Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.849.2016.1.AM
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2016 r. (data wpływu 10 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia Znaku Towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia Znaku Towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski obejmującą w szczególności działalność restauracyjną oraz handlową. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako „VAT”), tj. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie znak towarowy (dalej jako „Znak Towarowy”) na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Nabycie Znaku Towarowego nastąpi na podstawie umowy sprzedaży zawartej z aktualnym właścicielem Znaku Towarowego (dalej jako „Sprzedawca”). Sprzedaż Znaku Towarowego zostanie udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Sprzedawcę (będącego również podatnikiem VAT) i przekazaną Wnioskodawcy. Z tytułu sprzedaży Znaku Towarowego Sprzedawca rozpozna obowiązek podatkowy VAT i obciąży Wnioskodawcę kwotą VAT należnego.

Nabyty odpłatnie Znak Towarowy nadawać się będzie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania, a przewidywany okres jego używania przez Wnioskodawcę będzie dłuższy niż rok. Wnioskodawca nabędzie Znak Towarowy na cele prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. W szczególności, Wnioskodawca nie wyklucza, że nabyty Znak Towarowy odda podmiotom trzecim do odpłatnego używania (np. w ramach umowy licencyjnej) i z tego tytułu rozpozna obrót VAT w związku ze świadczoną usługą VAT. Możliwe jest również, że Wnioskodawca wykorzystywać będzie Znak Towarowy samodzielnie we własnej działalności gospodarczej (np. restauracyjnej), z tytułu której również rozpoznaje obrót VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota VAT należnego wykazana przez Sprzedawcę Znaku Towarowego na fakturze dokumentującej sprzedaż Znaku Towarowego stanowić będzie dla Wnioskodawcy kwotę VAT naliczonego, o którą Wnioskodawca będzie miał prawo obniżyć kwotę VAT należnego lub co do której Wnioskodawca będzie miał prawo wystąpić o zwrot?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota VAT należnego wykazana przez Sprzedawcę Znaku Towarowego na fakturze dokumentującej sprzedaż Znaku Towarowego stanowić będzie dla Wnioskodawcy kwotę VAT naliczonego. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie miał prawo obniżyć kwotę VAT należnego o kwotę VAT naliczonego lub wystąpić o zwrot. Wynika to z następujących okoliczności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „ustawa VAT”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, co do zasady podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przytoczone uregulowanie jest wyrazem podstawowego elementu konstrukcyjnego podatku VAT, jakim jest prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabytych na potrzeby działalności opodatkowanej. Jest ono zarazem odzwierciedleniem fundamentalnej zasady neutralności podatku VAT, mającej na celu zapewnienie, by podatek VAT obciążał wyłącznie konsumpcję, nie zaś wcześniejsze stadia obrotu gospodarczego. Jak wskazano w Komentarzu do Dyrektywy Rady Unii Europejskiej dotyczącym wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (pod. Red. K. Sachsa, C.H. Beck Warszawa 2004, str. 417): „Neutralność podatku od wartości dodanej dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających taki stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Wszelkie korzystne dla podatnika konsekwencje wynikające z koncepcji neutralności podatku są traktowane w doktrynie prawa wspólnotowego VAT jako fundamentalne prawo podatnika, nie zaś jako przywilej”.

Jak wskazano w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku: wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Interpretacja art. 86 ust. 2 ustawy VAT w świetle zasady neutralności podatku VAT wskazuje, że decydujący dla prawa odliczenia VAT naliczonego jest cel, z jakim podatnik dokonuje nabycia towarów lub usług, oceniany w momencie dokonywania zakupu, gdyż w momencie nabycia występuje podatek naliczony wynikający z faktury.

Interpretację taką potwierdza również art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy VAT, ustanawiający podstawowy termin odliczenia VAT, zgodnie z którym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez podatnika towarów powstał obowiązek podatkowy. Jak wskazuje się w literaturze przedmiotu „Z uwagi na to, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej” (A. Bartosiewicz, w: VAT Komentarz, Lex 2016, wyd. X).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki. Po pierwsze, odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług. Po drugie, towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Powyższe warunki zostały spełnione przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie. Na moment dokonania transakcji nabycia Znaku Towarowego Wnioskodawca będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca będzie wykorzystywał Znak Towarowy do wykonywania następujących czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Po pierwsze, Wnioskodawca nie wyklucza, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odda Znak Towarowy podmiotom trzecim do odpłatnego używania (np. w ramach umowy licencyjnej). Po drugie, istnieje możliwość, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał Znak Towarowy samodzielnie we własnej działalności gospodarczej (np. restauracyjnej). Działalność ta będzie wykonywana przez Wnioskodawcę w sposób zorganizowany i ciągły, przez co Wnioskodawca będzie miał status podatnika określonego w art. 15 ustawy o VAT, a otrzymywane przez niego wynagrodzenie z tytułu pobierania opłat za prawo do używania Znaku Towarowego będzie wynagrodzeniem z tytułu odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 19 lipca 2013 r. (nr ILPP1/443-376/13-2/AI), w której za prawidłowe uznano stwierdzenie, zgodnie z którym „prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi”.

