2017.01.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.974.2016.2.
z 25 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 10 stycznia 2017r. Nr 1462-IPPB3.4510.974.2016.1.MS (data doręczenia 12 stycznia 2017r.; UPD9303927) pismem z dnia 13 stycznia 2017r. (data nadania 13 stycznia 2017r., data wpływu do BKIP w Płocku 16 stycznia 2017r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w sytuacji uregulowania zobowiązań gotówką – jest prawidłowe,

w sytuacji uregulowania zobowiązań poprzez dokonanie kompensaty – jest nieprawidłowe,

w sytuacji otrzymania od kontrahenta zwrotu gotówki za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego oraz dokonania ponownej zapłaty za powyższej wymienione wydatki za pośrednictwem rachunku płatniczego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów w sytuacji uregulowania zobowiązań gotówką, w sytuacji uregulowania zobowiązań poprzez dokonanie kompensaty oraz w sytuacji otrzymania od kontrahenta zwrotu gotówki za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego oraz dokonania ponownej zapłaty za powyższej wymienione wydatki za pośrednictwem rachunku płatniczego.

We wniosku przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą: K Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , zwana dalej stroną, Spółką lub wnioskodawcą, jest podatnikiem czynnym VAT, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązana do składania deklaracji miesięcznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych rokiem obrotowym (podatkowym) dla Spółki jest rok kalendarzowy. Strona nie przywiduje aby po dniu 01 stycznia 2017r. dokonała zmiany roku obrotowego (podatkowego). Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych Spółka opłaca kwartalnie. Aktualnie głównym przedmiotem działalności Spółki jest wynajem lokali użytkowych.

Spółka przewiduje, iż po dniu 1 stycznia 2017r. głównym przedmiotem działalności może być wykonywanie posadzek przemysłowych na zlecenie.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ma zamiar ponosić po dniu 1 stycznia 2017r. wydatki w kwocie brutto powyżej 15.000,00 zł udokumentowane fakturami, o których to fakturach mowa w art. 106e ustawy z dnia 11 marca 204r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. 2016r. poz. 710), zwanymi dalej fakturami, i udokumentowane rachunkami lub umowami, zwanymi dalej wydatkami w ramach działalności operacyjnej.

Spółka po dniu 1 stycznia 2017r. ma zamiar prowadzić także działalność inwestycyjną polegającą na nabywaniu środków trwałych w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wykorzystywanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej, w ramach której to działalności inwestycyjnej strona będzie ponosić wydatki w kwocie ponad 15.000,00 zł brutto, udokumentowane fakturami, rachunkami lub umowami, zwane dalej wydatkami inwestycyjnymi.

Zobowiązania z tytułu wydatków, które będą udokumentowane po dniu 01 stycznia 2016r. fakturami lub rachunkami strona ma zamiar opłać gotówką lub przelewem bankowym za pośrednictwem posiadanego rachunku bankowego, zwanego rachunkiem płatniczym.

Strona ma zamiar uznawać po dniu 1 stycznia 2017r., iż jednorazowa wartość transakcji w kwocie 15.000,00 zł, o której transakcji mowa w art. 22 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest to kwota brutto, łącznie z podatkiem od towarów i usług, udokumentowana przez kontrahenta w danym miesiącu jedną fakturą, rachunkiem lub umową, bez względu ile ww. dokumentów zostanie wystawionych przez danego kontrahenta w danym miesiącu kalendarzowym.

Spółka ma zamiar po dniu 1 stycznia 2017r. dokonywać rozliczeń z kontrahentami także w drodze kompensaty, nawet tej części rozliczeń która przekracza kwotę wydatku brutto w wysokości 15.000,00 zł.

Zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu lub też zwiększenie przychodów, o którym mowa w art. 15d ust 1. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka ma zamiar po dniu 1 stycznia 2017r. dokumentować dokumentem własnym o nazwie polecenie księgowania oraz ewidencjonować w księgach pomocniczych do księgi rachunkowej, o których to księgach pomocniczych mowa w art. 16 ustawy o rachunkowości.

Strona po dniu 1 stycznia 2017r. ma też zamiar dokonywać operacji finansowych w kwotach powyżej 15.000,00 zł., między innymi zakupu walut w kantorach, wypłatę dywidendy wspólników na podstawie uchwał Zgromadzenia Wspólników, zwanych dalej uchwałami, wypłatę należnych odsetek od udzielonych Spółce pożyczek itp., zwanych dalej wydatkami finansowymi, które to wydatki będą opłacane po dniu 1 stycznia 2017r. za pośrednictwem rachunku płatniczego lub gotówką.

