Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.757.2016.2.IC
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2016 r. (data wpływu 30 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2016 r. (data wpływu 12 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika związanego z udostępnieniem członkom zarządu Spółki samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Pismem z dnia 8 września 2016 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.815.2016.1.APS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn zm.) przekazał wniosek celem załatwienia według właściwości stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi. Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 13 września 2016 r.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, pismem z dnia 23 września 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.757.2016.1.IC (doręczonym w dniu 28 września 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 12 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 5 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W Spółce …. S.A. Członkowie Zarządu wykonują swoje obowiązki na podstawie powołania do Zarządu Spółki oraz zawartych w tym celu kontraktów menedżerskich. Członkowie Zarządu nie prowadzą jednoosobowych działalności gospodarczych. Zamiarem Spółki jest wprowadzenie stosownych umów z Członkami Zarządu regulujących kwestie powierzenia im mienia Spółki, w okresie wykonywania obowiązków wynikających z kontraktów menedżerskich. Przedmiotem powierzonym Członkowi Zarządu do korzystania w celach służbowych, jak i prywatnych miałyby być samochody osobowe będące własnością Spółki lub pozostające w leasingu.

W związku z powyższym, Spółka zamierza w umowach o powierzenie mienia precyzyjnie uregulować zasady korzystania przez Członków Zarządu z samochodów służbowych. Do obowiązków Członków Zarządu należy prowadzenie spraw i interesów Spółki, co między innymi wymaga częstych wyjazdów w różne miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych, także poza jej siedzibę główną. Członkowie Zarządu są odpowiedzialni także za kontakty z kontrahentami Spółki zarówno w kraju jak i za granicą, a także za nadzór nad koordynacją oraz pracą w oddziałach produkcyjnych Spółki. Spółka poza miejscem swojej siedziby głównej, która znajduje się …., posiada również dwa inne zakłady produkcyjne znajdujące się w znacznej odległości od siedziby głównej, tj. zakład w …. oraz zakład ….. Ze względu na charakter, czynności wykonywanych przez Członków Zarządu, wymagana jest ich stała mobilność oraz stała dyspozycyjność, a samochód służbowy jest im powierzony w celu ułatwienia im wykonywania dedykowanych obowiązków ze względu na charakter pełnionej przez nich funkcji, co przejawia się wysoką mobilnością pracy oraz w koniecznością gotowości do jej szybkiego podjęcia.

Jednocześnie, Spółka nie ma możliwości zapewnienia stosownego parkingu dla samochodów służbowych przed siedzibą …. z uwagi na ograniczony teren oraz brak stosownych zabezpieczeń, np. przed kradzieżą, szczególnie w porze nocnej. Spółka nie dysponuje garażem na samochody. Spółka zamierza w związku z tym, wprowadzić w umowie o powierzeniu mienia zapis, zgodnie z którym, obowiązkiem Członka Zarządu będzie parkowanie samochodu służbowego w miejscu jego aktualnego zamieszkania. Umowa nie będzie przewidywać dodatkowego wynagrodzenia za garażowanie samochodu służbowego przez Członka Zarządu, ale Spółka zobowiązuje się do pokrycia kosztów comiesięcznych opłat za garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Członka Zarządu jeżeli zostanie ono ustalone przez Członka Zarządu na parkingu strzeżonym. Rozwiązanie takie, ma również na celu zapewnienie stałej gotowości do świadczenia czynności przez Członka Zarządu przy jednoczesnym bezpieczeństwie i możliwości sprawowania nadzoru nad powierzonym mu samochodem służbowym. Zasady udostępniania samochodów służbowych, a także m.in. obowiązek należytego zabezpieczenia mienia samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, możliwość parkowania w miejscach strzeżonych – wynikać będzie z umowy o powierzenie mienia.