Ustawodawca uzależnił prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego wyżej przedstawionych przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy VAT. Przepis ten wymienia enumeratywną listę wyjątków, które - wbrew zasadzie ogólnej - pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ przepis art. 88 ustawy VAT stanowi wyjątek od ogólnej zasady z art. 86 ust. 1 ustawy VAT zatem podlega ścisłej i zawężającej wykładni (zgodnie z zasadą exceptiones non sunt extendendae). W analizowanej sprawie nie znajduje zastosowania żaden z negatywnych przypadków wymienionych w art. 88 ustawy VAT. W szczególności nie znajduje zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższy przepis nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, na moment dokonania transakcji nabycia Znaku Towarowego Sprzedawca będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż będzie dokonana w ramach prowadzonej przez Sprzedawcę działalności gospodarczej opodatkowanej VAT tj. stanowi to sprzedaż VAT. Z tego tytułu Sprzedawca wykaże VAT należny zgodnie z obowiązującymi przepisami. Sprzedaż Znaku Towarowego podlega opodatkowaniu 23% stawką VAT, a zatem obrót ten nie podlega zwolnieniu z opodatkowania. Powyższe zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 24 lipca 2013 r. (nr ILPP1/443‑380/13‑2/AWa), w której organ uznał, że „Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży (odpłatnego zbycia) Znaku towarowego przez SKA, będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, tj. według obowiązującej do dnia 31 grudnia 2013 r. stawki 23%”.

Pogląd, iż dokonując zakupu znaku towarowego związanego bezpośrednio z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, podatnikowi w świetle art. 86 ust. 1 ustawy VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturze potwierdzającej nabycie znaku towarowego został wielokrotnie potwierdzony przez organy podatkowe m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 21 kwietnia 2015 r. (nr IPTPP4/4512-60/15-3/OS), w której uznał, że: „Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawca w chwili transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupiony przez Wnioskodawcę Znak towarowy będzie wykorzystywany przez Niego do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. działalności polegającej na udzielaniu licencji na korzystanie ze Znaku towarowego za wynagrodzeniem. Zatem, mając na uwadze to, że Znak towarowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej nabycie Znaku towarowego”.

Podobne stanowisko zostało przedstawione przez m.in.:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacjach: z 12 marca 2015 r.(nr ITPP2/443-1763/14/AW), z 26 lutego 2015 r. (nr ITPP1/443-1573/14/DM) oraz z 18 grudnia 2014 r. (nr ITPP2/443-1300/14/AW);
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach: z 11 lipca 2013 r. (nr IPPP1/443‑490/13-2/EK) oraz z 10 października 2012 r. (nr IPPP2/443‑892/12‑2/MM);
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 25 lipca 2013 r.(nr ILPP1/443‑379/13-4/NS).
   
   

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z poźn. zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT– podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski obejmującą w szczególności działalność restauracyjną oraz handlową. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (tj. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży podlegającej opodatkowaniu VAT).

W przyszłości Wnioskodawca zamierza nabyć odpłatnie Znak Towarowy na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Nabycie Znaku Towarowego nastąpi na podstawie umowy sprzedaży zawartej z aktualnym właścicielem Znaku Towarowego. Sprzedaż Znaku Towarowego zostanie udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Sprzedawcę (będącego również podatnikiem VAT) i przekazaną Wnioskodawcy. Z tytułu sprzedaży Znaku Towarowego Sprzedawca rozpozna obowiązek podatkowy VAT i obciąży Wnioskodawcę kwotą VAT należnego.

Nabyty odpłatnie Znak Towarowy nadawać się będzie do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania, a przewidywany okres jego używania przez Wnioskodawcę będzie dłuższy niż rok. Wnioskodawca nabędzie Znak Towarowy na cele prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. W szczególności, Wnioskodawca nie wyklucza, że nabyty Znak Towarowy odda podmiotom trzecim do odpłatnego używania (np. w ramach umowy licencyjnej) i z tego tytułu rozpozna obrót VAT w związku ze świadczoną usługą. Możliwe jest również, że Wnioskodawca wykorzystywać będzie Znak Towarowy samodzielnie we własnej działalności gospodarczej (np. restauracyjnej), z tytułu której również rozpoznaje obrót VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy kwota VAT należnego wykazana przez Sprzedawcę Znaku Towarowego na fakturze dokumentującej sprzedaż Znaku Towarowego stanowić będzie dla Wnioskodawcy kwotę VAT naliczonego, o którą Wnioskodawca będzie miał prawo obniżyć kwotę VAT należnego lub co do której Wnioskodawca będzie miał prawo wystąpić o zwrot.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Prawo do znaków towarowych nie stanowi towaru w rozumieniu przepisów ustawy, a zatem transakcja sprzedaży prawa do zarejestrowanego znaku towarowego nie może być kwalifikowana jako odpłatna dostawa towarów. Rozważenia wymaga natomiast kwalifikacja wskazywanej transakcji, jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że przez usługę należy rozumieć każde odpłatne świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowanie, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy), w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych.

Odpłatność czynności (dostawy towarów, czy świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Należy zauważyć, że wartość znaku towarowego mieści się w kategorii „wartości niematerialnych i prawnych”, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem, sprzedaż prawa do znaku towarowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Tak więc w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia, należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku, czy też obniżonej stawki podatku dla czynności sprzedaży znaku towarowego. Tym samym uznać należy, że czynność ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Jak już wskazano, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Po przeanalizowaniu okoliczności niniejszej sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że w niniejszej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a zakupiony przez Wnioskodawcę Znak Towarowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę (np. restauracyjnej) oraz działalności polegającej na udzielaniu licencji podmiotom trzecim na korzystanie ze Znaku Towarowego za wynagrodzeniem.

Skoro Znak Towarowy będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej nabycie Znaku Towarowego.

Zgodnie natomiast z art. 87 ust. 1 ustawy w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, (o której mowa w art. 86 ust. 2), w okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, Wnioskodawca nabędzie prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.