Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-523/16-4/KC
z 31 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uwzględnienia upustu w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy towarów już w momencie dokonania sprzedaży oraz prawidłowo wystawionej faktury - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości uwzględnienia upustu w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy towarów już w momencie dokonania sprzedaży oraz prawidłowo wystawionej faktury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą obejmującą produkcję oraz sprzedaż słodyczy (dalej: „Produkty”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka dokonuje sprzedaży Produktów m. in. do podmiotów, które prowadzą działalność polegającą na ich dalszej hurtowej odsprzedaży (np. autoryzowani dystrybutorzy, hurtownie, dalej: "Kontrahenci") na podstawie podpisanych z tymi Kontrahentami umów ramowych.

Jednym z takich Kontrahentów jest spółka „K.” Sp. z o.o.

Na podstawie podpisanych przez Spółkę z Kontrahentami umów handlowych Spółka zobowiązała się do udzielania różnego rodzaju rabatów i upustów. Jednocześnie, Kontrahenci zobowiązali się do podejmowania na rzecz Spółki określonych czynności służących promocji lub intensyfikacji sprzedaży Produktów (np. zainstalowanie specjalnego oprogramowania w celu przesyłania do Spółki istotnych dla niej danych służących do prognozowania wolumenu produkcji oraz sprzedaży Produktów, wydawanie gazetek marketingowych itp.), w zamian za uzgodnione w umowie wynagrodzenie.

W ramach niniejszego wniosku Spółka pragnie potwierdzić zasady kwalifikacji na gruncie podatku od towarów i usług czterech kategorii rozliczeń dokonywanych pomiędzy Spółką oraz Kontrahentami, na podstawie ramowej umowy dotyczącej sprzedaży Produktów.

Spółka opisuje te rozliczenia poniżej:

1. Pierwszą kategorią (dalej określaną jako: "Budżet Marketingowy") jest zobowiązanie Spółki do przeznaczenia dla Kontrahenta rocznego budżetu marketingowo - sprzedażowego w uzgodnionej z Kontrahentem wysokości. Z założenia, Budżet Marketingowy przeznaczony jest na wspieranie - w różnych formach opisanych poniżej - sprzedaży Produktów Spółki przez Kontrahenta i poszczególne płatności w ramach uzgodnionego Budżetu Marketingowego wypłacane są w trakcie roku na zasadach każdorazowo uzgadnianych pomiędzy przedstawicielami handlowymi Spółki oraz przedstawicielami Kontrahenta, które to zasady są rzeczywiście wykonywane / wdrażane w życie.
   
   

Innymi słowy, dla Kontrahenta przewidziany (zarezerwowany w budżecie Spółki) jest Budżet Marketingowy. W trakcie roku dochodzi do spotkań przedstawicieli Spółki oraz Kontrahenta, w ramach których - w zależności od konkretnych potrzeb - Spółka dokonuje wypłat środków z tego zarezerwowanego budżetu na jedno lub kilka działań opisanych szczegółowo (w pkt A - F) poniżej. Wypłacone Kontrahentowi środki są bezzwrotne (stanowią wynagrodzenie kontrahenta za opisane poniżej działania lub służą one wsparciu jego sprzedaży na zasadach opisanych poniżej).

Należy wskazać, do czego Spółka odniesie się szerzej pod koniec opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, że Budżet Marketingowy jest w praktyce wypłacany na realizację czynności lub wsparcie sprzedaży związanej z towarami, których właścicielem jest już Kontrahent Spółki (gdyż towary te zostały nabyte od Spółki w celu ich dalszej odsprzedaży przez Kontrahenta), przy czym, oczywiście, działania te przyczyniają się do wzrostu sprzedaży towarów przez Spółkę do Kontrahenta, a niektóre z nich (np. umieszczenie w wydawanej gazetce zdjęcia produktu Spółki) przyczyniają się do rozpowszechniania marki Spółki).

Budżet Marketingowy stanowi bądź wynagrodzenie za konkretne czynności podejmowane przez Kontrahenta na rzecz Spółki, bądź służy wsparciu sprzedaży produktów nabytych przez Kontrahenta od Spółki, zgodnie z zasadami opisanymi poniżej.

I tak, Budżet Marketingowy może być przeznaczony na następujące działania / cele:

1. "AKTYWNOŚĆ": działanie to polega na przyznaniu Kontrahentowi środków z Budżetu Marketingowego w zamian za podejmowanie przez niego uzgodnionych działań marketingowych na rzecz Spółki (aczkolwiek związanych z towarami nabytymi od Spółki, a więc które stanowią własność Kontrahenta), które mogą polegać na:
   1. wstawieniu do sklepu tzw. materiału POS (materiał POS, z ang. Pont of Sale stanowi z reguły kartonowy, papierowy lub stalowy produkt, który umożliwia atrakcyjną ekspozycję towarów handlowych nabytych przez kontrahenta od Spółki (a więc stanowiących jego własność), np. kartonowy regał lub stojak dostosowany wielkością i kształtem do Produktów Spółki, reklamy stojące, reklamy podświetlane, tacka na produkty itp.)
      
   2. umieszczeniu w wydawanej gazetce promocyjnej modułu zawierającego informację o Produktach wyprodukowanych przez Spółkę, ale sprzedawanych przez Kontrahenta (a więc o Produktach, których właścicielem jest Kontrahent):
      
   3. podejmowaniu innych, uzgodnionych wcześniej w zależności od potrzeb działań marketingowych na rzecz Spółki;
      
   4. wprowadzeniu promocji polegającej na udzieleniu upustu odbiorcom Kontrahenta (w takim przypadku środki przekazane z Budżetu Marketingowego służą sfinansowaniu takiego upustu), połączone z podejmowaniem działań przez Kontrahenta informujących o promocji;
2. "PLANOWANY OBRÓT": - działanie to polega na przyznaniu Kontrahentowi środków z Budżetu Marketingowego w przypadku osiągnięcia przez niego uzgodnionego poziomu zakupów od Spółki lub uzgodnionego poziomu odsprzedaży w odniesieniu do wszystkich lub wybranej (uzgodnionej) kategorii Produktów;
   
3. "KOSZT UDZIAŁU (STAŁY)" - działanie to polega na przyznaniu Kontrahentowi środków z Budżetu Marketingowego na pokrycie kosztów związanych z podejmowanymi przez niego działaniami marketingowymi np. z umieszczenie zdjęcia produktu Spółki w gazetce promocyjnej, kosztu związanego z możliwością udziału w promocji itd.;
   
4. "POZIOM RABATU(%)" - działanie polegające na przyznaniu Kontrahentowi środków z Budżetu Marketingowego w formie dodatkowego rabatu wyrażonego w procencie od wartości nabytych Produktów (np. jako dodatkowy upust za zakup określonej wartości produktów). Przyznanie środków z Budżetu Marketingowego w ramach działania "Poziom Rabatu%" nie wiąże się z podejmowaniem działań marketingowych przez Kontrahenta - środki przyznane są wyłącznie za osiągnięcie określonego poziomu zakupów / odsprzedaży;
   
5. "KOSZT WSPARCIA" - jest to działanie analogiczne do "Poziomu Rabatu (%)", przy czym suma pieniężna przyznana z Budżetu Marketingowego ustalona jest z Kontrahentem w formie kwotowej, a nie procentowej; Przyznanie środków z Budżetu Marketingowego w ramach działania "Kosztu wsparcia" nie wiąże się z podejmowaniem działań marketingowych przez Kontrahenta - środki przyznane są wyłącznie za osiągnięcie określonego poziomu zakupów / odsprzedaży;
   
6. "KOSZTY INNE" - działanie to polega na przyznaniu środków z Budżetu Marketingowego na potencjalne inne dodatkowe koszty które mogą pojawić w trakcie współpracy z kontrahentem i w trakcie wykonywania umowy, które są trudne do przewidzenia w momencie przyznania Budżetu Marketingowego. Może to być np. pokrycie przez Spółkę kosztu związanego z dodatkową opłatą dla przedstawiciela klienta za wykonanie określonego zadania w ramach aktywności.
   
   

2. Drugą kategorią rozliczeń (dalej określoną jako: "Wynagrodzenie Za Osiągnięcie Wspólnych Celów Dystrybucyjnych") jest zobowiązanie się przez Spółkę do wypłaty Kontrahentowi wynagrodzenia w wysokości 1% wartości netto zakupów dokonywanych przez Kontrahenta od Spółki w danym kwartale za (łącznie) dwie kategorie świadczeń:
   1. zrealizowanie (wykonanie) wspólnie ustalonych celów dystrybucyjnych, sprzedażowych i innych uzgodnionych celów w ramach opisanego powyżej Budżetu Marketingowego. Innymi słowy, jeżeli środki przyznane Kontrahentowi w ramach opisanego powyżej Budżetu Marketingowego zostaną przez Kontrahenta wykorzystane w sposób zgodny z założeniami i przeznaczeniem, a w konsekwencji zostaną osiągnięte wspólne cele zakładane przez Spółkę (np. na skutek dokonanej przez Kontrahenta obniżki cen, wprowadzenia promocji Produktów, wydania gazetek marketingowych itp. wzrośnie wartość sprzedaży Produktów Spółki), kontrahent otrzyma od Spółki wynagrodzenie w określonej w umowie wysokości. Jest to więc pewnego rodzaju dodatkowe wynagrodzenie dla Kontrahenta za aktywne przystąpienie do działań w ramach Budżetu Marketingowego. Analogicznie do uwag poczynionych w zakresie Budżetu Marketingowego należy zasygnalizować, że zrealizowanie wspólnych celów dystrybucyjnych związane jest z dystrybucją towarów nabytych od Spółki, ale które w momencie ich odsprzedaży są własnością Kontrahenta. Niemniej, im większy jest wolumen sprzedaży produktów będących własnością Kontrahenta, lecz wyprodukowanych i nabytych przez niego od Spółki, tym bardziej wzrasta sprzedaż Spółki do Kontrahenta.
      
   2. świadczenie polegające na tym, że działania marketingowe są planowane wspólnie i z wykorzystaniem wiedzy, doświadczenia oraz rekomendacji ze strony Kontrahenta. Spółka w pewnym sensie korzysta w ten sposób z zaplecza intelektualnego Kontrahenta - jest to podmiot na co dzień zajmujący się dystrybucją różnych produktów (nie tylko wyrobów Spółki) i posiada on wiedzę i doświadczenie, jakie konkretnie działania marketingowe w danym okresie czasu mogą przynieść wymierne korzyści. Analogicznie do zastrzeżenia wskazanego powyżej, planowane wspólne działania marketingowe dotyczą Produktów, które w momencie, gdy przeprowadzane są promocje, stanowią już własność Kontrahenta. Niemniej, im większy jest wolumen sprzedaży produktów będących własnością Kontrahenta, lecz wyprodukowanych i nabytych przez niego od Spółki, tym bardziej wzrasta sprzedaż Spółki.
   
   
   

3. Trzecia kategoria (dalej określana jako: "Wynagrodzenie za asortyment") polega na wypłacaniu przez Spółkę Kontrahentowi miesięcznego wynagrodzenia (kalkulowanego od wartości netto zakupów dokonanych przez Kontrahenta) w zamian za:
   1. utrzymywanie przez Kontrahenta asortymentu wyszczególnionego w załączniku do umowy, a więc utrzymywaniu zatowarowania konkretnych, uzgodnionych ze Spółką kategorii Produktów, np. kontrahent zobowiązuje się do utrzymywania stanów magazynowych Produktów Spółki z poziomem pokrycia na 10 dni kalendarzowych;
      
   2. utrzymywaniu odpowiedniego poziomu jakości zapasów produktów Spółki mierzonego na podstawie wskaźnika jakości zapasów (Umowa dzieli w tym zakresie Produkty na "Produkty TOP" - oraz "Pozostałe Produkty" i w tym zakresie określa wymagania co do procentowego okresu przydatności do spożycia poszczególnych kategorii produktów);
      
   3. wprowadzaniu do sprzedaży nowości produktowych w ciągu 14 dni od daty rozpoczęcia ich sprzedaży przez W.
   Ekonomicznym uzasadnieniem dokonywania przez Spółkę wskazanego powyżej Wynagrodzenia za asortyment jest:
   
   • po pierwsze - realizacja przyjętej przez Spółkę strategii sprzedażowej polegającej na stałej obecności na rynku jej poszczególnych Produktów. Zachęcając Kontrahentów do utrzymywania określonego poziomu zatowarowania Spółka chce mieć pewność, że w przypadku gdy konsumenci będą chcieli zakupić dany Produkt, będzie on dostępny na rynku. Wynagrodzenie za asortyment jest więc czymś więcej niż "standardowy" rabat dystrybucyjny (wypłacany wyłącznie w zamian za osiągnięcie określonego poziomu obrotu). W tym przypadku Kontrahent zobowiązuje się do utrzymywania określonego poziomu zapasów produktów (będących jego własnością, gdyż nabytych od Spółki) co daje Spółce pewność, że Produkty przez nią produkowane będą stale dostępne w sprzedaży;
     
   • po drugie - realizacja przyjętej przez Spółkę strategii marketingowej. Dla przykładu, jeżeli w danym okresie Spółka ponosi istotne wydatki na reklamę telewizyjną dotyczącą określonego Produktu, chce mieć pewność, że Produkt ten będzie dostępny u hurtowych dystrybutorów Produktów, a w konsekwencji, że Produkty będą trafiały do sprzedaży detalicznej. W takim przypadku, dla Spółki opłacanym jest zapłata wynagrodzenia za utrzymywanie określonego poziomu zatowarowania w Produkty Spółki przez Kontrahenta.
     
   • po trzecie - w zakresie zobowiązania się Kontrahenta do wprowadzania nowości - jeżeli Spółka decyduje się na wprowadzenie do obrotu Produktu sezonowego (np. z okazji Świąt Bożego Narodzenia Spółka przygotowuje Produkty, które opakowane są w specjalnie zaprojektowane opakowania; z okazji sezonu letniego Spółka wprowadza określone nowe smaki swoich Produktów), w jej interesie leży, aby Kontrahenci wprowadzali do swojego asortymentu nowości produktowe w krótkim okresie. W odmiennym, przypadku Spółka mogłaby ponieść straty związane z opracowaniem kampanii reklamowej dla Produktu, który w praktyce nie byłby dostępny w sprzedaży.
     
   • po czwarte - w zakresie zobowiązania się Kontrahenta do utrzymywania jakości zapasów - dbałość o to, aby w obrocie towarowym znajdowały się Produkty Spółki o długim terminie przydatności do spożycia oraz o jakości spełniającej najwyższe standardy.
   
   
   
4. Czwartą kategorią (określaną dalej jako "Upust warunkowy za płatność") jest udzielenie przez Spółkę - jeszcze przed dokonaniem dostawy (w ramach umowy ramowej) - upustu, który z góry obniża cenę jednostkową sprzedawanego przez Spółkę Produktu. Upust ten jednak jest udzielany pod tzw. warunkiem rozwiązującym (a więc do momentu nieziszczenia się warunku, rabat pozostaje udzielony i Spółka nie ma prawa oczekiwać większego wynagrodzenia - ceny za towar). Warunkiem tym jest łączne ziszczenie się następujących okoliczności: po pierwsze, niedokonanie przez Kontrahenta płatności w uzgodnionym terminie (zwykle jest to około 40 dni), oraz po drugie - w przypadku niedokonania przez Kontrahenta płatności w terminie 40 dni, uruchamiana jest specjalna procedura, umożliwiająca mu dokonanie płatności za inne faktury w taki sposób, a średni ważony termin płatności z wszystkich faktur był niższy niż 40 dni. W przypadku nieskorzystania przez Kontrahenta z tej procedury, spełniona jest druga okoliczność i w takim przypadku dochodzi do zwiększenia należnego Spółce wynagrodzenia z tytułu dostawy Produktów. Założeniem Spółki oraz Kontrahenta (prawidłowość tego założenia jest przedmiotem pytania nr 4 oraz nr 5) jest to, aby opisany powyżej "Upust warunkowy za płatność" był rozliczany w taki sposób, że - uwzględniając okoliczność, że w momencie dostawy (oraz w momencie wystawienia faktury) Spółka może żądać wyłącznie wynagrodzenia uwzględniającego z góry udzielony upust - Spółka wystawia fakturę VAT na kwotę uwzględniającą upust, a dopiero ziszczenie się warunku rozwiązującego (prowadzącego do zwiększenia wynagrodzenia) związane będzie z wystawieniem przez Spółkę faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania - kwestia prawidłowości takiego rozliczenia jest przedmiotem pytania zadanego przez Spółkę.
   
   

Na zakończenie opisu stanu faktycznego Spółka pragnie zasygnalizować trzy okoliczności, wspólne dla opisanych powyżej sytuacji.

Po pierwsze, jak było to sygnalizowane powyżej, opisane świadczenia Kontrahenta (lub wsparcie udzielane przez Spółkę w postaci dodatkowych rabatów itp.) będą w praktyce dotyczyły towarów, które stanowią już jego własność. Ponieważ Kontrahent prowadzi działalność polegającą na dystrybucji towarów produkowanych przez Spółkę, w momencie w którym będzie on wykonywał swoje świadczenia (np. ustawiał towary na materiałach POS, zamieszczał informacje o nich w wydawanych gazetkach marketingowych, utrzymywał odpowiedni poziom zapasów), to będą one w praktyce związane z towarami, których będzie on właścicielem. Nie zmienia to jednak faktu, że - w szerokim ujęciu - działania Kontrahenta będą w bezpośredni sposób przyczyniały się również do wzrostu sprzedaży produktów przez Spółkę. Oczywistym jest bowiem, że im więcej (własnych) towarów sprzeda Kontrahent, tym więcej towarów w przyszłości nabędzie on Spółki. Co więcej, niektóre działania podejmowane przez Kontrahenta (np. umieszczenie informacji o wyrobach i ich promocji w gazetce) w sposób ogólny prowadzi do rozpowszechniania wizerunku towarów produkowanych przez Spółkę. Jednocześnie, co dotyczy np. świadczenia polegającego na utrzymywaniu określonego zatowarowania - tak, jak wskazano powyżej, pomimo, że dotyczy ono towarów, których właścicielem jest Kontrahent, przyczynia się to do realizacji strategii marketingowej Spółki (jeżeli Spółka ponosi np. nakłady na ogólnopolską kampanię reklamową określonego produktu, w jej interesie jest, aby produkt ten był dostępny w sprzedaży).

Po drugie, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenie będzie w praktyce stanowiło dla Kontrahenta inny niż marża handlowa zysk związany pośrednio ze sprzedażą towarów Spółki. Takie działania - w świetle orzecznictwa sądów powszechnych może w niektórych, specyficznych przypadkach (tj. przede wszystkim wówczas, gdyby w praktyce okazało się, że działania te utrudniały Spółce dostęp do rynku) uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, (tzw. "opłatę półkową"), w rozumieniu Ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r., o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Niemniej w tym zakresie Spółka pragnie podkreślić, że wszystkie świadczenia będą przez Kontrahenta rzeczywiście wykonywane na jej rzecz, zaś wynagrodzenie za nie zostały uzgodnione przez Spółkę z kontrahentem w umowie, która w żadnej mierze nie była Spółce przez Kontrahenta odgórnie narzucona, zaś poszczególne warunki umowy były przez Spółkę w pełni dobrowolnie zaakceptowane, Spółka wyraziła wyraźną zgodę na dokonywanie wypłat (gdyż leżą one w jej interesie) oraz uzgadniała z Kontrahentem zakres świadczeń, które leżą w jej interesie. Z punktu widzenia Spółki, działania te i wynagrodzenie służą zwiększeniu sprzedaży produktów Spółki do Kontrahenta oraz ogólnemu rozwojowi działalności gospodarczej Spółki. W ocenie Spółki wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę nie stanowi czynu nieuczciwej konkurencji.

Po trzecie, Spółka pragnie wyraźnie podkreślić, że niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie świadczeń, które są uzgodnione z Kontrahentem w dobrej wierze, które są rzeczywiście wykonywane na rzecz Spółki i które - w ocenie Spółki - prowadzą w bezpośredni sposób do wzrostu sprzedaży towarów Spółki do Kontrahenta, a tym samym pozostają one w związku z działalnością opodatkowaną Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki zgodnie z którym opisany w stanie faktycznym (opisie zdarzenia przyszłego) Upust warunkowy za płatność - jako upust warunkowy o skutku rozwiązującym - powinien być uwzględniony w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy Produktów już w momencie dokonania sprzedaży, co oznacza, że Spółka ma prawo do jego uwzględnienia w wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów, a dopiero w przypadku nieziszczenia się warunku rozwiązującego polegającego na niedokonaniu płatności w terminie 40 dni i nieskorzystaniu przez Kontrahenta z procedury dodatkowej Spółka ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania poprzez wystawienie faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania?
2. Czy uwzględniając okoliczność, że Upust warunkowy za płatność uwzględniany jest "z góry" w cenie jednostkowej Produktu, Spółka nie ma obowiązku wskazywania jego wartości na wystawianej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Ad. 1 Opisany w stanie faktycznym (opisie zdarzenia przyszłego) Upust warunkowy za płatność - jako upust warunkowy o skutku rozwiązującym - powinien być uwzględniony w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy Produktów już w momencie dokonania sprzedaży, co oznacza, że Spółka ma prawo do jego uwzględnienia w wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów, a dopiero w przypadku nieziszczenia się warunku rozwiązującego polegającego na niedokonaniu płatności w terminie 40 dni i nieskorzystaniu przez Kontrahenta z procedury dodatkowej Spółka ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania poprzez wystawienie faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania.

Ad. 2 Uwzględniając okoliczność, że Upust warunkowy za płatność uwzględniany jest "z góry" w cenie jednostkowej Produktu, Spółka nie ma obowiązku wskazywania jego wartości na wystawianej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytań 1-2

Przepisy prawa

Zgodnie z art. 29a ust. 7 Ustawy o VAT: "Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku."
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT: "faktura powinna zawierać: kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;"

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 Ustawy o VAT: "Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o: kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;"

Jednocześnie, zgodnie z art. 106j. ust. 1 Ustawy o VAT, ”W przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.”
   
   

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska Spółki

W opinii Spółki, w przypadku rabatów warunkowych należy wyraźnie oddzielić od siebie dwie sytuacje. (Przy czym, w tym miejscu należy zasygnalizować, że w świetle: z jednej strony - zasady swobody umów, oraz, z drugiej strony - dopuszczalności na gruncie polskiego prawa cywilnego zawierania umów zarówno z tzw. warunkiem zawieszającym oraz warunkiem rozwiązującym należy uznać obydwie sytuacje za w pełni dopuszczalne.)

• Pierwszą jest sytuacja, w której podatnik udziela rabatu jeszcze przed dokonaniem dostawy, jednak rabat ten udzielany jest pod warunkiem rozwiązującym (warunek rozwiązujący to taki warunek, który "kończy" skuteczność czynności prawnej w przypadku braku ziszczenia się uzgodnionego zdarzenia, albo w przypadku ziszczenia się uzgodnionego zdarzenia). Oznacza to, że w momencie dokonania dostawy podatnik ma prawo żądać zapłaty wyłącznie w wysokości uwzględniającej udzielony przed dostawą rabat. Dopiero w sytuacji niewystąpienia zdarzenia objętego warunkiem zawieszającym następuje "automatyczne" zwiększenie ceny.
  
  
  

Do sytuacji tej odnosi się art. 29a ust. 7 pkt 1 w zw. z art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Oznacza to, że w momencie dostawy, rabat udzielony pod warunkiem rozwiązującym, nie powinien być uwzględniany w podstawie opodatkowania, zaś wystawiana przez podatnika faktura VAT nie powinna wskazywać kwoty wynagrodzenia nieuwzględniającego rabatu. Jednocześnie, jeżeli rabat ten jest ujmowany w cenie jednostkowej netto towaru, to nie ma obowiązku umieszczania o nim informacji na "fakturze podstawowej" na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT. Dopiero późniejsze ziszczenie się warunku rozwiązującego powoduje konieczność wystawienia faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania.

Kwestia ta potwierdzana jest w literaturze prawa podatkowego, w której wskazuje się: "Przy czym nieco inaczej ustawodawca odnosi się do rabatów (i innych form obniżki ceny) udzielonych po transakcji (na podstawie art. 29a ust. 10 i w trybie określonym w ust. 13 tego rodzaju rabaty obniżają podstawę opodatkowania), a inaczej do dwóch kategorii obniżki ceny wymienionych w art. 29a ust. 7 (te obniżki ceny nie są uwzględniane w podstawie opodatkowania). Pierwszy z tych przypadków to obniżka ceny (w formie rabatu) udzielana przez dostawcę (usługodawcę) z tytułu wcześniejszej zapłaty. Należy przyjąć, że dotyczy to przypadku, w którym możliwość zastosowania obniżonej ceny- w związku z wcześniejszą zapłatą jest znana w chwili dokonywania czynności opodatkowanej (a w zasadzie w chwili powstania obowiązku podatkowego)." (Por. T. Michalik. Komentarz do Ustawy o VAT. 2015 r. wyd. CH Beck. Komentarz do artykułu 29a1.

Jednocześnie, do sytuacji tej nie odnosi się art. 106j ust. 1 Ustawy o VAT (zgodnie z którym, „W przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1 podatnik wystawia fakturę korygującą.”). Przepis ten ma bowiem zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy rabat udzielany jest dopiero po wystawieniu faktury.

Odmienna interpretacja, a więc taka, która prowadziłaby do wniosku, że rabat udzielony jeszcze przed dokonaniem dostawy, jednak pod warunkiem rozwiązującym, prowadziłaby do tego, że na wystawionej fakturze VAT podatnik powinien wykazać kwotę, która jest wyższa od kwoty, której - na dzień dokonania dostawy - może domagać się od nabywcy towarów prowadziłaby do niezgodności art. 106j ust. 1 Ustawy o VAT z art. 73 oraz art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE, interpretowanego zgodnie z orzecznictwem TSUE (w orzecznictwie tym wielokrotnie podkreślało się, że "że wspólny system podatku VAT zasadza się na zastosowaniu do towarów i usług, aż do etapu sprzedaży detalicznej, powszechnego podatku konsumpcyjnego ściśle proporcjonalnego do ceny towarów i usług" - por, np. wyrok z dnia 3 października 2006 r. w sprawie C-475/03 Banca popolare di Cremona. Zb.Orz. s. i-9373, pkt 21.

Jednocześnie, odmienna interpretacja prowadziłaby do wniosku, że art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT jest przepisem martwym (skoro przepis ten wyraźnie przewiduje, że w niektórych sytuacjach rabaty z tytułu wcześniejszej spłaty nie muszą być wykazywane na fakturze "podstawowej").

• Drugą jest sytuacja, w której podatnik w zawartej z nabywcą towarów umowie jedynie zobowiązuje się do udzielania rabatu po dokonaniu dostawy pod tzw. warunkiem zawieszającym (a więc udzielenie rabatu jest w takim przypadku "zawieszone" w czasie do momentu wystąpienie warunku jakim jest dokonanie płatności w określonymi terminie). W takim przypadku, udzielenie rabatu jest odroczone w czasie do momentu ziszczenia się warunku zastrzeżonego w umowie.
  
  
  

W takim przypadku podatnik w momencie dokonywania dostawy (i wystawienia "faktury podstawowej") uprawniony jest do żądania całej kwoty tj. kwoty nieuwzględniającej rabatu, gdyż w momencie dostawy towaru rabat nie jest jeszcze formalnie udzielony (jego udzielenie uzależnione jest od zdarzenia przyszłego). W konsekwencji, podatnik powinien wystawić fakturę na całą należną mu kwotę. W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu dostawy może on wystawić fakturę korygującą obniżającą podstawę opodatkowania.

Do sytuacji tej odnosi się art. 29a ust. 10 w zw. z art. 106j ust. 1 Ustawy o VAT.

W opinii Spółki, w niniejszej sprawie zaistniała pierwsza z opisanych powyżej sytuacji. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) upust warunkowy za płatność jest udzielany przez Spółkę jeszcze przed dokonaniem dostawy (w ramach umowy ramowej). Upust ten z góry obniża cenę jednostkową sprzedawanego przez Spółkę Produktu, jest on jednak udzielany pod tzw. warunkiem rozwiązującym. Warunkiem tym jest łączne ziszczenie się następujących okoliczności: po pierwsze, niedokonanie przez Kontrahenta płatności w uzgodnionym terminie (zwykle jest to około 40 dni), oraz po drugie - w przypadku niedokonania przez Kontrahenta płatności w terminie 40 dni, uruchamiana jest specjalna procedura, umożliwiająca mu dokonanie płatności za inne faktury w taki sposób, a średni ważony termin płatności z wszystkich faktur był niższy niż 40 dni. W przypadku nieskorzystania przez Kontrahenta z tej procedury, spełniona jest druga okoliczność i w takim przypadku dochodzi do zwiększenia należnego Spółce wynagrodzenia z tytułu dostawy Produktów.

W konsekwencji, należy przyjąć, że Upust warunkowy za płatność - jako upust warunkowy o charakterze rozwiązującym (udzielony jeszcze przed dokonaną dostawą) - powinien być uwzględniony w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy Produktów już w momencie dokonania sprzedaży, co oznacza, że Spółka ma prawo do jego uwzględnienia w wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów, a dopiero w przypadku nieziszczenia się warunku rozwiązującego polegającego na niedokonaniu płatności w terminie 40 dni i nieskorzystaniu przez Kontrahenta z procedury dodatkowej Spółka ma obowiązek zwiększyć podstawę opodatkowania poprzez wystawienie faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania.

Jednocześnie, uwzględniając okoliczność, że Upust warunkowy za płatność uwzględniany jest "z góry" w cenie jednostkowej Produktu, Spółka nie ma obowiązku wskazywania jego wartości na wystawianej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2−5, art. 30a−30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z ust. 6 ww. artykułu wynika, że podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Natomiast, jak stanowi ust. 7 tego artykułu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1,
   
   

W sprawie będącej przedmiotem analizy należy wskazać na przepisy regulujące zasady wystawiania faktur zawarte w Dziale XI ustawy w Rozdziale 1 – Faktury.

I tak, stosownie do art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentująca sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z regulacji art. 106e ust. 1 ustawy wynika, że faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem; (…).
    
    

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o którym mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą obejmującą produkcję oraz sprzedaż słodyczy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produktów m.in. do podmiotów, które prowadzą działalność polegającą na ich dalszej hurtowej odsprzedaży (np. autoryzowani dystrybutorzy, hurtownie, dalej: „Kontrahenci”) na podstawie podpisanych z tymi Kontrahentami umów ramowych. Na podstawie takich umów handlowych Spółka zobowiązuje się do udzielania różnego rodzaju rabatów i upustów. Jednocześnie, Kontrahenci zobowiązani są do podejmowania na rzecz Wnioskodawcy określonych czynności służących promocji lub intensyfikacji sprzedaży Produktów, w zamian za uzgodnione w umowie wynagrodzenie.

Wnioskodawca opisuje szczegółowo m.in. taki sposób rozliczenia określany jako "Upust warunkowy za płatność", który jest udzielany przez Wnioskodawcę - jeszcze przed dokonaniem dostawy (w ramach umowy ramowej). Jest to upust, który z góry obniża cenę jednostkową sprzedawanego Produktu. Upust ten jednak jest udzielany pod tzw. warunkiem rozwiązującym (a więc do momentu nieziszczenia się warunku, rabat pozostaje udzielony i Wnioskodawca nie ma prawa oczekiwać większego wynagrodzenia - ceny za towar). Warunkiem tym jest łączne ziszczenie się następujących okoliczności:

• po pierwsze, niedokonanie przez Kontrahenta płatności w uzgodnionym terminie (zwykle jest to około 40 dni), oraz
  
• po drugie - w przypadku niedokonania przez Kontrahenta płatności w terminie 40 dni, uruchamiana jest specjalna procedura, umożliwiająca mu dokonanie płatności za inne faktury w taki sposób, a średni ważony termin płatności z wszystkich faktur był niższy niż 40 dni.
  
  

W przypadku nieskorzystania przez Kontrahenta z tej procedury, spełniona jest druga okoliczność i w takim przypadku dochodzi do zwiększenia należnego Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu dostawy Produktów. Założeniem obu stron umowy jest to, aby opisany powyżej "Upust warunkowy za płatność" był rozliczany w taki sposób, że - uwzględniając okoliczność, że w momencie dostawy (oraz w momencie wystawienia faktury) Wnioskodawca może żądać wyłącznie wynagrodzenia uwzględniającego z góry udzielony upust - wystawia fakturę VAT na kwotę uwzględniającą upust, a dopiero ziszczenie się warunku rozwiązującego (prowadzącego do zwiększenia wynagrodzenia) związane będzie z wystawieniem faktury korygującej zwiększającej podstawę opodatkowania.

W związku z powyższym opisem, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Upust warunkowy za płatność - jako upust warunkowy o skutku rozwiązującym - powinien być uwzględniony w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy Produktów już w momencie dokonania sprzedaży, co oznacza, że Wnioskodawca ma prawo do jego uwzględnienia w wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż Produktów oraz czy w związku z tym nie ma obowiązku wskazywania wartości upustu na fakturze na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy.

Warunek, jako element treści czynności prawnej, regulują przepisy art. 89-94 Kodeksu cywilnego – ustawy z dnia 23.04.1964 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 380 z pózn. zm.). Warunek w rozumieniu powyższego przepisu to składnik stosunku prawnego, mający formę postanowienia jako elementu czynności prawnej, który uzależnia jej skuteczność prawną od zdarzenia przyszłego i niepewnego. Treść przepisu art. 89 k.c. przewiduje podział warunków - według kryterium skutków czynności prawnych – na zawieszające (ziszczenie się powoduje powstanie skutku) i rozwiązujące (ziszczenie się powoduje ustanie skutku). Innymi słowy, warunek rozwiązujący to zdarzenie, które powoduje ustanie czynności prawnej lub jej skutków.

Wnioskodawca wskazuje w opisie sprawy, że upust jest udzielany przed dostawą towarów do Kontrahenta i pod tzw. warunkiem rozwiązującym (a więc do momentu nieziszczenia się warunku, rabat pozostaje udzielony i Wnioskodawca nie ma prawa oczekiwać większego wynagrodzenia za towar). Zatem udzielony rabat tak długo ma zastosowanie, dopóki Kontrahent nie zachowa się w określony sposób, i tym samym pozbawi się tego rabatu. Wnioskodawca podkreśla, że w momencie dostawy ma prawo żądać zapłaty wyłącznie w wysokości uwzględniającej udzielony rabat. Rabat transakcyjny, tj. taki który został uwzględniony już w momencie sprzedaży, nie wpływa na wysokość podstawy opodatkowania, czyli wystawiona faktura dokumentująca taką transakcję nie powinna wskazywać kwoty wynagrodzenia, która nie uwzględnia rabatu. Potwierdzają to zapisy w art. 29a ust. 7 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan sprawy oraz przywołane wyżej przepisy, uznać należy, że upust warunkowy za płatność - jako upust warunkowy o skutku rozwiązującym - powinien być uwzględniony w podstawie opodatkowania z tytułu dostawy Produktów już w momencie dokonania sprzedaży, i w konsekwencji Wnioskodawca ma prawo do jego uwzględnienia w wystawionej fakturze dokumentującej sprzedaż swoich Produktów dla Kontrahenta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego należy uznać za prawidłowe.

W kwestii dotyczącej prawidłowo wystawionej faktury, dokumentującej udzielony rabat, wskazać należy przede wszystkim, że w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi wówczas, gdy odzwierciedla prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Cytowany powyżej art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy wymaga, aby na wystawionej fakturze znajdowała się informacja o kwocie rabatu. Jednak jest to tylko informacja dla nabywcy, która nie jest jednoznaczna z udzieleniem rabatu. To na podstawie tej informacji nabywca ma prawo do określonego zachowania (zapłaty za towar dokonanej w określonym przez sprzedawcę terminie), uprawniającego go do skorzystania z rabatu. To nabywca – swoim zachowaniem – warunkuje udzielenie rabatu. W przedmiotowej sprawie, strony na podstawie umowy, ustaliły, że Wnioskodawca jako sprzedawca towaru już w momencie dokonywania dostawy, uwzględnił rabat dla swojego kontrahenta. Przy zastosowaniu odpowiednich zapisów umownych (warunek rozwiązujący), Wnioskodawca nie ma prawa oczekiwać większego wynagrodzenia za dany towar w momencie jego dostawy. Dopiero w sytuacji, kiedy Kontrahent nie zastosuje się do warunków dających mu prawo do rabatu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do skorygowania należnego wynagrodzenia poprzez wystawienie faktury korygującej, zwiększającej podstawę opodatkowania a tym samym i wartość podatku VAT dla danej transakcji.

W konsekwencji, na fakturze dokumentującej dokonaną dostawę Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wyszczególniać kwoty udzielonego rabatu, skoro zostanie on już uwzględniony w momencie dokonywania dostawy i tym samym nie znajdzie zastosowania zapis z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniami – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 a i b, 2 i 3 dotyczących pozostałych kategorii rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wnioskodawcą oraz Kontrahentami, tut. Organ informuje, że wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.