Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP3.4512.748.2016.2.EB
z 10 stycznia 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 5 stycznia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie egzekucji komorniczej (sprawa Km …) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie egzekucji komorniczej (sprawa Km …).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Dłużnik Pan M. K. jest właścicielem lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość położonego: G., ul. H., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Komornik dokonał zajęcia ww. nieruchomości w dniu 2 września 2014 r. Lokal służył do celów mieszkalnych (lokal ma powierzchnię 42,20 m2), składa się z pokoju z aneksem kuchennym, pokoju, łazienki i przedpokoju, położony jest na VII kondygnacji w budynku wielolokalowym stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności. Dłużnik nabył ww. lokal 2 sierpnia 2012 r. Z informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego W. wynika, że dłużnik prowadzi działalność gospodarczą: data wpisu do rejestru ewidencji 04-01-2012, data zawieszenia działalności 24-04-2014 r.
Komornik wszczynając egzekucję z lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość wezwał dłużnika do oświadczenia czy jest podatnikiem podatku od towarów i usług w świetle „ § 15-17 w zw. z § 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.” o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze. zm.) oraz „ § 24 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 95, poz. 798 ze zm.)”, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego zawiadomienia pod rygorem uznania, ze dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dłużnik nie złożył stosownego oświadczenia. Nieruchomość została sprzedana na licytacji w dniu 8 grudnia 2015 r.
Dłużnik nie złożył oświadczenia w zakresie:
- czy prowadzi działalność gospodarczą,
- czy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT,
- czy w stosunku do ww. nieruchomości przysługiwało mu prawo odliczenia podatku VAT przy jej nabyciu,
- czy nie poniósł nakładów przewyższających 30% wartości początkowej i skorzystał z prawa odliczenia VAT od nakładów,
- jakim celom służy nieruchomość.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy sprzedaż lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość, dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość położonego: G., ul. H., dla którego Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że zbycie lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, w trybie licytacji publicznej, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Co prawda z informacji uzyskanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego W. wynika, że dłużnik z dniem 4 stycznia 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Jednak z treści wniosku wynika, że lokal położony w Gdyni służył do celów mieszkaniowych. Zatem należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji w związku ze sprzedażą ww. lokalu dłużnik nie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że dłużnik korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też ww. sprzedaż stanowiła działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Tym samym sprzedaż licytacyjna lokalu mieszkalnego z majątku osobistego dłużnika nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.