Członkowie Zarządu będą wykorzystywać powierzone im samochody służbowe przede wszystkim w celu dojazdu do siedziby Spółki w … bądź też innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych – z ustalonego miejsca garażowania samochodu służbowego będącego miejscem zamieszkania Członka Zarządu, które bardzo często znajduje się w znacznym oddaleniu od miejsca wykonywania aktualnych obowiązków służbowych. Takie zasady garażowania samochodu służbowego mają zapewnić stałą mobilność pracy oraz oszczędność czasową w dotarciu do miejsc wykonywania obowiązków służbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane po uzupełnieniu wniosku):

Czy w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym Członkowie Zarządu Spółki, którym powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez nich z obowiązków służbowych, czy powierzonych przez Spółkę zadań, i na których nałożono obowiązek jego parkowania w miejscu zamieszkania/garażowania, korzystający z samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania samochodu służbowego do miejsca wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych zadań i z powrotem, uzyskują z tego tytułu przychód z kontraktu menedżerskiego podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do którego Spółka ma wypełniać obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), Członkowie Zarządu, którym powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez nich z obowiązków służbowych, korzystając z powierzonych im samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych zadań i z powrotem, nie uzyskują z tego tytułu przychodu z kontraktu menedżerskiego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Spółce nie ciążą w tym przypadku obowiązki płatnika. W ocenie Spółki, przejazdy Członków Zarządu, powierzonymi im samochodami służbowymi, pomiędzy miejscem zamieszkania/garażowania a miejscem wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych im zadań, stanowią realizację ich obowiązków służbowych wynikających z zasad korzystania z samochodów obowiązujących w Spółce (przy jednoczesnym przejęciu od Spółki czynności związanych z bezpiecznym przechowywaniem powierzonego samochodu).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 53c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród źródeł przychodów wymienia działalność wykonywaną osobiście.

Jednocześnie na podstawie art. 11 ust. 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określają obowiązki płatnika w odniesieniu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (tj. obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy, wpłacania ich na konto właściwego urzędu skarbowego).

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy. Analogicznie Członkowie Zarządu, którym powierzono samochód służbowy w celu należytego wywiązywania się przez nich z obowiązków służbowych, korzystając z powierzonych im samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych zadań i z powrotem, nie uzyskują z tego tytułu przychodu z działalności wykonywanej osobiście (kontrakt menedżerski). Jak wynika z przedstawionego zdarzenia, Spółka posiada samochody służbowe, które przyznawane są Członkom Zarządu, jako osobom kluczowym w Spółce. Członkowie Zarządu, jako prowadzący w imieniu Spółki Jej sprawy, czy też nadzorujący Jej mienie, są zobowiązani do częstych wyjazdów w miejsca wykonywania powierzonych zadań. Członkowie Zarządu są zobowiązani do pozostawania w stałej gotowości do wykonywania obowiązków służbowych. Spółka, biorąc pod uwagę konieczność wprowadzenia rozwiązań zapewniających zwiększenie efektywności czasowej jak i kosztowej wykonywania przez Członków powierzonych zadań, zamierza nałożyć na te osoby obowiązek parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania/garażowania, co doprowadzi do zapewnienia większej elastyczności i dostępności Członków Zarządu i w przypadku konieczności umożliwi im szybki dojazd do miejsca pracy/miejsca wykonywania powierzonych zadań (w tym również o nietypowych porach). Ze względu na funkcje pełnione przez Członków Zarządu oraz specyfikę działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (działalność produkcyjna), może zdarzyć się, że Członkowie Zarządu będą zobowiązani do niezwłocznego stawienia się w siedzibie Spółki/innym wskazanym przez Spółkę miejscu, w celu rozwiązania nietypowej sytuacji biznesowej.

Dodatkowo, nałożenie na Członków Zarządu obowiązku parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania/garażowania, będzie wyrazem sprawowania przez nich nadzoru nad mieniem powierzonym przed zniszczeniem czy kradzieżą. Spółka wskazuje ponadto, że nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że osoby którym powierzane są samochody należą do kadry menedżerskiej w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, których nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy.

Jak zatem wynika z przywołanego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, używanie samochodów służbowych służyć będzie Członkom Zarządu w celach związanych ze świadczeniem zadań służbowych. Spółka zamierza bowiem powierzyć Członkom Zarządu samochody służbowe w celu ułatwienia im wykonywania obowiązków służbowych na rzecz Spółki ze względu na charakter pełnionych funkcji wymagających dyspozycyjności i mobilności.

Tym samym bezpodstawnym byłoby stwierdzenie, że w takiej sytuacji następuje przysporzenie majątkowe dla Członków Zarządu w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania należy, według Wnioskodawcy stwierdzić, że w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym, przejazdy z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych zadań i z powrotem powierzonym samochodem służbowym nie będą stanowiły dla Członków Zarządu Spółki przychodu z kontraktu menedżerskiego, o ile przejazdy te będą odbywać się wyłącznie w celach służbowych, a na Spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się również przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Organ zauważa, że na podmiotach dokonujących świadczeń określonych w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (działalność wykonywana osobiście), co do zasady, ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego, które polegają na obliczaniu, pobieraniu i wpłacaniu na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dokonanych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 cytowanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że, Wnioskodawca nie ma możliwości zapewnienia stosownego parkingu dla samochodów służbowych przed siedzibą firmy z uwagi na ograniczony teren oraz brak stosownych zabezpieczeń, np. przed kradzieżą, szczególnie w porze nocnej. Wskazuje również, że nie dysponuje garażem na samochody. Zamierza w związku z tym, wprowadzić w umowie o powierzeniu mienia – zapis, zgodnie z którym, obowiązkiem Członka Zarządu będzie parkowanie samochodu służbowego w miejscu jego aktualnego zamieszkania. Umowa nie będzie przewidywać dodatkowego wynagrodzenia za garażowanie samochodu służbowego przez Członka Zarządu, ale Wnioskodawca zobowiązuje się do pokrycia kosztów comiesięcznych opłat za garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Członka Zarządu jeżeli zostanie ono ustalone przez Członka Zarządu na parkingu strzeżonym. Rozwiązanie takie, ma również na celu zapewnienie stałej gotowości do świadczenia czynności przez Członka Zarządu przy jednoczesnym bezpieczeństwie i możliwości sprawowania nadzoru nad powierzonym mu samochodem służbowym. Zasady udostępniania samochodów służbowych, a także m.in. obowiązek należytego zabezpieczenia mienia samochodu służbowego przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, możliwość parkowania w miejscach strzeżonych wynikać będzie z umowy o powierzenie mienia. Członkowie Zarządu będą wykorzystywać powierzone im samochody służbowe, przede wszystkim w celu dojazdu do siedziby Spółki bądź też innego miejsca wynikającego z aktualnie wykonywanych obowiązków służbowych, z ustalonego miejsca garażowania samochodu służbowego będącego miejscem zamieszkania Członka Zarządu. Ze względu na charakter, czynności wykonywanych przez Członków Zarządu, wymagana jest ich stała mobilność oraz stała dyspozycyjność, a samochód służbowy jest im powierzony w celu ułatwienia im wykonywania dedykowanych obowiązków ze względu na charakter pełnionej przez nich funkcji, co przejawia się wysoką mobilnością pracy oraz w koniecznością gotowości do jej szybkiego podjęcia.

Jak zatem wynika z przywołanego powyżej opisu zdarzenia przyszłego, używanie samochodów służbowych służyć będzie Członkom Zarządu Spółki w celach związanych ze świadczeniem pracy (wykonywaniem zadań służbowych). Spółka zamierza bowiem powierzyć Członkom Zarządu samochody służbowe w celu ułatwienia im wykonywania obowiązków służbowych na rzecz Spółki ze względu na charakter pełnionych funkcji wymagających dyspozycyjności i mobilności.

W przedmiotowej sytuacji Członkowie Zarządu nie otrzymują żadnej korzyści majątkowej kosztem swojego pracodawcy. Korzystanie z samochodów służbowych przez Członków Zarządu dla celów służbowych w celu dojazdu/garażowania służy bowiem wyłącznie celom Spółki i jako takie nie może zostać uznane za nieodpłatne świadczenie.

Nie generuje to zatem, po stronie osób świadczących pracę na podstawie kontraktu menedżerskiego dodatkowego przychodu z działalności wykonywanej osobiście w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z treścią zawartych umów o powierzeniu mienia. Tym samym, w takiej sytuacji nie następuje przysporzenie majątkowe dla Członków Zarządu Spółki w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że w wyżej opisanym zdarzeniu przyszłym przejazdy z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych/powierzonych zadań i z powrotem powierzonym samochodem służbowym nie będą stanowiły dla Członków Zarządu Spółki nieodpłatnego świadczenia stanowiącego przychód z działalności wykonywanej osobiście na podstawie powołania w ramach kontraktu menedżerskiego, o ile przejazdy te będą odbywać się wyłącznie w celach służbowych. Oznacza to, że wartość tego świadczenia nie stanowi przychodu z kontraktu menadżerskiego na podstawie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ust. 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, że Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach zagadnienia prawnego, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie Wnioskodawcy. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie kwestii powstania przychodu w związku z wykorzystywaniem samochodów służbowych w celu dojazdu z miejsca zamieszkania/garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.