Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.871.2016.1.IG
z 3 lutego 2017 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonego lokalu użytkowego – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 22 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży wydzielonego lokalu użytkowego.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Bank oraz Państwo Agnieszka i Sławomir M. (dalej: Nabywcy) uczestniczą w tym samym zaistniałym stanie faktycznym polegającym na odpłatnym zbyciu lokalu użytkowego nr XII (dalej: Lokal). W związku z powyższym strony umowy powzięły wątpliwość w kwestii opodatkowania przedmiotu sprzedaży podatkiem od towarów i usług (VAT).


Bank jest współużytkownikiem wieczystym gruntów stanowiących działki nr 74 o pow. 0,1309 ha, oraz działki nr 72/1 o obszarze 0,0017 ha, zlokalizowanych na terenie miasta. Na przedmiotowych gruntach posadowiony jest jeden budynek stanowiący całość gospodarczą, składającą się z dwóch odrębnych nieruchomości, tj.:

  1. nieruchomość nr 1 stanowi 99,7% budynku i jest usytuowana na działce nr 74,
  2. nieruchomość nr 2 stanowiąca 0,3% budynku (tj. część ściany budynku, która nie może być samodzielnie użytkowana) usytuowana na działce nr 72/1.

Przedmiotowe nieruchomości, o których mowa powyżej, na gruncie stanowią jedną całość gospodarczą zabudowaną budynkiem mieszkalno-użytkowym, wielolokalowym, wybudowanym w 1905 roku, o łącznej powierzchni użytkowej 6.025,60 m2 (dalej: Budynek), posiadającym trzy klatki schodowe, wyposażonym w instalacje: wodociągową, kanalizacyjną, elektryczną, telefoniczną i monitoring, ogrzewanym z kotłowni gazowej zlokalizowanej w piwnicach Budynku.

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 19 grudnia 2001 r. Bank nabył z dniem 5 grudnia 1990 r. współwłasność w wysokości 99,7% Budynku oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 74 o powierzchni 0,1309 ha. Podstawą prawną nabycia był przepis art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543) regulujący zasady nabywania z mocy prawa własności budynków oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów przez państwowe i komunalne osoby prawne posiadające w zarządzie te nieruchomości.


Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku nabyciem współwłasności Budynku na podstawie decyzji z dnia 19 grudnia 2001 r.


Jak wskazano powyżej - na działce nr 72/1 (o pow. 0,0017 ha) znajduje się część ściany Budynku. Formalnie element ten stanowi odrębny od Budynku przedmiot własności. Niemniej jednak ze względu na swoje przeznaczenie oraz trwałe powiązanie funkcjonalno-użytkowe z pozostałą częścią Budynku, element ten nie może być samodzielnie użytkowany i zagospodarowany jako odrębna nieruchomość. Mając na uwadze powyższe, w tym poprawę użytkowania Budynku oraz uregulowanie jego sytuacji formalno-prawnej, Bank nabył od Miasta tę część Budynku (tj. udział w wysokości 0,3 %), a także uzyskał prawo wieczystego użytkowania działki nr 72/1, na której położona jest część ściany Budynku, stanowiąca odrębny przedmiot własności. Nabycie nastąpiło w formie aktu notarialnego z dnia 16 marca 2011 r. Sprzedaż była zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z powyższym Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do nabycia tej części budynku.

W 2013 r. w Budynku wydzielono 40 samodzielnych lokali w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r. poz. 1892). Jest to 27 lokali mieszkalnych oraz 13 lokali użytkowych. W terminie od września 2013 r. do września 2016 r. Bank dokonał zbycia 23 lokali mieszkalnych i 10 lokali użytkowych o łącznej powierzchni 3.092,61 m2.


Aktualnie Bank jest współwłaścicielem Budynku. Poza Bankiem pozostałymi współużytkownikami wieczystymi działek gruntu i współwłaścicielami części wspólnych budynku i urządzeń są właściciele wyodrębnionych lokali.


Lokal będący przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywców - był uprzednio wykorzystywany w działalności statutowej Banku opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Lokal nigdy nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o zbliżonym charakterze.


Jak wynika z posiadanych przez Bank kart środków trwałych zawartych w ewidencji prowadzonej w systemie informatycznym, Bank nie ponosił wydatków na ulepszenie/modernizację Budynku, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej tego Budynku.


Mając na uwadze istniejący stan prawny oraz faktyczny Bank dokonał wyodrębnienia oraz sprzedaży na rzecz Nabywców nieograniczonego prawa własności Lokalu nr XII o pow. 314,91 m2 wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy w opisanym stanie faktycznym, odpłatna dostawa Lokalu o pow. 314,91 m2 wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych Budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1 - podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa Lokalu wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych Budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1 podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.


W opisanym stanie faktycznym, kluczowym dla dokonania właściwiej kwalifikacji podatkowej będzie zbadanie czy w stosunku do nieruchomości będącej przedmiotem dostawy doszło do tzw. pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT.


Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku (zwolnienie fakultatywne) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli, lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Należy przy tym podkreślić, iż w przypadku fakultatywnego zwolnienia z VAT strony transakcji mają prawo do rezygnacji ze zwolnienia i wyboru opcji opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.


Z kolei art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT wprowadza zwolnienie obligatoryjne dla dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, pod warunkiem, że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W kwestii dostawy prawa użytkowania wieczystego gruntu należy wskazać na treść art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, który kwalifikuje zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu jako odpłatną dostawę towarów.


Ponadto przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż w świetle przepisów ustawy o VAT dostawę gruntu zabudowanego (w tym również dostawę prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu) należy opodatkować na tych samych zasadach, co budynek lub budowlę wybudowaną na tym gruncie.


Mając na uwadze przywołane przepisy ustawy o VAT należy wskazać, iż w stosunku do dostawy Lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych Budynku i w prawie użytkowania wieczystego gruntu może mieć zastosowanie zwolnienie z VAT:

  1. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w sytuacji gdy upłyną 2 lata od pierwszego zasiedlenia i nie będzie miało miejsca zaistnienie przesłanek z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, które determinują „ponowne" pierwsze zasiedlenie na skutek poniesienia nakładów na ulepszenia środka trwałego o co najmniej 30% jego wartości początkowej,
  2. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w zakresie w jakim zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10, ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania, a także spełnione będą przesłanki dotyczące prawa do odliczenia oraz wartości wydatków na ulepszenie.

Należy zauważyć, iż w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. sygn. I FSK 382/14. W przywołanym orzeczeniu sąd stwierdził, iż: „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy Rady 2006/112/WE o podatku od wartości dodanej wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako, pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Ponieważ przepisy prawa krajowego winny być interpretowane w świetle treści i celów Dyrektywy Rady 2006/112/WE, w taki sposób aby ich interpretacja, w najszerszym możliwym zakresie, była zbieżna z celami Dyrektywy, tzw. prounijna wykładnia przepisów prawa krajowego (vide: wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 lipca 2006 r. w sprawie C-212/04, wyrok z dnia 22 listopada 2005 r. w sprawie C-144/04, wyrok z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07), należy przyjąć, iż przez „oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu", o którym mowa w definicji pierwszego zasiedlenia, rozumie się również zajęcie przez podatnika nieruchomości po jej wybudowaniu lub nabyciu na cele prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.


Potwierdza to zarówno wykładnia językowa, systematyczna, jak i celowościowa przepisów wspólnotowych regulujących opodatkowanie dostawy nieruchomości podatkiem od wartości dodanej.


Powyżej zaprezentowana wykładnia znalazła również pełne uznanie w ocenie tutejszego organu, co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 31 sierpnia 2016 r. nr IPPP1/4512-609/16-2/AW, w której w tożsamych okolicznościach Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, iż: „jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę i spełnia warunek korzystania z budynku budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części znajdzie zastosowanie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.


