2017.02.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP1.4512.962.2016.1.BS
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawidłowości wystawiania faktur VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz prawidłowości wystawiania faktur VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi inżynieryjne (PKD 71.12.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca ma podpisany kontrakt menadżerski, przedmiotem umowy jest świadczenie przez Wnioskodawcę usług doradczych oraz menadżerskich na rzecz Spółki. Do obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. planowanie i koordynacja działalnością przedsiębiorstwa Spółki w celu uzyskania jego optymalnej efektywności i rentowności; nadzór nad dokumentacją techniczną; opracowanie projektów i wdrażanie planów krótko i średnioterminowych; sporządzanie audytów przedprojektowych; nadzór nad montażami dokonywanymi przez Spółkę.

Świadczenie ww. usług wiąże się z wieloma służbowymi wyjazdami. W umowie menadżerskiej Wnioskodawca ma zawarty punkt, który dotyczy „świadczeń dodatkowych” tzn. przysługuje Wnioskodawcy pokrycie kosztów zakwaterowania w promieniu 40 km od siedziby Spółki umożliwiając Wnioskodawcy dojazd do pracy. Koszty te są zwracane przez Spółkę na podstawie faktury VAT. Opłaty za wynajem mieszkania i media stanowią koszt w firmie Wnioskodawcy. Wynajmujący mieszkanie wystawia na firmę Wnioskodawcy fakturę VAT: wynajem mieszkania w stawce VAT ZW, zużycie energii VAT 23%, zużycie wody VAT 8%.

Na koniec miesiąca Wnioskodawca wystawia Spółce fakturę VAT na usługi menadżerskie (VAT 23%) oraz refakturę na wynajem mieszkania (VAT ZW) i zużycie energii (VAT 23%), zużycie wody (VAT 8%).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy refaktura za wynajem mieszkania i zużycie energii i wody powinna być wystawiona w jednej stawce VAT 23%, czy zgodnie z otrzymaną od wynajmującego fakturą za wynajem mieszkania w stawce VAT ZW, zużycie energii elektrycznej VAT 23%, zużycie wody VAT 8% oraz oddzielnej faktury na usługę menadżerską w stawce VAT 23%?
Czy zgodnie z art. 29a ustawy VAT Wnioskodawca powinien wystawiać jedną fakturę VAT na usługę menadżerską i wynajem mieszkania oraz media w jednej stawce VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odnośnie pytania pierwszego Wnioskodawca uważa, że zgodnie z umową menadżerską podpisaną ze Spółką i punktem w niej zawartym dotyczącym świadczeń dodatkowych Wnioskodawca wystawia właściwą refakturę na wynajem mieszkania i media według stawek VAT zastosowanych przez wynajmującego Wnioskodawcy mieszkanie.

Odnośnie pytania drugiego Wnioskodawca uważa, że nie powinien wystawiać jednej faktury VAT na usługi menadżerskie i wynajem mieszkania oraz media, ponieważ wynajem mieszkania i media stanowią świadczenie dodatkowe zawarte w umowie menadżerskiej odrębne od usługi menadżerskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy zwrócić uwagę, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega każde świadczenie usług na rzecz innego podmiotu, w zamian za wykonanie których jest wypłacane wynagrodzenie. Konieczne jest jednak istnienie stosunku prawnego pomiędzy usługobiorcą oraz usługodawcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne. Zatem z zaistniałego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi płynąć bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.);
(uchylony);
z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2–5, art. 30a–30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania.

Przepisy dotyczące wystawiania faktur przez podatników podatku od towarów i usług uregulowane zostały w Rozdziale 1 Działu XI ustawy w art. 106a - 108.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 106e ust. 1 ustawy o VAT w pkt 1-24 wymienia elementy, które w zależności od dokonywanej czynności i sposobu jej opodatkowania, powinny zostać umieszczone na fakturze wystawianej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi inżynieryjne (PKD 71.12.Z). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca ma podpisany kontrakt menadżerski, przedmiotem umowy jest świadczenie przeze Wnioskodawcę usług doradczych oraz menadżerskich na rzecz Spółki. Do obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. planowanie i koordynacja działalnością przedsiębiorstwa Spółki w celu uzyskania jego optymalnej efektywności i rentowności; nadzór nad dokumentacją techniczną; opracowanie projektów i wdrażanie planów krótko i średnioterminowych; sporządzanie audytów przedprojektowych; nadzór nad montażami dokonywanymi przez Spółkę.

Wnioskodawca ma wątpliwość czy refaktura za wynajem mieszkania i zużycie energii i wody powinna być wystawiona w jednej stawce VAT 23%, czy zgodnie z otrzymaną od wynajmującego fakturą za wynajem mieszkania w stawce VAT ZW, zużycie energii elektrycznej VAT 23%, zużycie wody VAT 8% oraz oddzielnej faktury na usługę menadżerską w stawce VAT 23% oraz czy zgodnie z art. 29a ustawy VAT Wnioskodawca powinien wystawiać jedną fakturę VAT na usługę menadżerską i wynajem mieszkania oraz media w jednej stawce VAT 23%.

Z okoliczności sprawy wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty zakwaterowania (opłaty za wynajem mieszkania i media) są kosztami niezbędnymi do wykonywania przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z kontraktu menadżerskiego. Poniesione wydatki stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę.

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują w sposób szczegółowy jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania.

Zasada włączenia tego typu kosztów do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą

w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Z okoliczności sprawy wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty zakwaterowania (opłaty za wynajem mieszkania i media) są kosztami związanymi z wykonywaniem przez Wnioskodawcę, na podstawie zawartej umowy, usługi menadżerskiej. Ich zwrot wynika bezpośrednio z zapisów umowy zawartej pomiędzy Spółką, a Wnioskodawcą. Nie mają one charakteru samoistnego, ponieważ dla kontrahenta Wnioskodawcy, tj. Spółki, bez nabycia usługi menadżerskiej ich nabycie nie miałoby żadnego ekonomicznego uzasadnienia. Poniesione wydatki stanowią więc element usługi menadżerskiej, stanowiącej usługę zasadniczą, a tym samym element zapłaty otrzymywanej przez Wnioskodawcę.

Zatem zwrot kosztów zakwaterowania wynikających z zawartego kontraktu, tj. opłat za wynajem mieszkania i media, Wnioskodawca powinien traktować jako element kalkulacyjny wynagrodzenia stanowiącego zapłatę za wykonaną na rzecz nabywcy usługę menadżerską w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy.

Konsekwencją powyższego jest włączenie wskazanych przez Wnioskodawcę kosztów do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi menadżerskiej, co powinno być udokumentowane, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, wystawieniem faktury VAT na całość świadczenia należnego Wnioskodawcy, przy zastosowaniu stawki podatku odpowiadającej świadczonej usłudze menadżerskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w całości uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin