majątku nie wpływają także na możliwość prowadzenia działalności przez Nabywcę przedsiębiorstwa, a zatem nie są to w tym przypadku składniki istotne dla prowadzenia działalności mleczarskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja zbycia przedsiębiorstwa opisana w stanie faktycznym spełnia warunki pozwalające uznać ją w świetle art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r., Nr 177, poz. 1054. z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) jako transakcję, do której nie stosuje się przepisów ustawy o VAT, a zatem jako transakcji, która nie powinna być udokumentowana fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja zbycia przedsiębiorstwa opisana w stanie faktycznym spełnia warunki pozwalające uznać ją w świetle art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT) jako transakcję, do której nie stosuje się przepisów ustawy o VAT, a zatem jako transakcji, która nie powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Definicję przedsiębiorstwa ustanawia art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm., dalej: k.c.), z którego wynika, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. W szczególności przedsiębiorstwo obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Należy przy tym wskazać, że sformułowanie zawarte w przepisie art. 55¹ k.c., tj. „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W konsekwencji, w danym stanie faktycznym, przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się tylko z niektórych wymienionych w art. 55¹ k.c. elementów.

W ocenie Spółki należy zgodzić z poglądem, że w skład poszczególnych przedsiębiorstw nie muszą wchodzić, np. koncesje, licencje i zezwolenia, co nie wyklucza kwalifikacji danego zespołu składników niematerialnych i materialnych jako „przedsiębiorstwa” w tym rozumieniu Potwierdza to treść art. 55² k.c. zgodnie z którym czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Skoro więc z przedmiotowej umowy dotyczącej sprzedaży przedsiębiorstwa zawartej przez Spółkę wynika, iż obejmuje elementy tam określone, to zgodnie z powyższą regulacją, m.in brak przeniesienia nazwy nie może wpływać na negatywną ocenę transakcji pod kątem jej kwalifikacji jako transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Podnieść należy, że wszystkie związki funkcjonalne pomiędzy poszczególnymi składnikami przedsiębiorstwa zostały zachowane w sposób umożliwiający realizację zadań gospodarczych wykonywanych poprzednio przez Spółkę oraz kontynuowanie dotychczasowej działalności gospodarczej przez Nabywcę przedsiębiorstwa. Zbyte przedsiębiorstwo pozwala na samodzielne funkcjonowanie Nabywcy przedsiębiorstwa w obrocie gospodarczym. W szczególności działają kotłownie i oczyszczalnia ścieków, maszynownia chłodnicza, aparatownia oraz działy produkcyjne, tj. proszkownia. W każdej chwili możliwe jest też uruchomienie serowni i masłowni. Wszystkie linie technologiczne są sprawne i zdatne do użytkowania.

Dodatkowo należy wskazać, że Nabywca przedsiębiorstwa prowadzi działalność w zakresie w jakim prowadziła ją Spółka (Wnioskodawca).

Odnośnie zaś składników majątku wyłączonych ze zbycia należy zauważyć, że:

1. serwer bazy danych oraz komputery stacjonarne i przenośne z oprogramowaniem służą zabezpieczeniu danych Spółki i możliwości korzystania z tych danych do celów sprawozdawczych, kontrolnych i archiwizacyjnych,
2. schładzalniki, traktor, pakowaczka do masła - to przedmioty całkowicie zamortyzowane użytkowane przez wiele lat, nieprzedstawiające wartości rynkowej, którymi Nabywca przedsiębiorstwa nie był zainteresowany,
3. dwa samochody do zbioru mleka z uwagi na umowy Spółki z bankiem oraz zastaw nie mogły być przedmiotem zbycia,
4. samochód Honda CR-V o przebiegu 350 tys. km, z uwagi na położenie Spółki, służy do celów administracyjno-organizacyjnych, związanych z realizacją ww. celów sprawozdawczych, kontrolnych i archiwizacyjnych.
   
   

Jednocześnie wskazać należy, że:

1. prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę w oparciu o powyższe składniki, w zakresie jak przed zbyciem przedsiębiorstwa, jest niemożliwe;
2. powyższe składniki majątku nie wpływają na możliwość prowadzenia działalności przez Nabywcę przedsiębiorstwa, a zatem nie są to w tym przypadku składniki istotne dla prowadzenia działalności mleczarskiej.
   
   

Analizując z kolei kwestię przejęcia przez Nabywcę przedsiębiorstwa praw i obowiązków z umów zawartych przez Spółkę (oraz wierzytelności i zobowiązań z tytułu kwot mlecznych) nie powinno mieć to znaczenia rozstrzygającego dla kwalifikacji do kategorii przedsiębiorstwa - istnieją bowiem liczne stanowiska organów podatkowych oraz orzeczenia sądów administracyjnych, zgodnie z którymi przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) nie jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania VAT (m.in. prawomocne wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21.06.2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11, oraz z dnia 15.05.2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11, a także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17.02.2014 r., nr IBPP4/443-605/13/LG). Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 554 k.c. nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny solidarnie ze zbywcą za jego zobowiązania związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa chyba, że w chwili nabycia nie wiedział o tych zobowiązaniach, mimo zachowania należytej staranności. Rozwiązanie to ma na celu ochronę wierzycieli, którzy mogą dochodzić zaspokojenia swoich roszczeń bezpośrednio od nabywcy przedsiębiorstwa bez uprzedniego skarżenia czynności dłużnika (zbywcy przedsiębiorstwa) dokonanej na ich szkodę.

W konsekwencji powyższego w ocenie podatnika przedmiot transakcji jest - całościowo - przedsiębiorstwem, o zbyciu którego stanowi art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Ponieważ zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - w niniejszym przypadku nie powinna zostać wystawiona faktura VAT. Trzeba przy tym wskazać, że art. 108 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (nawet gdyby samo wystawienie faktury VAT nie było to zasadne). Również z uwagi na pozycję Nabywcy przedsiębiorstwa należy wskazać na ryzyko wyłączenia możliwości odliczenia VAT, który wynikałby z faktury ewentualnie wystawionej przez Spółkę, gdyż zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przepisy ustawy nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny, zostaną spełnione, to sprzedaż majątku na rzecz innego podmiotu, nie będzie podlegała przepisom ustawy.

Ponadto art. 55² ustawy Kodeks cywilny stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Wobec powyższego, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.) w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Przepis ten wprowadza, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

W orzecznictwie podkreśla się, że katalog składników tworzących przedsiębiorstwo ma charakter otwarty, a podstawową cechą przedsiębiorstwa jest jego samodzielność. Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zasady wystawiania faktur według przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2014 r. zostały zawarte w Rozdziale 1 Działu XI ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy.

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty (art. 106b ust. 3 ustawy).

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonał sprzedaży zespołu składników majątku, które stanowiły skład jego przedsiębiorstwa. W oparciu o ww. składniki Wnioskodawca prowadził swoją działalność gospodarczą. Ponadto, po dokonaniu transakcji Nabywca kontynuuje działalność Spółki w takim samym zakresie jak to czyniła Spółka, co jednoznacznie wskazuje, że przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny. Jednocześnie, składniki majątku wyłączone ze zbycia uniemożliwiają Zainteresowanemu prowadzenie działalności gospodarczej w dotychczasowej formie.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowego zespołu składników majątku Wnioskodawcy stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji na mocy tego przepisu zbycie składników zespołu majątku stanowiących jego przedsiębiorstwo nie podlega przepisom ustawy, a co za tym idzie przedmiotowa transakcja nie powinna być udokumentowana fakturą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.