Strona przewiduje, iż po dniu 1 stycznia 2017r. potrącenie, zwane w niniejszym wniosku kompensatą, o której mowa w art. 498 i następnych ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2016r. poz. 380 ze zm.) będzie jedną z form powodującą wygaśnięcie zobowiązania.

Pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. nr 1462-IPPB3.4510.974.2016.1.MS, doręczonym 12 stycznia 2017r. wezwano Wnioskodawcę do uiszczenia brakującej opłaty oraz wyczerpującego przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku poprzez:

wskazanie na jakiej podstawie prawnej kontrahent dokona zwrotu gotówki za opłacone wydatki (jaki będzie formalny tytuł zwrotu, zważywszy na fakt uregulowania już przez Spółkę zobowiązania wynikającego z faktury)
podanie w jakim terminie od dnia wystawienia faktury i dnia dokonania płatności gotówką zostanie dokonana płatność za pośrednictwem rachunku bankowego
wyjaśnienie, czy w momencie otrzymania zwrotu ww. gotówki Wnioskodawca rozpozna przychód podatkowy (należy podać konkretny przepis prawa podatkowego – ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którego wynika/nie wynika obowiązek wykazania przychodu),
przedstawienie na hipotetycznym przykładzie liczbowym sposobu zapisu w księgach Spółki operacji „zwrotu przez kontrahenta gotówki za opłacone wydatki”,

W piśmie z dnia 13 stycznia 2017 r. (data wpływu: 16 stycznia 2017r.) udzielono następujących odpowiedzi :

Ad.1 Kontrahent dokona zwrotu gotówki za opłacone wydatki pomimo uregulowania przez Spółkę zobowiązania wynikającego z faktury tylko i wyłącznie z ostrożności procesowej, mając za względzie ograniczenia wprowadzone od dnia 01 stycznia 2017r. ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące niezaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu w przypadku ich nieopłacenia za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Ad.2 Spółka przewiduje, iż od dania wystawienia faktury i dokonania płatności gotówką płatność za pośrednictwem rachunku bankowego (płatniczego ) zostanie dokonana nie później niż do dnia 20 następującego po miesiącu, w którym strona dokonała płatności gotówką za nabyte towary i usługi.

Ad.3 Wnioskodawca przewiduje, iż w momencie otrzymania od kontrahenta za opłacone wydatki nie rozpozna ww zwrotu gotówki, pod datą jej otrzymania, jako przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ad.4 Hipotetyczne przyjęcie gotówki od kontrahenta w kwocie 25.000,00 zł za nabyte usługi w dniu 31 stycznia 2017r. z podaniem sposobu ewidencji zdarzenia w księgach rachunkowych Spółki: konto syntetyczne Kasa - Wn 25.000,00 zł, konto syntetyczne rozrachunki z kontrahentami: Ma 25.000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Spółce będzie spoczywał po dniu 1 stycznia 20l7r. obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu lub też zwiększenia przychodów oraz zewidencjonowania powyżej opisanych zdarzeń w księgach pomocniczych do księgi rachunkowej na podstawie polecenia księgowania, o wydatki związane z działalnością operacyjną, o wydatki związane z działalnością inwestycyjną lub o wydatki finansowe, udokumentowane fakturą, rachunkiem, uchwałą lub umową, w kwocie brutto równej i wyższej aniżeli 15.000, 00 zł brutto ( piętnaście tysięcy złotych ), zwane dalej wydatkami, jeżeli ww. wydatki po dniu 1 stycznia 2017r. zostaną opłacone przez wnioskodawcę gotówką lub rozliczone w ramach kompensaty oraz czy Spółka po dniu 1 stycznia 2017r. w będzie miała prawo zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wydatki - które zostały zmniejszone z uwagi na fakt ich opłacenia gotówką lub też skompensowania, i czy Spółka będzie miała prawo zmniejszenia po dniu 1 stycznia 2017r. przychodów, w przypadku gdy strona otrzyma zwrot ww. gotówki od kontrahenta za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego oraz dokonana ponownej zapłaty za powyżej wymienione wydatki za pośrednictwem rachunku płatniczego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca dokonując nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawą z dnia 13 kwietnia 2016r. nie określił co należy rozumieć przez „uregulowanie” zobowiązania, to jednak zdaniem wnioskodawcy, pojęcie to należy rozumieć szeroko tj. jako każdą dopuszczalną prawem formę rozliczeń, skutkującą wygaśnięciem zobowiązania tj. gotówkową, bezgotówkową – np. polecenie przelewu z rachunku płatniczego, polecenie zapłaty z rachunku płatniczego i kompensaty (potrącenia). Nadto zdaniem strony aczkolwiek ustawodawca w nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 13 kwietnia 2016r. przywołuje przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a w szczególności art. 22 ust. 1 ww ustawy, to w słowniczku pojęć ( art. 4 a p.d.o.p.) nie precyzuje, co należy rozumieć przez jednorazową wartość transakcji w kwocie 15.000,00 zł., co zdaniem wnioskodawcy stanowi podstawę do uznania że po dniu 1 stycznia 2017r. jednorazowa wartość transakcji w kwocie 15.000,00 zł, o której to kwocie mowa w art. 22 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest to kwota brutto (łącznie z podatkiem od towarów i usług) udokumentowana przez kontrahenta w danym miesiącu jedną fakturą, rachunkiem lub umową, bez względu ile ww. dokumentów zostanie wystawionych przez danego kontrahenta w danym miesiącu kalendarzowym.

Reasumując powyższe wnioskodawca jest zdania, że na Spółce będzie spoczywał po dniu 1 stycznia 2017r. obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu lub też zwiększenia przychodów oraz zewidencjonowania powyżej opisanych zdarzeń w księgach pomocniczych do księgi rachunkowej na podstawie polecenia księgowania, o wydatki związane z działalnością operacyjną, o wydatki związane z działalnością inwestycyjną lub o wydatki finansowe, udokumentowane fakturą, rachunkiem, uchwałą lub umową, w kwocie brutto równej i wyższej aniżeli 15.000, 00 zł brutto (piętnaście tysięcy złotych), zwane dalej wydatkami, nie opłacone za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Natomiast strona jest zdania, że Spółka po dniu 1 stycznia 2017r. i po dokonaniu zmniejszenia kosztów uzyskania przychodu lub zwiększenia przychodów z powodów opisanych powyżej, będzie miała prawo zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wydatki – które zostały zmniejszone z uwagi na fakt ich opłacenia gotówką lub też skompensowanie oraz będzie miała prawo zmniejszenia po dniu 1 stycznia 2017r. przychodów, w przypadku gdy strona otrzyma zwrot ww. gotówki od kontrahenta za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego i dokonana ponownej zapłaty za powyżej wymienione wydatki za pośrednictwem rachunku płatniczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego w zakresie kosztów uzyskania przychodów:

w sytuacji uregulowania zobowiązań gotówką – uznaje się za prawidłowe,

w sytuacji uregulowania zobowiązań poprzez dokonanie kompensaty – uznaje się za nieprawidłowe,

zwrot

za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 1888 ze zm.; dalej- updop), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jeżeli wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie zgodnie z art. 15d ust. 1 updop, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych;
dokonania płatności po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016r., poz. 1829 ze zm.) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stanowisko Wnioskodawcy dotyczące obowiązku zmniejszenia kosztów lub też zwiększenia przychodów w sytuacji, opłacenia gotówką wydatków związanych z działalnością operacyjną, inwestycyjną lub finansową w kwocie brutto przekraczającej 15.000,00 zł należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do skutków podatkowych zastosowania ograniczeń wynikających z art. 15d updop do regulowania zobowiązań w drodze kompensaty należy podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje ograniczenia pojęcia „poniesienia kosztu” do zapłaty pieniężnej równowartości usługi lub towaru. Pod warunkiem spełnienia wymagań, o którym mowa powyżej, „poniesienie kosztu” może zostać dokonane w dowolnej zgodnej z prawem formie, w tym w drodze kompensaty. Zasady i skutki dokonywania kompensaty (potrącenia) regulują przepisy ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 380 ze zm.; dalej – KC). Z uwagi na brak definicji w ustawie o podatku chodowym od osób prawnych oraz innych przepisach podatkowych należy sięgnąć do definicji tych pojęć określonych w innych dziedzinach prawa, w tym przypadku do KC.

Art. 498 KC stanowi, że:

§ 1 Gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

§ 2 Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższa regulacja KC stanowi podstawę powszechnie występujących w obrocie gospodarczym rozliczeń dokonywanych pomiędzy kontrahentami. Z KC wynikają następujące warunki dokonania potrącenia (kompensaty):

wierzytelności muszą być wzajemne, co oznacza, że każda ze stron jest wierzycielem drugiej i jednocześnie jej dłużnikiem;
wierzytelności muszą być jednorodzajowe,
obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

W § 2 art. 498 KC postanowiono, że skutkiem potrącenia jest wzajemne umorzenie wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. KC nie definiuje pojęcia umorzenia zobowiązania czy należności, w związku z czym należy odwołać się do znaczenia potocznego tych pojęć. Z Internetowego Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. wynika, że „umorzyć, umarzać” oznacza zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych. Tym samym wskutek kompensaty podatnik wyzbywa się prawa do wyegzekwowania należności pieniężnych w formie pierwotnie przyjętej. W zamian podatnik oraz kontrahent podatnika tracą prawo do wyegzekwowania należności pieniężnych o odpowiadającej im wartości.

W konsekwencji, uwolnienie kontrahentów podatnika od wszelkich zobowiązań w drodze kompensaty wywiera skutek w postaci powstania uprawnienia do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu taki sam, jak wywarłoby dwustronne uregulowanie zobowiązań w inny sposób, np. przelewem bankowym. Pod warunkiem więc spełnienia ogólnych przesłanek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć wartość uregulowanych w powyższy sposób zobowiązań wobec kontrahentów do kosztów uzyskania przychodu tak samo, jak miałby prawo to uczynić, gdyby wzajemne zobowiązania zostały uregulowane np. w formie dwustronnych płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej obowiązku zmniejszenia kosztów lub też zwiększenia przychodów w sytuacji, regulowania zobowiązań w drodze kompensaty w kwocie przekraczającej 15.000,00 zł należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się zaś do zagadnienia „zwrotu gotówki przez kontrahenta za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego i dokonania ponownej zapłaty powyżej wymienionych wydatków za pośrednictwem rachunku płatniczego” należy podkreślić, że:

Stosownie do art. 353 § 1 KC zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Zgodnie z art. 354 § 1 KC dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Art. 358 § 1 KC stanowi, że jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Głównym celem zobowiązania jest zaspokojenie interesu wierzyciela. Podstawowym sposobem zaspokojenia wierzyciela jest dobrowolne spełnienie świadczenia przez dłużnika. Uregulowanie zobowiązania poprzez dokonanie zapłaty gotówką danej należności skutkuje wygaśnięciem zobowiązania. Jeżeli wartość zobowiązania uregulowanego gotówką jest wyższa od 15.000,00 zł to świetle art. 15d updop wydatek ten nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Zatem w momencie uregulowania zobowiązania wobec kontrahenta gotówką dochodzi do zaspokojenia wierzyciela oraz wygaśnięcia zobowiązania. Działania podjęte po tym zdarzeniu przez obie strony (Wnioskodawcę oraz kontrahenta), tj. zwrot gotówki przez kontrahenta za opłaconą fakturę oraz dokonanie wpłaty otrzymanej kwoty na konto kontrahenta za pośrednictwem rachunku płatniczego nie mają podstawy prawnej. Wpłaty za pośrednictwem rachunku nie można uznać za zapłatę za świadczenie kontrahenta, gdyż ta miała już miejsce wcześniej – w momencie uregulowania zobowiązania gotówką. Od tej pory Wnioskodawca przestał być dłużnikiem kontrahenta. Stron nie łączyła już żadna umowa.

Sam Wnioskodawca – uzupełniając na wezwanie organu opis zdarzenia przyszłego – nie podał żadnej podstawy prawnej dokonywanych czynności przykładowo: zwrot gotówki przez kontrahenta wynikał z faktu zwrotu towaru przez Wnioskodawcę albo z uznania przez kontrahenta reklamacji złożonej przez Wnioskodawcę itp. Wnioskodawca nie wskazał też, że doszło do unieważnienia transakcji (zdarzenia gospodarczego), które zostało uregulowane gotówką, a potem na nowo zawarto i wykonano umowę oraz dokonano za nią płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego. W odpowiedzi na wezwanie organu stwierdził jedynie, że kontrahent dokonuje zwrotu gotówki z „ostrożności procesowej”, z uwagi na obowiązujące od 1 stycznia 2017r. Ograniczenia w zaliczaniu do kosztów na podstawie art. 15d ustawy. W ocenie organu, gdyby kontrahent działał z takich pobudek to w ogóle nie powinien przyjmować płatności gotówkowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w sytuacji zwrotu gotówki od kontrahenta za opłacone wydatki bez pośrednictwa rachunku płatniczego w celu ponownego przekazania jej na rachunek kontrahenta za pośrednictwem rachunku bankowego, Spółka będzie uprawniona do zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wydatki, które zostały zmniejszone z uwagi na fakt ich opłacenia gotówką lub odpowiedniego zmniejszenia zwiększonych uprzednio przychodów należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2016 poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin