Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.829.2016.1.KU
z 29 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 21 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od użyczonych aparatów lęgowych i klujnikowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 28 września 2016 r., Nr 2461-IBPB-1-1.4511.547.2016.1.ZK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu 3 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą (działy specjalne produkcji rolnej) i zawodowo trudni się wylęgiem drobiu. Od dnia 1 stycznia 2016 r. prowadzi pełną księgowość. W skład środków trwałych wchodzą m.in. aparaty lęgowe i klujnikowe, które są amortyzowane w wysokości 13 453,33 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni planuje częściowo użyczyć ww. maszyny bratu, który jako rolnik prowadzi zakład wylęgu drobiu. Budowa maszyn umożliwia korzystanie z nich przez dwa niezależne podmioty, niezależnie od siebie, np. poprzez wstawienie 1 lub 2 wózków do aparatu, z którego korzysta również Wnioskodawczyni. Jest to uzasadnione ekonomicznie i organizacyjnie, ponieważ uruchomienie dodatkowego aparatu wiąże się z większym zużyciem energii i wody.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z umową częściowego użyczenia aparatów lęgowych i klujnikowych na rzecz brata, Wnioskodawczyni korzystając w dalszym ciągu ze sprzętu (w ograniczonym zakresie) może dokonywać w pełni, czy częściowo odpisów amortyzacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nieodpłatne użyczenie korzystającemu należących do Niej sprzętów nie wyłączy możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści ww. ustawy podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji środków trwałych, o ile wykorzystywane są one przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowe maszyny będą częściowo – w zależności od konkretnego zapotrzebowania, użyczane na rzecz brata Wnioskodawczyni. Nie przewiduje Ona sytuacji, aby przekazane maszyny były używane na podstawie umowy użyczenia wyłącznie przez Jej brata. Konstrukcja przedmiotowych maszyn przewiduje bowiem możliwość współkorzystania przez różne osoby z ich możliwości produkcyjnych. Tym samym, Wnioskodawczyni mimo użyczenia maszyn w dalszym ciągu będzie je wykorzystywała na potrzeby związane z prowadzoną przez Nią działalnością rolniczą.

Taka konstrukcja uwzględnienia kosztu w postaci amortyzacji środka trwałego koresponduje z ogólną zasadą, w ramach której musi istnieć związek przyczynowy pomiędzy kosztem w postaci amortyzacji środka trwałego, a przychodem uzyskiwanym w następstwie wykorzystywania w działalności gospodarczej.

Interpretacje podatkowe wskazują, że brak jest możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jeśli rzecz zostaje oddana w używanie w całości na rzecz podmiotu trzeciego. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie miała prawo do dokonywania pełnych odpisów amortyzacyjnych od oddanych w częściowe użyczenie sprzętów produkcyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

1. musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
2. nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów;
3. musi być należycie udokumentowany.
   
   

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Stosownie do art. 22 ust. 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
  

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,
  

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),
  

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 22c ustawy.
  
  

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) cyt. wyżej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

Taka konstrukcja uwzględnienia kosztu w postaci amortyzacji środka trwałego koresponduje z ogólną zasadą, w ramach której musi istnieć związek przyczynowy pomiędzy kosztem w postaci amortyzacji środka trwałego a przychodem uzyskiwanym w następstwie wykorzystywania w działalności gospodarczej. Zatem, jeżeli oddany do nieodpłatnego używania środek trwały lub wartość niematerialna i prawna nie jest wykorzystywany w działalności oddającego – nie generuje przychodu z tej działalności – to koszt w postaci amortyzacji tego składnika majątkowego nie może być zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu w tej działalności. Nie istnieje bowiem związek przyczynowo - skutkowy między tym kosztem a przychodami z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działy specjalne produkcji rolnej i trudni się wylęgiem drobiu. Planuje częściowo użyczyć aparaty lęgowe i klujnikowe bratu, który również jako rolnik prowadzi zakład wylęgu drobiu. Budowa użyczanych maszyn umożliwia korzystanie z nich przez dwa niezależne podmioty, poprzez wstawienie 1 lub 2 wózków do jednego aparatu.

Biorąc pod uwagę powyższe, wyłączenie, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Wnioskodawczyni pomimo częściowego użyczenia aparatów lęgowych i klujnikowych będzie nadal je użytkować we własnej działalności rolnej.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro planowane przez Wnioskodawczynię udostępnienie bratu aparatów lęgowych i klujnikowych nie pozbawia Jej możliwości dalszego korzystania z ww. maszyn w prowadzonej działalności, to pomimo ich częściowego użyczenia może dokonywać od nich pełnych odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zaistniałego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.