Mając na uwadze analizowany stan faktyczny, należy stwierdzić, iż odpłatne zbyciu Lokalu użytkowego nr XII wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych Budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1 - podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ:

  1. w odniesieniu do Lokalu doszło do pierwszego zasiedlenia na skutek zajęcia i długotrwałego wykorzystywania nieruchomości do działalności statutowej Banku,
  2. od momentu zajęcia nieruchomości na cele działalności statutowej Banku do momentu zbycia nieruchomości upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również

  1. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  2. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.


Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.


I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, iż w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. sygn. I FSK 382/14. W przywołanym orzeczeniu sąd stwierdził, iż: „wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy Rady 2006/112/WE o podatku od wartości dodanej wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako, pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Ponieważ przepisy prawa krajowego winny być interpretowane w świetle treści i celów Dyrektywy Rady 2006/112/WE, w taki sposób aby ich interpretacja, w najszerszym możliwym zakresie, była zbieżna z celami Dyrektywy, tzw. prounijna wykładnia przepisów prawa krajowego (vide: wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 lipca 2006 r. w sprawie C-212/04, wyrok z dnia 22 listopada 2005 r. w sprawie C-144/04, wyrok z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07), należy przyjąć, iż przez „oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu", o którym mowa w definicji pierwszego zasiedlenia, rozumie się również zajęcie przez podatnika nieruchomości po jej wybudowaniu lub nabyciu na cele prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.


Potwierdza to zarówno wykładnia językowa, systematyczna, jak i celowościowa przepisów wspólnotowych regulujących opodatkowanie dostawy nieruchomości podatkiem od wartości dodanej.


Ponadto przepis art. 29a ust 8 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż w świetle przepisów ustawy o VAT dostawę gruntu zabudowanego (w tym również dostawę prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu) należy opodatkować na tych samych zasadach, co budynek lub budowlę wybudowaną na tym gruncie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako Sprzedawca oraz Nabywcy uczestniczą w tym samym zaistniałym stanie faktycznym polegającym na odpłatnym zbyciu lokalu użytkowego nr XII. W związku z powyższym strony umowy powzięły wątpliwość w kwestii opodatkowania przedmiotu sprzedaży podatkiem od towarów i usług.


Wnioskodawca (Bank) jest współużytkownikiem wieczystym gruntów stanowiących działki nr 74 o pow. 0,1309 ha, oraz działki nr 72/1 o obszarze 0,0017 ha, zlokalizowanych na terenie miasta. Na przedmiotowych gruntach posadowiony jest jeden budynek stanowiący całość gospodarczą, składającą się z dwóch odrębnych nieruchomości, tj.:

  1. nieruchomość nr 1 stanowi 99,7% budynku i jest usytuowana na działce nr 74,
  2. nieruchomość nr 2 stanowiąca 0,3% budynku - część ściany budynku, która nie może być samodzielnie użytkowana - usytuowana na działce nr 72/1.

Przedmiotowe nieruchomości, o których mowa powyżej, na gruncie stanowią jedną całość gospodarczą zabudowaną budynkiem mieszkalno-użytkowym, wielolokalowym, wybudowanym w 1905 roku, o łącznej powierzchni użytkowej 6.025,60 m2, posiadającym trzy klatki schodowe, wyposażonym w instalacje: wodociągową, kanalizacyjną, elektryczną, telefoniczną i monitoring, ogrzewanym z kotłowni gazowej zlokalizowanej w piwnicach Budynku.

Na podstawie decyzji Wojewody z dnia 19 grudnia 2001 r. Bank nabył z dniem 5 grudnia 1990 r. współwłasność w wysokości 99,7% Budynku oraz prawo użytkowania wieczystego działki nr 74 o powierzchni 0,1309 ha. Podstawą prawną nabycia był przepis art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543) regulujący zasady nabywania z mocy prawa własności budynków oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów przez państwowe i komunalne osoby prawne posiadające w zarządzie te nieruchomości.

Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku nabyciem współwłasności Budynku na podstawie decyzji z dnia 19 grudnia 2001 r.


Na działce nr 72/1 znajduje się część ściany Budynku. Formalnie element ten stanowi odrębny od Budynku przedmiot własności. Niemniej jednak ze względu na swoje przeznaczenie oraz trwałe powiązanie funkcjonalno-użytkowe z pozostałą częścią Budynku, element ten nie może być samodzielnie użytkowany i zagospodarowany jako odrębna nieruchomość. Mając na uwadze powyższe, w tym poprawę użytkowania Budynku oraz uregulowanie jego sytuacji formalno-prawnej, Bank nabył od Miasta tę część Budynku, a także uzyskał prawo wieczystego użytkowania działki nr 72/1, na której położona jest część ściany Budynku, stanowiąca odrębny przedmiot własności. Nabycie nastąpiło w formie aktu notarialnego z dnia 16 marca 2011 r. Sprzedaż była zwolniona z podatku od towarów i usług, w związku z powyższym Bankowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do nabycia tej części budynku.

W 2013 r. w Budynku wydzielono 40 samodzielnych lokali w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Jest to 27 lokali mieszkalnych oraz 13 lokali użytkowych. W terminie od września 2013 r. do września 2016 r. Bank dokonał zbycia 23 lokali mieszkalnych i 10 lokali użytkowych o łącznej powierzchni 3.092,61 m2.

Aktualnie Bank jest współwłaścicielem Budynku. Poza Bankiem pozostałymi współużytkownikami wieczystymi działek gruntu i współwłaścicielami części wspólnych budynku i urządzeń są właściciele wyodrębnionych lokali.


Lokal będący przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywców - był uprzednio wykorzystywany w działalności statutowej Banku opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie Lokal nigdy nie był przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o zbliżonym charakterze.


Jak wynika z posiadanych przez Bank kart środków trwałych zawartych w ewidencji prowadzonej w systemie informatycznym, Bank nie ponosił wydatków na ulepszenie/modernizację Budynku, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej tego Budynku.


Mając na uwadze istniejący stan prawny oraz faktyczny Bank dokonał wyodrębnienia oraz sprzedaży na rzecz Nabywców nieograniczonego prawa własności Lokalu nr XII o pow. 314,91 m2 wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy odpłatna dostawa Lokalu o pow. 314,91 m2 wraz z udziałem wynoszącym 70/1000 w częściach wspólnych Budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1 - podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.


Sprzedaż lokali mieszkalnych i użytkowych – jak wynika z opisu sprawy – odbywa się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, dlatego ich dostawa co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.


Jednakże dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.


W tym miejscu należy wskazać, że – jak jednoznacznie wynika z opisu sprawy – lokal będący przedmiotem sprzedaży na rzecz Nabywców - był uprzednio wykorzystywany w działalności statutowej Banku opodatkowanej podatkiem od towarów i usług przez okres dłuższy niż 2 lata. Jednocześnie Bank nie ponosił wydatków na ulepszenie/modernizację Budynku, których wartość przekroczyłaby 30% wartości początkowej tego Budynku.

W związku z powyższym planowana przez Wnioskodawcę dostawa lokalu użytkowego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1 korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż dostawa została dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia w rozumieniu Dyrektywy VAT wyjaśnionym w cytowanym wyroku NSA I FSK 382/14.


Należy zaznaczyć, że stosownie do treści art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.


W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków i budowli lub ich części, grunt na którym są one posadowione dzieli byt prawny budynków i budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków i budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym one są posadowione.

Podsumowując, sprzedaż wydzielonego lokalu użytkowego po dokonaniu przez Wnioskodawcę wydzielenia i wyodrębnienia tego lokalu wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku i w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu nr 74 i 72/1, była zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z uwagi na spełnienie wszystkich warunków z tego przepisu wynikających.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w opisanym zakresie należy uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.


Stronie oraz zainteresowanym nie będącym stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj